Mijn grootste vijand was ikzelf. Mijn grootste uitdaging waren mijn eigen gedachten en gevoelens. Hoe simpel dit het ook kon maken, het maakte alles alleen maar veel moeilijker. Ik kon mijzelf niet wegdoen, mijn hoofd niet uitzetten, dus was het elke dag oorlog. Die negatieve stroom aan gedachten die elke dag door mijn hoofd ging bepaalde mijn stemming, mijn dag en zelfs mijn identiteit. Het enige wat echt van mij was, mijn gedachten, werkten mij tegen en dit maakte mij angstig en wanhopig. Er was geen ontsnappen aan op deze manier.
Ik ging enorm twijfelen aan mijzelf en aan de mogelijkheden om hiermee om te kunnen gaan. Alle negatieve dingen die ik dacht over mijzelf of over de wereld, alle gedachten waar ik van schrok, kwamen toch echt bij mij vandaan. Ben ik gewoon zo? Verdien ik dus eigenlijk geen hulp als ik zo denk? Het bekende ik-ga-door-de-mand-vallen gevoel werd zo ook enorm versterkt en ik werd vaak bang van mijn eigen ideeën. Alsof ik het slachtoffer was van mijn eigen hoofd.
Je bent niet je gedachten
Je gedachten, je emoties, je ideeën, ze horen natuurlijk wel voor een deel bij jou. Ze maken je tot wie je bent en geven misschien het best aan hoe het met jou gaat. Zowel de negatieve als positieve gedachten kleuren mijn wereld en dat is voor iedereen uniek. Naast dat het bij jou hoort, hoort het voor een deel denk ik ook bij de tijd waar je je in bevindt. De tijd waarin we leven, de periode waar je zelf misschien middenin zit en waar je door beïnvloed wordt. Zoveel verschillende dingen die meebepalen hoe die stroom van gedachten er elke dag uitziet. Voor een deel bepaal je dat zelf, maar voor een deel staat het misschien ook meer los van je dan het soms lijkt.
Als ik slechte dingen denk, ben ik een slecht mens. Dit ging zo vaak door mijn hoofd, vooral omdat ik zo negatief was over mijzelf. Ik kreeg alle hulp van de wereld, maar nog altijd hielden mijn gedachten mij tegen. Dus, ik was gewoon zo en ik kon hier misschien helemaal niet voor geholpen worden..
Toch horen slechte, negatieve en zelfs akelige gedachten bij het leven. Ze zijn eigenlijk heel menselijk, hoe graag we er ook vanaf zouden willen. Dat maakt het niet minder moeilijk, maar dus wel een stuk normaler. Ja, het is zwaar, maar het is dus ook menselijk. Je bent niet de enige die hier last van heeft, dus je hoeft jezelf hier niet voor te veroordelen. Jij bent namelijk veel meer dan die gedachten. Hoewel ze enorm uitvergroot kunnen worden door hoe je je voelt, betekent dat niet dat ze altijd de overhand zullen hebben of dat het jou een slecht en on-willend mens maakt.
Als ze kunnen komen, kunnen ze ook gaan
Net als met emoties, is er ook een komen en gaan van gedachten. Misschien voelt het een stuk hardnekkiger dan de golf die een emotie kan hebben, gedachten kunnen veel meer op de achtergrond aanwezig zijn en daardoor juist heel veel ruimte innemen. Toch heeft dezelfde gedachte niet altijd hetzelfde effect. Een negatieve gedachte over mijzelf heeft veel meer impact als ik al niet lekker in mijn vel zit of een tegenslag heb gehad, dan wanneer ik een leuke dag voor de boeg heb. De intensiteit staat dus niet voor altijd vast en wat is gekomen kan ook weer verdwijnen, of in ieder geval minder worden.
Zelf moet ik vaak denken aan mijzelf als heel klein meisje. Het meisje dat later prinses ging worden, in sprookjes geloofde en op haar manier allerlei dingen over zichzelf en de wereld dacht. Ik weet nog precies welke gedachten ik toen vaak had, zowel de positieve als de negatieve, maar die zijn eigenlijk allemaal veranderd. Logisch ook, want ik ben veel ouder geworden en heb veel meer geleerd. Datzelfde geldt voor de periode waar ik later in kwam, of zelfs waar ik nu zit. Alles wat ik nu denk en beleef gaat weer veranderen, omdat ik mij door ontwikkel en weer nieuwe dingen meemaak. Als ik naar mijn eigen leventje tot nu kijk, heb ik dus meteen bewijs dat alle gedachten komen en gaan. Dat alles kan veranderen. Wat voor nu vast lijkt te zitten, is op langere termijn misschien veel veranderlijker dan je denkt.
Je bent ook wat je doet
Naast je gedachten, ben je voor een groot deel ook wat je er vervolgens mee doet. Al die kleine beetjes bij elkaar maken wie jij bent en hebben invloed op de weg die je inslaat. Laat je dus niet afschrikken door je eigen gedachten, hoe angstaanjagend en confronterend ze ook kunnen zijn. Wat je er vervolgens mee doet en hoe je ernaar handelt, zegt minstens net zo veel over jou. Er komt zo veel voorbij in ons hoofd, daar hebben we niet altijd controle over. Hoe je daarmee omgaat en wat voor actie je daarop onderneemt, dat telt net zo goed. Misschien nog wel meer.
Onze gedachten worden door zo veel aspecten beïnvloed en kunnen daardoor zo verwarrend zijn, dat het eigenlijk heel oneerlijk is om jezelf daarvoor te verantwoorden. Het is al moeilijk genoeg en bovendien hartstikke menselijk om daar soms door van slag te zijn. Om je daar soms gigantisch voor te schamen of zelfs door bedreigd te voelen. Dat je jezelf soms een slachtoffer kunt voelen, je machteloos kunt voelen, is al vervelend genoeg. Geef jezelf de ruimte om het er te laten zijn. Niet omdat dat leuk of makkelijk is, maar omdat het er soms bijhoort. Jij mag er zijn, samen met die immense gedachten oorlog die je soms binnenin voert. Je bent namelijk nog veel meer dan dat.
♥
Geef een reactie