Je hoeft het niet allemaal te begrijpen of te herkennen, dat verwacht ik niet. Maar er is een aantal dingen die ik je wil laten weten over de struggle die boulimia heet. Het is een eetstoornis en dat is niet altijd logisch te verklaren of helder uit te leggen. Het is namelijk op geen enkele manier logisch; het is een stoornis. Ik wil je alleen uitleggen hoe het werkt in je hoofd, als je hier elke dag mee worstelt. Er speelt namelijk veel meer mee dan je van de buitenkant kunt zien. En die bizarre, eetgestoorde gedragingen vragen soms om wat meer uitleg.
1. Ik doe dit niet om af te vallen
Ik weet dat dit niet de manier is om af te vallen. Geloof me, ik weet het. Ik weet ook dat je mij mooi en oké genoeg vindt en op sommige dagen vind ik zelf niet eens dat ik dunner moet zijn. Het is geen effectieve manier van lijnen, dat besef ik. Dat is het doel ook niet. Ik besef dat het grootste gedeelte van de mensen met boulimia een gezond gewicht heeft. En hoewel ik soms zou willen dat mijn pijn meer zichtbaar was, is afvallen niet altijd wat ik hiermee wil bereiken.
Bron: brookecagle
Ik heb deze eetstoornis niet omdat ik wil afvallen, het is niet zo simpel. Ja, mijn lichaam en gewicht spelen een enorm grote rol in hoe ik mij voel en misschien was dit wel de aanleiding ooit. Maar deze strijd met eten gaat over veel meer dan dat. Deze gewoontes zijn iets dagelijks voor mij, die soms meer met mijn gevoel te maken hebben dan puur met wat ik in de spiegel zie. En op de dagen dat het wél is, is dit mijn manier om met die walging en die paniek om te kunnen gaan.
2. Dit is de meest constante factor in mijn leven
Wat er ook gebeurt in mijn leven, dit is altijd een hele constante factor. De eetstoornis is er altijd. Dat is stabiel en veilig, hoe destructief het ook is. Ik kan er altijd van op aan en er altijd op terugvallen. De dagen die gevuld zijn met de eetstoornis kunnen heel intens zijn en alle kanten opschieten, maar toch voelt het vertrouwd om mijzelf hier altijd aan vast te kunnen houden. Terwijl er inderdaad soms geen houden meer aan is. Die intensiteit, die onvoorspelbaarheid, is precies wat ik gewend ben. Ik walg ervan, maar tegelijkertijd sleept het mij er doorheen. Terwijl ik ook weet hoe moeilijk die eetstoornis het mij juist maakt en dat ik beter af ben zonder. Het is als een relatie, een gewelddadige relatie. Waar ik niet met, en niet zonder kan. Nu niet in ieder geval.
3. Ik weet dat het niet hoeft
Ik weet dat er andere manieren zijn. Echt, ik kan iedereen adviseren wat ze op moeilijke momenten moeten doen en hoe ze het beste met gevoelens om kunnen gaan. Dus inderdaad, je kan er een heel goed gesprek met mij over voeren. En toch doe ik niet altijd wat goed voor me is. Ik weet dat het anders kan, maar ik kan dat niet altijd.
4. Ik weet dat anderen om mij geven
Ik doe het niet om aan anderen iets te laten zien. Het liefst wil ik dat niemand er iets aan ziet, omdat het zo schaamtevol is. Ik doe het niet om ergens tegenaan te schoppen of om iets te bewijzen. Ik wil geen aandacht en ik weet dat er ook andere manieren zijn om met problemen om te gaan. Die manieren heb ik alleen nog niet zo onder de knie als deze manier; de boulimia. Ik voel soms echt wel de liefde van de mensen om mij heen en misschien voel ik me daardoor juist nog meer schuldig.
5. Ik weet dat ik om hulp mag vragen
Dankjewel dat ik altijd mag bellen en om hulp mag vragen, ik weet namelijk echt dat dat mag. Dat ik het niet doe, betekent niet dat ik het niet wil. Ik kan het soms gewoon niet. Ik weet dat je er voor me bent en het beste voor mij wilt, dat wil ik zelf namelijk ook! Ik geloof je, ik geloof wat je zegt, ook als ik je goede raad niet opvolg. Ik wil mezelf niet de afgrond in helpen, maar ik weet soms niet hoe het anders moet. Ik weet dat het kan, maar niet altijd hoe het moet. Dat is geen onwil.
6. Ik probeer het. Elke dag.
Ik wil dit ook niet. Hoe bizar het ook klinkt, omdat de boulimia mij hele gekke dingen laat doen. Ik wil het diep van binnen echt anders. Ook op dagen dat ik eetbuien heb, ook als ik achter elkaar aan het braken ben, blijf ik het proberen. Ik probeer het zodra ik opsta. Ik probeer het als ik boodschappen moet doen. Ik probeer het als het toch weer is misgegaan en ik ‘s avonds ook nog eens een afspraak heb. Op elk moment van de dag probeer ik door te gaan en probeer ik het opnieuw anders te doen.
7. Ik wil niet altijd herstellen
Het spijt me, maar ik wil het niet altijd. Daar durf ik zelden voor uit te komen, maar soms ontbreekt de motivatie en dat vind ik vreselijk. Ja, ik wil het anders en ik wil deze eetstoornis loslaten. Maar soms wil ik het niet, omdat het mij de afleiding en de coping biedt die ik nodig heb. Soms wil ik een eetbui, omdat het de meest effectieve manier is die ik ken om ergens mee om te gaan.
Dan vergeet ik, dan ontlaad ik, dan overleef ik. Ook als ik me bewust ben van het gevoel achteraf. Zelfs dan wil ik het soms en zijn mijn alternatieven nog niet sterk genoeg. Ik weet hoe gek dit voor jou moet klinken en daarom voelt het alsof het elke keer opnieuw mijn eigen schuld is. Soms kan ik me niet voorstellen hoe het leven is zonder boulimia en word ik zelfs onrustig van het feit dat ik dit niet meer zou hebben. Soms ontbreekt mij het vertrouwen dat ik dat in me heb en geloof ik niet altijd dat ik echt zonder zou kunnen. Ook dat voelt zwak, als falen en slecht. Maar ik werk eraan, ook op de dagen dat ik mij niet gemotiveerd voel.
8. Ik ben nooit volledig eerlijk
Juist om wat ik hierboven vertel. Ik durf nooit helemaal eerlijk te zijn en soms lieg ik zelfs, want ik schaam mij kapot. Ik weet namelijk hoe raar en eetgestoord het is en hoe ver dit van jou afstaat. Ik weet dat ik niet altijd op begrip kan rekenen. Veel dingen die bij boulimia horen zijn voor mij normaal geworden, maar ze zijn te vies en te lelijk om uit te spreken. Hoe een eetbui eruit ziet, hoe de wc er soms uitziet, hoe ik er soms uitzie; ik denk niet dat dat ik ooit durf te laten zien. Het is voor een groot deel mijn eigen, geheime wereld. Daarin ben ik vrij, maar ook gevangen. Daarin doe ik dingen die ik nooit had verwacht te doen, maar ik hoop daar ook elke dag weer uit te kunnen komen.
Wat wil jij dat anderen weten over boulimia?
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2020
Geef een reactie