Vechten tegen een eetstoornis is niet niks. Je moet weer leren omgaan met normale porties en het gevoel dat je hiervan krijgt. Zowel gevoelens van honger als overvol zitten zijn geen pretje, en dan is er nog die strijd in je hoofd die massa’s energie vraagt. Makkelijk wordt het niet en daarom is een flinke dosis motivatie erg belangrijk.
Deze motivatie zal jammer genoeg erg schommelen: ik heb zelf vaak gevoeld dat ik op moeilijke momenten de draad wat kwijtraakte en niet meer goed wist waarom ik eigenlijk van mijn eetstoornis af wou. Hier zijn mijn tips om alert te blijven en jezelf te blijven motiveren, zodat je de kracht kan opbrengen om er tegenaan te gaan.
Beloningen
Het lijkt misschien wat kunstmatig, maar het helpt wel: beloon jezelf wanneer je iets deed dat tegen je eetstoornis inging. Wanneer je na lang twijfelen in de supermarkt toch voor die echt lekkere koeken ging en niet voor een veilig tussendoortje, mag je gerust tegen jezelf zeggen dat je dat goed gedaan hebt. Ikzelf maakte een lijstje met beloningen per kilo die ik bijkwam: zo mocht ik bij een bepaald gewicht van mezelf een extra oorbel laten schieten, en bij de volgende kilo stond er een uitje naar de Efteling op het programma. Wanneer je je een dag helemaal aan je eetlijst hebt gehouden, kan je jezelf ‘s avonds belonen met een aflevering van je favoriete serie of het volgende hoofdstuk in het boek dat je leest.
Mensen in de ban van een eetstoornis denken meestal in termen van straffen, maar verschillende onderzoeken wijzen uit dat beloning een veel sterker effect heeft.
Maak de vergelijking
Hopelijk heb je veel mensen in je omgeving die niet te kampen hebben met een eetstoornis. Het kan bijzonder motiverend zijn om te kijken naar hoe zij leven. Ik was altijd stiekem jaloers op hoe mijn vriendinnen gewoon lekkere dingen konden eten zonder zich hierna schuldig te voelen. Bovendien zagen ze er veel gezonder uit dan ik en waren ze een stuk gezelliger. Je kan jezelf ook vergelijken met hoe je was voor je eetstoornis: was je niet gelukkiger toen je nog niet geobsedeerd was door het tellen van calorieën? En is het dan niet de moeite waard om nu te vechten om weer zo te worden? Zeker wel. Ik probeer zelfs een betere en gelukkigere versie van mezelf te worden dan ik ooit al geweest ben, en met een eetstoornis kan ik dat sowieso niet worden.
Concrete doelen
Maak een lijstje van de dingen die je wil bereiken of doen in je leven en vraag jezelf af of dit zal lukken met een eetstoornis. Misschien droom je van een wereldreis, of wil je dolgraag een diploma halen. Je eetstoornis zal deze zaken sowieso in de weg staan. Om ergens te geraken in het leven moet je flexibel kunnen zijn en sterk in je schoenen staan, en dit zijn nu net kenmerken die niet samenhangen met eetstoornissen. Je hoeft het trouwens niet per se groots te zien: misschien wil jij gewoon weer uit eten kunnen gaan zonder je slecht te voelen. Om dit te verwezenlijken, moet je tijdens moeilijke momenten op je tanden bijten. Eén van de doelen die ik vaak voor ogen houd, is het feit dat ik later mama wil worden. Rommelen met mijn gewicht en eetpatroon brengt die toekomstplannen in het gevaar, en dat is het hoegenaamd niet waard.
Grotere waarden
Het kan ook erg nuttig zijn om buiten specifieke doelen te focussen op meer abstracte, grote waarden. Zo vraag ik mezelf nog elke dag af: wat voor een vrouw wil ik zijn? Wil ik ongezellig gezelschap aan tafel zijn? Wil ik moeilijk doen om zoiets als chocolade? Wil ik die vriendin zijn die altijd bedankt voor gelegenheden waar gegeten wordt? En vooral: wil ik jarenlang ongelukkig zijn en in de knoop liggen met mezelf? Nope, nope en nope. Ik wil geen meisje zijn dat zo gefocust is op haar gewicht en voeding, maar een vrolijk en behulpzaam iemand die haar problemen wat kan relativeren en oog heeft voor anderen. Iemand die best al wat meegemaakt heeft, maar desondanks de mooie kanten van het leven blijft zien. Ik wil iemand zijn die kan zeggen: “Het was moeilijk, maar ik heb een eetstoornis overwonnen”. En jij?
De grootste beloning wacht helemaal op het eind: vrij zijn van een eetstoornis. Vrij zijn van dwanggedachten, zware maaltijden en moeilijke nachten. Vrede hebben met jezelf en je gewicht, voluit kunnen lachen en zuchten dat het leven mooi is. Die dingen zijn het gevecht honderd procent waard. Dus hoe moeilijk het ook is, geef niet op: je kan het en zal jezelf later dankbaar zijn.
Geef een reactie