Ik heb er al aardig wat over geschreven; over het haten van je lichaam, over jezelf mooier leren vinden of juist nog even niet van je lichaam houden. Nog steeds ben ik niet uitgeschreven, het is namelijk een thema dat ook voor mij nog steeds belangrijk is. Iets dat altijd in ontwikkeling blijft, waarin ik ook nog steeds dingen blijf leren. Dat klinkt misschien als een lange, slopende weg, maar ik merk dat het juist energie geeft om er op een positieve manier mee bezig te zijn. Want er zijn nooit genoeg positieve manieren om met je lichaam bezig te zijn en om je lichaam telkens op een andere manier te leren waarderen.
Dat je er zo veel over leest en dat body positivity nu zo’n groot thema is, betekent natuurlijk niet dat je van alles moet. Je hoeft er niets mee. Wat ik zelf merkte, is dat het beleid dat ik al die tijd voerde mij niet gelukkig maakte. Meer of minder kilo’s hebben in al die jaren niets uitgemaakt in het gevoel dat ik had over mijzelf en over mijn lichaam. Dat is rot en frustrerend, want je doet elke keer mega hard je best. Het enige dat je misschien voor jezelf kunt bepalen is of je het anders zou willen proberen. Of je onder ogen wilt komen dat dit beleid, dit beeld van jezelf, je niet verder gaat helpen. Zonder dat je gelijk alles anders hoeft te doen. Zonder dat er meteen verwacht wordt dat het allemaal opgelost moet zijn. Gewoon om de deur open te zetten naar iets nieuws; wie weet wat het je oplevert?
Functie boven vorm
Ik was altijd totaal ongevoelig voor mantra’s als: “Deze benen zorgen dat ik de wereld over kan lopen en sterk op de aarde kan staan.” Blegh. Nog steeds doet het me niet zoveel, hoewel het natuurlijk mega fijn en belangrijk is dat mijn benen het zo goed doen! Dat is echt niet vanzelfsprekend en daar ben ik ook onwijs dankbaar voor. Maar om iets écht te voelen, moet het denk ik dicht bij je staan. Tijdens een eetstoornis of gewoon tijdens een periode waarin je je niet goed of gelukkig voelt, gaat veel op gevoel. Een dik gevoel, een ontevreden gevoel, een walgelijk gevoel, een zwaar gevoel. Emoties spelen een grote rol en al die emoties botvierde ik op mijn lichaam. Als je wilt dat iets op dat vlak verandert, mag dat dus ook best in het gevoel zitten.
Jarenlang ging ik eigenlijk voorbij aan de functie die mijn lichaam vervulde. Natuurlijk heel erg fijn dat dat vooral vanzelfsprekend is, maar het kan geen kwaad om daar vaak bij stil te staan. Juist omdat het een tegengeluid kan bieden. Je lichaam is veel meer dan het uiterlijke vertoon en ook meer dan wat jij van dat uiterlijke vertoon vindt. Je lichaam is niet enkel hoe jij het die dag beoordeeld hebt, ook al voelt dat voor jou misschien wel zo.
Want ook op de dagen dat ik mijn lichaam het meest verafschuwde, was ik in staat om warmte te voelen. Hoe mijn lichaam er ook uitzag, het kón dingen. Het kon dingen die mijn leven maakte zoals ik dat kende en zoals ik dat ook kon waarderen. Ik kon de warme en zachte dekens voelen in bed, na een lange en zware dag. Ik kon fijne boeken lezen, mooie films kijken en daar hele intense gevoelens bij krijgen. Ik kon huilen van iets moois dat ik kon zien. Ik kon schaterlachen om iets grappigs. Ik kon genieten van de wierook die ik altijd op de markt kocht, die precies de sfeer kon geven die ik fijn vond. Ik kon chocola proeven en mijn god wat kon ik daar van genieten. Ik kon mensen knuffelen en zoenen. Al die dingen deed ik met mijn lichaam. Zonder mijn lichaam zou ik dat allemaal niet meemaken. Die dingen kleurden mijn leven, daarmee kon ik precies de dingen doen waar ik intens van kon genieten. Dingen die mij wel degelijk geluk gaven, ook al waren ze vanzelfsprekend.
Ik ging er volledig aan voorbij hoe belangrijk dit voor me was. Ik moest me hier, eigenlijk opnieuw, heel bewust van worden. Voor de spiegel staan en niet meteen alles afkeuren of beoordelen, maar eens op een andere manier kijken. Wat brengt dit lichaam mij eigenlijk? Wat brengt het me voor positiefs? Wat kan ik ermee? Wat kan ik ermee, waar ik eigenlijk op dagelijkse basis intens van geniet?
Wat doe je ermee?
Niet alleen wat je lichaam jou brengt, maar ook wat jijzelf met je lichaam doet is belangrijk. Een eetstoornis kan alles omzetten in straffen en belonen. Vooral straffen eigenlijk. Je lichaam dient de eetstoornis, je lichaam staat in dienst van een bepaald doel, in dienst van een bepaalde controle, in dienst van het vluchten. Wat het ook is waar je je eetstoornis ook voor nodig hebt; je lichaam is daar het slachtoffer van. Alles wat je lichaam van nature kan, kan door de eetstoornis een ander soort functie krijgen. Een functie ten goede van de eetstoornis, ten koste van jou.
Wat voor andere functie kun jij je lichaam zelf geven? Welke dingen die jij doet, die jij zelf onderneemt, kunnen bijdragen aan jouw dagelijks geluk? Bewegen bijvoorbeeld; het is iets wat nu misschien vooral gebeurt om jezelf te straffen of om zo veel mogelijk te verbranden. Maar wat voor functie kan bewegen nog meer hebben? Wat zou je willen dat het bewegen van je lichaam voor jou betekent? Puur functioneel voor dat sprintje naar de tram ‘s ochtends? Om vrij te kunnen dansen? Om anderen te kunnen helpen? Waarom wil jij bewegen? Jij bepaalt, want je lichaam dient jou.
Acceptatie
Ik mag mijzelf pas accepteren als dit, dit en dit beter is. Dan pas is het goed, dan zal het accepteren ook een stuk makkelijker gaan. Dat is wat ik altijd dacht. Dat is eigenlijk niet echt zelfacceptatie, dan ben je nog steeds niet volwaardig voor jezelf. Nog steeds niet goed genoeg. Jouw waarde is nog altijd aan voorwaarden verbonden. Die vaak alleen voor jou gelden, niet voor anderen.
Jezelf accepteren gaat denk ik niet over alles mooi vinden aan jezelf. Jezelf accepteren is misschien juist accepteren dat er dingen zijn die je niet mooi vindt. Dat je jezelf mag accepteren, ook als je je stoort aan die putten in je billen. Dat je er mag zijn, ook als je dunner of juist voller zou willen zijn. Dat je ertoe doet, ook als je puistjes in je gezicht hebt. Accepteren dat het niet perfect is, maar dat jouw waarde daar niet van af hangt.
Misschien kun je eens in de spiegel kijken en bedenken welke dingen aan jou je tegenhouden in het accepteren van jezelf? En zijn ze echt zo erg, echt zo walgelijk, dat je jezelf daarvoor tekort moet doen? Zou je vinden dat een ander zich daarvoor zou moeten verstoppen? Denk je dat je dit een leven lang niet kunt accepteren? Je hoeft het niet mooi te vinden – je moet helemaal niets – maar zou je het kunnen accepteren?
Je mag je goed voelen
Moeite hebben met je lichaam betekent niet dat je je niet goed mag voelen. Voor mij had het altijd met elkaar te maken. Ik moest tevreden zijn, aan mijn lichaam blijven werken, daarna mocht ik ook pas tevreden zijn met mijzelf. Daarna mocht ik pas echt gaan leven, leuke dingen doen en de kleding dragen die ik wilde. Terwijl je ook altijd iets mag doen om je goed te voelen, gewoon op dit moment. Je mag je leven zo inrichten, dat jij je daar dagelijks oké en gemakkelijk bij voelt. In elk opzicht. Je leeft namelijk nu en je leven hoeft niet on hold te staan, omdat je niet met alles tevreden bent.
Als het gaat over hoe je je kleedt, heb je eigenlijk alleen jezelf te bedienen. Vind je het fijn om uitgesproken te zijn? Doe het. Wil je je liever comfortabel voelen, juist zodat je makkelijker met je lichaam om kunt gaan? Ook dat mag! Je kan het jezelf al moeilijk genoeg maken, dus je mag echt op veel vlakken kijken hoe jij je prettig en comfortabel voelt. Kijk op welke vlakken je dat misschien aan kunt passen. Wat heb jij nodig om je vandaag goed te voelen? Je hoeft niet de wereld te veroveren. Soms is gewoon goed, goed genoeg.
Neutraliteit vs. positiviteit
Inzetten op die functionaliteit die ik eerder noemde, vraagt misschien ook direct om een wat meer neutrale kijk op je lichaam. Eerder schreef ik ook al over dat je niet meteen van je lichaam hoeft te houden, misschien hoeft dat ook wel helemaal nooit. Ik vond het zelf best wel ontmoedigend om van haat naar liefde te moeten gaan. Dat voelde zo onbereikbaar en zo onrealistisch. Dat kan sowieso niet in één keer, dus streven naar minder haat en meer neutraliteit kan denk ik al veel realistischer voelen. Niet alleen dat, het geeft denk ik ook direct meer plezier, meer resultaat. Je mag ook dingen niét mooi vinden, je hoeft niet van je lichaam te houden. Maar je mag er tegelijkertijd wel op een neutrale en respectvolle manier mee omgaan. Het is er; het heeft mooie kanten en minder mooie kanten. Het kan misschien niet alles, maar veel belangrijke dingen ook wel. Dat is eigenlijk best fijn.
Argumenten zoeken
Dat hele lichaamsbeeld-ding is natuurlijk niet iets dat je vandaag op morgen gefixt hebt. Juist zoiets groots kost tijd om te veranderen. Gun jezelf ook de tijd om dat te ontwikkelen en om daar gewoon mee aan de slag te mogen. Soms lachend, soms spelenderwijs en soms huilend. Dat hoort er allemaal bij. Als het voor jou prettig voelt, kun je ook je omgeving hierbij betrekken. De mensen om mij heen hebben namelijk best een grote rol gespeeld in het realistischer kijken naar mijn lichaam.
Ik zocht namelijk altijd wel naar bevestiging, maar gek genoeg werkte dat altijd maar één kant op. Mijn negatieve beeld werd in alles bevestigd. Wat er ook gebeurde, wat iemand ook zei, uiteindelijk was ik inderdaad te groot, te lelijk en vooral nooit goed genoeg. Terwijl je die bevestiging ook andersom kunt zoeken. Je kunt je bijvoorbeeld, met hulp van anderen, ook afvragen of die ene misstap ook echt iets zegt over jou. Je kunt je afvragen of elke tegenvaller en elke oneerlijke vergelijking die jij in je hoofd maakt, inderdaad betekent dat jij niet goed genoeg bent.
Je kunt natuurlijk altijd argumenten vinden waarom je iets zou moeten veranderen. Maar je kunt je afvragen of dat je echt verder gaat helpen. Als jij jezelf vergelijkt met iemand die een totaal andere bouw heeft, is het dan überhaupt eerlijk? Je geeft jezelf een rotgevoel, terwijl je ook net zo goed argumenten kunt vinden waarom jij wél mooi, leuk en goed genoeg bent. Laat anderen je daarbij helpen. Niet om je te overspoelen met complimentjes waar je alleen maar ongemakkelijk van wordt, maar om je een realistisch beeld te geven van wat er aan jou te waarderen valt. Van binnen en van buiten.
Wat helpt jou om anders naar je lichaam te kijken?
Geef een reactie