Alleen op mijn kamer in de kliniek

Ping…. mijn telefoon gaat. Deze ligt eenzaam op het tafeltje in mijn kamertje in het ziekenhuis. En vriendschapsverzoek. Ik klik op bevestigen en begin te denken. Honderden Facebook vrienden en toch zit ik hier helemaal alleen op mijn kamertje. Alleen, zonder mijn lieve man. Alleen, zonder mijn drie prachtige ventjes. Alleen in een saaie kamer. Een saaie kamer die duidelijk nog wat aangekleed moet worden. Waar zijn nu al mijn vrienden? Waar zijn nu die honderden Facebook vrienden die reageren op posts. Foto’s van leuke momenten, foto’s waarop alleen de leuke dingen van het leven gedeeld worden.

Ik vind dat zo ontzettend jammer. Nu zit ik niet te wachten op mijn eetstoornis openbaar te maken via sociale media maar waarom eigenlijk. Wie heeft bedacht dat je op sociaal media alleen de leuke dingen gedeeld mogen worden. Alleen dingen waar je trots op bent. Alleen dingen waarbij mensen kunnen “liken”, delen of reageren. Foto’s met een filtertje, video’s waar de minder perfecte delen uitgeknipt zijn of diepgaande teksten waarbij je hoopt dat mensen herkenning vinden. Waarom schaam ik me zo erg dat mijn leven niet perfect is? Dat ik niet de hele dag rondhuppel en dat mijn gezin niet perfect is. Dat mijn kinderen niet alleen maar leuke, lieve dingen doen maar dat ze best een beetje vervelend kunnen zijn. Dat mijn huwelijk niet altijd rozengeur en maneschijn is, dat we daar heel veel energie in moeten steken, maar dat we er altijd weer doorheen komen.

opname kliniek vrouw spiegel

Ik word echt super onzeker van sociale media. Waarom ben ik zo imperfect, waarom zijn mijn kinderen niet 100% perfect, waarom neemt mijn man geen rozen mee omdat hij zijn liefde wilt laten zien of post hij en mooie tekst over mij op Facebook? Nou, hij denkt er heel simpel over… Ik moet zijn liefde voelen als weer samen op de bank zitten of als hij ‘s morgens nog even tegen me aan kruipt voor het opstaan. Hij moet mij de liefde laten voelen en niet laten zien aan de honderden Facebook vrienden. Voor mij legt o.a. Facebook mij en heleboel druk op. Posts waar bij ouders uren knutselen, samen uitstapjes maken. Waarom doe ik dat niet? Ben ik een slechte moeder? En slechte vrouw?

Nee ik heb op de momenten dat ik met de kinderen speel niet bezig met internet. Ik ben aan het genieten van die kleine handjes en voetjes die ik op de wereld heb gezet en nu de wereld gaan ontdekken. Ik ben bezig met vechten tegen een eetstoornis, heel heel hard aan het vechten. Dat post ik dan vervolgens niets over want stel je voor dat iemand het idee krijgt dat je niet perfect bent? Dat ook jij je problemen hebt?

Dat anorexia mijn leven heeft overgenomen en compleet op zijn kop heeft gezet. Vanmorgen heb ik dus een oproep op Facebook gezet met de vraag of mensen mijn kamertje in het ziekenhuis willen opvrolijken door een lieve kaart te sturen. Ja een echte kaart, geen Like, gif of weet ik wat. En kaart die bevestigt dat mijn vraag gelezen is een niet over heen gescrolled wordt. Een kaartje waarbij ik het gevoel heb dat je niet perfect hoeft te zijn, om geliefd te worden.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

20 reacties op “Alleen op mijn kamer in de kliniek”

  1. Wat ontzettend mooi geschreven!

  2. Ik hoop dat je veel kaartjes mag ontvangen!
    Zelf heb ik mijn profiel op Facebook vorig jaar verwijderd. Als het je meer energie kost dan dat het je oplevert is het het niet waard vind ik. Het was voor mij een enorme opluchting!

  3. Ik heb inmiddels bijna 50 kaarten hangen in mijn kamer en elke keer als de socio met een stapel aankomt klopt mijn hart weer wat harder, zoveel lieve mensen die je wat sturen dat helpt echt

  4. Mooi geschreven en heel dapper dat je op facebook hebt gevraagd of mensen je kaartjes willen sturen! Daar is veel moed voor nodig.

    Blijf je te allen tijde realiseren dat facebook slechts een schijnwereld laat zien. Afgaande op jouw verhaal denk ik dat wanneer ik jouw facebook-posts zou zien, ik misschien wel jaloers zou zijn. Omdat ik dan een mooie vrouw zie, met man en kinderen, ofwel “een gelukkig gezinnetje”, iets waar ik zelf zo naar verlang.. Niet wetende dat achter die glimlach veel verdriet en strijd verborgen zit. Zoals je zelf al weergeeft, facebook laat slechts een deel van het leven van mensen zien, doorgaans het positieve.. Dus nogmaals, heel dapper dat je die oproep op facebook hebt geplaatst!

  5. Zo herkenbaar. Iedereen lijkt alles zo mooi voor elkaar te hebben behalve ik.

    Ik heb 7 weken opgenomen gelegen in het ziekenhuis. 3 mensen op bezoek gehad en 2 kaartjes gekregen. Ben er ook keihard achtergekomen dat ik geen echte familie en vrienden heb.

    Heel dapper dat je het op facebook hebt gezet en hoop dat je heel veel lieve kaartjes.

  6. Life sucks sometimes. Hou sommige dingen uit je leven, want dit is o.a. wat social media met je kan doen. Je bent waardevol. Punt Uit!
    Heel veel sterkte!
    Houdt moed!

  7. Wat schrijf je mooi Britt, wat kan jij goed je gevoelens verwoorden.
    En ik begrijp Je, Facebook is killing! Alleen maar positieve dingen die je voorbij ziet komen terwijl jezelf totaal niet positief voelt.
    Vind het heel dapper dat je dit allemaal met ons deelt en je bent op de goede weg!
    Heb bewondering voor je!

  8. kijk eens naar buiten wordt je al wat vrolijker van dit mooie winterplaatje dikke kus emmie

  9. britt luister er is nog nooit iemand perfect geweest. kijk niet naar andere mensen en doe wat je hart zegt.

  10. Ik wil je ook een kaartje sturen! Succes met je strijd. Onthoud dat niemand perfect is of een perfect leven heeft.

  11. ik geloof echt dat jij een goeie moeder bent ook al ken ik je niet , ik geloof dat wel en je doet je best, en weetje niemand is perfect ook macima niet! perfect zijn bestaat niet

  12. Ook ik zou je eigenlijk wel een kaartje willen sturen :), Is er een manier waarop dat kan?

  13. Wat is het adres van Britt?!?!

  14. Wat is het adres :)?

  15. Waar mag het kaartje heen? Ik heb een heleboel mooie liggen. Stuur je adres als het kan in een post.

    GA ervoor topper

  16. Het adres is mumc p debeyelaan 25 6229hx maastricht tav britt de waard afdeling b1 kamer 18

    Wat lief van jullie!!!!

  17. Volgens mij heb ik dan toch een andere facebook-vriendenkring dan de meesten.
    Niemand van mijn vrienden post alleen maar leuke, positieve dingen. Ook de lastige, vervelende en soms zelfs schaamtevolle dingen komen gewoon voorbij.
    Geen rare filters op foto’s, of dingen mooier maken dan ze zijn.

    Ik ben wel kieskeurig. Laat niet iedereen toe in mijn vriendenlijst. Alleen mensen die ik echt ken. Dan ben je ook een stuk vrijer om ook die dingen te delen die je ECHT wilt delen zodat je er niet alleen mee zit.

    En ja, ik ben af en toe een zeurkous. Mijn fb vrienden ook. En dat mag. Dat is echt. Zo is het leven.

  18. Lieve Britt
    Wie is er wel perfect? Ik ken niemand en ben het zeker zelf niet. Op Facebook posten de meeste mensen meestal alleen de leuke dingen en veel “ gebakken luchtl” Daarom vind ik het zo knap dat jij gewoon eerlijk bent over hoe je je voelt en alles ervaart. Laat je niet gek maken door al die roze verhaaltjes. Ik heb overigens mijn vriendenkring gevraagd te helpen jouw kamer op te leuken. Wie weet wie er allemaal reageert. Knuffel

  19. Nobody is perfect…probeer het meer te zien als een highlight van de positieve dingen in je leven op fb…en bedenk dat iedereen zijn dingen heeft..
    Sterkte!

  20. En heb je nog kaartjes gehad?

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *