Het receptenmagazine

In de supermarkt loop ik langs de standaard met het receptenmagazine van de winkel. Ik pak er een uit de standaard en gooi deze in mijn tas met boodschappen. De tas is weer goed gevuld, want ik doe altijd weekboodschappen. Eenmaal thuis haal ik de tassen leeg en vul ik de kasten. Groenten, fruit, pasta, koekjes, dropjes voor vriendlief, croissants voor zondagochtend en nog vele andere producten. 
 
De volgende ochtend blader ik het receptenmagazine door tijdens mijn ontbijt. Een bordje met boterhammen, een glaasje sap en een kopje koffie staan voor mijn neus. Even rustig ontbijten en recepten uitkiezen. Het was de eerste editie van het magazine van het nieuwe jaar en gezond eten was het thema. Dat verbaast mij niet, aan het begin van het jaar gaat het altijd en overal over gezond eten. Op zich prima, maar er valt mij wel iets op: de koolhydraten zijn vervangen. Ik zag het ook al in mijn mailbox: een kortingscode voor een e-book met koolhydraatarme recepten. In de recepten staan ingrediënten zoals broccolirijst en courgettepasta, maar geen gewone rijst en pasta. Boterhammen lijken ook niet te passen in een gezond eetpatroon. Ik vraag mij af waar de Hollandse bruine boterham met kaas is gebleven waar velen van ons groot mee zijn geworden.

Om eerlijk te zijn, dacht ook ik ooit dat boterhammen niet in mijn eetpatroon pasten. Een periode heb ik brood geweerd, brood had ik bestempeld als niet goed. Dat ging in kleine stapjes, maar ik heb mijn boterhammen nooit in de prullenbak gegooid. Ik was veel te bang om betrapt te worden en ergens was er toch een stemmetje in mijn hoofd dat zei dat het goed was om die boterhammen te eten.  
 
Ik weet nog dat ik na lange tijd weer een boterham at. Ik wist niet wat ik ermee moest in mijn mond. Er ontstond lichte paniek. Terwijl een boterham eten altijd zoiets normaals was voor mij. Ik ben opgegroeid met boterhammen. Bij het ontbijt, in de lunchtrommel mee naar school en op zaterdagavond hadden wij thuis altijd een broodmaaltijd. Die broodmaaltijd op zaterdagavond werd langzaam een strijd voor mij. Vooral intern: ik wilde de anderen aan tafel er niet mee vermoeien. Hoeveel boterhammen zal ik eten vanavond? Misschien eentje minder dan vorige week? Wat voor beleg kies ik? Er staat zo veel op tafel. Zal ik het ene beleg nemen? Of het andere? Een boterham met hagelslag als verwennerij, het is immers weekend? En dan eerst die boterham met hagelslag of er juist mee afsluiten?   
 
De keuzes en vragen in mijn hoofd kon ik op een gegeven moment beperken door keuzes te maken en structuur aan te brengen. Ik had besloten hoeveel boterhammen ik voortaan zou eten en met welk beleg, elke week hetzelfde. We hadden gelukkig altijd redelijk hetzelfde beleg. Dat gaf mij rust en controle. En niet alleen in de broodmaaltijd op zaterdagavond kreeg ik controle. Mijn boterhammen werden dagelijks mijn houvast. Ik at dagelijks op een vast tijdstip mijn vaste hoeveelheid boterhammen. Toen ik een van mijn vriendinnen vertelde over mijn eetstoornis zei zij dat het haar opviel dat ik altijd zo netjes mijn boterhammen en appeltje bij mij had voor de lunch. Altijd alles netjes volgens mijn structuur. Dat klopte. Ik weet nog dat ik mij op dat moment betrapt voelde: het was iemand opgevallen wat ik at, iemand had mijn controle ontdekt.   
 
Vandaag de dag passen boterhammen weer in mijn eetpatroon. Ik eet weer regelmatig en dagelijks brood. Soms zelfs als ontbijt én lunch. Ik kan echt genieten van mijn boterhammen met jam als ontbijt. Boterhammen bij het ontbijt, ja boterhammen in meervoud, lange tijd kon ik mij dat niet voorstellen. Nu kan ik mij bijna niet meer voorstellen dat ik géén boterhammen zou eten. Ik heb weer rust gevonden in het eten van boterhammen. Ze geven mij weer de basis die ik nodig heb. En die croissants op zondagochtend? Daar geniet ik van. Elke week weer.   
 
Weer even terug naar dat magazine uit de supermarkt. Ik heb enkele recepten uit het magazine gescheurd om te bewaren en de rest van het magazine gaat in de papierbak. Net als de gedachte dat koolhydraten niet passen bij gezond eten.  
 
Lieve jij die dit leest. Laat je inspireren door een receptenmagazine, maar bepaal voor jezelf wat gezond eten is. Probeer jouw gezonde eetpatroon te vinden. Dat hoef je niet zelf of alleen te doen, Proud2Bme helpt daarbij.  


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

8 reacties op “Het receptenmagazine”

  1. he, wat een herkenbaar verhaal. Dat bh eerst zo beladen kunnen worden he, tijdens je es. Ik vind het zo heerlijk weer om nu brood te eten, maar het voelt in mijn mond nog wel steeds vreemd en ook neig ik om door te slaan als ik eenmaal begin met brood, dus nog wel l astig om het juist niet alleen in de avond te eten, maar ook weer overdag. Dat lukt nog niet zo goed. Die magazine’s haha, daar heb ik een haatliefdeverhouding mee. Leuk, maar ook steeds meer: wat haal ik er nu eigenlijk uit? Wat voor inspiratie levert het nog op? Doordat ik mijn es steeds meer loslaat, lukt het ook juist mijn ontspanning uit andere dingen te halen. Merk jij dat ook? Thanks voor je herkenning iig!

  2. Ik eet heel af en toe een droge boterham. Een lekkere bruine met heel veel zaden. Ben zo trots dat ik het durf !

  3. Mensen heben zooo lang brood gegeten en er was niets aan de hand. En nu de laatste jaren is het een slecht soort voedsel geworden. Ik vind het onzin en toch beinvloedt het mij en voel ik mij onzeker, bezwaard en ongemakkelijk bij het eten van brood.

  4. Ik vind boterhammen eigenlijk ook nog heel lekker 🙂 maar dan heb ik een tosti, en durf ik m tóch niet op te eten:(

  5. Maar dat is meer omdst ik altijd tel hoeveel het er zijn

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *