Praten over hoe je je voelt, over wat er écht in je omgaat, kan heel eng zijn. Zeker als je je schaamt voor hoe je je voelt en wat je denkt. Of als het iets heel kwetsbaars is waar je een ander mee moet vertrouwen. Als je struggelt met een eetstoornis of andere psychische problematiek kan erover praten je enorm helpen, maar misschien zie je er vreselijk tegenop. Wat voor gevolgen gaat het hebben als je om hulp vraagt? Wat gaat er gebeuren als je met iemand praat? Hoe zal de ander reageren? Hoe ga jij je voelen? Soms is praten te eng. Herkenbaar?
Praten kan eng zijn, maar dat het eng is, betekent niet dat het ook slecht is. Je hoeft niet altijd alles met iedereen te bespreken en de één heeft ook meer mensen om mee te praten dan de ander. We zullen er ook allemaal andere behoeftes in hebben, maar ik denk zelf dat het wel goed is om iemand te hebben waar je mee kan praten. Bijvoorbeeld met een goede vriend of familielid, maar het kan ook met een hulpverlener zijn of zelfs anoniem online bijvoorbeeld. Wat voor jou nu ook passend is, blijf er niet alleen meer rondlopen als je ergens mee zit. Want als praten te eng is…
Als praten te eng is…
dan kan niemand je helpen
Soms is het heel zichtbaar dat het niet goed gaat met iemand, maar meestal valt het niet zo op. En als het wel gevraagd wordt, durf je dan eerlijk antwoord te geven dat het niet goed gaat? Of lach je het weg met een ‘Het gaat prima‘ of ‘Ik ben gewoon moe‘? Een ander kan niet in jouw hoofd kijken, maar jij kan wel vertellen wat er in jou omgaat. Als een ander weet wat er speelt, kan diegene je misschien helpen. Door te praten kan je ook aangeven hóe iemand je kan helpen. Misschien denk je dat je een ander daarmee tot last bent, maar vertrouw erop dat een ander ook zijn of haar grenzen kan aangeven en dat mensen elkaar over het algemeen graag helpen. Zeker een goede vriend, betrokken familielid of hulpverlener.
dan draag je het alleen
Soms hoeft een ander niet eens actief te helpen of oplossingen te zoeken om toch een steun te kunnen zijn. Dus laat je niet tegenhouden door het idee dat je niet weet wat voor hulp je nodig hebt. Alleen al door te luisteren kan iemand steun bieden en kan het voor de ander opluchten. Even je ei kwijt kunnen, het even niet alleen hoeven dragen. Een arm om je schouder, letterlijk of figuurlijk. Het alleen dragen maakt het namelijk ontzettend zwaar.
dan blijf je geloven wat je denkt
Met anderen praten hielp mij zelf heel erg om mijn gedachten te relativeren. Gekleurd door mijn eetstoornis en lage zelfbeeld kon ik ontzettend doemdenken en maakte ik veel denkfouten. Wat denkfouten precies zijn, lees je in deze blog. Hierdoor waren mijn gedachten dus niet altijd reëel en dat kwam vaak negatief uit voor mezelf. Met een ander praten zet dingen vaak weer in een gezonder perspectief, omdat een ander weer met een objectieve blik naar jouw verhaal kan kijken.
dan blijft het eng
In een Q&A video samen met Daphne beantwoordden we onder andere de vraag hoe je door de angst heen kan gaan. En dat is simpelweg door iets wél te doen. Door het aan te gaan en te ondervinden of de angst klopt. Door het aan te gaan en te zien dat je het aankan. Het is vaak wel nodig het meer dan één keer te doen om je echt over die angst heen te kunnen zetten. Juist als je iets vaker blijft doen, wordt het op den duur steeds minder eng. En als je iets alsmaar uitstelt, blijft het eng of wordt het zelfs enger. Wanneer je naar je angst luistert, geef je die angst ook een soort van gelijk, waardoor de angst kan groeien. Het wordt niet minder eng als je niet praat. Het wordt minder eng als je wél praat.
Het nut van praten
Het is niet zo dat praten – een gesprek – de oplossing is van alles. Het is ook niet zo dat een gesprek altijd goed of helpend uitpakt, dat kan je niet voorspellen. Soms begrijpt een ander je niet of kan iemand er om wat voor reden dan ook niet voor je zijn. Dat kan ontzettend pijnlijk zijn en het is begrijpelijk dat je daar bang voor bent. Het ergste kan misschien gebeuren, maar het beste kan óók gebeuren! Verdien je die kans niet ook? De kans om gehoord te worden, gezien te worden, geholpen te worden.
Tips om te praten
Als je deed wat je altijd al deed, dan blijft het gaan zoals het altijd al ging. Praten kan eng zijn, maar is het niet veel enger om je hele leven een eetstoornis te hebben, om niet meer af te komen van wat je nu zo dwars zit? Deze vergelijking over wat enger is, maakte Daphne al eerder in de blog ‘Het gaat niet over eten‘. De angst was daar niet het praten, maar de boterham. Ook zijn er al eerder blogs geschreven met tips om te praten, omdat we als geen ander begrijpen hoe eng is is. De middag dat ik snikkend en snotterend aan mijn moeder vertelde dat ik boulimia had staat nog in mijn geheugen gegrifd. Ik vond het verschrikkelijk, maar het was wel een keerpunt waarna ik mij gehoord en gesteund voelde en ik stappen kon zetten richting een behandeling.
Loop jij ook tegen de angst om te praten aan? Lees dan eens de blog ‘Ik durf er niet over te praten‘; een blog die herkenning biedt en fijne tips geeft over hoe je om kan gaan met deze angst. Ook de blog ‘Praten met je ouders‘ is een mooi en uitgebreid verhaal met een hoop tips die kan inzetten. Soms is het niet makkelijk om thuis te praten of een plek te vinden waar je je veilig voelt. Lees dan eens de blog ‘Als je thuis niet kan praten‘. Als je moeite hebt met praten in therapie, is de blog ‘Ik kan niet praten in therapie misschien iets voor jou‘. Meet blogs over het onderwerp ‘praten’ vind je hier.
Jouw verhaal maakt uit. ♥
Ook mag je altijd met ons praten. Je kunt je verhaal delen of vragen stellen onder deze blog bijvoorbeeld. Maar we staan ook altijd voor je klaar op ons forum en in onze chats.
Geef een reactie