Ik sla door in mijn idealen

Streven naar idealen, dromen najagen of je principes volgen kan heel erg mooi zijn. Je wilt de wereld een stukje mooier maken, voelt je verantwoordelijk en hebt bepaalde ideeën. Zelf ben ik ook erg zo opgevoed. Als klein meisje van 8 werd ik dan ook verkozen tot jeugdambassadeur van de school. Ik verzamelde handtekeningen voor kindsoldaten, werkte mee aan een petitie tegen de walvisjacht van Greenpeace en ik bracht zieke vogels naar de opvang of maakte een begraafplaats voor ze in onze achtertuin. Inmiddels heb ik nog steeds veel principes en ik vind het fijn om deze na te streven. Maar wat als je doorslaat en de principes regels worden of obsessief? Wat als het een dwangmatige bezigheid wordt of een manier van controle zoeken en perfectionisme?

Een tijdje geleden kreeg ik wat kritiek op een blog over fair trade winkelen, iets waar ik me in de loop van de jaren steeds meer in verdiep en wat ik mooi vind om te doen. Ik snapte de kritiek niet meteen, omdat ik er op een hele rustige manier mee om ga. Gezond. Toch kon ik me er tegelijkertijd ook wel weer iets bij voorstellen. In de tijd dat ik een eetstoornis had, kon ik namelijk niet zo goed doseren als nu. Het was zwart of wit. Toen sloeg ik wel eens door in principes, vanuit perfectionisme of controle-drang. Ik werd veel te streng voor mezelf. Ik legde mezelf regels op die helemaal niet haalbaar waren en veel tijd en ruimte in mijn gedachten opeiste.

Ook vond ik mezelf vaak niet goed genoeg als ik me er niet aan kon houden. Ik wilde mezelf alsmaar verbeteren en was eigenlijk nooit tevreden met wie ik al was. Ik verzon constant nieuwe doelen om aan te werken. Dingen die ik moest verbeteren aan mezelf. Meer sporten, gezonder eten, afvallen, geld sparen, geld doneren, hard werken, vrijwilligerswerk doen bijvoorbeeld. Dingen die heel normaal klinken, voor mensen zonder eetstoornis en een positief zelfbeeld. Maar dingen die voor mij tegelijkertijd een valkuil waren. Want ik kon niet met mate sporten, gezond eten, afvallen, geld sparen, geld doneren, hard werken of vrijwilligerswerk doen. Ik moest dat altijd perfect doen.

Dat perfecte dat hield ik eigenlijk nooit vol. Ik voelde me daarom vaak gefaald in mijn eetstoornis, gefaald in mijn gezonde, milieubewuste eetpatroon en mislukt in alle andere dingen die ik deed. Ik wilde dingen goed doen en had me van alles voorgenomen. Waarom kon ik mezelf daar dan niet aan houden? Het is veel beter voor mijn lichaam, voor mijn uiterlijk of voor de wereld. Waarom deed ik het niet gewoon en waarom konden andere mensen het wel? Door alle wedstrijdjes die ik met mezelf rende, voelde ik me regelmatig teleurgesteld en fout.

Ik denk dat ik eigenlijk ook veel te veel op hing aan deze doelen. Het is mooi om dromen te hebben en het is ook mooi om doelen na te treven. Maar je hebt wel een bepaalde gezonde dosis eigenwaarde nodig waarmee je dat moet aanpakken. Daarbij is het belangrijk om realistisch te blijven en niet te hoge eisen te stellen aan jezelf, zodat je jezelf ook ruimte geeft om te groeien. Het kan niet van de een op andere dag. Ontbreekt een gezonde mate van liefde en geduld voor jezelf, dan kunnen je principes soms extreme vormen aannemen, je slaat door.

kindjes

Zelf zocht ik denk ik ook heel erg naar bevestiging. Bevestiging dat ik iets kon. Dat ik goed genoeg was. Dat ik het waard was om te bestaan, om te leven en dat ik wat toevoegde aan de wereld. Ik was erg onzeker over mijn waarde en voelde me erg negatief over mezelf. Ik zocht dan ook op allerlei manieren naar bevestiging. Door slank te zijn, door mijn best te doen een goed mens te zijn, door het beste idee te bedenken bij vriendinnen, door veel aandacht te besteden aan mijn uiterlijk of door mij anders voor te doen dan wie ik eigenlijk was. Ik wilde leuk gevonden worden. Ik ging daardoor soms te ver in mijn mooie ideeën.

Die mooie ideeën zijn er nog steeds. Ik denk dat we die allemaal hebben in bepaalde mate. Het is fijn om volgens jouw eigen normen en waarden te kunnen leven. Het is een stukje van wie je bent. Die normen en waarden kunnen betrekking hebben op de mensen in jouw omgeving, de manier waarop jij voor anderen zorgt, hoe je over de wereld denkt of het milieu. Ook eetgewoontes kunnen hier een rol bij spelen. Het is helemaal niet gek dat je die principes hebt, maar als je een negatief zelfbeeld hebt of een eetstoornis, kun je hier soms nogal in doorslaan. Ik wil je dan ook meegeven dat het goed is om je daar bewust van te zijn.

Probeer zelf ook eens stil te staan bij jouw idealen. Ben je daar op een gezonde, gedoseerde manier mee bezig? Wat is het doel ervan of is het doel ook een stukje controle, bevestiging zoeken of dwang? Dat is helemaal niet gek en herken ik heel erg. En het is ook niet iets waarom je boos moet worden op jezelf. In tegendeel. Het is mooi en lief dat je idealen hebt, maar het is ook goed om jezelf hierin in bescherming te nemen. Zorg eerst goed voor jezelf, voordat je anderen gaat helpen, de dierenwereld gaat beschermen of milieuvervuiling wilt tegengaan. Dat kun je het beste als je je goed voelt, over jezelf.

In behandeling voor mijn eetstoornis en in de jaren daarna, heb ik veel gewerkt aan mijn zelfbeeld, binnen en buitenkant. Ik heb geleerd om goed voor mezelf te zorgen, lief voor mezelf te zijn en heb daardoor ook meer te geven aan anderen. Sinds een jaar of twee houd ik me ook steeds meer bezig met mijn dromen en idealen, zoals jullie misschien wel hebben gemerkt. Ik vind het leuk daar soms iets over te delen. Ik denk dat veel van jullie je erin herkennen en ik hoop ergens stiekem dat anderen ook kleine stapjes maken om de wereld te verbeteren. Samen kunnen we een hoop doen.

Maar als eerst wil ik je adviseren om jezelf een gelukkig mens te maken. Want van daaruit heb je zoveel meer de geven aan de wereld. Juist dan kun je gedoseerd, met mate en op een gezonde manier omgaan met je principes. Niet ten koste van jezelf, want dat is het niet waard. Je slaat dan uiteindelijk niet zomaar meer door, gunt jezelf een groeiproces, fouten en het hoeft allemaal niet zo perfect. Wees een beetje lief voor jezelf, als je merkt dat jij te streng bezig bent met je idealen.

Herken je jezelf erin dat je voor jouw mogelijkheden en energie te streng bezig bent met vegetarisme, veganisme, afval-beperking, fair trade winkelen, dierproefvrij shoppen, goede doelen steunen of biologisch eten? Dat is helemaal niet raar. Het laat ook een mooie kant van jou zien. Maar als je stiekem weet dat er meer achter zit, zoals controle, dwang, perfectionisme, te hoge eisen stellen of bevestiging zoeken, dan is het goed om hier open over te zijn. Naar jezelf toe en als je dat nodig hebt, ook naar anderen om jou heen. Als jij goed voor jezelf zorgt, maakt ook dat de wereld een stukje mooier. Daarna komt de rest wel weer. Loop je eigen tempo, doe wat je kunt en heb een beetje geduld met jezelf. Je bent al goed genoeg.

♥

Fotografie: Haylee, Georgie Pauwels, Helen Alfvergen

Redactie

Geschreven door Redactie

Reacties

22 reacties op “Ik sla door in mijn idealen”

  1. Mooi geschreven Nouska!

  2. Ik word juist gelukkig door een goed mens te zijn.

  3. “You see things; you say, ‘Why?’ But I dream things that never were; and I say ‘Why not?”
    ― George Bernard Shaw

  4. Voor mij is veganisme juist hetgeen wat sterker is dan mijn eetstoornis, idem voor mijn idealen, door het niet weg te kunnen gooien van eten en het minder schuldig voelen over wat ik eet. Immers breng ik niemand schade toe en bouw ik een gezondere relatie met voeding op middels respect voor de natuur en het klimaat, dan door niet mindfull alles naar binnen te kanen. Natuurlijk werkt het voor iedereen anders, maar geluk begint niet bij jezelf. Geen mens leeft voor zichzelf. Ik word pas gelukkig als ik voor anderen of mijn omgeving wat kan betekenen, wat heeft het leven anders voor zin als ik er puur voor mijzelf leef? Door te leven met een eetstoornis, leef je egoïstisch, in feite, waardoor het ook weinig voldoening geeft.
    Pas wanneer dingen teruggekoppeld worden, is het mogelijk om als mens te groeien. Een plant groeit ook niet alleen vanuit het zaad waaruit het bestaat, maar heeft zijn omgeving daarvoor nodig.

    1. Mooi antwoord, hier kan ik mij ook in vinden!

    2. Helemaal mee eens. De wereld heeft juist altruïsme nodig! En als je je als individue altruïstisch gedraagd zul je daar veelal voor beloond worden. In het geval van veganisme en zero waste, zul je waarschijnlijk gezondheids verbeteringen merken en werk je mee aan een betere toekomst voor jezelf en voor anderen. De wereld staat ecologisch gezien echt op een afgrond, het ontmoedigen van altruisme lijkt me echt een slecht plan, want anders hebben we het straks met zijn allen alleen maar slechter en is er niet eens genoeg eten en drinkwater. Ook voor mensen in de ontwikkelde landen. natuurlijk moet je je beseffen dat perfectie net bestaat, maar intentie kan al zoveel doen!

      Het is echt bevrijdend om je EGO te leren kennen en onnodig en schadelijk egostisch gedrag proberen om te zetten in iets constructiefs en helpends naar de wereld en anderen. Als ik dat doe, voel ik mij echt ultiem gelukkig. Natuurlijk lukt dat niet altijd perfect en ervaar ik ook slechte dagen, maar dit is het enige wat voor mij echt werkt. En veganisme is daar onderdeel van om dezelfde reden die proud2bvegan geeft:

      – We do not find happiness in ignorance and we do not find happiness in ourselves, instead, we find happiness in altruistic compassion towards others.
      – We know that we can influence what we can control, and influence others to do the same in the hopes that each person finds enlightenment and strives to end suffering in the world.

  5. mooie blog

  6. Heel herkenbaar! Niet helemaal op dezelfde gebieden, maar toch. Bij mij zit er denk ik ook de uiteindelijke behoefte aan erkenning achter. Bevestiging van dat ik wat kan, beteken of voorstel.

  7. Herkenbaar en ook een hele eerlijke blog Nouska. Ook in goede dingen kun je doorslaan en als je merkt dat je altijd weer iets nieuws nodig hebt om focussen, dan kun je je idd afvragen waarom je dat doet. Het is.lastig want idealen zijn goed, maar je kunt jezelf ook altijd maar willen verbeteren en nooit tevreden zijn.

  8. Oké. Ik heb nog geen woord van het hele artikel gelezen, maar de titel en het plaatje vind ik echt ontzettend slecht gekozen. Veganisme is een manier van leven waarbij – voor zover praktisch haalbaar – wordt afgezien van iedere vorm van uitbuiting van, en wreedheid naar, dieren. Dit geldt voor zowel eten als kleding, vermaak en andere doeleinden.

    Met ieder voedingspatroon kun je doorslaan. Dat veganisme wordt gebruikt door mensen met een eetstoornis om zichzelf restricties op te leggen is niet de schuld van de ideologie maar van die persoon zelf. Ik hoop dat jullie heel snel de foto willen herzien, want het bevestigt één van de onterechte stigma’s die op veganisme rusten.

    1. Misschien eerst ff lezen dan 😉

    2. Eens Ayla, het lijkt een aanval op veganisme. Geheel onterrecht, en in mijn ogen zelfs gevaarlijk (tenminste als mensen hier het belangrijk vinden dat we in de toekomst nog fatsoenlijk kunnen leven).

  9. Super blog, ik herken alles!
    “Ik zocht dan ook op allerlei manieren naar bevestiging. Door slank te zijn, door mijn best te doen een goed mens te zijn, …”

    Mijn begeleidster maakte een tijdje geleden een opmerking over plastic scheiden of zo, en ik moest haar vertellen dat ik al veel doe aan afvalbeperking, en dat het absoluut niet meer kon. Ik *wist* dat ik weer door zou slaan, en ik kan het er momenteel niet bij hebben hoe gigantisch ik daar dan constant obsessief over ga lopen piekeren…

    Ik kan de wereld momenteel *een klein beetje* beter maken; als ik dat te ver opvoer dan knal ik uit elkaar, en vanuit een isoleercel kan ik nou niet bepaald erg veel voor het milieu doen!

  10. Voor mij ook een struggle bij tijd en wijlen.
    Aan de ene kant heel graag iets moois/ goeds willen doen
    om er vervolgens iets te enthousiast in te duiken.
    Ik weet nu een beetje hoe het werkt bij mij.
    Als ik me verdrietig, leeg of naar voel omdat ik teveel van mezelf vraag,
    weet ik dat het goed is om een stapje terug te doen.
    Het lukt nu beter om ook blij te zijn met wat ik al wel doe en gewoon
    geduld te hebben.

  11. Goed geschreven Nouska!
    Ik kan soms doorslaan en gewoon te ver denken en piekeren over mijn idealen.Het wordt een neerwaartse spiraal en ik zie tenslotte alleen maar de slechte dingen in de wereld.waar ik mij dan verantwoordelijk voor voel (om ze te veranderen )Dat is toch niet de manier en ik leer steeds meer om van mijn eigen leven een mooi plek te maken en van daaruit kan ik delen en geven,met de krachten en de middelen die ik heb.

    Fanatisme is geen goed ding ,niet alleen verwacht je dan perfectie van jezelf ,maar ook van iedereen om je heen.Rigiditeit komt niet van God,maar van de mensen zelf.

    Lagom är bäst !😊

  12. Ik kan me in deze blog wel vinden. Het is inderdaad nooit genoeg. Het is ook nogal lastig dat zodra je mensen verteld van een overtuiging die je hebt, het lijkt of ze automatisch gaan zoeken naar “fouten “in jouw gedrag ten opzichte van je overtuiging. Maar moet ook eerlijk zeggen dat ik het ook wel eens ben met proud2bvegan. Ik vroeg me ook af; jullie hebben laatst een blog geplaatst over to the bone, die film op Netflix. Op Netflix staan ook aardig wat documentaires over beweegredenen om veganistisch te gaan eten zoals cowspiracy, what the health en forks over knives bijvoorbeeld. Ik ben eigenlijk wel benieuwd of jullie van de redactie deze documentaires wel eens hebben gezien en hoe jullie hier tegen aan kijken. Voor mij heeft het mijn beeld rondom veganisme namelijk radicaal veranderd en neig nu zelf ook veel meer die kant op. Geen verwijten ofzo hoor, maar merk wel vaker in de reacties dat dit onderwerp speelt en na deze docus gezien te hebben, begrijp ik deze reacties een heel stuk beter.

  13. Heel goed dat hier aandacht aan besteed wordt. Herkenbaar.

  14. Maar wat als het nou nog niet lukt om perfect voor jezelf te zorgen, maar je wel echt graag rekening wilt houden met dier en milieu?
    Ik snap dat het voor sommigen met een ES moeilijk kan zijn om eerlijk naar zichzelf te zijn: wil ik geen vlees eten om ethische redenen of vind ik het “eng”? Maar ik heb zelf bijvoorbeeld veel moeite met koolhydraten (weet het, slaat nergens op) of lange ingredientenlijsjes en toch kies ik voor kant en klare vleesvervangers i.p.v. een in mijn ogen “veilig” stukje kipfilet. Mijn keuze komt dus niet vanuit mijn ES.
    Ik wil er niet in doordraven, want waar ligt de grens dan? Want als ik ieder etiketje moet gaan bestuderen (wat ik eerder vanuit m’n ES altijd al deed) word ik gek. Ik koop geen vlees/vis/kip en geen zuivelproducten; dat is mijn manier om de vlees- en zuivelindustrie niet te ondersteunen. Maar ik flip niet als ik van iemand een dropje krijg waar gelatine in blijkt te zitten, of een maaltijd met creme-fraiche erdoor.

    1. Misschien kan je ook idealen vrezinnen die op een ander vlak liggen !
      Je kunt bijvoorbeeld geen auto gebruiken en fietsen,kiezen voor een vakantie dichtbij in plaats te gaan vliegen,aardig zijn voor mensen en je inzetten voor iets maatschappelijks.
      Als eten je zwakke plek is,doe dan iets anders ! Niemand kan alles perfect doen .Een arts heeft dan een ideaal om mensen te helpen ,maar hij/zij kan dan ook niet tegelijk een Greenpeace activist zijn .En toch doet hij/zij heel goed werk : )

      1. Hoi Erna, De bio-industrie stoot meer broeikasgassen uit dan alle vervoersmiddelen tezamen (incl. vliegen). Daarnaast is het compleet onetisch om de dierenslavernij in stand te houden als je gemakkelijk andere keuzes kan maken. Natuurlijk is het goed als je andere vervuilende praktijken ook binnen de perken houdt, maar een betere wereld begint echt op je bord…

        Voor Laura ligt de struggle niet zozeer bij het wel of niet eten van dierlijke producten, maar bij controle vinden over haar lichaam en angst voor koolhydraten en om aan te komen. Dit zijn onrealistische opvattingen (wetenschappelijk gezien ook, want mensen zijn juist frugivoren/starchivoren en een dieet vol met koolhydraten is juist erg gezond). Ik hoop dat het haar lukt om aan deze gedachten te werken en als het beter gaat kan ze zicht verder verdiepen in ethisch leven. Ik vind het in iedergeval super goed van je Laura, dat je probeert je niet door je ES te laten leiden/LIJDEN en kiest voor je idealen in plaats van je eetstoornis. Probeer dat te onthouden! Je eetstoornis is gebasseerd op irrationaliteit, je idealen kun je baseren op feiten en dus de realiteit (daar kun je bewust voor kiezen en geeft je hopelijk een gevoel van empowerment). Ik hoop dat je dat steeds meer in kunt zien en wens je alle geluk van de wereld toe!

        1. En toch lijkt het alsof de auto en de verre vakanties heilig zijn en dat niemand bereid is om daar wat van in te leveren en dat vind ik niet kloppen.
          4 keer per jaar naar de andere kant van de wereld reizen is NIET normaal.Of dat nu wel of niet bovenaan die lijst met CO2 uitstoot staat,goed is het zeker niet.En alle wegen door het landschap en de woonplaatsen waar mensen leven en kinderen spelen…..
          Geen vlees en zo eten is een goede keuze,maar het is niet genoeg.

  15. Er komen andere tijden,deze tijdsgeest is aan het einde van zijn cyclus.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *