Eetbuien: voordat je toegeeft

Eetbuien voelen alsof je totaal geen controle hebt. Je kunt het nooit bij één koekje laten, je moet gelijk het hele pak opeten. Een taartje op een verjaardag voelt alsof je de hele dag hebt verpest, dus dan kun je het beter maar goed verpesten. Het voelt niet als een keuze hebben, je moet het doen. Toch is er ergens een moment waarop je, bewust of onbewust, besluit te eten en daar ook mee door te gaan waardoor er een eetbui ontstaat. Om deze vicieuze cirkel te doorbreken, zul je ergens jezelf moeten gaan stoppen. Dit is echter niet makkelijk. Die drang naar eetbuien is er nu eenmaal heel regelmatig door verschillende oorzaken.

Wellicht is je eetpatroon nog niet helemaal goed waardoor je soms eetdrang krijgt en het lastig is jezelf in te houden als je jezelf dan wel iets toestaat. Het kan ook zijn dat je regelmatig veel spanning ervaart en niet goed weet hoe je hiermee om moet gaan. Eetbuien kunnen dan tijdelijk een soort ontlading geven. Wil je dit doorbreken, dan zijn de volgende punten dingen die je tegen jezelf kunt zeggen of die je jezelf af kunt vragen op het moment dat de drang naar eetbuien oploopt. Je kunt deze punten opschrijven en op een zichtbare plek ophangen, zodat je het regelmatig terug kunt lezen.

1. Ik denk eraan nu een eetbui te hebben
Dit klinkt logisch, maar het is goed om even stil te staan bij het feit dat je de drang naar een eetbui hebt. Wees je bewust van de drang en de gedachten die erbij komen kijken. Iets in jou wil blijkbaar die eetbui. Vaak zorgt dat voor spanning in je hoofd en in je lijf. Misschien voel je wel honger of trek of misschien voel je dat juist helemaal niet en heb je enkel het gevoel dat je moet eten. Wees je bewust van wat er door je heen gaat, in plaats van gedachteloos mee te gaan in je emoties.

2. Als ik dit doe, dan voel ik me straks (vul in)
Bedenk je hoe je je straks voelt, als je nu toegeeft aan je eetbui. Het helpt vaak om dit op te schrijven, direct nadat je een eetbui hebt gehad. Dan zijn je emoties heel puur en oprecht. Vul dan in hoe je je voelt zodat je het kunt teruglezen op momenten dat de drang weer oploopt. Zo zul je je weer gaan voelen als je nu toegeeft. Is dat wat je wil? Is dat het waard? Weegt dat op tegen dat relatief korte moment eten, waar je niet eens plezier aan beleeft?

3. Ik ga (vul in) bellen
Schrijf hier een of meerdere namen (en telefoonnummers) op van mensen met wie je contact op kunt nemen als je drang naar eetbuien hebt. Dat is niet makkelijk, dat weet ik uit ervaring, maar contact met anderen helpt je echt om uit die cirkel te komen. Je hoeft nog niet eens aan de ander te vertellen waar het precies over gaat, het gaat erom dat je afleiding hebt zodat de drang naar eten afneemt. Afleiding kan al in de vorm van een gesprekje maar ook samen eten kan fijn zijn of een keer wat afspreken. Het gaat erom dat je het niet allemaal alleen hoeft te doen.

4. Voordat ik toegeef aan een eetbui, ga ik eerst een half uur wandelen
Even naar buiten gaan en een wandeling maken kan helpen de drang naar eten te verminderen. Misschien heb je hier helemaal geen zin in als je je zo gespannen voelt, maar probeer het toch maar een keer. Wat frisse lucht werkt vaak erg goed en soms merk je dan dat als je weer thuiskomt, de spanning eigenlijk wel gezakt is en een eetbui niet per se meer ‘nodig’ is. Je kunt alleen gaan wandelen, maar als je het fijn vindt kun je ook iemand vragen om met je mee te gaan.

5. Ik kan dit over tien minuten ook nog eten
Wat ook goed kan helpen, is het uitstellen van je eetbui. Zeg bijvoorbeeld eens tegen jezelf dat het over tien minuten ook nog kan. Is het dan tien minuten later en heb je nog steeds die drang, probeer het dan nog tien minuten of bijvoorbeeld een half uur. Probeer het zolang mogelijk uit te stellen. De ervaring leert dat de drang uiteindelijk echt afneemt, maar dat het gewoon heel erg zwaar is om er niet aan toe te geven. Het is alsof je continu een verslaafde een flesjes drank aanbiedt en diegene maar nee moet blijven zeggen. Als je echter nee blijft zeggen, zal je drang uiteindelijk afnemen.

6. Dit is geen onderdeel van mijn plan
Dit is meer een soort mantra die je tegen jezelf kunt zeggen als je heel erg de behoefte hebt om toe te geven aan eetdrang. Volg je bijvoorbeeld een eetlijst of heb je een beeld van hoe je wil dat het gaat met eten, bedenk je dan dat een eetbui hier niet tussen past. Het helpt om dit, eventueel hardop, tegen jezelf te zeggen. Dit is niet hoe je het bedacht had. Een eetbui past niet in jouw weg naar herstel. Het past niet in je eetlijst, in je manier van leven, in je normale eetpatroon en in jouw manier van omgaan met spanningen of lastige situaties. Dit is niet hoe jij het leven leeft. Zeg dit regelmatig en met overtuiging tegen jezelf.

7. Er zijn mensen die mij nodig hebben
Toegeven aan eetbuien betekent dat je jezelf gaat isoleren van anderen. Je kunt je afvragen in hoeverre dat goed is voor je relaties met anderen. Het kan gaan om relaties met vrienden maar ook banden met familie, connecties met school en werk. Elke keer dat je toegeeft aan een eetbui, zet je als het ware een stap uit de gewone wereld en isoleer je je verder van anderen. Dat is ontzettend zonde, want anderen hebben jou nodig en jij hebt anderen nodig.

8. Wat heb ik nu echt nodig?
Als je eetbuidrang hebt, dan is dit vaak een teken van een onderliggend probleem. Bij mij stond dit vaak voor spanning waar ik moeilijk mee om kon gaan. Ook was het een manier om mezelf kapot te maken. In plaats van toe te geven aan die drang, is het daarom van belang om bij jezelf na te gaan wat er nu echt speelt. Hoe voel je je en waar komt die drang vandaan. Is een eetbui echt de oplossing? Wat heb je eigenlijk nodig? Gaat het misschien meer om een goed gesprek of zou je eigenlijk je boosheid of irritatie naar iemand uit moeten spreken? Heb je misschien steun nodig? Waar heb je nu echt behoefte aan?

9. Doe het maar
Dit klinkt misschien gek want je wil immers geen eetbui. Toch kan jezelf toestemming geven om eetbuien te hebben, je juist helpen om geen eetbuien te hebben. Eetbuien zijn in alle gevallen eigenlijk not done. Juist omdat het absoluut niet mag en je het ziet als iets heel fouts, kan de drang ernaar alleen maar verder oplopen. Als je jezelf toestaat om gewoon een eetbui te hebben, dan is het niet meer zo’n happening en heb je er ineens veel minder zin in. Dit fenomeen zie je ook veel terug bij het plannen van eetbuien en is de moeite waard om eens te proberen.

10. Ik heb hulp nodig
Als het je niet lukt om weerstand te bieden tegen de eetbuien en je ontzettend met jezelf in de knoop zit, dan is het goed om te erkennen dat je hier hulp bij nodig hebt. Dat is echt geen schande of falen. Die vicieuze cirkel waar je in terecht kunt komen als je kampt met eetbuien is ontzettend lastig te doorbreken en het is logisch dat dit je niet lukt in je eentje. Hulp vragen hierbij is ontzettend dapper en laat zien dat je er iets aan wil veranderen.

Sandra

Geschreven door Sandra

Reacties

15 reacties op “Eetbuien: voordat je toegeeft”

  1. Uitgeprint en klaar om op te hangen….
    Dank!

    1. Nou, wat een simpel en goed plan om uit te printen. Zojuist op print gedrukt. Thnx voor deze boost.

  2. Fijne blog dankjewel!

  3. Wat een ontzettend goed geschreven blog en zo herkenbaar! Ik zal dit in gedachten houden de volgende keer als ik die drang voel opkomen.

  4. Vooral dat tien minuten tot half uurtje uitstel lukt inmiddels. Het haalt helaas niet de drang weg maar het geeft wel een soort gevoel van de controle houden. Misschien dat ooit van uitstel ook afstel komt. En vooral je gedachten in de gaten houden en herhalen wat je denkt. Excuses schieten vaak zo snel door je hoofd dat je er bijna al in geloofd voordat je ze echt bewust gehoord hebt. Haal het excuus terug en spreek hem eens langzaam uit. Bijvoorbeeld: iedere vrouw eet chocolade als ze ongesteld is, dus waarom zou ik mezelf dat ontzeggen? Deze neem ik gelijk voor waarheid aan en hij laat me nog realistischer over het hebben van een eetbui denken. Mij helpt het dan om die gedachte een soort van te gaan ontleden. Is deze gedachte waarheid en wat verstaan “normale vrouwen” onder jezelf chocolade gunnen en wat versta ik hieronder? Ik versta hieronder repen achter elkaar naar binnen stouwen totdat je buikpijn hebt en kotsmisselijk bent. Op dit punt begin ik aan mijn excuus te twijfelen en kan ik hem beetje bij beetje gaan tegenspreken.
    Dit werkt bij mij omdat ik heel rationeel ben ingesteld en werkt misschien voor een ander helemaal niet. Maar wie weet heeft er iemand iets aan.
    Liefs en succes strijders!

    1. Hoi LG, ik lees heel vaak zulke fijne reacties van jou, ik wilde even eens tegen je zeggen dat ik het bewonder hoe jij ondanks je eigen strijd toch zo ook aan anderen denkt door bijv dit te plaatsen.
      Dankjewel daarvoor, ook deze tip van je vind ik fijn!

      1. Hey L:), ik wou steeds reageren maar kwam er niet van. Wat lief dat je dat zegt! Dankjewel. Word er bijna verlegen van hihi.
        Ik ben soms erg kritisch (misschien té) op de blogs, maar deze site is heel belangrijk voor mij. Ben nieuwsgierig naar andere meningen en ervaringen en wel in voor een discussie hihi. Fijn om reacties te lezen en te kunnen sparren over dit soms nog best ingewikkelde leven;).

  5. Een super fijne blog!
    Mijn eetbuien zijn inmiddels een stuk vermindert gelukkig, maar toch heb ik een vraagje, want ik kom niet van het laatste stukje af.
    Dit is het geval: ik heb heel vaak dat ik echt om de zoveel uur iets MOET eten, omdat ik anders duizelig en misselijk word, alles gaat tintelen en ik soms zelfs flauw val. Ik had eerder anorexia maar dat is omgeslagen naar nao met eetbuien toen deze “aanvallen” kwamen. Ik merkte dat eten (tijdelijk) hielp en na een eetbui had ik die dag erna vaak ook minder last en meer ademruimte dat ik niet op de minuut iets moest eten. Bloedonderzoeken etc wijzen niks uit. Ik vroeg me af of er meer mensen zijn die dit herkennen en/of tips hebben, want hierdoor kom ik niet van mijn laatste stukje eetbuien af. Ik heb 2 kleine kindjes dus kan me niet veroorloven flauw te vallen😓.

  6. Miku, zou dit te maken kunnen hebben met omgaan met spanningen, waar ook eea over gezegd wordt in dit blog? Dat je duizelig wordt en geen lucht meer krijgt, kan door angst en spanningen worden veroorzaakt. Eten kan als een soort bliksemafleider werken om even te ontladen. Misschien kun je achterhalen waar die spanning nou eigenlijk echt over gaat en hoe je die op een andere manier kunt reguleren dan via eten?

  7. Toen ik nog eetbuien had, hielp uitstellen trouwens niet. Want dan stelde ik het bijv een dag uit maar dan at ik die dag ook bijna niks, waardoor die eetbui toch kwam. Het zal voor iedereen anders zijn, maar mij hielp het toen ik stopte met compenseren. Mijn eetbuien waren echt een schreeuw van mijn lichaam om voedsel, omdat ik echt te weinig binnenkreeg. Toen ik niet meer compenseerde, echt op geen enkele manier, verdween die enorme craving en heb ik na verloop van relatief weinig tijd eigenlijk nooit meer een echte, grote eetbui gehad. Mijn lichaam blijkt toch wel in staat om zelf te reguleren wat het nodig heeft. Als ik eens (veel) meer eet dan anders zal daar wel een reden voor zijn. Want uiteindelijk blijf ik (behalve tijdens dagen voor mijn ongesteldheid) op een stabiel gewicht (en zelfs die ongesteldheidskilo’s verdwijnen wonder boven wonder ook vanzelf weer, zonder compenseren).

  8. Hoi Marianne, ik denk inderdaad dat eten naar behoefte het beste is om eetbuien te verdringen. Ik ben een heel eind met het verminderen van eetbuien en beloon mezelf iedere dag weer door gewoon én lekker te eten! Dus als ik geen eetbui heb gehad ‘s avonds dan ‘mag’ ik van mezelf de volgende dag een lekker ontbijt én een koekje én een toetje en zo introduceer ik het eetbuivoedsel langzaam in mijn normale eetpatroon. Daarmee is het niet meer eng, niet meer eetbuigerelateerd en dus gewoon! Dat voelt heel goed. (kleiin voorbeeld: schepijs met slagroom was vroeger eetbuivoedsel en at ik stiekum, nu eet ik dit 1 a 2 keer per week als toetjes, gewoon omdat het lekker is! Mijn man eet het niet, maar ik doe het nu niet meer stiekem. #trotsopmezelf. Groet NIcolet

  9. Hoi Marianne, bedankt voor je reactie. Spanningen heb ik zeker mee te maken dus ik ga dit onderzoeken. Ik hoop dat het gaat lukken!
    Verder ben ik er voor het grootste deel van afgekomen net als jij en Nicolet: niet meer compenseren en een lekker en vullend ontbijt in het vooruitzicht hielpen mij erg goed. Uitstellen werkte voor mij ook niet en maakte de eetbuien juist groter doordat ik er langer en meer over nadacht.

  10. Wat mij veel heeft geholpen, is -behalve voldoende eten, zodat mijn lichaam de benodigde energie kreeg- was ook echt die drempel over en mezelf leren om de “verboden” en “enge” dingen te eten. Want hoe verzadigd ik ook was met gezonde / veilige dingen, als ik mezelf niet af en toe een koekje of chocola gunde, dan werd dat een ding. En het werd steeds groter, tot ik obsessief er aan ging denken. En dan deed ik alles, van uitstellen tot wandelen, tot praten enz enz. Die eetbui kwam er wel, simpelweg omdat ik het normaal niet mocht, en er altijd wel een redne kwam om het te “mogen”. Was ik zielig, dan mocht het. Maar dan braken de dammen en sloeg het meteen om in een eetbui.

    Inzicht was belangrijk voor mij: ik eet tijdens een eetbui deze lijst aan “foute” voeding. Dus kon ik ook wel eens proberen deze “foute” voeding op te delen in veel meer dagen. Zo leerde ik dat af en toe nemen van de voeding die ik als “slecht” bestempelde, eigenlijk helemaal geen nare gevolgen had. Ik werd niet dikker, zieker, stommer of minder waard. In tegendeel, ik werd er fitter door en minder gestresst.

    Maar goed dat inzicht en over die drempel heen gaan (echt elke dag iets “lekkers” gunnen) was ook nog een hele strijd. Maar echt de moeite waard voor mij.

  11. Hoi L, heel herkenbaar. Eetbuivoedsel verdelen over de dagen, zoals ‘normale’ eters ook doen. Die bak ijs doe ik nu twee weken mee, ipv 1x per twee weken een hele bak in 1 x! Nu voel ik me daarna niet ziek en verdrietig en hoef ik de volgende dag niet te compenseren. Straks neem ik ook een lekker toetje en ook nog een bonbon bij de thee! Allemaal wel gepland, maar zo hou ik een eetbui (die momenteel op de loer ligt) hopelijk weer op afstand!

  12. Heeft ook te maken met je hormoonhuishouding en allerlei neurotransmitters, die bij een eetstoornis ontregeld zijn. Ook zorgen stofjes als histamine en tyramine in de voeding voor het vrijmaken van adrenaline in je lichaam, wat vreetbuien kan uitlokken. Zelf er mede door een biogene-aminenarm voedingspatroon aan te houden vanaf gekomen. Ook suiker zorgt voor vrijmaken van stresshormonen en het rooft vitaminen en mineralen, zoals zink en vitamine B. Langzame koolhydraten combineren met eiwit, gezonde vetten en vezels kan schelen in het stabiel houden van je bloedsuikerspiegel.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *