In moeilijke situaties helpt het mij om kracht te halen uit positieve herinneringen en gedachten aan momenten waarop het ook moeilijk was, maar waarbij het uiteindelijk toch goed ging. Helaas blijven vervelende gebeurtenissen en negatieve gedachten me beter bij dan positieve. Herinneringen vervagen langzaam en dit vind ik best moeilijk. Er zijn genoeg fijne momenten die ik heb meegemaakt in mijn leven en die ik wil koesteren, alleen lukt dit niet altijd. Dat frustreert me enorm, zeker omdat dan het negatieve overblijft en overheerst.
Helaas werkt het vaak zo dat het negatieve onze aandacht trekt. We kunnen tien complimenten krijgen en één puntje van kritiek, en dat laatste is hetgeen waar we het meest aan blijven denken. Ik denk dat dit grote invloed heeft op de manier waarop we naar onszelf kijken en het zelfvertrouwen. Iets wat we heel goed kunnen maar wat soms ook misgaat, wordt uiteindelijk eerder bestempeld als iets waar we in falen in plaats van iets wat meestal goed gaat en waar we ook goed in zijn, maar dat het soms – door welke omstandigheden dan ook – even wat minder goed lukt.
Waar positieve herinneringen en ervaringen ons kracht geven, doen negatieve vaak het tegenovergestelde. Het maakt ons vaak onzeker en bang, maar het kan ook onze herinneringen vervormen omdat het negatieve overheerst in onze gedachten en herinneringen.
Herinneringen van vroeger vervagen..
Ondanks dat altijd gezegd wordt dat je moet leven in het heden haal ik ook veel uit mijn leven door juist terug te kijken naar wat ik heb meegemaakt, heb doorstaan en de leuke momenten uit mijn leven. Ik vind het bijvoorbeeld fijn om terug te blikken met mijn familie op momenten van vroeger, mijn leven toen mijn moeder er nog was, maar ook mijn leven als kind. Ik herinner me nog goed hoe erg ik mij kon verheugen op pakjesavond met Sinterklaas. Ik kon daar en hele tijd naar uitkijken en ook zenuwen speelde een grote rol, maar wel op een positieve manier. Ondanks dat ik helemaal niet van het koude weer hield, kon ik enorm genieten van de gezelligheid rondom de feestdagen.
Wat vroeger zulke intense momenten waren die ik heel bewust beleefde, zijn nu slechts herinneringen. Toen ik 16 jaar was emigreerde bijvoorbeeld mijn vriend. Hij zou voor onbepaalde tijd in het buitenland wonen, op zo’n 11 uur vliegafstand bij mij vandaan. Ik miste hem enorm en voelde me een groot deel van de tijd heel verdrietig maar ook boos en alleen. Ik was niet boos op hem, maar wel op het feit dat we niet samen konden zijn. Die periode was heel heftig voor mij en ik heb dit alles heel intens beleefd. Ik vind het dan heel gek om te merken dat ondanks dat dit op dat moment mijn leven was en dat ik bijna nergens anders mee bezig was, het in mijn herinnering zo vervaagd is. Dat betekent in dit geval ook dat ik niet meer constant bezig ben met de vervelende gevoelens en moeilijke periode, maar als ik er aan terug denk, realiseer ik wel dat ik me in die periode heel alleen en verdrietig heb gevoeld en dat doet pijn. Ik was nog zo jong en in die tijd al zo serieus met mijn relatie, waardoor ik de dingen om mij heen die ook leuk waren en waarvan ik moest genieten als zestienjarige een beetje vergat.
Fijne herinneringen werden overspoeld door verdriet
Inmiddels weet ik dat ik niet alles kan onthouden en dat – hoe moeilijk ik dat ook vind – herinneringen vervagen en vervormen. Toen ik mijn moeder verloor, heb ik het hier heel moeilijk mee gehad. Ik was bang dat de nare beelden van haar ziekte in mijn geheugen gegrift stonden en dit zou overschaduwen hoe ze echt was en wat een geweldige moeder zij altijd voor mij geweest is. Ik was bang dat positieve herinneringen en fijne momenten en gevoelens een verdrietig, negatief en donker randje zouden krijgen omdat dat beeld van de laatste momenten van haar leven steeds weer naar boven zou komen. Ik was bang dat ik altijd alleen nog maar daar aan zou denken en dat ik de positieve en fijne dingen zou vergeten en dat ik daar niks aan kon doen. Ik was bang dat ik haar stem zou vergeten en niet meer zou weten hoe het voelde om met haar te knuffelen of om haar stem te horen als ze mij gerust stelde of troostte.
Ik probeer haar in leven te houden door veel te denken aan vroeger, fotoboeken te bekijken en over haar te praten. Om regelmatig te denken aan momenten die we samen beleefden en de dingen die ze zijn. Door concrete woorden en zinnen terug te halen, hoop ik dit langer te kunnen onthouden en fijne momenten te koesteren. Op die manier probeer ik meer aandacht te geven aan mijn fijne herinneringen en minder te denken aan de meest recente dingen, de moeilijkste momenten van mijn leven. Maar ook die gedachten mogen er zijn en waren niet alleen maar slecht. Ook daarin hebben we mooie momenten met elkaar beleefd, ondanks dat die vaak heel verdrietig waren. Ik ben er van overtuigd dat wegstoppen niet helpt en juist in tegengestelde richting gaat werken. Daarom doe ik dat niet en maak ik ook daar ruimte voor, alleen probeer ik net iets meer aandacht te besteden aan de dingen die wel positief zijn en die ik me graag wil herinneren. Zo probeer ik dit ook met andere dingen, maar dat neemt niet weg dat ik sommige dingen wel vergeet.
Overheersende vervelende herinneringen verkleinen mijn vertrouwen
Als ik denk aan de onzekerheid die ik vroeger had, kan ik heel wat momenten bedenken waarin dit tevoorschijn kwam. Helaas kan ik dit veel beter dan in gedachten juist die momenten verzamelen die mij sterker maakte en vertrouwen gaven. Vroeger kon ik me snel uit het veld laten slaan door eerdere ervaringen waarbij iets niet ging zoals het zou moeten. Dingen die ik lastig vond en die moeilijk waren, waren duidelijk aanwezig in mijn herinneringen en zorgde er ook voor dat ik in de toekomst meer moeite had met bepaalde dingen aangaan. Die negatieve herinneringen aan bijvoorbeeld falen, zorgde er voor dat mijn zelfvertrouwen drastisch naar beneden ging. Dit is in veel gevallen niet nodig geweest omdat er ook genoeg momenten waren waarop exact diezelfde dingen wel goed gingen. Het vervelende was alleen dat ik die dingen veel meer naar de achtergrond duwde en dat het negatieve overheerste.
Het heeft mij op sommige momenten onnodig heel klein gemaakt en ervoor gezorgd dat ik veel beren op de weg zag en als een berg tegen dingen kon opzien. Steeds meer leer ik dat het mij enorm kan helpen om juist die positieve momenten bewuster te beleven en deze herinneringen levend te houden. Deze herinneringen kunnen kracht geven in moeilijke periodes en zorgen er bij mij ook voor dat ik meer vertrouwen in mijzelf heb en het durf om door te zetten en spannende – soms nieuwe – dingen aan te gaan. Ik krijg hierdoor ook een positiever zelfbeeld omdat ik meer vertrouwen heb in dat ik dingen goed kan en dat ik dat voor mezelf kan ‘onderbouwen’ door de positieve herinneringen die ik heb. Het maakt me ook realistisch want ik besef ook heel goed dat niet alles altijd goed gaat, maar dat het me wel weer lukt om op te krabbelen.
Het is niet zomaar gelukt om meer te kijken naar mijn positieve herinneringen en die even zwaar of zwaarder te laten wegen dan het negatieve. Het is een proces waarin je je heel bewust moet zijn van succesjes en fijne momenten. Ook als die soms heel klein zijn. Het helpt om tegelijkertijd de negatieve ervaringen een beetje te relativeren. Het heeft tijd nodig maar als je het probeert, zal je zien dat het op gegeven moment echt verschil gaat maken.
Hoewel ik probeer mijn fijne herinneringen levendig te houden, blijft het soms moeilijk omdat je nou eenmaal niet alles kunt onthouden. Ik probeer het door momenten vast te leggen met foto’s en herinneringen in gedachten te herhalen, maar van dingen die geweest zijn, kan ik natuurlijk geen foto’s meer maken. Als iemand nog een goede tip heeft om verhalen van vroeger, fijne momenten en herinneringen te onthouden om daar ook nog eens aan terug te kunnen denken over 20 jaar, dan lees ik dat graag.
Welke herinneringen zijn jou het meest bijgebleven?
Geef een reactie