De week van Irene – photo blog 34

Welkom in mijn verhuisdozen-fort! Je leest het goed; ik ga verhuizen. Van een schattig en karakteristiek – maar heel oud, gehorig en vochtig – huis naar een spiksplinternieuwe studiowoning. Ah: dubbelglas, een goed energielabel, schimmelloze muren… Daar was ik echt aan toe. Maar ik ga best wat vierkante meters kleiner wonen en dat is wel even slikken. Een grote verandering in mijn leven dus. Dat bracht zowel een hoop voorpret als een flinke bak onzekerheid met zich mee. Hoe ik daarmee omga? Dat – onder andere – lees je in de photo blog van vandaag.

♥ Maandag

De sleuteloverdracht zou deze week op dinsdag – morgen dus – plaatsvinden. Het was ineens zo snel gegaan! Ik had er ontzettend veel zin in en maandagochtend fietste ik nog even langs het gebouw dat de volgende dag mijn nieuwe huis zou worden.  

Na m’n werk voor Proud2Bme ging ik verder met waar ik de dag ervoor gebleven was: inpakken en schoonmaken. Het kon me allemaal niet snel genoeg gaan en vandaag leefde ik echt een beetje als ‘de dag voor morgen’; de dag voordat ik de sleutel zou krijgen.

♥ Dinsdag

Zo makkelijk als alles gisteren leek te gaan, zo moeilijk was het vandaag. Ik had de halve nacht niet geslapen vanwege een blaasontsteking. Door het verhuisstof had ik ook veel last van allergieën. Mijn hoofd voelde echt twee keer zo groot en m’n hele neus was schraal. Daarnaast bleek er ook iets niet goed geregeld te zijn met het papierwerk van het huis, waardoor het heel even leek alsof ik de sleutel niet zou kunnen ophalen. Aaaa! 

Maar alles kwam goed en het was tijd voor de sleuteloverdracht. Ik wist dat ik een stuk kleiner zou gaan wonen. Een studio is eigenlijk een soort persoonlijke hotelkamer. Toch was het even slikken om het in het echt te zien – door COVID19 waren er geen bezichtigingen geweest. Gek om te tekenen voor een huis dat je nooit in het echt hebt gezien, maar ik was echt niet meer gelukkig waar ik woonde. De onrust was mentaal ongezond en de schimmel fysiek ongezond. Daar weg kunnen voelde als een opluchting, maar vandaag voelde m’n nieuwe woning nog niet als thuis. Daar moest ik wel even om huilen, maar dat m’n emoties bij zo’n verhuizing alle kanten opschieten is oké en vast ook normaal.

 

Toch voelde het gek genoeg een beetje als falen dat ik niet uitgelaten blij was met mijn nieuwe woning. Het zelf zo voelen vind ik niet eens zo erg, maar het aan iemand anders vertellen voelde niet fijn. Ik ben dan bang dat een ander denkt dat het naïef van me was en dat ik een domme keuze heb gemaakt. Grappig genoeg was ik daar veel meer mee bezig dan met wat ik er zelf allemaal nog van kon en wilde maken. Het gaat toch niet om wat een ander misschien wel of niet denkt! Ik probeer het van me af te zetten. Ik werkte nog even voor Proud en in de avond bracht ik met m’n vader alvast wat spullen richting de nieuwe woning.

Mijn bed verhuisde ik als eerst; ik slaap meestal toch bij mijn vriend. Toen mijn bed eenmaal in de studiowoning stond, zorgde dat meteen voor wat perspectief. Oké, het is klein, maar niet onleefbaar klein. Uiteindelijk plofte ik toch met een voorzichtige glimlach op mijn gezicht bij mijn vriend op de bank. We keken nog heel even tv en ik pikte een stukje van zijn ‘late night pizza’. Prima zo!

♥ Woensdag

Snel nog even een dweil over de vloer, want vandaag kwam mijn oude verhuurder langs voor de eerste huisinspectie. We bespraken wat er moest gebeuren om het huis goed achter te laten. Aan het eind van de maand zal er weer een huisinspectie plaatsvinden, om te kijken of dat allemaal goed is gegaan.

 

Toen ik het huis wel schoon en opgeruimd genoeg vond was hij er nog niet, dus ik had nog even op mijn basgitaar gespeeld en een schets voor een tekening gemaakt. Hier moest ik me echt even toe zetten, want voor m’n gevoel had ik geen rust in mijn hoofd en huis om dat te doen. Het voelde echt goed om het even gedaan hebben. Zelfs al had ik er in totaal maar drie kwartier aan besteed. Zo weinig kan er voor nodig zijn, dus dan hoeft de lat helemaal niet zo hoog te liggen. 

 

Verder werkte ik vandaag in de ochtend, vroege middag en avond voor Proud2Bme. Na mijn avonddienst schonk ik een glas rode wijn voor mezelf in en zette ik GTST weer aan voor het eerst na de zomerstop. Yessss. Dat had ik gemist, haha!

♥ Donderdag 

Al een tijdje volg ik iemand op Instagram die (onder andere) via YouTube volle- en nieuwe maan workshops geeft. Ik krijg vaak een positief gevoel van zijn Instagram stories, dus ik was wel benieuwd naar zo’n workshop. Deze nacht was het volle maan, dus in de ochtend besloot ik een workshop te doen. Hij legde tarotkaarten neer en begeleidde een meditatie waarbij je vissen vrijliet in de zee. Deze vissen stonden symbool voor wat je los wilde laten. Dit mocht je daarna ook op een briefje schrijven om te verbranden. Ook deed ik daarna meteen weer een keertje een yogavideo. Dat was alweer een tijdje komen te verwateren. En dat is oké. Ik had het druk en mijn hoofd zat vol. Nu was het wel weer even fijn. 

Na weer een dagje werken, dook ik met de band de oefenruimte in. Toen ik weer thuiskwam, leek het alsof ik echt een duik had genomen, zo doorweekt van de regen was ik, haha. Een voordeel van dit nadeel is dat de douche en je bed dan extra extra extra fijn zijn! 

♥ Vrijdag

Vandaag werkten Daphne, Nadine en ik weer een dagje op kantoor! Kijk, daar zitten we! 

Al de hele week was ik m’n haar helemaal zat. De lengte vond ik niet goed passen bij mijn sluike, stijle haar. Vandaag bereikte de irritatie zijn toppunt; ik voelde me echt een dweil. Dat gevoel wilde ik uit de wereld hebben, dus heel impulsief besloot ik om naar de kapper te gaan. Een fris kapsel maakt je toch weer even een nieuw mens. Volgende week gaan we m’n blonde pluk een mooie, lichtere en koele kleur blond maken en en dan ben ik weer helemaal shiny and new! Het gaf even een energieboost en ik maakte daar graag gebruik van door weer een yogavideo te volgen!

 

♥ Zaterdag

Nog even geen weekend, want vandaag werkte ik de hele dag voor Proud2Bme. Phoi Cai werkt normaal gesproken op zaterdag, maar omdat ze met vakantie is nam ik vandaag haar uren over. 

Tussendoor wandelde ik een rondje buiten, bakte ik een crumble, regelde ik wat verhuiszaken en rommelde ik een beetje in huis. (In het huis van m’n vriend – maar ik maak eigenlijk geen onderscheid tussen zijn huis en mijn huis, het is beide thuis.) 

♥ Zondag

Zo, weer tijd voor wat verhuis-actie. Steeds een stukje en volgende week echt over. Ik voel me er inmiddels al een stuk beter over en heb er ook weer zin in. Het was echt een moeilijke start die me best zwaar viel, maar het begint steeds meer vorm te krijgen en dat biedt rust en perspectief. Daarnaast ben ik ook veel bij mijn vriend, waar ik alle ruimte heb en me thuis voel. Waarom ik daar niet ga wonen? Tja, dat zouden we vast heel goed kunnen, maar ik vind een eigen plekje nog wel even fijn. 

Daarna ben ik voor het eerst sinds best een tijd weer langs de studio gegaan. Ik heb m’n schets van eerder uitgewerkt, samen met m’n vriend gegeten en samen met hem wat dingetjes geprobeerd met een spuitbus en het logo van zijn radioshow. 

Ik moet toegeven dat m’n photo plog deze week een beetje saai voelt en zeker niet esthetisch mooi – dat probeer je stiekem toch altijd wel een beetje met de foto’s, hihi. Maar de foto’s lijken zo grauw en ik zat niet helemaal lekker in m’n vel. Dat voelde ik ongetwijfeld meer dan jij nu leest, want de hele week heb ik me een beetje misselijk gevoeld, veel hoofdpijn gehad en die blaasontsteking bleef ook maar sluimeren. Dat zou best door de stress kunnen komen.

Hoe dan ook, het zou niet uit moeten maken voor de photo blog – juist niet, want zo is het leven ook gewoon. Ik barst niet altijd van het zelfvertrouwen. Ik heb ook dagen dat ik me wat onzeker, vermoeid en niet zo leuk voel. Zelfs als je dat niet direct van de buitenkant ziet. Misschien is het juist wel waardevol om dat hier ook te mogen benoemen. Ik hoef daar verder niks mee. Het uitspreken naar mijn omgeving geeft rust, ik probeer toch ongeforceerd fijne momentjes te creëren en straks is het allemaal weer anders, want ook zo gaat het leven. En zoals ik perspectief vond in mijn nieuwe woning, hoop ik dat deze photo blog jou weer wat perspectief kan geven. Ik doe ook maar wat. En anders hoop ik dat je het gewoon leuk vond om weer een keertje mee te lezen. 

Liefs! ♥


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Irene

Geschreven door Irene

Reacties

18 reacties op “De week van Irene – photo blog 34”

  1. Lieve Irene ik hoop dat je je snel thuisvoelt.
    Fijn om te lezen dat jij ook rotdagen hebt. Relativeert weer wat voor mij ha ha

    1. Dankjewel Ronja, lief van je! En inderdaad, we hebben allemaal wel eens rotdagen of zelfs rotweken! Fijn dat ik je hierbij heb kunnen helpen relativeren. x

  2. Helemaal niet gek hoor, dat gevoel tijdens een verhuizing! Staat niet voor niets in de stress top 10. Je hebt ook allerlei herinneringen aan je oude plek, toch een fase die je afsluit met alle gevoelens van dien.
    “Goed” dat je dit ook gewoon toont, en pas goed op jezelf!
    En wie is diegene van die workshops, daar ben ik stiekem wel heeeel nieuwsgierig naar!

    1. Dankjewel! En oh ja, dat wilde ik nog schrijven, maar was ik vergeten. Hij heet @chriscorsini op Instagram 🙂 x

  3. Helemaal niet gek dat je je niet meteen thuis voelde in je nieuwe huis. Nu komt het misschien door corona, maar ik denk dat elke verandering impact heeft en je misschien ook als de corona er niet was moest wennen.

    Ik hoop in ieder geval dat je je snel thuis voelt en ik hoop dat er nog een leuke house toer komt. (al snap ik ook dat dat omtrent privacy misschien niet kan.)

    Liefs

    1. Wat lief van je Victory! Je hebt ook wel gelijk ja. 🙂 Ik zal zeker nog wel een keertje een ‘verhuisd zijn’ update geven denk ik!

  4. Lieve Irene,

    Wat een bewogen week, maar veel positiviteit terug te lezen👌

    Van harte met jouw nieuwe huisje, wat superfijn!
    Ik hoop dat je daar rust en fijne mensen mag ervaren.
    Dat je thuis gaat voelen;)

    Uit eigen ervaring weet ik hoe lastig het kan zijn in een onveilige onrustige en of vieze omgeving te leven.

    Ik hoop dat jouw blaasontsteking inmiddels over is, wat een pech:( Dat kan inderdaad flink hinderlijk zijn.

    Wat leuk jouw foto van die pizza te zien, een tijdje terug at ik hem ook! Altijd leuk nieuwe producten te proberen!

    Ik vind het mooi te zien hoe jij kracht en blijdschap krijgt van het werken met jouw collega’s op kantoor, tot jouw persoonlijke hobby’s. Het is leuk dat je dit zo met ons blijft delen en ook wel weer soms inspiratie🙂

    🖐Lieve groet

    1. Hey Mirjam, wat een lieve, uitgebreide reactie zeg! Ik leef er helemaal een beetje van op. (Van de andere lieve reacties overigens ook hoor) Dankjewel daarvoor en fijn dat lezen dat het ook leuk is om te lezen. Ja die pizza is echt lekker! x

  5. Momenteel weet ik als geen ander hoe het voelt om aan iets te beginnen wat je ‘graag’ wilt, maar tegelijkertijd niet. Het vertrouwde loslaten voelt eng en uit je comfortzone. Het nieuwe hoofdstuk aangaan voelt óók eng, maar tegelijkertijd weet je dat het beter is. Ik kan je niet vertellen waneer je je thuis (letterlijk en figuurlijk) gaat voelen. Maar wat ik je wel kan vertellen is dat het mag. Dat beide gevoelens er mogen zijn en dat het (misschien heel stom om te horen) tijd kost. Maar ik weet zeker dat jij dit kan. Je hebt al zoveel overwonnen, je kan dit. En ook dit gaat voorbij. Misschien wel een mooie quote om te onthouden: "Wat nu zwaar is om te dragen geeft je spierballen voor later." Liefs en jij kan dit, krachtig mens!

  6. Hey meis prima blog. Ik ben blij dat je uit dat schimmelhuis gaat. Hoop dat je inmiddels wat beter voelt 🙂

  7. spannend die verhuizing maar wel erg leuk! vervelend die blaasonsteking, hopelijk is het snel over!

  8. Ha lieve Ireen 🧡
    Juist helemaal super toch! Dat het niet esthetisch perfect is… Dit is hoe het was. Vond het zo leuk (herkenbaar!) dat je dat toch nog even opmerkte. Vind je een mega topper!

  9. Zo fijn dat je dit deelt. Ik ben zelf ook pas net verhuisd en ken het. Niet alleen extase maar ook wel sombere dagen of twijfels, terwijl tegelijkertijd alles zo perfect leek. En nu heb ik net een kitten en heb ik het eigenlijk weer. Super blij en vervult van schattigheid, maar ook weer die sombere buien.

    Vond dat eerst ook heel lastig, maar het blijft toch verandering en verandering mag wat met je doen. Bedankt voor dit laatste zetje in de goede richting

  10. Hoi Irene, ik zit toevallig ook net in een verhuisperiode en naar mijn gevoel zorgt al dat praktisch geregel samen met de stress ook voor een ‘sluimer’. Voor mij is die voor een deel opgeklaard sinds ik vorige week de sleutel van mijn vorige woning moest teruggeven – dat is opeens een mentaal deurtje dat dicht kan, of zoiets 🙂 Hopelijk voelen we ons allebei elke dag een beetje meer thuis in ons nieuwe stekje!

  11. Hallo allemaal,

    Bedankt voor jullie lieve en bemoedigende reacties. Ik moet zeggen dat het met echt goed heeft gedaan. Vervelend dat het voor sommigen zo herkenbaar kan zijn, maar dat maakt het voor mij ook een stuk normaler en minder erg om me zo te voelen. Ik hoop voor jullie ook! Heel veel succes aan iedereen die ook gaat verhuizen of net verhuisd is! Ik hoop dat we ons allemaal snel thuis zullen voelen. En als dat even tijd nodig heeft is dat ook oke. ♥

  12. hoe jullie zo in kantoor zitten moet ik een beetje aan school denken haha

    1. Haha ja he alsof we examen doen en niet bij elkaar mogen afkijken, daar moet ik ook altijd aan denken. :’)

  13. Irene, je bent geweldig! Echt, hoe je hier mee omgaat. En zó herkenbaar wat je schrijft, dat je het dan zo moeilijk vindt om je onheimische gevoel over je nieuwe studio dan met anderen te delen. Alsof je dan faalt, een foute keus hebt gemaakt, het je eigen schuld is dat je je zo voelt. Ik hoop dat de mensen in je omgeving je juist de erkenning geven die je op die momenten nodig hebt. Verhuizen is ***, moeilijk, bah. Grotemensendingen die dan misschien geweldig moeten voelen, maar niet per se zijn.
    Ik geniet keer op keer van je blogs, met al je oprechtheid en eerlijkheid. Echt heel waardevol.
    Enne, de volgende dinsdagvideo een roomtour? ;-P
    Liefs

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *