Met krampen in mijn maag van de spanning en een steeds groter wordend gevoel van verdriet en onzekerheid sta ik in het pashokje. Ik moet nieuwe kleren hebben voor de zomer. Vorig jaar heb ik helemaal niks gekocht, omdat ik het niet zag zitten om te shoppen. Nu zijn mijn kleren echt te oud en versleten. Het liefst was ik dit jaar weer niet gegaan, maar mijn vriendinnen laten mij geen keuze. Voor hen is het leuk en gezellig om samen te winkelen, voor mij is het een ware hel. Ik weet niet wat ik leuk vind, ik weet niet wat mijn maat is en ik wil het ook niet weten, maar vooral; ik word de hele dag met mijzelf geconfronteerd en dat vind ik het ergste wat er is.
Ik zie de vetrollen. Ik zie hoe groot en dik ik ben. Alle kleren die ik wel oke vind heb ik in drie verschillende maten gepakt, omdat ik niet goed kan inschatten welke maat ik nou precies heb. Ik haat het. Ik wil niet naar mijzelf kijken, geen van de kledingstukken zit mooi. Aan de andere kant van het gordijn vragen mijn vriendinnen enthousiast of ik die ene jurk al aan heb. Ik kijk vlug in de spiegel; ja, ik heb hem al aan en man wat staat het mij lelijk. Ik ben veel te dik voor zo’n jurk, je ziet al mijn vetrollen aan alle kanten zitten. Met gebogen hoofd loop ik het pashokje uit om mijn vriendinnen te laten zien hoe het staat, uitkijkend naar het moment dat ik de jurk weer uit kan trekken.
‘Wauw, hij staat je echt prachtig!’, ‘Wat heb je toch een mooi figuur, echt perfect voor zo’n jurk’, ‘Ik zou willen dat ik jouw lichaam had’. Ik begrijp er niks van en denk dat mijn vriendinnen mij voor de gek houden. Zij zien toch ook wat ik zie? Ik snap niet waarom mensen altijd moeten zeggen dat ik een mooi figuur heb als dat niet zo is. Ik zie toch hoe mijn lichaam eruit ziet? Ik voel het toch? Ik word er bijna boos van, loop snel het hokje terug in, trek de jurk uit en geef hem even later terug aan het meisje bij de pashokjes. ‘Nee, ik heb niks gevonden wat mij past, dankuwel’.
Lichaamsbeeld-stoornis
Toen ik in therapie ging voor mijn eetstoornis leerde ik dat de kans groot is dat ik mijn lichaam anders zie dan de werkelijkheid. Bij veel mensen met een eetstoornis is dit het geval; je voelt en ziet vet op plekken waar het niet zit en je hebt het idee groter en zwaarder te zijn dan je eigenlijk bent. Dit gevoel kan veel strijd opleveren tijdens een behandeling. Strijd over het (meer) moeten eten, een mentale strijd over hoe je jezelf ziet en voelt, een strijd met de mensen om je heen en een strijd met jezelf. Op het moment van de bovenstaande anekdote ervoer ik mijn lichaam compleet anders dan het was. Ik had een gezond gewicht, maar ervoer mijzelf als veel te zwaar en dat maakte mij ontzettend ongelukkig. Het maakte niet uit wat mensen tegen mij zeiden. Al werd mij nog zo vaak verteld dat ik een prima figuur had, ik zag mijzelf nog altijd als veel te zwaar.
Dit gevoel wordt door sommige onderzoekers en behandelaren ook wel een ‘lichaamsbeeld-stoornis‘ genoemd. Dit houdt in dat het beeld dat je hebt van jouw lichaam, anders is dan hoe het er in werkelijkheid uitziet. Vaak is dit vervormde lichaamsbeeld een onderdeel van een eetstoornis. Heel gek, eigenlijk, dat je jezelf anders ziet dan je bent. Waar komt dat door en wat kun je er aan doen? Vooral de laatste is een goede vraag, want het komt niet zelden voor dat mensen na behandeling voor een eetstoornis zichzelf nog steeds als zwaarder zien dan ze zijn en dit vergroot de kans op een terugval.
Waarom vinden mensen met anorexia zichzelf te dik?
De Universiteit van Nederland stelde deze vraag aan neurowetenschapper Anouk Keizer en maakte een college over het antwoord. Dit college kwam afgelopen vrijdag online en wij willen het graag met jullie delen. In de video wordt enkel gesproken over mensen met anorexia, wat mij persoonlijk stoort. Zelf heb ik de diagnose boulimia gehad en heb mijzelf ook zeker als veel zwaarder ervaren dan ik was. Als je hier echter doorheen kunt luisteren is het een interessante video met inzichtgevende antwoorden op de bovenstaande vraag.
Wij zijn benieuwd wat jullie van de video vinden. Herken jij je in het beeld dat geschetst wordt en denk je dat de voorgestelde behandeling wat voor jou zou zijn?
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2019
Geef een reactie