Ik ben trots zonder te presteren

Je mag trots zijn op jezelf. We schrijven het vaak en er is een kans dat je dit ook veel om je heen hoort. Trots zijn op jezelf, gewoon omdat het kan en omdat jij je best doet. Misschien voelt dit tegennatuurlijk en heb je het idee dat je dat trotse gevoel alleen uit prestaties mag halen. Je moet iets bereiken, echt iets toevoegen, dan pas mag je trots zijn op jezelf. Als je dit herkent is deze blog voor jou. Want trots zijn op jezelf, hoeft niet gebaseerd te zijn op prestaties. Echt, dan blijft er nog genoeg over om trots op te zijn.

Weet je wat ik jammer vind, dat het bij trots zijn altijd lijkt alsof je er eerst heel veel voor moet doen. Je moet eerst heel hard werken, eerst een topprestatie geleverd hebben en volledig boven iedereen uitsteken om misschien een beetje trots op jezelf te mogen zijn. Dat gevoel heb ik in ieder geval wel gehad en het zorgde ervoor dat ik altijd dacht; het kan nog beter. Dat het altijd beter kan is ongetwijfeld waar, maar is niet altijd nodig. Dat doet niets af aan wat je al hebt bereikt en hoeveel er al is om trots op te zijn. Het is zo zonde om daar niet bij stil te staan.

Volgens de Van Dale betekent ‘trots’; zelfrespect en zelfbewustheid. Dit zijn dingen die je al kunt ontwikkelen zonder eerst een geweldige overwinning behaald te moeten hebben. Dit zijn juist hele essentiële gevoelens die een rol kunnen spelen bij elke stap, groot of klein, die je in je leven zet. Gevoelens die jij mag ontwikkelen, omdat jij een mens bent met ontzettend veel potentie. Dat jij hier bent betekent eigenlijk al dat jij respect mag hebben voor jezelf en voor jouw leven, want dat is waardevol en eigenlijk al bijzonder genoeg om bij stil te staan.

Daarnaast is het natuurlijk ook heel persoonlijk wat je als ‘overwinning’ bestempelt. Wat voor de één dagelijkse routine is, is voor de ander een ontzettende opgave. Misschien omdat die persoonlijke overwinningen altijd zo uit elkaar liggen, leggen we lat voor onszelf stiekem steeds hoger. Blijkbaar is dit voor een ander heel normaal, dus waarom zou ik hier trots op zijn? Maar eigenlijk is het natuurlijk helemaal geen wedstrijd en worden we van dat vergelijken vooral ongelukkiger. Dan zul je eindeloos alles tegen elkaar weg kunnen strepen en is nooit iets goed genoeg. Iedereen maakt zijn of haar eigen reis en gaat zijn of haar eigen weg, alles wat op dat pad komt is voor die persoon belangrijk. Elke overwinning tijdens die reis is waardevol en is iets om trots op te zijn. Je hebt niets te maken met die persoon die op dat pad verderop loopt en dat met elkaar vergelijken is altijd oneerlijk en niet relevant. 

Bijvoorbeeld: elke ochtend je bed uitkomen is voor velen een normale manier om de dag te beginnen. Het zal best de ene ochtend makkelijker gaan dan de andere, maar veel zullen er verder niet te lang bij stilstaan. Wat nou als dit voor jou wél een opgave is? Als dit iets is wat jij ongelofelijk zwaar vindt en waar elke ochtend opnieuw veel spanning en somberheid bij komt kijken? Dan doet jouw worsteling niet onder aan de struggles die anderen misschien in hun leven ervaren. Dan is het een prestatie dat jij vanmorgen toch uit je bed bent gekomen en daar mag jij verdomde trots op zijn.

Dat jij niet de wereld aan het veranderen bent en dat je misschien niet trots bent op hoe jouw leven er nu uitziet, betekent niet dat jij niet trots kunt zijn op wie jij bent en wat jij doet. Jij houdt je elke dag staande en probeert elke dag de beste versie van jezelf te zijn. Zo goed en zo kwaad als het gaat, want dat is het leven. Hoe goed of slecht de omstandigheden ook zijn, dat zegt niets over jou en jouw potentie. Jij bent er nog steeds, je staat nog steeds overeind, dat is iets om trots op te zijn.

Jouw goede en mooie eigenschappen, daar heb je voor je gevoel misschien niets voor hoeven doen, maar het zijn wel kenmerken waar jij trots op mag zijn. Die horen bij jou, alleen bij jou en daar mag jij je bewust van zijn. Daar hoef je geen bergen mee te verzetten. Alles wat jij in jouw leven en binnen jouw wereldje doet, is van belang. Dat doet ertoe, want al die kleine beetjes die we allemaal toevoegen maken uiteindelijk dat grote geheel wel. Daar hoef jij niet in voorop te lopen en daar hoef jij niet bovenuit te steken om op te vallen en om echt te bereiken. Jij bereikt elke dag al iets, want jij zet elke dag nieuwe stappen en stelt elke dag nieuwe doelen. Je doet wat je kan en dat je daar elke dag je bed weer voor uit komt, is iets waar je best even bij stil mag staan.

Als je niet gewend bent om je trots te voelen over jezelf, is dat natuurlijk iets dat tijd nodig heeft om te ontwikkelen. Geef jezelf de tijd om dat te oefenen en om je te realiseren dat dit echt een gevoel is dat je mag hebben over jezelf. Voor mij is trots zijn vooral het gevoel van oké zijn met mijzelf. Wat er ook gebeurt op een dag en hoe ontevreden ik daar ook over kan zijn. Aan het einde van de dag kan ik in de spiegel kijken en zeggen; maar jij bent best oké! Niet omdat ik altijd alles goed vind wat ik doe en wat ik bereik, maar omdat ik weet dat ik mijn best heb gedaan en dat morgen weer ga doen. Ik zal met mijzelf verder moeten, dus ik ben de enige die ervoor kan zorgen dat de stemming over mijzelf positief en opbouwend is. Want daar bereik ik meer mee dan wanneer ik mijzelf de grond in praat. Wat je erin stopt komt er ook echt uit.

Er is altijd genoeg om trots op te zijn en het kan echt helpen om hier vaker bij stil te staan. Ja, er is veel te leren en nog veel te ontwikkelen. Maar ja, je hebt het ook echt goed gedaan tot nu toe. 

Fotografie: olly

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

3 reacties op “Ik ben trots zonder te presteren”

  1. Ik oefen hier al meer dan 20 jaar op… vind het echt super moeilijk.
    En ik ben ergens ook zo bang om ‘misplaatste’ trots te voelen om naast mijn schoenen te gaan lopen en het hoog in de bol te krijgen, dat ik maar liever geen risico neem en mij vastklamp aan een negatief beeld over mezelf, ook al besef ik heel goed dat ik daar niet gelukkiger van wordt. Maar liever ongelukkig dan arrogant, of zo. En misschien is het niet realistisch maar ik ben te bang om door te schieten richting die arrogantie, wanneer ik probeer om mezelf te waarderen/respecteren los van wat ik ‘doe’ (voor anderen)

    1. Dit herken ik heel erg (behalve dan dat mijn leven nog maar 20 jaar geduurd heeft). Een angst om naar de verkeerde kant door te slaan die zo groot is dat je dan maar jezelf de grond in trapt. Wat mij soms helpt, is de realisatie dat trots zijn niet zoveel met vergelijken met anderen te maken heeft, zoals ook in de blog naar voren komt. Je kan trots zijn op jezelf ‘ten opzichte van jezelf’, zonder dat je je beter hoeft te voelen dan anderen. Sterker nog, bij deze vorm van trots komen helemaal geen anderen kijken; het gaat immers om jouw persoonlijke uitdagingen en prestaties daarin, daar is geen algemeen geldende maatstaf voor.

      Ik vind dit ook nog heel lastig hoor, maar als ik er op deze manier naar kijk wordt het iets makkelijker om die angst voor arrogantie los te laten.

  2. Het lukt mij vaak niet eens mn bed uit te komen, dus hoe kan ik nou trots zijn op mezelf? Ik ga wel naar mn afspraken en vanavond heb ik gedoucht. Dingen die heel moeilijk voor me zijn, maar ik kan er echt niet trots op zijn….

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *