Wat erg, ik heb borderline. Wat fijn, ik ben dus niet knettergek. Of dus wel!? Een kleine greep van wat er allemaal door mijn hoofd ging toen ik de diagnose kreeg. Het kan heftig zijn om dat te verwerken, maar er kan ook veel op z’n plek vallen. Het kan voelen alsof je nu bij een groep hoort waar je helemaal niet bij wil horen. Een eetstoornis kon voor mij soms iets romantisch hebben, heel kwetsbaar en krachtig tegelijkertijd. Borderline vond ik vooral heel erg heftig, ziek en slecht. Alleen maar negatief. Iets wat mij voor het leven zou tekenen. Hoe ga je hier het beste mee om? En als je dat al lukt, hoe gaan anderen er dan mee om? Ik verzamelde verschillende blogs en een video voor je die ik eerder over dit thema gemaakt heb.
Praten, praten, praten
Ik wilde mezelf beter gaan begrijpen. Voor mezelf natuurlijk, maar ook voor mijn omgeving. Er was iets dat mijn gedrag kon verklaren, maar die brug kon ik alleen maar slaan door erover te praten. Door het te vertellen. En vooral te vertellen wat die diagnose voor mij betekende.
Het gaat niet om een ziekte die je hebt en die je verkondigt aan de rest van de wereld, het gaat om hoe het zich bij jou uit en waar jij het moeilijk mee hebt. Dit is ook het deel dat jouw omgeving meemaakt en waarbij zij niet altijd in jouw hoofd kunnen kijken. Uitleggen wat deze diagnose betekent, werkt het beste als je dit vanuit jezelf doet. Wat jij hierbij voelt is belangrijk en dat doet ertoe. Dat is niet afstotelijk, dat is juist heel erg menselijk. Uit de blog ‘Borderline, hoe vertel ik het?‘
Het voelt misschien heel gek en onwennig om hier open over te zijn. Het zijn kronkels in je hoofd die je zelf al die tijd raar en slecht hebt gevonden en die er na de diagnose misschien niet normaler op zijn geworden. Maar er niet over praten – en zelf aan de destructiviteit ten onder gaan – helpt ook niet. Ik denk dat het heel belangrijk kan zijn om de mensen om je heen toe te laten in die kwetsbaarste momenten en bij die meest schaamtevolle gedachtes. Ze zijn menselijk, ze komen ergens vandaan en je hoeft daar niet alleen doorheen. Alleen dan kun je, vanuit jouw omgeving en behandeling, constructievere alternatieven aangereikt krijgen.
En die vooroordelen dan?
Ja, die zijn er. Misschien blijven die er altijd wel, maar dat betekent niet dat het in jouw leven altijd een grote rol hoeft te spelen. Waarschijnlijk herken je je op voorhand niet eens in de meeste vooroordelen, des te vervelender dat je er toch mee te maken kunt krijgen. Wat voor vooroordelen er spelen? En hoe je hiermee omgaat? Kun je zien in deze video ‘Vooroordelen over Borderline‘.
Je hoeft niet alle antwoorden te hebben, je mag er ook gewoon zijn
Soms slaat je stemming om. Gebeurt er iets – vaak weet ik niet eens meteen wat – en voelt alles anders. Dat is lastig, vervelend en verwarrend, maar het hoort erbij. Je hoeft niet altijd een antwoord te hebben, soms is het enige antwoord al die gevoelens er te laten zijn.
Je gevoelens op dat moment erkennen is het moeilijkste en tegelijkertijd het belangrijkste om te doen. Ja, ze zijn misschien veel te heftig en te extreem in verhouding tot wat er gebeurt is. Je hebt misschien zelf ook geen idee wat de aanleiding precies is, maar ze zijn er wel en ze vragen ontzettend veel van je op dit moment. Dat erkennen en daar even bij stilstaan, kan helpen. Dat jouw gevoel er mag zijn betekent niet dat het meteen opgelost is en dat je gelijk alles moet snappen. Maar het is er nu eenmaal en als je dat kunt accepteren, kun je verder kijken. Uit de blog ‘Mijn stemming slaat om‘
Vergeef jezelf
Dit was voor mij denk ik één van de grootste thema’s, omdat je jezelf vreselijk kunt vinden. Door de stemmingswisselingen, door de plotselinge huilbui, door alles wat niet te volgen is voor een ander en waar je zelf ook gewoon van schrikt. Ik voelde me zo schuldig om hoe ik kon doen. Ik ben vreselijk, ik moet me inhouden, waarom gebeurde dit!? Elke misstap, elke klein uitbarsting, maakte ik veel groter. Terwijl je juist die vergeving van jezelf zo hard nodig hebt. Alleen dan kun je verder met je dag. Echt verder, in plaats van op het strafbankje. Vergeef jezelf en wees weer lief voor jezelf, want je hebt het zwaar gehad.
Hoe moeilijk dat ook is, onthoud dat jij meestal de enige bent die hier zo lang in blijft hangen. Jij bent dus ook de enige die het voor jezelf weer makkelijker kan maken. Je hebt het zwaar gehad en je hebt je even verschrikkelijk gevoeld. Je kan die extra zorg en liefde van jezelf dus goed gebruiken. Zoals met elke relatie ga je na een ruzie door fases heen en ben je uiteindelijk weer lief voor elkaar, dat geldt denk ik ook voor de relatie met jezelf. Uit de blog ‘Schuldgevoel na borderlinewoede‘
♥
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2020.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en diëtisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie