Op een onbewaakt moment leer je hem of haar kennen. Totaal onverwacht en onbewust ga je het eerste contact aan. Zoals vaak in het begin is het nog onschuldig en leuk. Het blijft wat oppervlakkig en er lijkt geen vuiltje aan de lucht te zijn. Maar de stemming verandert. Zijn/haar stemming verandert. De mensen om je heen zien wat het met je doet, maar kunnen jou steeds moeilijker bereiken. Voor je het weet zit je gevangen in een ongezonde relatie. Een ongezonde en gewelddadige relatie. Met een eetstoornis.
Het begint leuk
In het begin lijkt er niets aan de hand. Dat aftasten is juist wel interessant en je hebt zelf nog alle controle. Op een gezonde manier denk je keuzes te maken waar je tot dan toe helemaal achter staat. Jij maakt je geen zorgen en jouw omgeving ook (nog) niet. Je krijgt voldoening, vertrouwen en soms zelfs meteen een beetje liefde terug. Het voelt goed. Zou dit wat kunnen worden? Misschien is dit waar je zo naar verlangt? Is dit waar je al die tijd op hoopte?
Fotografie: jannerboy
Je bent nooit goed genoeg
Toch komt er al vrij snel verandering in. Wat je ook doet, het lijkt nooit goed te zijn. Wat je ook eet en wat je allemaal elke dag laat staan; het lijkt niets uit te maken. Het is nooit goed genoeg. Jij bent niet goed genoeg. En dat voel je elke dag opnieuw. Elke dag lever je, stukje bij beetje, meer van jezelf in. Elke dag opnieuw de hoop om zijn/haar goedkeuring te krijgen. Elke dag voel je je een teleurstelling en elke dag was een gemiste kans. Terwijl je het nooit goed kunt doen, lijkt ook nog eens alles elke keer je eigen schuld.
Constante tweestrijd
Je voelt dat het niet goed is. Er wordt je verteld dat het niet goed is. Je kunt jezelf niet meer verkopen dat dit gezond is en toch is er niet alleen maar haat. Er is, op een gekke en ingewikkelde manier, ook liefde. De narigheid heeft jullie ook verbonden. Misschien voelt het alsof het jullie sterker heeft gemerkt. Dit kan zo niet langer, maar je rukt je ook niet zomaar los.
Het isoleert je
Langzaam is er geen tijd meer voor school, studie of werk. Geen tijd voor vrienden, geen tijd voor leuke dingen. Er is geen tijd meer voor jouw leven. De regels worden steeds strenger, de straffen steeds harder. Het veiligste is om thuis te blijven en te gehoorzamen. Dat is eenzaam, maar voelt als de enige optie. Er is geen ruimte voor bemoeienis van buitenaf. Wees maar niet eerlijk. Ze maken zich misschien zorgen, maar hebben tegelijkertijd geen idee. Wat als anderen je zo zien en zich zorgen maken? Wat als zij de blauwe plekken zien? De pijn? Het verdriet? Dat kan er allemaal niet meer bij, dat zou alles nog meer op scherp zetten.
De regels veranderen
Net als je denkt te weten waar je aan toe bent, verandert er weer iets. De regels worden nóg strenger en er mag steeds minder. Telkens als je gewend bent aan de nieuwe standaarden, zul je daar weer onder moeten komen. Je moet je blijven aanpassen en eigenlijk weet je dus nooit waar je aan toe bent. Het neemt al je energie in beslag, want de stemming kan elk moment omslaan. Je wordt gek van het bijhouden van de regels en je hebt er inmiddels een dagtaak aan. Op sommige momenten zou je het wel uit willen schreeuwen en alle regels aan je laars lappen. Maar je weet als geen ander wat de consequenties zijn… Nog een dagje volhouden dan maar.
Het heeft niet het beste met je voor
Er is inmiddels allang geen plek meer voor jou. Voor wat jij zou willen in het leven of waar jij naar verlangt. Zijn of haar wil is wet en daarbij worden alle grenzen overschreden. Het heeft niet het beste met je voor. Nu niet en in de toekomst ook niet. Maar wat zo mooi en romantisch begon, is moeilijk om los te laten. Wat als het toch nog goed komt? Dan zou alles voor niets zijn geweest als je nu zou stoppen. Tegelijkertijd had het misschien al goed moeten zijn, maar er blijft weinig van je over.
Weggaan voelt onmogelijk
Deze relatie verbreken klinkt als de meest logische oplossing. Toch is dat het moeilijkste om te doen. Hoe destructief het ook is, je bent er ook aan gehecht. Aan deze vorm van liefde. Het is vertrouwd en schept een soort eigen wereld voor je. Het is misschien de enige veilige wereld die je op dit moment hebt. Een wereld die niets goeds brengt op dit moment, maar die zekerheid heb je ook niet als je weggaat. Wat krijg je ervoor terug? Tegelijkertijd geloof je allang niet meer dat je zonder kunt. Dat is je nu wel ingepraat, de eetstoornis weet het beter. Je hebt me nodig.
Het is gevaarlijk
Deze relatie is op alle fronten gevaarlijk. Gevaarlijk voor je mentale gezondheid, gevaarlijk voor je lichaam. Daarnaast brengt het ook je toekomst in gevaar. Het is geen gezonde relatie en die komt niet zonder gevolgen. Weggaan is, hoe moeilijk ook, de enige manier om los te komen. Deze relatie gaat niet over ‘samen sterk staan’. Er is geen sprake van een team en uiteindelijk heeft niemand het onder controle. Het is een strijd achter gesloten deuren, achter een lach, die enkel verliezers kent.
Weggaan en voor jezelf kiezen is het moeilijkste dat er is. Maar het is de enige manier om weer echt te gaan leven. Je hebt deze relatie niet nodig. Jij bent, zonder eetstoornis, goed genoeg.
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2019
Geef een reactie