Toen ik veel last had van eetbuien at ik vaak zonder echt te proeven. In sommige gevallen was ik zelfs vergeten wat ik nou eigenlijk had gegeten, zo onbewust en gehaast ging het. Daarnaast voelde ik tijdens zo’n eetbui al het schuldgevoel op de loer liggen, niet een fijn gevoel, maar toch voelde het als een soort opluchting. Echter was het niet altijd zo. Er waren zeker ook eetbuien waar ik van heb genoten. Al dat lekkere eten dat ik anders nooit mocht en zeker niet in deze getale. Wat een feest!(?)
Is het wel normaal om van je eetbuien te genieten?
Wanneer ik deze vraag op kantoor stel krijg ik wisselende antwoorden. De één kon echt genieten van eetbuien, terwijl de ander het niet eens meer proefde. Ook kon het per eetbui verschillen en dat beaam ik wel. Zo konden mijn eetbuien er ook per keer heel anders uitzien. Soms bestonden ze uit koude pasta en bevroren brood. Zelfs pakjes boter bleven niet onaangetast! Ik moet er nu niet aan denken, maar toen voldeed het. Als het maar iets was.
Dit terwijl ik tijdens andere eetbuien heel duur en lekker eten voor mezelf haalde, waar ik dan ook echt wel van kon genieten. Kleurrijke donuts, bijzondere chips-smaken, taart, nootjes en soms zelfs enorme maaltijden met kaas en groente en alles er op en er aan. Veel te veel dan prettig in mijn buik voelde, maar lekker was het wel. Soms had ik wel vijf eetbuien achter elkaar terwijl ik tussen steeds ging braken. Had je daarna echt nog trek? Ja zeker wel.
Gevolgen van eetbuien en compenseren
Wanneer je veel eetbuien hebt die je niet compenseert kom je aan. Dit zou uiteindelijk kunnen leiden tot overgewicht met alle gevolgen van dien. Denk bijvoorbeeld aan gewrichtspijn, rugpijn, vermoeidheid, snel zweten en slecht slapen. Daarnaast zorgen al die eetbuien voor een slecht gebit en hebben mensen met overgewicht een grotere kans op suikerziekte en hart- en vaatziekten.
Bovendien kan overgewicht en eetbuien gepaard gaan met een hoop schaamte waardoor je je af kan gaan zonderen en eenzaam wordt en bovendien kost al dat eten een hele hoop geld. Dat laatste heb ik ook wel gemerkt toen ik aan boulimia leed. Ik was altijd blut en zelfs een groot deel van mijn spaarrekening heb ik op gemaakt aan eten.
Uit angst om aan te komen (en niet per se voor de gevolgen, maar omdat ik dik zijn verkeerd vond, dit terwijl ondergewicht net zo goed ernstige risico’s met zich meebrengt) compenseerde ik mijn eetbuien door zelf-opgewekt te braken. Ook dit brengt de nodige gevolgen met zich mee. Wat dat betreft is anorexia zeker niet de enige gevaarlijke en zelfs dodelijke eetstoornis. Ook zonder ondergewicht of overgewicht zijn de risico’s groot.
Zo kan je door je eetbuien te compenseren door te braken bijvoorbeeld last krijgen van opgezette speekselklieren en een verstoorde vochthuishouding. Je kan behoorlijk uitdrogen, omdat je veel vocht verliest. Hierdoor heb je veel dorst of krijg je een droge huid. Ook kan je erg licht in je hoofd worden en zelfs flauwvallen. Je hongergevoel en spijsvertering kunnen enorm verstoord raken.
Daarnaast is het heel schadelijk voor je tanden en slokdarm. Je kan last krijgen van scheuren en ontstekingen. Je krijgt last van je spieren en je beschadigd je nieren en lever. Bovendien kan je op de lange termijn tekort krijgen aan vitamines en mineralen, zoals bijvoorbeeld kalium. Dit kan weer leiden tot hartritmestoornissen of zelfs een hartstilstand.
Sommige mensen compenseren hun eetbuien door te laxeren of overmatig te sporten. Ook deze methoden hebben zo hun gevolgen. Hier lees je meer over de gevolgen van laxeren en hier lees je meer over de gevolgen van overmatig sporten.
Een eetbui op z’n tijd kan best
Tijdens geschiedenisles op de middelbare school had ik geleerd dat de oude Romeinen ook wel eens hun eten uitbraakten om ruimte te maken voor nog meer voedsel tijdens hun feestmalen. Best wel bizar eigenlijk, maar het was iets waar ik tijdens mijn eetbuien wel eens aan moest denken. Als zij dat deden, waarom zou ik het dan niet doen en is het dan echt slecht om te doen? Zojuist heb je de gevolgen van eetbuien en het compenseren daarvan gelezen, dus ja, het is slecht voor je, maar een eetbui op z’n tijd… Kan dat niet gewoon?
In theorie kan een eetbui op z’n tijd best. Als je elke week een eetbui hebt kom je inderdaad aan, maar als je heel af en toe eens een keer een dag plant waarop je alles wat je wilt gewoon lekker gaat eten (zonder het vervolgens te compenseren, want onder andere daardoor kom je in een vicieuze cirkel terecht) zal dat helemaal geen invloed hebben op je gewicht mits je de dag daarna gewoon weer gaat eten wat je altijd at.
Zou ik het aanraden?
Ja en nee. Een geplande eetbui kan best helpen om het even uit je systeem te krijgen en de draad daarna weer op te pakken. Van zo’n eetbui zou je dan best even mogen genieten. Voorwaarde is dus wel dat je echt bewust eet en goed proeft, want anders geniet je niet echt, toch? Het moet echter een bewuste keuze blijven en geen patroon worden dat steeds vaker gaat voorkomen. Precies dat is het lastige.
Een eetbui op z’n tijd kan geen kwaad, maar wanneer je last hebt van eetbuien en/of een eetstoornis ligt het net even anders. Je zet de eetbuien misschien niet enkel in omdat je het lekker vindt, maar omdat je een ander gevoel probeert te onderdrukken of jezelf gedurende de dag niets toe durft te staan. Dan heeft de eetbui een heel andere functie. Het is belangrijk om bepaalde gevoelens niet weg te drukken, maar er juist te mogen laten zijn of er iets mee te doen. Anders schuif je het probleem alleen maar op. Bovendien de kans natuurlijk best wel groot dat je hierin ‘doorschiet’. Daarom zou ik het juist afraden. Wat begint met (bijvoorbeeld) 1x in de maand gaat al snel naar 1x in de week enzovoort.
Toch heeft een geplande eetbui (zonder compenseren) me af en toe wel kunnen helpen in mijn herstel. Ik kreeg hierdoor meer vertrouwen in de niet drastische gevolgen dat het op mijn gewicht zou hebben. Daarnaast betekende het gewoon even toelaten en loslaten vaak ook dat de zin in de eetbui minder werd en dus de eetbui kleiner. Juist als je iets heel erg niet mag van jezelf krijg je er alleen maar meer trek in. Je zal merken dat wanneer je jezelf niet meer om die trek veroordeeld de spanning rondom die trek ook een stuk minder wordt. Vroeger dacht ik nog wel: ‘Als ik hersteld ben kan ik best af en toe nog een eetbui hebben’. Dat vond ik wel een fijne en geruststellende gedachte, maar wat blijkt? Ik heb er eigenlijk helemaal niet echt meer behoefte aan.
Natuurlijk heb ik wel eens van die dagen dat ik wat ongeremder eet en wat meer geniet, maar dat is heel anders dan de hoeveelheden en het gevoel van een eetbui van vroeger. Toch heb ik vroeger ook wel een soort van genoten van m’n eetbuien en dat is dus helemaal niet gek. Je grijpt immers (bewust of onbewust) niet voor niks deze methode om nare gevoelens niet te voelen en eten is ook gewoon lekker, maar je moet er wel op een normale/gezonde manier mee om gaan en vooral: Er op een gezonde manier over nadenken, want je zal wel ondervonden hebben dat de lol er anders snel vanaf is.
Herken jij dit ook?
fotografie: pexels
Geef een reactie