Hoe gaat het echt met je?

“Het gaat goed! Ik heb geen problemen, maak je geen zorgen over mij. Er is niks aan de hand!” Zomaar wat uitspraken die bij veel mensen standaard volgen op de vraag “Hoe gaat het met je?”. Maar in sommige gevallen is dit geen eerlijk antwoord. Soms gaat het inderdaad ook echt goed, maar soms wordt dit antwoord alleen maar gebruik om er maar vanaf te zijn.
Waarom kan je niet zeggen hoe het echt met je gaat? Want hoe gaat het nu echt met je? “Niet goed. Helemaal niet goed.” Maar waarom zeg je dat dan niet…

Als je de overbuurman tegenkomt op weg naar de supermarkt en hij vraagt je: “Alles oké?” dan is het niet gek dat je niet meteen je hele levensverhaal op straat gooit. Natuurlijk hoeft je het niet altijd tegen iedereen te zeggen als het even niet goed met je gaat. Maar wanneer een vriendin dit aan je vraag, je moeder, zus, je docent of iemand anders die oprecht geïnteresseerd in je is, dan hoeft je niet altijd met dat stomme standaard antwoord te komen. Je mag gerust eens zeggen hoe het écht met je gaat. Ze vragen het niet voor niets toch? Waarom zeg je dan eigenlijk zo vaak dat het goed met je gaat, terwijl je vanbinnen aan het schreeuwen bent: “Het gaat helemaal niet goed met me, het gaat slecht! Zie je dat dan niet?!”

Het kan zijn dat je het niet durft te zeggen. Misschien ben je wel bang voor wat de ander wel niet zal denken als je eerlijk bent. ‘Zou die jou misschien een aansteller vinden, een aandachtvrager?’ Natuurlijk niet! Waarom zou deze persoon jou vragen hoe het met je gaat als ze niet geïnteresseerd zijn in het antwoord? Draai het eens om. Als jij in de pauze met je vriendin gaat zitten en je ziet aan haar hele voorkomen dat er iets is, dan zal vaak automatisch de vraag volgen: “Hoe gaat het?” Je vriendin kan dan snel antwoorden dat het goed gaat, maar heb je niet veel liever dat ze eerlijk is? Je vraagt het toch omdat je écht wilt weten hoe het met haar gaat?

Het kan ook zijn dat je er alles aan wil doen om te voorkomen dat mensen zich zorgen om je gaan maken. Jij redt je wel, jouw problemen zijn jouw problemen en daar mag je anderen niet mee gaan belasten. Ook dit is een verkeerde gedachte. Mensen vragen naar je. Niet omdat ze jouw problemen als last zien maar omdat ze juist willen weten waar jij mee zit. Juist door te verzwijgen dat er iets is en mooi weer te spelen maakt dat mensen zich vaak alleen nog maar meer zorgen gaan maken.

“Ik kan wel zeggen hoe het echt met me gaat, maar niemand zal mij begrijpen. Niemand snapt het dus ik kan er net zo goed maar niet over praten.” Voor sommigen kan dit ook een reden zijn om maar snel te zeggen dat alles goed gaat. Maar hoe weet jij nou dat de ander het toch niet zal snappen als jij er nooit wat over zegt? Natuurlijk: als jij niks uitlegt dan kan je niet verwachten dat de ander het begrijpt. Maar probeer het eens uit te leggen, laat eens weten waar je mee zit, hoe het voor jou is. Laat de ander maar dingen vragen als hij het niet begrijpt, maar zeg niet bij voorbaat al dat niemand je zal begrijpen.

Misschien probeer je juist vooral jezelf wijs te maken dat het heus wel goed met je gaat. Misschien ben je veel te bang voor wat er boven zal komen als jij zegt hoe het echt met je gaat. Want zolang je maar blijft zeggen dat het allemaal prima gaat dan gaat dat het ook, toch?
Misschien lijkt deze methode voor een tijdje te werken, maar dit houd je niet voor altijd vol. Vroeg of laat zul je je gevoel toch toe moeten laten. Ontkennen is totaal wat anders dan oplossen. Natuurlijk is het erg confronterend om hardop te zeggen dat het niet goed met je gaat. Je geeft het op die manier niet alleen aan de ander maar ook aan jezelf toe.

We hebben genoeg redenen gezien die mensen gebruiken om maar niet eerlijk te hoeven antwoorden op de ‘hoe gaat het’ vraag. Maar wat zijn dan de redenen om dit juist wel te doen?

Door telkens maar te zeggen dat het goed met je gaat, door altijd maar je uiterste best te doen om dat masker omhoog te houden, ga je je niet gelukkiger voelen. Je liegt niet alleen tegen de anderen maar ook, en misschien wel vooral tegen jezelf.

Waarom zou je moeten volhouden dat het allemaal zo goed met je gaat terwijl dat helemaal niet zo is? Het is alleen maar heel erg vervelend als het niet goed met je gaat. Door hier in je eentje mee rond te blijven lopen maak je het jezelf alleen maar moeilijker. Anderen zijn er om je te helpen als je hun steun kan gebruiken, net zo goed als jij anderen steunt wanneer zij dat nodig hebben. Maar als jij niks zegt dan weten de anderen ook niet dat het niet goed met je gaat. Ze kunnen dit niet aan je ruiken.

.

Toegeven dat het niet goed gaat is moeilijk en eng. Je vraagt hiermee namelijk aandacht en hulp, je moet aan jezelf toegeven dat het niet goed met je gaat, je moet soms even over je eigen trots heenzetten. Maar uiteindelijk is het alleen maar beter om zo af en toe eens écht eerlijk te zijn. Hier heb je zelf het meeste aan, hier heeft je omgeving het meeste aan.

De strijd die je voert is al moeilijk genoeg. Probeer dit niet ook nog eens in je eentje te willen doen. Anderen zijn er niet voor niets, zij kunnen je helpen. Maar dat kunnen ze alleen als ze weten dat je hulp nodig hebt, als ze weten dat het niet goed met je gaan. Als je dat nooit kan zeggen dan kom je geen stap verder.

Daarom vragen wij nu:

Hoe gaat het echt met jou?

Franka

Geschreven door Franka

Reacties

31 reacties op “Hoe gaat het echt met je?”

  1. Wat herkenbaar dit, zo ongeveer het hele stuk..
    Zeker op dit moment… Eigelijk gaat het op het moment helemaal niet zo goed , maar zeg ik tegen iedereen dat het wel goed gaat..
    Terwijl er van binnen iets schreeuwt dat gehoord en gezien wilt worden..
    En degene die het wel weten daar hoor ik niets van dus heeft het ook geen nut om te zeggen dat het niet oke gaat..
    Als mensen er iets mee moeten hebben ze liever oogkleppen op…..

  2. Hoezo dit bericht is confronterend!!
    Maar jullie hebben wel echt gelijk.. Ik kreeg steeds de vraag hoe het met mij ging.
    Elke keer zei ik gewoon dat het goed ging want dan was ik tenminste van die vraag af.
    Alleen gister was ik er zo klaar mee, dat ik een mail heb gestuurd om te zeggen dat het helemaal niet goed gaat!!
    Ik vind een mailtje namelijk makkelijker dan het hardop te zeggen.

    Liefs Rowena

  3. @Rowena
    Heel herkenbaar ik vind het ook makkelijker om dingen via de mail te doen dan het hard op uit te spreken naar mensen…
    Heel goed van je dat je het hebt gedeeld met anderen..

  4. @E.

    Ik was ook erg trots op mij zelf, maar ze schrok behoorlijk.
    uuh tja is ook niet heel gek;-)

    Maar mailtjes sturen is wel gemakkelijk:)

    En met die oogkleppen op heb daarvan heb ik er ook een paar hier rondlopen…

  5. Ik heb inmiddels ook geleerd om tegen dierbaren te kunnen zeggen dat het niet goed gaat. En een vriendin van me zegt geregeld dat ze hier veel bewondering voor heeft.

  6. Fijn om te weten dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Vroeger verborg ik me vaak achter een (masker) een lach op mn gezicht terwijl ik helemaal niet blij was. maar het liefst zou huilen en schreeuwen zijn jullie blind ofzo het gaat helemaal niet goed met mij!! Help mij!! Nu probeer ik zoveel mogelijk mijn ware gezicht te laten zien. Pech voor degene die het niet willen zien. maar voor mijn gevoel zoveel (h)eerlijker. x

  7. Ik denk dat je er misschien over twijfelt om te vertellen hoe het werkelijk met je gaat, omdat er een terechte angst is dat alles wat je zegt, tegen je gebruikt kan worden, zelfs door je loving-ones, door onbegrip; door het te bagetalliseren.
    Het is niet leuk als je zegt hoe het werkelijk met je gaat, je je daarna niet meer voor 100% gezien voelt door hoe er op je gereageerd wordt.

    Maar eerlijkheid duurt het langst, door het eerlijk te zeggen tegen wie jij op dat moment het denkt te kunnen zeggen, krijg je op een gegeven moment wel voelsprieten bij wie je werkelijk aan kunt kloppen, dus eerlijkheid wordt altijd beloond, al duurt het soms lang.
    Door het steeds meer eerlijk te vertellen word je ook sterker in het uitleggen ervan en weet je hoe je voor jezelf daarin op moet komen, hoe je je werkelijk voelt en is er uiteindelijk respect en begrip voor jouw situatie en kunnen mensen ook daadwerkelijk er voor je zijn en je steunen.

  8. Hoe het echt met me gaat? Slechter kan niet. Ik ben helemaal op, en ga dit woensdag zo ontzettend eerlijk zeggen tegen mijn hulpverlener dat ik waarschijnlijk zelf van mijn emoties ga schrikken.
    Dit komt echt precies op het goede moment, ben er nog zekerder van dat het een goed idee is om eerlijk te gaan zijn. Geen maskers meer, ik ben er klaar mee. Ik hoop heel erg dat ik niet de enige ben.

  9. Ik vind het lastig.. ik kan soms wel tegen mensen zeggen hoe het gaat, maar het gaat bij mij heel wisselend, dus de ene keer wel oke en de andere keer niet zo dus weten mensen het ook neit echt meer

  10. Wow, zo herkenbaar.

    Vandaag nog was er een docent die naar mij toe kwam en vroeg hoe gaat het? Ik weer met een big smile Goed hoor 😀

  11. Wauw, topblog. Ik durf ook niet te zeggen dat het slecht met me gaat, alleen omdat het dan ‘echt’ is. Want als anderen weten dat het niet goed gaat komt het allemaal wel opeens heel dichtbij… Dus ik zeg altijd dat het goed gaat.

  12. Het gaat slecht and nobody cares… De mensen die ernaar vragen, doen dat uit nieuwsgierigheid en fascinatie. Uiteindelijk interesseert het toch niemand, want mensen zijn egocentrische wezens.

  13. wow wat is dit ongelofelijk herkenbaar zeg! Mijn slb’er (mentor) vroeg het ook en ik zei ‘goed hoor’. ze nam er geen genoegen mee en zei: denk nou eens na over wat een ander op de vraag zou zeggen hoe het met jou ging. Op die manier ging ik er heel anders naar kijken..’Niet goed..’

  14. Heel herkenbaar dit stuk, die vraag krijg ik ook echt heel vaak….
    Mensen denken dat het weer goed met me gaat, omdat ik weer op een gezond gewicht zit. Daarom, als ik deze vraag krijg, antwoord ik het antwoord wat iedereen graag hoort: het gaat goed met me…
    Maar ondertussen gaat het eigenlijk weer steeds slechter met me, ben weer begonnen met afvallen en vooral met dit weer voel ik me af en toe weer behoorlijk depri…
    En toch blijf ik antwoorden; het gaat goed met me….

    Ik heb echt heel veel respect voor de mensen die kunne zeggen: het gaat eigenlijk niet zo goed met me…!!!

    (wou dat ik dat ook eens kon…)

  15. Zo herkenbaar.. Vaak zeg ik ook maar gewoon dat het goed met me gaat, terwijl ik vanbinnen schreeuw om hulp.. Ik ben gewoon altijd bang dat ik anderen tot last ben en daarom houd ik het meestal maar voor me.
    Soms is er wel een vriendin die dan zegt: “En hoe gaat het nou echt met je?” of “En nu eerlijk zijn..” En dan helpt het toch wel om eerlijk te zijn, maar uit mezelf kan ik het niet.. 🙁

  16. voor mij geschreven, het lied raakt mij diep, tranen over mijn wangen.

  17. @Nefertari: Ik denk echt dat er wel iemand is die het echt belangrijk vind om te horen hoe het met je gaat.

  18. Heel herkenbaar!

  19. Zeker bedankt voor deze blog..

  20. Herkenbaar, helaas 🙁

  21. Sorry maar ik ga toch echt niet zeggen hoe ik mij werkelijk voel, want dan wil helemaal niet meer met mij omgaan

  22. Herkenbaar, inderdaad.
    Alleen toch blijft het lastig, vooral de vraag die er meestal ná komt.

    Wat is er dan? Hoe komt dat? Wil je er over praten?

    Als ik antwoord met “nee, wil het er niet over hebben”
    Gaat de ander zich gelijk van alles in z’n hoofd halen, die gaat dan met vraagtekens zitten en dan voel ik me juist weer rot.
    Niet aan iedereen wil ik vertellen: hallo ik heb een eetstoornis en zit er helemaal in verstrikt!

    Maar soms wil ik gewoon even zeggen dat het slecht gaat, zonder daarbij een hele uitleg te hoeven geven.
    Die tussenweg, nee die heb ik nog niet gevonden. Dus het gaat goed…

  23. Mooi artikel! Ga er wat mee doen!

  24. En wat dan als je een depressie hebt? Of je maandenlang slecht voelt? Stel je voor dat je iedere dag aan de mensen zei dat het niet goed met je gaat. Hoelang zullen ze blijven?

  25. waarom zou je iedere dag tegen dezelfde mensen zeggen dat het slecht gaat? Dat lijkt me niet heel nuttig.

    Sommige mensen kunnen na tijden idd afhaken, andere mensen zullen niet afhaken. Weet je meteen wie je echte vrienden zijn.

  26. Vrienden blijven;) dat zal even zoeken zijn, naar wie degene is die door alles heen bij je blijft, het steeds wil horen. Natuurlijk hoef je het niet elke dag tegen iedereen te zeggen. Al heb je een depressie kan het ook goed zichtbaar zijn zonder dat je iets zegt.
    Maar zoek een vriendin, iemand die je in vertrouwen neemt, en blijft nemen!

  27. Hoe het echt gaat? Slecht, ik voel me met de dag slechter worden. Nu ik dit typ denk ik, ‘Ach meid, je stelt je aan’. Maar nee, het gaat echt niet goed. Ik heb hele lieve vrienden, supergezellig gezin, niks te klagen. Maar mijn zelfbeeld gaat steeds verder naar beneden, en dat wil ik helemaal niet. Dat is hoe het met mij gaat.

  28. Het klopt wel wat hier staat, maar dan alleen bij mensen die goed naar je luisteren en de dingen die je verteld niet aan iedereen doorverteld. Ik zei op het begin dat het wel goed met me ging. Op een gegeven moment kreeg ik een gesprek met de vertrouwens persoon op school. Eerst ontkende ik alles, maar daarna kwam alles er in een keer uit. Daar zat ik dan huilend op de stoel. Het voelde heel opgelucht en was er heel blij mee……… Totdat iedereen erbij werd betrokken: me ouders, me mentor, leraren echt iedereen. Toen me ouders het te horen kregen. Was het opeens helemaal niet meer fijn. Ik kan nu helemaal tegen niemand meer gewoon praten. Mijn eigen verhaal kwijt. Dus wat nou het gaat goed met me. Het gaat helemaal niet goed met me!

  29. Ik herken dit wel, mijn mentor weet een aantal dingen van me en ze vraagt ook wel eens hoe het gaat maar ii zeg altijd goed terwijl ik helemaal niet gaat. Ik ben zo verlegen dat ik dat niet durf te vertellen, ik wil wel iets zeggen maar ik sla dicht of wordt zo rood als een tomaat. Ik vind het netjes als je in gesprek bent op elkaar aan te kijken en dat kan ik wel maar alleen als ik niks zeg als ok iets zeg kijk ik weg ik kan er niks aan doen. Ii moet binnenkort weer op gesprek wie heeft tips voor want ik moet doen. ( ik durf ook niks tegen me ouders te vertellen)

    1. Ik heb dit ook en ik snap je precies. Ik heb geen tips want ik doe zelf ook niet er goed aan. Ik vertel mooi mijn problemen en mensen maken zorgen . Me ouders hebben een mail gekregen. En ik at helemaal niks meer dus ja, nu weer wel maar ik voel me wek iets beter weer

  30. Ja ,ik zeg ook altijd dat t goed gaat, als ze vragen hoe t gaat,dat is bijna elke dag .Maar niemand weet dat ik met moeite opsta omdat ik heel de nacht pieker en dan smorgends doodmoe ben,maar wel mijn hond uit wil laten.Mijn zoon heeft t contact met ons verbroken en met mijn dochter heb ik wel contact maar zij heeft t moeilijk Zo kan de situatie je leven beinvloeden dat je van binnen eigenlijk altijd huilt ,maar naar de buitenwereld een masker ophoudt om jezelf overeind te houden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *