“Het gaat goed! Ik heb geen problemen, maak je geen zorgen over mij. Er is niks aan de hand!” Zomaar wat uitspraken die bij veel mensen standaard volgen op de vraag “Hoe gaat het met je?”. Maar in sommige gevallen is dit geen eerlijk antwoord. Soms gaat het inderdaad ook echt goed, maar soms wordt dit antwoord alleen maar gebruik om er maar vanaf te zijn.
Waarom kan je niet zeggen hoe het echt met je gaat? Want hoe gaat het nu echt met je? “Niet goed. Helemaal niet goed.” Maar waarom zeg je dat dan niet…
Als je de overbuurman tegenkomt op weg naar de supermarkt en hij vraagt je: “Alles oké?” dan is het niet gek dat je niet meteen je hele levensverhaal op straat gooit. Natuurlijk hoeft je het niet altijd tegen iedereen te zeggen als het even niet goed met je gaat. Maar wanneer een vriendin dit aan je vraag, je moeder, zus, je docent of iemand anders die oprecht geïnteresseerd in je is, dan hoeft je niet altijd met dat stomme standaard antwoord te komen. Je mag gerust eens zeggen hoe het écht met je gaat. Ze vragen het niet voor niets toch? Waarom zeg je dan eigenlijk zo vaak dat het goed met je gaat, terwijl je vanbinnen aan het schreeuwen bent: “Het gaat helemaal niet goed met me, het gaat slecht! Zie je dat dan niet?!”
Het kan zijn dat je het niet durft te zeggen. Misschien ben je wel bang voor wat de ander wel niet zal denken als je eerlijk bent. ‘Zou die jou misschien een aansteller vinden, een aandachtvrager?’ Natuurlijk niet! Waarom zou deze persoon jou vragen hoe het met je gaat als ze niet geïnteresseerd zijn in het antwoord? Draai het eens om. Als jij in de pauze met je vriendin gaat zitten en je ziet aan haar hele voorkomen dat er iets is, dan zal vaak automatisch de vraag volgen: “Hoe gaat het?” Je vriendin kan dan snel antwoorden dat het goed gaat, maar heb je niet veel liever dat ze eerlijk is? Je vraagt het toch omdat je écht wilt weten hoe het met haar gaat?
Het kan ook zijn dat je er alles aan wil doen om te voorkomen dat mensen zich zorgen om je gaan maken. Jij redt je wel, jouw problemen zijn jouw problemen en daar mag je anderen niet mee gaan belasten. Ook dit is een verkeerde gedachte. Mensen vragen naar je. Niet omdat ze jouw problemen als last zien maar omdat ze juist willen weten waar jij mee zit. Juist door te verzwijgen dat er iets is en mooi weer te spelen maakt dat mensen zich vaak alleen nog maar meer zorgen gaan maken.
“Ik kan wel zeggen hoe het echt met me gaat, maar niemand zal mij begrijpen. Niemand snapt het dus ik kan er net zo goed maar niet over praten.” Voor sommigen kan dit ook een reden zijn om maar snel te zeggen dat alles goed gaat. Maar hoe weet jij nou dat de ander het toch niet zal snappen als jij er nooit wat over zegt? Natuurlijk: als jij niks uitlegt dan kan je niet verwachten dat de ander het begrijpt. Maar probeer het eens uit te leggen, laat eens weten waar je mee zit, hoe het voor jou is. Laat de ander maar dingen vragen als hij het niet begrijpt, maar zeg niet bij voorbaat al dat niemand je zal begrijpen.
Misschien probeer je juist vooral jezelf wijs te maken dat het heus wel goed met je gaat. Misschien ben je veel te bang voor wat er boven zal komen als jij zegt hoe het echt met je gaat. Want zolang je maar blijft zeggen dat het allemaal prima gaat dan gaat dat het ook, toch?
Misschien lijkt deze methode voor een tijdje te werken, maar dit houd je niet voor altijd vol. Vroeg of laat zul je je gevoel toch toe moeten laten. Ontkennen is totaal wat anders dan oplossen. Natuurlijk is het erg confronterend om hardop te zeggen dat het niet goed met je gaat. Je geeft het op die manier niet alleen aan de ander maar ook aan jezelf toe.
We hebben genoeg redenen gezien die mensen gebruiken om maar niet eerlijk te hoeven antwoorden op de ‘hoe gaat het’ vraag. Maar wat zijn dan de redenen om dit juist wel te doen?
Door telkens maar te zeggen dat het goed met je gaat, door altijd maar je uiterste best te doen om dat masker omhoog te houden, ga je je niet gelukkiger voelen. Je liegt niet alleen tegen de anderen maar ook, en misschien wel vooral tegen jezelf.
Waarom zou je moeten volhouden dat het allemaal zo goed met je gaat terwijl dat helemaal niet zo is? Het is alleen maar heel erg vervelend als het niet goed met je gaat. Door hier in je eentje mee rond te blijven lopen maak je het jezelf alleen maar moeilijker. Anderen zijn er om je te helpen als je hun steun kan gebruiken, net zo goed als jij anderen steunt wanneer zij dat nodig hebben. Maar als jij niks zegt dan weten de anderen ook niet dat het niet goed met je gaat. Ze kunnen dit niet aan je ruiken.
Toegeven dat het niet goed gaat is moeilijk en eng. Je vraagt hiermee namelijk aandacht en hulp, je moet aan jezelf toegeven dat het niet goed met je gaat, je moet soms even over je eigen trots heenzetten. Maar uiteindelijk is het alleen maar beter om zo af en toe eens écht eerlijk te zijn. Hier heb je zelf het meeste aan, hier heeft je omgeving het meeste aan.
De strijd die je voert is al moeilijk genoeg. Probeer dit niet ook nog eens in je eentje te willen doen. Anderen zijn er niet voor niets, zij kunnen je helpen. Maar dat kunnen ze alleen als ze weten dat je hulp nodig hebt, als ze weten dat het niet goed met je gaan. Als je dat nooit kan zeggen dan kom je geen stap verder.
Daarom vragen wij nu:
Hoe gaat het echt met jou?
Geef een reactie