Welkom in mijn verhuisdozen-fort! Je leest het goed; ik ga verhuizen. Van een schattig en karakteristiek – maar heel oud, gehorig en vochtig – huis naar een spiksplinternieuwe studiowoning. Ah: dubbelglas, een goed energielabel, schimmelloze muren… Daar was ik echt aan toe. Maar ik ga best wat vierkante meters kleiner wonen en dat is wel even slikken. Een grote verandering in mijn leven dus. Dat bracht zowel een hoop voorpret als een flinke bak onzekerheid met zich mee. Hoe ik daarmee omga? Dat – onder andere – lees je in de photo blog van vandaag.
♥ Maandag
De sleuteloverdracht zou deze week op dinsdag – morgen dus – plaatsvinden. Het was ineens zo snel gegaan! Ik had er ontzettend veel zin in en maandagochtend fietste ik nog even langs het gebouw dat de volgende dag mijn nieuwe huis zou worden.
Na m’n werk voor Proud2Bme ging ik verder met waar ik de dag ervoor gebleven was: inpakken en schoonmaken. Het kon me allemaal niet snel genoeg gaan en vandaag leefde ik echt een beetje als ‘de dag voor morgen’; de dag voordat ik de sleutel zou krijgen.
♥ Dinsdag
Zo makkelijk als alles gisteren leek te gaan, zo moeilijk was het vandaag. Ik had de halve nacht niet geslapen vanwege een blaasontsteking. Door het verhuisstof had ik ook veel last van allergieën. Mijn hoofd voelde echt twee keer zo groot en m’n hele neus was schraal. Daarnaast bleek er ook iets niet goed geregeld te zijn met het papierwerk van het huis, waardoor het heel even leek alsof ik de sleutel niet zou kunnen ophalen. Aaaa!
Maar alles kwam goed en het was tijd voor de sleuteloverdracht. Ik wist dat ik een stuk kleiner zou gaan wonen. Een studio is eigenlijk een soort persoonlijke hotelkamer. Toch was het even slikken om het in het echt te zien – door COVID19 waren er geen bezichtigingen geweest. Gek om te tekenen voor een huis dat je nooit in het echt hebt gezien, maar ik was echt niet meer gelukkig waar ik woonde. De onrust was mentaal ongezond en de schimmel fysiek ongezond. Daar weg kunnen voelde als een opluchting, maar vandaag voelde m’n nieuwe woning nog niet als thuis. Daar moest ik wel even om huilen, maar dat m’n emoties bij zo’n verhuizing alle kanten opschieten is oké en vast ook normaal.
Toch voelde het gek genoeg een beetje als falen dat ik niet uitgelaten blij was met mijn nieuwe woning. Het zelf zo voelen vind ik niet eens zo erg, maar het aan iemand anders vertellen voelde niet fijn. Ik ben dan bang dat een ander denkt dat het naïef van me was en dat ik een domme keuze heb gemaakt. Grappig genoeg was ik daar veel meer mee bezig dan met wat ik er zelf allemaal nog van kon en wilde maken. Het gaat toch niet om wat een ander misschien wel of niet denkt! Ik probeer het van me af te zetten. Ik werkte nog even voor Proud en in de avond bracht ik met m’n vader alvast wat spullen richting de nieuwe woning.
Mijn bed verhuisde ik als eerst; ik slaap meestal toch bij mijn vriend. Toen mijn bed eenmaal in de studiowoning stond, zorgde dat meteen voor wat perspectief. Oké, het is klein, maar niet onleefbaar klein. Uiteindelijk plofte ik toch met een voorzichtige glimlach op mijn gezicht bij mijn vriend op de bank. We keken nog heel even tv en ik pikte een stukje van zijn ‘late night pizza’. Prima zo!
♥ Woensdag
Snel nog even een dweil over de vloer, want vandaag kwam mijn oude verhuurder langs voor de eerste huisinspectie. We bespraken wat er moest gebeuren om het huis goed achter te laten. Aan het eind van de maand zal er weer een huisinspectie plaatsvinden, om te kijken of dat allemaal goed is gegaan.
Toen ik het huis wel schoon en opgeruimd genoeg vond was hij er nog niet, dus ik had nog even op mijn basgitaar gespeeld en een schets voor een tekening gemaakt. Hier moest ik me echt even toe zetten, want voor m’n gevoel had ik geen rust in mijn hoofd en huis om dat te doen. Het voelde echt goed om het even gedaan hebben. Zelfs al had ik er in totaal maar drie kwartier aan besteed. Zo weinig kan er voor nodig zijn, dus dan hoeft de lat helemaal niet zo hoog te liggen.
Verder werkte ik vandaag in de ochtend, vroege middag en avond voor Proud2Bme. Na mijn avonddienst schonk ik een glas rode wijn voor mezelf in en zette ik GTST weer aan voor het eerst na de zomerstop. Yessss. Dat had ik gemist, haha!
♥ Donderdag
Al een tijdje volg ik iemand op Instagram die (onder andere) via YouTube volle- en nieuwe maan workshops geeft. Ik krijg vaak een positief gevoel van zijn Instagram stories, dus ik was wel benieuwd naar zo’n workshop. Deze nacht was het volle maan, dus in de ochtend besloot ik een workshop te doen. Hij legde tarotkaarten neer en begeleidde een meditatie waarbij je vissen vrijliet in de zee. Deze vissen stonden symbool voor wat je los wilde laten. Dit mocht je daarna ook op een briefje schrijven om te verbranden. Ook deed ik daarna meteen weer een keertje een yogavideo. Dat was alweer een tijdje komen te verwateren. En dat is oké. Ik had het druk en mijn hoofd zat vol. Nu was het wel weer even fijn.
Na weer een dagje werken, dook ik met de band de oefenruimte in. Toen ik weer thuiskwam, leek het alsof ik echt een duik had genomen, zo doorweekt van de regen was ik, haha. Een voordeel van dit nadeel is dat de douche en je bed dan extra extra extra fijn zijn!
♥ Vrijdag
Vandaag werkten Daphne, Nadine en ik weer een dagje op kantoor! Kijk, daar zitten we!
Al de hele week was ik m’n haar helemaal zat. De lengte vond ik niet goed passen bij mijn sluike, stijle haar. Vandaag bereikte de irritatie zijn toppunt; ik voelde me echt een dweil. Dat gevoel wilde ik uit de wereld hebben, dus heel impulsief besloot ik om naar de kapper te gaan. Een fris kapsel maakt je toch weer even een nieuw mens. Volgende week gaan we m’n blonde pluk een mooie, lichtere en koele kleur blond maken en en dan ben ik weer helemaal shiny and new! Het gaf even een energieboost en ik maakte daar graag gebruik van door weer een yogavideo te volgen!
♥ Zaterdag
Nog even geen weekend, want vandaag werkte ik de hele dag voor Proud2Bme. Phoi Cai werkt normaal gesproken op zaterdag, maar omdat ze met vakantie is nam ik vandaag haar uren over.
Tussendoor wandelde ik een rondje buiten, bakte ik een crumble, regelde ik wat verhuiszaken en rommelde ik een beetje in huis. (In het huis van m’n vriend – maar ik maak eigenlijk geen onderscheid tussen zijn huis en mijn huis, het is beide thuis.)
♥ Zondag
Zo, weer tijd voor wat verhuis-actie. Steeds een stukje en volgende week echt over. Ik voel me er inmiddels al een stuk beter over en heb er ook weer zin in. Het was echt een moeilijke start die me best zwaar viel, maar het begint steeds meer vorm te krijgen en dat biedt rust en perspectief. Daarnaast ben ik ook veel bij mijn vriend, waar ik alle ruimte heb en me thuis voel. Waarom ik daar niet ga wonen? Tja, dat zouden we vast heel goed kunnen, maar ik vind een eigen plekje nog wel even fijn.
Daarna ben ik voor het eerst sinds best een tijd weer langs de studio gegaan. Ik heb m’n schets van eerder uitgewerkt, samen met m’n vriend gegeten en samen met hem wat dingetjes geprobeerd met een spuitbus en het logo van zijn radioshow.
Ik moet toegeven dat m’n photo plog deze week een beetje saai voelt en zeker niet esthetisch mooi – dat probeer je stiekem toch altijd wel een beetje met de foto’s, hihi. Maar de foto’s lijken zo grauw en ik zat niet helemaal lekker in m’n vel. Dat voelde ik ongetwijfeld meer dan jij nu leest, want de hele week heb ik me een beetje misselijk gevoeld, veel hoofdpijn gehad en die blaasontsteking bleef ook maar sluimeren. Dat zou best door de stress kunnen komen.
Hoe dan ook, het zou niet uit moeten maken voor de photo blog – juist niet, want zo is het leven ook gewoon. Ik barst niet altijd van het zelfvertrouwen. Ik heb ook dagen dat ik me wat onzeker, vermoeid en niet zo leuk voel. Zelfs als je dat niet direct van de buitenkant ziet. Misschien is het juist wel waardevol om dat hier ook te mogen benoemen. Ik hoef daar verder niks mee. Het uitspreken naar mijn omgeving geeft rust, ik probeer toch ongeforceerd fijne momentjes te creëren en straks is het allemaal weer anders, want ook zo gaat het leven. En zoals ik perspectief vond in mijn nieuwe woning, hoop ik dat deze photo blog jou weer wat perspectief kan geven. Ik doe ook maar wat. En anders hoop ik dat je het gewoon leuk vond om weer een keertje mee te lezen.
Liefs! ♥
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie