We hebben ons lichaam gehaat, verafschuwd en gestraft. Hoewel het niet zo is dat we nu elke dag vol zelfvertrouwen voor de spiegel staan, heeft die haat toch langzaam plaatsgemaakt voor meer acceptatie. In deze blog vertellen we waar we ons lichaam dankbaar voor zijn; op welke momenten we eigenlijk best blij en tevreden zijn met ons lichaam. Je lichaam brengt je namelijk veel meer dan een omhulsel waar je iets mee moet of iets van vindt. Het zorgt ervoor dat je kunt leven en de dingen kunt doen waar je blij van wordt.
♥ Daphne is dankbaar voor…
Dat is wel een heel fijn gevoel eigenlijk, dankbaarheid. Het kan op de meest onverwachte momenten ineens naar boven komen en dat contrast met de jarenlange haat is dan ineens zo overweldigend. Het eerste wat in mij opkomt, is het gevoel dat ik heb na een heftige griep. Vaak besef ik pas op die momenten hoe ongelofelijk fijn het is dat mijn lichaam eigenlijk altijd goed werkt. Het kan van ontzettend ziek zijn, uit zichzelf weer herstellen. Ik kan niet alles en zeker niet alles even goed, maar alles werkt! Ik kan mijn leven leven zoals ik dat wil en dat is eigenlijk helemaal niet vanzelfsprekend. Ik ben best gezond en dat is al iets groots om dankbaar voor te zijn, hoe ouder ik word hoe meer ik dat voel.
Het kippenvel dat ik kan krijgen van mooie muziek. De emotie die ik voel bij een romantische film. Het genot voelen van een heerlijk stuk chocolade of na een koude dag kunnen opwarmen bij de kachel. Dat soort gevoelens koppel ik nu steeds meer aan mijn lichaam. Daar kan ik intens van genieten en zonder mijn lichaam, zou ik dat nooit voelen. Wat heerlijk dat ik die dingen kan ervaren, denk ik vaak. Die gevoelens kunnen behoorlijk intens zijn, want ze werken natuurlijk ook de andere kant op. Maar zonder zou ik niet willen, dat lijkt me veel te saai.
♥ Irene is dankbaar voor…
In de eerste instantie denk ik hoe ik dankbaar zou kunnen zijn voor wat ik allemaal kan doen en ervaren met mijn lichaam. Dat ik kan voelen, proeven en beleven. Dat is wat leven is. Ook ben ik dankbaar voor de kracht die mijn lichaam heeft. Niet dat ik mezelf nu zo sterk vind. Sterker nog, ik heb vaak het gevoel dat ik fysiek juist niet zo sterk ben. Ja, ik ga door de Himalaya wandelen, maar ik word wel ziek. Ja, ik score punten met roller derby, maar eindig wel in het ziekenhuis. Ja, ik hou van dansen, maar ik kan het niet echt goed. Ik ben niet behendig, ofzo. Nou goed, lekker negatief. Ondanks dat het me soms beangstigt dat ik ziek ga worden of pijn ga krijgen, dóe ik al die dingen wel. Ik ga het aan, ga soms op m’n bek, geef wel eens op, maar word ook sterker en maak dingen mee. En mijn lijf, dat bewijst keer op keer een enorm herstellend vermogen te hebben. Hoezo zwak?! Alleen een beetje onhandig blijkbaar. 😉
Hoe belangrijk en waardevol het ook is om hier dankbaar voor te zijn, want dat is het echt, zijn dit ook de meest makkelijke dingen om dankbaar voor te zijn. Wat ik eerst veel moeilijker vond, is van het uiterlijk van mijn lichaam houden. Dankbaar zijn voor hoe ik eruit zie. Dat heb ik zo lang niet gekund, maar nu kan ik het wel. Ik kan voor de spiegel staan, door het huis lopen, naast mijn vriend in bed liggen en denken: ik ben dankbaar voor hoe mijn lichaam eruit ziet. Ik vind mezelf mooi. Dat ik dat nu gewoon mag voelen, vind ik eigenlijk wel ontzettend waardevol en bijzonder.
♥ Lonneke is dankbaar voor…
Toen ik voor het eerst de titel van de blog las, moest ik meteen denken aan mijn reuma. De meest ‘pijnlijke’ kant van mijn lichaam. Niet aan de manier hoe ik tijdens mijn eetstoornis naar mijn lichaam keek, of de manier hoe ik mijn lichaam nu zie, nee, ik dacht aan de pijn die mijn lichaam mij soms bezorgt. Dit klinkt misschien vrij negatief, maar zo zie ik het zelf niet. Juist door die reuma heb ik geleerd dat ik soms even pas op de plaats moet nemen. Ik weet waar mijn grenzen liggen en tot waar ik kan gaan. Niet alleen heb ik pijn, maar door de reuma heb ik geleerd dat ik mezelf soms echt wel mag ontzien.
Nu ik er zo over nadenk vind ik het best bijzonder hoe ik jaren geleden mijn lichaam kapot wilde maken en er nu voor wil zorgen. Voor mij was het heel natuurlijk om de frustraties van het leven op mijn lichaam af te reageren, terwijl dat helemaal niet zo hoeft te zijn. Ik maakte het mezelf hierdoor alleen maar lastiger. Het heeft even geduurd voordat ik dit inzag. Voordat ik me realiseerde dat mijn lichaam mij juist veel geeft in plaats van ontneemt. Het is tijd om wat terug te doen. En die tijd is nu.
♥ Hannah is dankbaar voor…
Het voelt echt goed en het maakt mij blij om hier even bewust bij stil te staan. Mijn lichaam brengt mij veel en nu ik er zo over nadenk nog veel meer dan ik normaal gesproken door heb. Naast dat ik mijn lichaam lange tijd verafschuwd heb, heb ik ook een periode het idee gehad niks te voelen. Ik denk dat het een vorm van dissociatie was. Ik weet nog goed dat ik daar last van had, vooral toen ik mij er bewust van werd. Door therapie ben ik dichter bij mijzelf komen te staan, heb ik mijn gevoel durven toelaten en ben ik het beter gaan herkennen. Hierdoor nam het afwezige, verdoofde gevoel ook af. In de periode dat dit minder werd kon ik de kleinste sensitieve ervaringen enorm waarderen. Het ‘echt 3D’ zien van mijn omgeving, de geuren buiten en de hoeveelheid aan geluiden om mij heen.
Ik vind het ook heel bijzonder hoe mijn lichaam mij soms dingen kan vertellen voordat ik ze zelf doorheb. Bijvoorbeeld wanneer mijn weerstand minder is, dan merk ik dat aan mijn keel en krijg ik gevoelig tandvlees. Ook emoties of spanning die ik nog niet bewust herken, voel ik soms wel in mijn lichaam. Dan krijg ik een benauwd gevoel, last van mijn buik of ervaar ik ergens anders spanning. Vroeger ging ik hieraan voorbij, maar nu gebruik ik het als een manier om signalen op te pikken over mijn gevoel en mijn grenzen. Bijzonder hoe dat werkt…
Het eerste waar ik eigenlijk aan dacht bij deze vraag, was sport en fysieke activiteiten. Ik vind het fijn om te ervaren dat mijn lichaam sterk is en dat ik een goede conditie heb. Ik zorg voor mijn lichaam, kies ervoor gezond te eten en ook te genieten van al het lekkers in de wereld. Sport heeft mij veel vrienden gebracht. Met die vrienden heb ik prachtige momenten, gesprekken, steun en bijzondere ervaringen gedeeld. Ik dans met ze, ontdek de wereld met ze, lach met ze en huil met ze. Ik ervaar emoties. Zonder mijn lichaam had ik dat niet gekund.
♥ Nadine is dankbaar voor…
Dankbaarheid voor mijn lichaam is iets wat ik lange tijd niet heb gevoeld. Ik focuste me alleen op de buitenkant, die in mijn ogen niet goed genoeg was. De buitenkant speelt natuurlijk nog steeds een rol; ik zorg er graag goed voor, zodat het er gezond en verzorgd uitziet. Toch kijk ik er nu echt anders naar. Natuurlijk ben ik nog onzeker over bepaalde dingen en dat is soms moeilijk, maar oké. Ik streef niet naar 100% body positivity. Voor mij is body neutrality (het accepteren van je lichaam inclusief de imperfecties) ook voldoende en daarbij leg ik de nadruk gewoon op de dingen die ik wél mooi vind aan mezelf. Naast mijn spiegel staat een kaartje dat ik niet vaak genoeg kan lezen: “Je kunt wachten tot je perfect bent, maar je kunt ook nu al van jezelf houden.” Jep, self-love, dat kun je dus echt oefenen.
Wat nu (ik ouder word?) steeds belangrijker wordt: de binnenkant. Het feit dat ik gezond ben en fysiek gezien in principe alles kan doen wat ik wil. Daar sta ik steeds vaker bij stil, helaas ook omdat ik steeds vaker jonge mensen om mij heen zie die ernstig ziek worden. Ook ben ik dankbaar dat mijn lichaam, zoals Hannah al aangaf, mij zoveel vertelt. “Je lijf liegt niet” is iets dat ik vaak zeg, zowel tegen mezelf als anderen. Luister naar de signalen! Dat lukt mij ook nog niet altijd even goed, maar het gaat steeds beter. Ik ga binnenkort Reiki leren – een Japanse alternatieve geneeswijze waarbij je werkt met energie – om nog beter aan te kunnen voelen wat er in mijn lichaam (en dat van anderen) speelt en daar ook iets mee te kunnen doen. Mijn lichaam speelt een compleet andere rol in mijn leven dan 5 jaar geleden. Nog steeds ben ik er veel mee bezig, maar nu op een gezonde, positieve, leuke en leerzame manier.
Waar ben jij dankbaar voor?
Geef een reactie