Nee, ik heb geen mental breakdown

Ik heb mijn haar eraf geschoren. There, i said it. Nou ja, ik had het ook niet kunnen zeggen, je kan er niet echt omheen. Heerlijk vind ik het om te zeggen dat dat me nu niet echt meer iets uitmaakt, want dat is weleens anders geweest. En dat is ook precies waar ik het vandaag over wil hebben: jezelf verstoppen, klein houden, niet durven en willen opvallen.

Er anders uitzien dan de norm, dan wat anderen van me gewend zijn: dat leek me het ergste wat er bestond. Ik ben sowieso ontzettend lang onzeker geweest over hoe ik eruitzag, wat ik uitstraalde. Ik wilde zo min mogelijk ruimte innemen, zo min mogelijk opvallen, zo min mogelijk bijblijven. Eigenlijk wilde ik er helemaal niet zijn. 

Al maanden zit het in mijn hoofd; dat haar op mijn hoofd moet eraf. Het begon me tegen te staan, te irriteren. Kort knippen, ja, maar hoe? In welk kapsel? Wat past bij me? Mapjes op mijn telefoon vol met verschillende kleuren, kapsels, variërend in lengte… Ik kwam er maar niet uit. Resultaat: er gebeurt niets. Een paar weken geleden kwam ik enkele filmpjes tegen van hairguru Brad Mondo, waarin hij reageerde op filmpjes van vrouwen die hun haar eraf halen. Jemig, wat vet! Dacht ik direct. Ja maar nee, dat is niets voor jou. Dat staat je niet, je hebt flaporen, een ongelijke hoofdvorm, een gek gezicht, dat moet je helemaal niet willen. Ja, ik heb ook helemaal gelijk. En het idee, evenals het enthousiasme, werd weer naar de achtergrond gedrukt.

En toch, er was een zaadje geplant. In de weken die volgden begon mijn haar me meer en meer tegen te staan. Mijn tijdlijn vulde zich langzaam met kale vrouwen die ik prachtig vond en het idee begon toch weer wat te leven. Wat nou als….? 

Identiteit

Op de middelbare school lukte het me best goed om niet op te vallen. Ik heb het idee dat ik makkelijk verdween in de menigte, niet echt opviel door het een of ander. Prima, precies zoals ik het wilde. Ik weet nog hoe mijn moeder haar best deed om me haarclipjes aan te smeren. Eén keer is het gelukt; ik had ze echt in toen ik ‘s ochtends op de fiets naar school stapte. Maar halverwege de rit heb ik ze letterlijk van me af gegooid. Op de fiets kijkt iedereen al naar me, no way dat ik zo op school kan verschijnen.

Het lijkt een minimale aanpassing, die haarclipjes, maar voor mij was het de wereld. Zeker als je nagaat dat ik in die tijd letterlijk 4 dezelfde broeken, in dezelfde tint, 4 keer het zelfde shirt in dezelfde kleur had (dat is precies deze outfit); ik weigerde om iets anders aan te trekken. 

Ook al is dit inmiddels voor mij echt wel veranderd (ik heb meer dan 1 outfit), toch vind ik het best lastig om hier echt een weg in te vinden. Ik merk dat ik nog steeds best veel van mijn identiteit ophang aan hoe ik eruitzie, hoe anderen mij zien, terwijl het me juist zo bevrijdend lijkt als je dat allemaal van je af kan laten glijden. Die oordelen en verwachtingen, van anderen, maar ook van jezelf. Dat je buiten je eigen gebaande paden mag treden om jezelf daar tegen te komen.

Waarom dan kaal?

En dan: dat kale hoofd, waarom is dat dan nodig? Nou, dat is niet nodig, hoor. Maar wel lekker. Ik vond (en vind) het enorm bevrijdend om even uit dat beeld te stappen: van vrouwen met haar. Nee, ik ben nog steeds vrouw, ook zonder haar. Heel eerlijk: ik voel me zelfs vrouwelijker en zelfverzekerder zonder datgeen waarvan ik dacht dat het me vrouwelijk maakte.

Wat me opvalt, is dat veel mensen benieuwd zijn naar de reden én vooral dat ik me genoodzaakt voel om die ook echt te hebben. Misschien een beetje hetzelfde als met een tattoo zetten: het mag nooit voor de leuk, om niks. Nee, er moet altijd iets achter zitten. Nou, misschien zit dit er wel achter. Het leek me heerlijk, gewoon geen gedoe, geen haar in mijn gezicht, geen haar in mijn nek dat vies blijft plakken als ik zweet (ja, ook vrouwen doen dat gewoon). Geen zoektocht naar de ‘beste’ shampoo (die ook altijd veel en veel te duur is), nee, gewoon even geen gedoe. 

Het. is. maar. haar.

“En je vriend dan? Vind hij het wel mooi?” Ja, hij vindt het mooi. En ook als hij dat niet zou vinden, had ik het alsnog gedaan. Ik heb daar geen toestemming voor nodig. Dit is namelijk mijn leven en mijn keuze. Ik doe er niemand kwaad mee, ik heb alleen (even) geen haar meer. En daarnaast: niemand heeft mij ooit gevraagd of ik het mooi vond dat mijn vriend zijn hoofd scheert. Waarom is dat anders als het om mij gaat?

Nee, ik heb geen mental breakdown, nee, ik ben niet ziek. Nee, mijn seksuele voorkeur is niet ineens veranderd. Ja, ik weet wat ik doe. Het. is. maar. haar. Waar maken we ons druk om? Het lijkt me heerlijk als we dit allemaal los kunnen koppelen van elkaar. Als vrouwen hetzelfde mogen als mannen: gewoon, omdat ze het willen. Mannen hoeven geen reden te hebben, waarom ik dan wel?

Dan ben ik maar lelijk

(Lang) haar maakte me mooi, dacht ik altijd. Ik verzorgde het goed en hechtte er veel waarde aan. Zoveel, dat een kappersbezoek al snel op een mislukking kon uitlopen. Het was nooit goed, net een milimeter te veel erafgeknipt. En ik had er geen zin meer in om mijn stemming af te laten hangen van een mislukte knipbeurt of een bad hair day. Het leek me heerlijk om ‘lelijk’ te mogen zijn. Gewoon echt even schijt hebben. Gewoon even leven, zonder die extra druk erbovenop. Ja, mensen hebben een oordeel, een mening, maar ergens het is ook bevrijdend om te weten dat ze dat hebben. Ik leef namelijk nog steeds, ik verander daar niet door. Het gaat er niet om wat zij, anderen, vinden. Nee, het gaat erom wat ik vind, wat ik voel. En dit voelt nu goed.

Nee, je hoeft zeker niet je haar te knippen om tot een bepaalde zekerheid, bij jezelf te komen. Ik zeg ook niet dat ik dat hiervoor niet had. Maar misschien kan het je wel helpen om eens na te denken wat schoonheid voor jou betekent, en waarom het zo belangrijk is (of kan zijn). Wat gebeurt er als je een keer buiten die norm valt? Buiten je eigen norm? Als je eens niet tot in den treure op zoek bent naar perfectie of het nastreven van dat ideaal?

“Zo, dat is een ander gezicht!”, hoor ik naast me terwijl ik de sportschool binnenloop. Ik grinnik: “Nou, nog steeds hetzelfde gezicht, hoor”, reageer ik met een knipoog. En zo voelt het ook. Ik zie er misschien anders uit, maar ik voel me en ben nog steeds hetzelfde. 


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Lonneke

Geschreven door Lonneke

Reacties

26 reacties op “Nee, ik heb geen mental breakdown”

  1. ik ben blij om te lezen dat je hier zelf voor gekozen hebt ! en als jij dit wilt dan lekker doen ,het is jou keuze ! gelukkig ben je niet ziek.

  2. ik moet er nog aan wennen maar ik vind het erg gedurft en dapper van je ! fijn dat je de reden uitgelegt hebt.

  3. Wow! Mooooooi!

  4. Wat een mooie en verhelderende blog!! Het laat me zeker nadenken over het ‘buiten de norm’ vallen en hoe erg dat nu daadwerkelijk is. Dank je wel voor deze blog, Lonneke. Een inspiratie ben je!

  5. Ge-wel-dig Lonneke, wat ontzettend gaaf dat je de stap hebt durven zetten! Zelf heb ik ongeveer een jaar geleden ook mijn haar kort geknipt (niet zo kort als jij, maar echt wel een ‘pixie cut’ zeg maar). Voor mij was het ook zo’n bevrijding! Het was alsof ik ook de wind en de zon veel beter kon voelen, heb jij dat ook? En eerlijk? Ik heb ook nog wel eens dat ik jaloers ben op vrouwen met een volle bos lang haar, maar ik weet ook dat dit kapsel bij me past, en dat ik dat vrije, lichte gevoel voor geen goud meer kwijt wil. Het boeit me niet wat anderen vinden; het gaat om hoe ik me VOEL en hoe ik in het leven sta, niet hoe ik eruit zie! Nogmaals, super gaaf, en ik vind je echt een topper!

  6. "Ik wilde zo min mogelijk ruimte innemen, zo min mogelijk opvallen, zo min mogelijk bijblijven. Eigenlijk wilde ik er helemaal niet zijn." Ik droomde pas over een meisje met eet eetstoornis en toen had ik een gesprek met haar en zei ze dit letterlijk. Echt bijzonder om het zo terug te lezen in je hele verhaal want ik denk dat dat ook wel de kern is bij veel mensen met een eetstoornis. Maar anyway. Stoere beslissing. Als kind had ik eens mijn haar af laten knippen, maar dan tot stekels, waren mijn ouders niet zo blij mee haha, schrokken zich zelfs dood, maar voelde best wel bevrijdend inderdaad. Lekker wijde shirts aan hielp ook. Was vlak voor die skinny jeans in de mode kwamen en alles zo strak ging zitten.

  7. Zo leuk! Ik overweeg dit ook al een tijd maar ik durf het nog niet aan om op te vallen. Lijkt me echt heerlijk, vooral nu in de zomer, geen gedoe met haar. Geniet ervan 🙂

  8. WAUW!!!!!!

  9. Stoer 🙂 have fun with it zou ik zeggen!

  10. WAT een mooie foto, die eerste…

  11. Dapper! En mooi! Maar sinds ik hier op Proud kom lezen en kijken als senior zie ik altijd alleen maar mooie meisjes en jongens. Zo jammer dat er toch vaak verdriet is door de eetstoornis vanwege onzekerheid over bijvoorbeeld het uiterlijk. Dat is ook wel inherent aan de leeftijd natuurlijk, maar nergens voor nodig. En Lonneke… ik vind je al heel lang heel mooi met een hele sterke uitstraling!

  12. Ik heb het vorig jaar zelf gedaan,… van paardenstaart naar 3mm. Heerlijk!
    Mijn haar eraf scheren voelde voor mij als bevrijding. Geen dag spijt gehad.

    Het staat je stoer!

  13. Ik heb dit jaar ook mijn haar kortgeknipt, wel iets langer dan jij nu maar daar is niet veel voor nodig :p ben er ook zo onwijs blij mee, en de reacties zijn geweldig!

  14. Respect.

  15. Wat onwijs stoer! En ik vind het je onwijs goed staan. En zeker de boodschap erachter, daar kan ik nog wat van leren.

  16. Werkelijkwaar prachtig!

  17. Ik vind het je echt bijzonder goed staan! En al zou ik dat niet vinden; blij dat je lekker gaat voor wat je intuïtie je ingeeft! Topper!

  18. Ik vind het heel cool! Het staat je erg goed 🙂

    Ik vind deze zin wel grappig: "enorm bevrijdend om even uit dat beeld te stappen: van vrouwen met haar." Terwijl dat eigenlijk alleen zo voor hoofdhaar werkt 😉 Ik heb 2 jaar geleden uit luiheid besloten een winter m’n benen niet te scheren en dat was zó prettig dat ik het sindsdien laat staan. Want waarom zouden vrouwen dat ook moeten? Het was net zo onwennig de eerste keer in korte broek maar inmiddels heel fijn!

  19. Wauw heel gaaf! Staat je goed!

  20. Je hebt er duidelijk over nagedacht en heel veel voorbeelden voorbij zien komen. Er zijn momenteel ook heel veel vrouwen bekend en onbekend die het toen, een hele trend dus in die zien niet extreem en wat je zegt hartstikke handig.

    Ik zelf moet wel denken aan de vrouwen en mannen die door ziekte kaal worden en nu misschien door de grond zakken als een gezonde meid voor deze look kiest en wenste dat zij ook voor die keuze hadden mogen staan. Gelukkig kon jij die keuze wel maken.

    Geniet ervan jij hebt de keuze het te weer laten groeien. Je hebt een mooier hoofd na Anouk in ieder geval komt in ieder geval inhoudelijk veel meer zinnigs uit hihi

    lieve groet Minke

  21. Wat fijn dat je jezelf deze vrijheid hebt gegund. Je gezicht straalt alsof letterlijk en figuurlijk een last van je af is gevallen.
    Het lijkt me heel zwaar om zoveel waarde aan je schoonheid te hangen of daar zelfs perfectie in na te willen streven. Ik hoop dat mensen geïnspireerd raken door jouw verhaal en hoe je hier nu in staat en aan het veranderen bent.
    Het verward me soms hoe de maatschappij hierin staat. Aan de ene kant is het not done om een grijze muis te zijn en aan de andere kant wordt je op school gepest als je anders bent dan de rest. Ik wist al vroeg dat ik nooit tot de massa zou behoren, dus heb daar ook nooit moeite voor gedaan. Als ik zou doen wat ik leuk vind dan zou dat altijd als anders worden gezien. Waarom zou ik dan iets aantrekken of dragen wat ik zelf niet leuk vind. Ik kan me voorstellen dat iemand zich niet sterk genoeg voelt om de ogen en woorden op te vangen die je ongetwijfeld gaat krijgen. Maar dan loop je ook de bewondering en complimenten mis van mensen die het waarderen dat je jezelf bent. Zowel als grijze muis als excentriekeling en alles daartussen. Doen wat fijn voor jou voelt kan zoveel verlichting geven.

  22. Allereerst: fijn dat je hebt durven doen waar je je goed bij voelt en dat je dat ook nog als bevrijdend ervaart! Het duurt immers even voor je terug kunt als het je niet zou zijn bevallen.

    Ik vraag me wel af hoe alle reacties bij je binnenkomen. Er zitten best wat (positieve) oordelen over je nieuwe uiterlijk bij – en als ik het goed begrijp, wilde jij juist loskomen van álle oordelen. Hoe ervaar jij deze reacties? Is dit nog een vorm van bevestiging die iets met je gemoed doet?

    Ik begon ook meteen te denken binnen een breder kader: positief oordelen is vaak wel maatschappelijk geaccepteerd, itt negatieve oordelen. Ergens is dat natuurlijk een vorm van asymmetrie waarvan ik me afvraag of we die juist wel of juist niet zouden moeten willen. Een oordeel blijft immers een oordeel. Als we het hebben over "minder oordelend zijn": hebben we het dan over louter negatieve oordelen of vallen positieve oordelen er ook onder? En heeft echtheid er nog iets mee te maken? Wat als mensen zich eigenlijk inhouden? Wel positieve oordelen uiten, maar hun negatieve oordelen inhouden? Of positief oordelen, terwijl het eigenlijk niet helemaal echt is?

    Je ziet: hele gedachtespinsels hier door jouw blog (en je haar), haha!

  23. Bedankt voor alle lieve reacties! Misschien dat ik nog op wat reacties ga reageren, maar voor nu laat ik het allemaal even bezinken. 🙂

    Veel liefs!

  24. ik begrijp uit de reacties van Anoniem en ook jou reactie daarom dat ik positief heb geoordeeld. Ik was me daar niet van bewust. Als ik jou het gevoel heb gegeven dat ik je heb veroordeeld dan spijt me dat. Ik vroeg me gewoon af hoe het zou zijn voor mensen die dit lezen en zelf daarin niet de vrijheid hadden een keuze te maken en dat heb ik opgeschreven. Dat had ik ook niet kunnen doen en jou kunnen sparen. Daar heb ik niet voor gekozen omdat ik niet alleen maar wil pleasen en wil zeggen hoe tof en dapper en sterk ik het vind omdat ik ook lees wat een worsteling het ook voor je is zo een keuze te maken(wat ik wel echt heel krachtig vind!) Dat het me opvalt hoe veel mensen dit doen momenteel is een observatie.. Had ik ook kunnen nalaten, maar heb ik ook niet gedaan. Maar staat dus los van jouw keuze. Nogmaals excuses als ik jou heb geraakt. Ik ben alleen niet iemand die alleen maar mee gaat met de meute . Ik ben alleen zeker niet iemand die snel iemand veroordeelt of oordeellt. Dat ik dit onbewust dan toch heb gedaan of dat het zo over is gekomen daar baal ik ook van en was zeker niet zo bedoelt.

    ik hoop dat je zelf erg geniet van je look en ik hoop dat je iedereen met (voor) oordelen of (negatief)commentaar of gewoon negeert of lekker op zijn of haar nummer zet.

    lieve groet Minke

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *