Als je seksueel misbruikt bent, dan is het een behoorlijke stap om dit aan mensen in je omgeving te vertellen. Misschien schaam je je behoorlijk, ben je bang niet geloofd te worden of heb je geen idee hoe mensen zullen reageren. Ik kan me in ieder geval goed herinneren dat ik lang heb gewacht met het vertellen aan een aantal mensen in mijn omgeving. Die drempel was behoorlijk hoog. Veel mensen zullen waarschijnlijk liefdevol reageren en je steunen, maar helaas zijn er ook genoeg mensen die net de verkeerde vragen stellen of opmerkingen maken. Wat dat betreft rust er nog steeds wel een taboe op seksueel misbruik en is er veel onduidelijkheid over. In deze blog lees je tien dingen je in ieder geval niet moet zeggen tegen iemand die seksueel misbruikt is.
Wat had je aan?
Dit wordt weleens gevraagd met de achterliggende gedachte dat het slachtoffer van misbruik misschien wel erg blote of uitdagende kleding aanhad. Diegene zou dan zelf iets uitgelokt kunnen hebben. Het maakt echter helemaal niet uit wat voor kleding degene die misbruikt is aanhad. Niemand heeft het recht een ander aan te raken tegen zijn/haar wil in, al loop je in je blootje op straat rond.
Mannen kunnen niet misbruikt worden
Ook genoeg jongens en mannen worden misbruikt maar hier rust een nog erger taboe op dan bij vrouwen. Als een jongen of man dan eindelijk de moed bij elkaar geraapt heeft om je te vertellen dat hij misbruikt is, dan is deze opmerking echt not done. Natuurlijk kan een man ook misbruikt worden, zowel door een ander man als door een vrouw.
Wat heb je vlak daarvoor gezegd of gedaan?
Deze opmerking sluit aan bij de eerste vraag en gaat er eigenlijk vanuit dat je mogelijk iets gedaan of gezegd hebt waarmee je het misbruik uit zou hebben gelokt. Ook hiervoor geldt dat dit nooit zo is. Het maakt niet uit wat iemand zegt of doet, dat geeft een ander nog niet het recht om iemand zomaar aan te raken.
Je moet aangifte doen
Toen ik naar de huisarts ging, zei hij vrij snel dat het belangrijk was om aangifte te doen. Dat wist ik ook wel, maar tegelijkertijd vond ik dat heel eng. Het is niet prettig als mensen je pushen om aangifte te doen. Aangifte doen van misbruik is geen makkelijk traject en niet te vergelijken met bijvoorbeeld een aangifte van diefstal. Je moet een aantal keer tot in detail vertellen wat er gebeurd is en dat moet je mentaal wel aankunnen. Bovendien zijn er nu eenmaal mensen die om allerlei redenen besluiten geen aangifte te willen doen en dat is nu eenmaal een persoonlijke keuze.
Waarom heb je het niet eerder verteld?
Het is bekend dat er mensen zijn die liegen over seksueel misbruik. Als je na een verkrachting direct contact opneemt met de politie, kan er lichamelijk onderzoek gedaan worden waardoor er meer bewijsmateriaal is voor een eventuele rechtszaak. Als je echter wacht met vertellen, dan is er geen bewijs meer, enkel jouw verhaal.
Zelf heb ik lang gewacht met vertellen omdat ik me ontzettend schaamde. Ik wilde het vooral gewoon vergeten en doen alsof het allemaal niet gebeurd was. Ook was ik bang niet geloofd te worden. Dit had echter inderdaad ook tot gevolg dat er bij de politie werd getwijfeld aan mijn verhaal en mij werd gevraagd waarom ik het niet eerder had verteld. Die vraag is echter enorm pijnlijk. Op dat moment dacht ik helemaal niet na over bewijs of rechtszaken, ik wilde het gewoon vergeten.
Heb je daar nu nog last van?
Misbruik heeft een enorme impact op iemands leven. Je kunt er voor de rest van je leven last van houden, ook als je het aardig verwerkt hebt. Het is daarom niet helpend om na verloop van tijd je af te vragen of en waarom iemand er nog steeds last van heeft. Al is het een aantal jaar geleden, dat betekent niet dat een slachtoffer van seksueel misbruik deze traumatische gebeurtenis vergeten is. Ik denk er zelf bijvoorbeeld nog meerdere keren per week aan.
Gelukkig ben je niet verkracht
Er zijn verschillende vormen van misbruik en er wordt weleens gedacht dat aanranding een stuk minder erg is, omdat je dan alleen maar aangeraakt zou worden terwijl je dat eigenlijk niet wil. Toch kan dit net zo erg zijn voor het slachtoffer als een verkrachting. Er zijn geen gradaties in wat erg of minder erg is als het gaat om seksueel misbruik. Misbruik is per definitie ernstig, in welke vorm dan ook en voor heel veel slachtoffers is een dergelijke gebeurtenis traumatisch. Het maakt dan niet uit wat er precies gebeurd is, het gaat erom dat iemand een grens is over gegaan.
Waarom heb je niet geschreeuwd of van je afgeslagen?
Iedereen denkt waarschijnlijk weleens na over wat je zou doen als je in een hele nare situatie terecht zou komen. Ik heb vroeger bijvoorbeeld zelfverdedigingscursussen gedaan waarbij je leerde hoe je iemand van je af kon slaan als diegene bovenop je lag. De theorie wist ik heel goed, de realiteit was echter dat ik niet eens geluid meer kon maken en me verlamd voelde. Als je zelf niet zoiets mee hebt gemaakt kun je niet beoordelen wat een ander had moeten doen in een bepaalde situatie. Zoiets weet je pas als je er zelf in hebt gezeten.
Je moet het maar zien als een compliment
Gewoon nee. Misbruik is op geen enkele manier een compliment of iets om trots op te zijn. Met deze opmerking maak je het slachtoffer van seksueel misbruik belachelijk en laat je zien dat je hem of haar totaal niet serieus neemt.
Dat gebeurt tegenwoordig zo vaak
Dat er heel veel vrouwen en mannen misbruikt worden, betekent niet dat het voor een individu minder erg is. Ja, het komt vaak voor maar dat maakt het probleem niet minder groot voor degene die het op dat moment heeft meegemaakt en dat betekent niet dat we er maar aan moeten wennen of we maar moeten accepteren dat mensen nu eenmaal misbruikt kunnen worden.
Heb jij nog aanvullingen op dit rijtje?
Geef een reactie