Mijn vader heeft kanker

Donderdagmiddag, een gewone doordeweekse werkdag. Mijn mobiel gaat af. Op het schermpje zie ik dat het mijn moeder is. Ik neem op en op dat moment staat mijn leven even stil. “Je vader heeft kanker.” De tranen rollen over mijn wangen. Snel daarna bel ik mijn broer, zus en schoonzus op. Een tijdje later probeer ik de kalmte en rust in m’n lichaam terug te vinden, maar mijn gedachten blijven malen. Zal je me gaan verlaten, pap?

14 jaar geleden

De dagen gaan door en ik leef in een soort roes. Ik werk, spreek af met mijn vriendinnen en tegelijkertijd voel ik de angst in mijn lichaam. Het herinnert me aan een situatie van veertien jaar geleden. Ook toen werd ik opgebeld met de mededeling dat m’n vader met spoed in het ziekenhuis was opgenomen. Uiteindelijk bleek het mee te vallen en na een paar weken was hij gelukkig weer thuis. Alleen was ik op dat moment overgeleverd aan mijn eetstoornis. In die paar weken was ik compleet doorgeslagen. Ik zocht mijn houvast in het niet-eten en kon mijn emoties verstoppen in het masker van de anorexia. Mijn vader, mijn houvast, werd voor mijn gevoel uit mijn leven gerukt. Met mijn moeder kon ik niet praten en ons verdriet werd niet gedeeld.


Bron: Pixabay

Nu, veertien jaar later, voelt het alsof opnieuw mijn vader van mijn zijde wordt losgerukt. De pijn en het verdriet is hetzelfde, maar ik hoop dat ik nu op een gezonde manier met deze vreselijke situatie om kan gaan. Alleen, hoe doe je dat?!

Zoek steun

Na het nieuws over mijn vader heb ik het al snel met een aantal lieve vriendinnen gedeeld. Ook op het werk heb ik de situatie uitgelegd en natuurlijk houd ik contact met mijn broer, schoonzus en zus. Mijn vriendinnen reageerden allemaal zeer begripvol en ik heb ontzettend lieve woorden van hen mogen ontvangen. Ik lees hup appjes meerdere keren achter elkaar. Op die manier voel ik de kracht in mezelf terugkomen. Ook op mijn werk krijg ik alle ruimte om ermee om te gaan. Ik mag bij afspraken en onderzoeken aanwezig zijn en kan op deze manier de steun aan mijn vader geven die hij nu zo hard nodig heeft.

Het contact met mijn familie is ook heel erg belangrijk voor mij momenteel. Mijn schoonzus steunt me in alles wat ik doe en ik mag haar dag en nacht bellen. Nog altijd bekruipt me hierover een schuldgevoel. Verdien ik deze steun echt? Wordt ze niet gek van me? Stel ik me niet aan? Tegelijkertijd voel ik de warmte van haar lieve woorden door m’n lichaam stromen en verlang ik ernaar dat ze me vastpakt en me nooit meer alleen laat.

De behoefte aan controle en duidelijkheid is absoluut opnieuw aanwezig, maar het verlangen naar steun en liefde voert de boventoon. Opnieuw herken ik de hechtingsproblematiek uit mijn gezin. Er is geen ruimte om te delen of te praten. Enkel de praktische zaken worden besproken. Elke nacht sluit ik mijn ogen en denk aan de arm om me heen, waarnaar ik zo intens verlang. Misschien wel smacht. Het verschil met veertien jaar geleden is dat ik dit nu ook durf uit te spreken en de liefde zoek bij andere dierbaren in mijn omgeving. Zoals mijn schoonzus.

Laat je verdriet er zijn

Meerdere nachten op rij ben ik huilend in slaap gevallen. Te pas en te onpas wellen de tranen zich in mijn ogen op. Ondanks dat het alledaagse leven doorgaat, loop ik met een zwaar gevoel in mijn lichaam. Natuurlijk mogen andere mensen lachen. Natuurlijk mag ik ook hiervan deel uitmaken. Maar ik sta mezelf ook toe om soms even keihard te huilen. Ondanks dat ik dit nu wel toelaat, vind ik het nog altijd maar lastig. Meestal huil ik op momenten dat niemand het ziet, behalve mijn lieve knuffel. Ik praat tegen haar en het voelt alsof ze me hoort.

De eenzaamheid bekruipt me, de tranen stromen zo hard over mijn wangen dat m’n ogen gewoon zijn opgezwollen. Hoewel er zoveel lieve mensen naast me staan en me steunen, is er maar één persoon die mijn verdriet nu kan helen. Mijn vader, mijn lieve vader die nu ernstig ziek is. Dit intense verdriet, de wanhoop en het verlangen naar liefde zal de komende dagen, weken, misschien nog wel maanden met mij meegaan. Hopelijk afgewisseld door mooie, gezellige en leuke momenten.


Bron: Shelby Deeter

Je moet door

Een dierbaar persoon zien lijden of verliezen, laat niemand ongeroerd. Je mag hierover dan ook zeker verdriet hebben, pijn ervaren, schreeuwen, schelden, alles. Maar uiteindelijk moet je door. Je moet door met je eigen leven. Het leven dat jouw dierbare jou ook zo gunt.

Lieve pap, blijf bij me, of vaarwel.

Marli

Geschreven door Marli

Reacties

32 reacties op “Mijn vader heeft kanker”

  1. Ja je had dit in mijn dagboek gezegd, je zei ik zit in dezelfde situatie als jouw, mijn vader heeft ook kanker.
    Je blog raakt me hoe je het opschrijft.
    Maar wel fijn dat je zoveel steun hebt aan je vriendinnen.
    Nogmaals veel sterkte meissie.

    1. Dankjewel, MetalKreeft!
      Hopelijk mag jij ook deze steun ervaren.

      Veel liefs!

  2. Mijn vader kreeg ook kanker aan de longen. Ik vond het raar dat mijn vader kwam te overlijden terwijl ik nog steeds een eetstoornis had. Ik zou hem niet meer meemaken zonder eetstoornis en hij mij niet. Het ‘fijne’ aan ziek-zijn vond ik dat ik langzaam afscheid kon nemen. Het was wel wennen zonder vader te hebben en dat de generatie, vader, moeder dan begint weg te vallen en ik de ‘oudste’ generatie word. Maar alles went, tijd heelt. Heel veel sterkte gewenst en hopelijk nog mooie momenten met je vader, ondanks alle moeilijkheden en pijnlijkheden rondom zijn ziek-zijn, hoop ik dat je juist ook steun mag vinden bij hem.

    1. Wow, mooi verwoord en heel dapper hoe jij met dit proces bent omgegaan! En ik weet zeker dat je vader, ondanks die es, trots op je was en blijft.

      Liefs!

  3. jeetje wat onwijs heftig lieve marina heel veel sterkte en knuffels voor jou x

    1. Heel lief van je, Stayy!

  4. Lieve Marina,
    Dapper geschreven, ik voel met je mee
    dikke knuffel voor jou ♡

    1. Heel lief van je, JD!

  5. Veel sterkte Marina, heftig om te lezen

    1. Dankjewel, WakeMeUp!
      Fijn om ook jullie medeleven hierin te mogen lezen!

  6. Heel veel sterkte!

    1. Dankjewel ook, Maan!

  7. Ontzettend heftig. Heel veel sterkte de komende tijd, voor jullie allen.

    1. Enorm bedankt, Floor!
      We gaan ervoor!

  8. Heel veel sterkte voor jullie allemaal.
    Lieve Marina,
    je bent heel dapper.
    Het komt goed!
    Veel knuffels.

    1. Wat een mooie en lieve woorden, dankjewel!

  9. Jeetje Marina wat heftig. Ik wil je heel veel sterkte wensen en ook al is het virtueel, ik wil je een enorme dikke knuffel geven en weet dat ik aan je denk.

    Ik was 14 toen mijn moeder borstkanker kreeg. In dezelfde periode verloor mijn beste vriendin haar moeder aan huidkanker. Het is een vreselijke ziekte maar hoop dat de medische vooruitgingen jouw vader kunnen genezen. Ik ben blij dat je wel die steun krijgt van mensen die dichtbij je staan. Maakt veel los bij je. Ah meis, ik vind zo rot voor je, hoop echt op het beste 🙂

    1. Ook hele lieve en mooie woorden van jou, Aine!
      En ook jij heb dus met deze ziekte al veel meegemaakt.
      Heel heftig!

      Liefs,
      Marina

  10. Wat heftig zeg, Marina, heel veel sterkte!

    1. Dankjewel lieve Golden!

  11. Jee Marina, ik herken heel veel. De vader met kanker, de hechtingsproblematiek en ook dat enkel de praktische zaken worden besproken. Ik gun je de arm om je heen en daarnaast alle liefde, steun en openheid die je maar kunt wensen.

    1. Dankjewel, heel lief!
      Maar wat vervelend dat je eigenlijk zoveel herkenning uit mijn blog haalt. Hopelijk heb jij ook kracht gekregen die jou hierbij helpt.

      Liefs!

  12. Een hele dikke virtuele knuffel voor jou!

    1. Dankjewel, Elske!!

  13. Mijn vader is chronisch ziek, waar hij vaak voor opgenomen wordt. Het zal hem op den duur wel kapot maken..
    M’n opa ( 2e vader ) is recent aan kanker overleden, dus ik herken ook veel.

    Heel veel kracht gewenst!

    1. Hee Tiger,
      Dan krijg je ook veel voor je kiezen zeg…
      Van mij ook kracht terug gewenst!

  14. Mijn vader heeft een tumor gehad, geopereerd en wat dat betreft gaat het sindsdien weer goed… behalve dat hij nooit meer dezelfde is geworden die hij voor die tijd was. Herinner me nog wel dat mijn wereld aanvoelde als ingestort toen we nog in onzekerheid zaten over hoe het verder zou gaan.

    Mijn moeder heeft sinds 2007 borstkanker, diverse behandelingen gehad, kanker leek weg maar weer teruggekomen. Met medicijnen wordt het nu goed onder controle gehouden.

    Ook nare dingen wennen. Ik troost mezelf met de gedachte dat ik mijn ouders al heel lang heb gehad.

    1. Wat een rollercoaster heb je ook al meegemaakt, zeg.
      Goed om jezelf met bepaalde gedachtes te troosten.
      Liefs!

  15. Marina wat afschuwelijk dat je vader kanker heeft fijn dat je lieve vriendinnen en schoonzus er voor je zijn ik wens jou en je familie sterkte in deze moeilijke periode ik hoop dat hij beter wordt

    1. Bedankt voor je lieve woorden, Arwen!

  16. En de anderen mensen hier die familie hebben die ziek is erg voor jullie ik hoop dat jullie familie beter wordt sterkte

  17. Wat ontzettend naar
    Onze moeder is overleden toen ik 16 was ik herken het proces

    Heel veel sterkte

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *