Als ik afval ben ik gelukkig

Als ik een paar kilo afval ben ik vast gelukkiger. Ik bedoel, overwicht is toch gewoon ongezond? Hoe kan ik nou gelukkig zijn als dit mijn spiegelbeeld is? Hoe kan ik nou gelukkig zijn als ik pijn heb in mijn lijf? Hoe kan ik nou gelukkig zijn als ik merk dat anderen me nakijken? Ik weet het zo zeker, als ik afval, ben ik gelukkiger. Dan ben ik een mooier en beter mens. Dat heb ik die eetstoornis ook niet meer nodig.

Binge Eating Disorder. Eetbuistoornis. Een eetstoornis die vaak onderbelicht is en waar ik vandaag een beetje aandacht aan wil besteden. Het is en blijft lastig om iets over BED en overgewicht te schrijven. Ik heb natuurlijk wel ervaring met eetbuien en als gevolg daarvan heel snel aankomen, maar echt overgewicht heb ik nooit gehad. Al moet ik zeggen dat dat zeker wel zo gevoeld heeft, want vond ik mezelf vies en zwaar. Is natuurlijk niet hetzelfde, maar het voelde evengoed klote. Wat dat betreft kunnen eetstoornissen misschien wel heel veel van elkaar verschillen, maar zijn ze ook op heel veel vlakken hetzelfde. We delen hierin allemaal dezelfde angst en dezelfde pijn. We vinden ons allemaal niet goed genoeg, van binnen of van buiten.

Pas goed genoeg als je lichter bent

Ondanks het feit dat ik geen overgewicht had heb ik wel heel erg geworsteld met de gedachten die ik in het intro omschrijf. Ik wist zeker dat mijn leven beter zou worden als ik wat af zou vallen. Ik dacht dat ik mezelf dan meer zou kunnen accepteren. Ik dacht dat als ik mezelf op die manier leuker zou vinden ik m’n eetstoornis ook gedag kon zeggen. Ik dacht dat ik m’n eetstoornis niet meer nodig zou hebben, wanneer ik een bepaald gewicht had bereikt. Dat was natuurlijk onzin. Hoezo zou ik op een ander gewicht niet de moeite waard zijn? Elk mens is de moeite waard. We zijn immers nog zo veel meer dan ons gewicht. Mijn eetstoornis ging uiteindelijk helemaal niet over eten of mijn gewicht. Het ging over een veel dieper liggend probleem. Over pijn, verdriet en onzekerheid dat ik niet wilde voelen. Een ander lijf zou geen ander hoofd betekenen. Ik had iets anders nodig.

Wanneer je daadwerkelijk overgewicht hebt kan ik me voorstellen dat je je zorgen maakt om je gezondheid. Ik kan me voorstellen dat je tegen vooroordelen aanloopt. Ik kan me voorstellen dat dat pijn doet in je lijf, je hoofd en je hart. Zowel letterlijk als figuurlijk. Het hebben van een gezond gewicht en een gezond lijf is belangrijk, maar het hebben van een gezond hoofd is eigenlijk net zo belangrijk, want wat heb je aan een gezond lijf als je je van binnen ontzettend rot voelt? Sterker nog, je kan echt fysieke klachten krijgen van mentale problemen. Kosten wat het kost, keihard proberen af te vallen gaat je problemen dus niet oplossen. Want kosten wat het kost, kost te veel. Je gezondheid.

Als je gelukkiger bent, val je af

Je bent niet gewoon dik en lui. Je hebt niet gewoon gebrek aan wat discipline. Je hebt een psychische stoornis. Dat zou je eigenlijk kunnen zien als een ziekte. De één voelt zich comfortabel bij de term ‘ziek’ en de ander wat minder, maar hoe je het ook went of keert, wat jij nodig hebt is goede zorg. Zorg in de vorm van hulp van buitenaf, maar ook zelfzorg. Geen harde, boze worden. Geen verwijten of straf. Geen streng dieet of sporten tot je er bij neervalt. Daar is namelijk nog nooit iemand beter van geworden.

Ik begrijp zo ontzettend goed dat je denkt gelukkiger te worden wanneer je afvalt, maar in werkelijkheid is het andersom. Wanneer je gelukkiger word, wanneer je echt die achterliggende problemen aan gaat pakken (wat soms ontzettend zwaar en moeilijk is), wanneer je voor jezelf gaat zorgen, dan val je af. Dan val je af, omdat je niet meer hoeft te vluchten in je eetstoornis. Dan val je af, omdat de eetbuien stoppen. Mits je overgewicht hebt natuurlijk. Als je al een gezond gewicht hebt hoef je helemaal niet na te denken over afvallen. Gelukkigere mensen zijn vaak ook wat actiever. Hebben meer zin om naar buiten te gaan en dingen te ondernemen. Eten speelt geen hoofdrol meer. Je hebt de kans om gelukkiger te worden in je lijf, je hoofd en je hart.

Het is ook een wisselwerking

Aan de andere kant begrijp ik ook heel goed dat het lastig is om je beter te voelen als je dagelijks geteisterd wordt door eetbuien. Hoe lief en mild je ook voor jezelf mag zijn, het is gewoon pijnlijk en deprimerend wanneer de eetstoornis zo sterk is. Daarom denk ik ook dat de wisselwerking belangrijk is. Aan de ene kant heb je minder eetbuien als je je beter voelt, maar aan de andere kant voel je je ook beter als je minder eetbuien hebt. 

Afvallen kan bij zelfzorg horen

Wat dat betreft kan afvallen zeker bij zelfzorg horen, maar dan wel op een gezonde manier. Wat gezond afvallen is lees je hier en hier. Dat is dus niet door extreem te lijnen, extreem te sporten of extreem streng voor jezelf te zijn. Eigenlijk gewoon zoals het er staat. Het kan bij zelfzorg horen, dus afvallen vanuit zorgzaamheid, omdat je jezelf dat waard vindt, niet omdat je jezelf anders waardeloos vindt. Het lijkt een klein verschil, maar het maakt zo ontzettend veel uit. Je MOET niet een gezond lichaam hebben, jij MAG een gezond lichaam hebben. Je verdient dat en ook als je daar nog niet bent ben je de moeite waard om voor te zorgen. Geen crashdieet, maar voldoende en gevarieerde voeding.

Een goede oefening op dit gebied is dan ook om ook op andere manieren goed voor jezelf te zorgen. Bijvoorbeeld door te zorgen voor een goede hygiëne, voldoende slaap, frisse lucht, uiterlijke verzorging, financiële rompslomp regelen en een goede balans tussen inspanning en rust. Op wat voor manieren zorg jij nog meer goed voor jezelf?

Meer dan je gewicht

Ik benoemde het al eerder. Je bent meer dan je gewicht. Wanneer je een eetstoornis hebt is het soms lastig om dat ook echt zo te voelen. Het lijkt af en toe alsof echt alles van je gewicht afhangt. Een eetstoornis kan dan ook echt een stukje van je identiteit innemen, maar dat betekent niet dat de eetstoornis je identiteit is. Ook hier geldt een bepaalde wisselwerking. Als je eetstoornis slijt, is er meer ruimte voor jou en als jij meer ruimte voor jezelf maakt wordt die eetstoornis kleiner. Dat is natuurlijk wel heel simpel gezegd, maar er zit absoluut een kern van waarheid in.

Het is dan ook een goede oefening om onderzoek te doen naar wie jij bent en wat jij leuk vindt. Je eigen identiteit ontwikkelen waar jij blij mee en trots op bent en dat hoeft helemaal niks met presteren te maken te hebben. Jij mag genieten van jezelf en de wereld om je heen wat voor gewicht je dan ook hebt. Natuurlijk is het belangrijk om te streven naar een gezond gewicht, maar het is niet zo dat jij in de tussentijd niet mag leven. Mogen zijn wie ik ben en trots mogen zijn op wie ik ben was een belangrijk onderdeel van mijn herstel. 

Tips tegen eetbuien

We hebben al een hele hoop blogs geschreven met tips tegen eetbuien. Er is helaas niet een soort van quick fix om van eetbuien af te komen. Het blijft zwaar werk en je zal wel 100 keer moeten vallen om 101 keer op te staan, maar blijf proberen en wees daarin ook mild naar jezelf. Streng maar rechtvaardig. Zo simpel is het niet, maar zo simpel is het wel. Een kwestie van doen, voelen en begrijpen.

Voor mij hielp het heel goed om g-schema‘s te maken en zo meer inzicht te krijgen in waarom ik nou eigenlijk die eetbuidrang had. Vaak ging het op dat moment mis, maar door er op te reflecteren en mezelf beter te leren begrijpen kon ik een volgende keer eerder zien wat er gebeurde en ik dan wel nodig had. Een lang proces waar veel geduld bij kwam kijken, maar wat voor mij echt werkte. Niet alleen voor eetbuien, maar op heel veel gebieden.

Andere praktische tips zijn voldoende en regelmatig blijven eten, jezelf niets verbieden, praten over je gevoel, de eetbui uitstellen, afleiding zoeken, durven voelen, slim boodschappen doen, stoppen met wegen, stoppen met diëten, opschrijven wat je eet, je doelen voor ogen houden, vertrouwen dat het gevoel weer over gaat en hulp zoeken. In deze, deze en deze blog wordt er dieper op deze methodes ingegaan.

♥ Liefs,
Irene