Ploggen: De week van Daphne 12

Tijd voor een nieuwe plog! Leuk dat je benieuwd bent naar hoe mijn week eruit heeft gezien. Dit keer aan mij de taak om jullie, aan de hand van een aantal persoonlijke vragen, mee te nemen in alles wat ik de afgelopen week heb meegemaakt. Wat vond ik moeilijk? Wat heb ik geleerd en hoe heb voor mijzelf kunnen zorgen? Best belangrijk om bij deze dingen stil te staan, want het gaf mij ook weer nieuwe inzichten. Veel kijk- en leesplezier! 

 

1. Wat vond je moeilijk deze week?

Mezelf. Haha, dat klinkt heftiger dan het is, maar vaak loop je toch het hardste tegen jezelf aan. Vooral mijn eigen perfectionisme, krampachtigheid en (onnodige) stress. Dat vond ik geloof ik het meest moeilijk deze week. 

Ik had besloten een vijgen-cake te bakken, want helemaal in to the vijgen de laatste tijd. Ik had alles in huis, had er zin in, maar tegen al mijn verwachtingen in mislukte de cake volledig. Maar echt helemaal. Een zwarte buitenkant, een natte binnenkant… eigenlijk heb ik zelden een cake zo laten mislukken. Ik was er gewoon niet zo bij met mijn hoofd. Toen ik de cake zag instorten, voelde ik me ineens zo boos van binnen. Het moest perfect, kwam ik nu achter. Ik wilde de week beginnen met een heerlijke vijgen-cake waar ik me al dagen op verheugde en nu had ik de cake (plus allemaal lekkere ingrediënten) verpest.

Het was echt iets heel kleins en iets relatief onbelangrijks, maar ik kon het gewoon niet zo snel van me afzetten. Het liefst sloeg ik de cake eerst tot moes en gooide hem daarna uit het raam. “Mag wel hoor schat”, zei mijn vriend. “Misschien lucht het op?” Maar dat ging me niet helpen en ik ben toch meer van een potje janken op zo’n moment. Ik heb vaak niet eens door dat ik iets perfect wil doen, maar als het dan mislukt voel ik zo veel emotie omhoogkomen. Heel destructief kan ik dan worden. OKE IK DOE WEL NIETS MEER! OKE IK BAK ER NOG WEL ZES, NET ZOLANG TOT HET LUKT! Allemaal dingen die niet helpend zijn en altijd gelijk zo zwart-wit. Terwijl dat allemaal niet hoeft. Ik weet vaak heel goed hoe onredelijk en onnodig die stress is, maar het komt dan blijkbaar ergens anders vandaan. Vanuit een bepaalde onrust of druk die ik mezelf opleg. Dat gaat dan in hele kleine dagelijkse dingen zitten, die ik veel te belangrijk maak. De mislukte cake ga ik niet meer terugdraaien, ik mag het van me afzetten. Ik mag namelijk gewoon verder met mijn dag, ook als er iets is misgegaan.

2. Wat heb je geleerd deze week?

Ik heb geleerd dat ik er echt heel veel baat bij heb om offline te gaan. Al tijdens de vakantie kwam ik erachter hoeveel goeds het mij doet om momenten voor mezelf te hebben, om even rust te pakken. Ik merk nu pas hoe fijn ik het vind om meer mooie boeken te lezen, de natuur op te zoeken of zelfs even te kleuren. Het heeft zoiets meditatiefs en ik kom er nu pas achter hoe erg ik dat soms nodig heb. Deze week heb ik dat proberen door te zetten door op een paar momenten even mijn telefoon op vliegtuig-stand te zetten. Ik heb meer gelezen en heb tussendoor echt even pauze genomen op het strand. Even niet, bewust of onbewust, met een scherm bezig zijn. Of om toch stiekem even snel iets voor werk te doen, omdat het ‘wel even kan’… 

3. Wat vond je leuk deze week?

Deze hele week zat vol met afspraken! Dat vond ik onwijs leuk en daar had ik ook heel erg behoefte aan. Met Hannah ben ik naar de Lion King 4D geweest, daar keek ik al weken naar uit! Wat een intensieve ervaring is dat zeg, maar zeker de moeite waard om eens te gaan doen (wel je popcorn goed vasthouden)! Het was vooral onwijs gezellig, met een lekker drankje en hapje om de avond af te sluiten. Het is gewoon fijn als het ineens heel laat is, je ontzettend druk aan het kletsen bent en het niet uitmaakt dat je nog terug naar huis moet. Dat zijn vaak de beste avonden.

Ook ging ik met mijn nicht naar een festivalletje in Den Haag, het Green Garden Festival. Omdat we laatst ineens heel erg zin in hadden om dat samen eens te gaan doen. De dag erna, het hield niet op, heb ik de halve zondag ontbeten met mijn zus. Nog zo’n moment dat de tijd gewoon ineens voorbij was ging en we aan één stuk door gepraat hebben. Dat was zo fijn, daar kan ik helemaal van opladen! 

Daarnaast had ik al een tijdje kaartjes voor een rondleiding door het Paleis Noordeinde. Eens per jaar kun je daar voor een paar uur doorheen lopen. Je kunt dan door het Paleis en door de Koninklijke Stallen, wij kozen ervoor om alleen naar het Paleis te gaan. Ik woon daar al zo lang in de buurt, ben er zo vaak langsgefietst en gelopen en heb altijd gedacht; hoe zou het er van binnen uitzien!? Nu kon ik dat eindelijk zien.Toch een inner-princess in mij die altijd door kastelen en paleizen wil rondlopen. Echt onwijs gaaf om dat eens te zien. Soms was het veel strakker dan ik had gedacht, soms intens kitsch en felgekleurd. Vooral de lampen… wauw.

En dan nu echt iets belangrijks. In een dagje mee-video van mij konden jullie mijn nieuwste koekjes-ontdekking zien; Humble & Crumble. Ik heb mijzelf weer getrakteerd op een nieuwe lading koekjes en die kwamen ook dit weekend binnen. Voor mijn gevoel viel ik echt van het ene leuke ding in het andere leuke ding!

4. Hoe heb je goed voor jezelf gezorgd deze week?

Zowel op emotioneel vlak als lichamelijk vlak voelde ik me niet altijd top. Emotioneel omdat ik mijzelf zoveel druk oplegde soms, waar ik gewoon heel krampachtig van word. Maar ook lichamelijk voelde ik zaterdag dat ik niet helemaal fit was. Tijdens het festival stonden we uren in de volle zon, voelde ik me een beetje dizzy, merkte ik dat mijn hoofdhuid aan het verbanden was en voelde ik ook een keelpijn opkomen. Stom, hebben we zo leuk afgesproken, wil ik stiekem al best snel naar huis… Best een tweestrijd op zo’n moment. Door dat uit te spreken, merkte ik eigenlijk al meteen dat het gewoon oké was. We hadden een mega leuke middag gehad en dat was het belangrijkste. Iets eerder dan gepland ben ik daarom naar huis gegaan en dat deed me meteen al zo goed. Even douchen, wat te eten voor mezelf maken en op tijd naar bed. Je mag eigenlijk op elk moment luisteren naar jezelf en naar je lichaam.

5. Hoe had je week eruit gezien met een eetstoornis? 

Ik had een vrij drukke week, maar eigenlijk puur omdat ik heel erg behoefte had aan sociale contacten. Mijn nicht en ik wilde al lange tijd iets leuks doen en na de vakantieperiode miste ik mijn zus. Doordat ik goed over deze vraag nadacht deze week, besefte ik dat ik dat vroeger nooit zou hebben uitgesproken. Ik had me soms alleen gevoeld en soms minder alleen. Dat gevoel ken ik natuurlijk nog steeds wel, maar ik heb nu echt het gevoel dat ik daar zelf ook een verschil in kan maken. Het lukt mij nu blijkbaar veel beter om te zeggen:”Hey ik mis je, zullen we afspreken?” Of: “Heb jij ook zin om wat leuks te gaan doen samen?” Vroeger had ik dat veel minder snel gedaan. Dan had ik mij teruggetrokken, terwijl dat niet was waar ik behoefte aan had. Gewoon omdat mezelf afzonderen veel vertrouwder voelde en ik het misschien wat sneller in zou vullen voor de ander. 

Daarnaast had ik die heerlijke koeken überhaupt nooit gekocht natuurlijk. Dat vond ik zonde. Zonde van het geld, zonde van de moeite. Voor iets wat geheid voor een eetbui zou gaan zorgen. Nee bedankt… 

6. Proud off…

Oké Daph, kom op. Waar ben je trots op? Al een paar dagen staar ik naar deze vraag en ik merk dat ik een beetje gefrustreerd raak. Ik ben toch zeker wel in staat om iets te bedenken waar ik trots op ben? Grappig dat deze vraag dat bij mij oproept en zo is de cirkel per ongeluk ineens weer rond. Ik merk dat ik iets goeds moet bedenken en echt iets toe wil voegen. Het moet perfect. Terwijl ik het misschien niet zo groot hoef te maken. Als ik dat even laat zakken komen er al heel veel dingen in mij op. Ik ben trots op de sociale contacten die ik op kon zoeken. Op de mooie mensen om me heen waar ik hele fijne gesprekken mee kan voeren. Trots dat ik naar mijn lichaam kon luisteren en ook echt even een kon huilen om een cake toen dat er blijkbaar uit moest. Fijn dat dat nu soms de ‘oplossing’ is en dat ik dan ook gewoon verder mag gaan met mijn dag. Eigenlijk is er heel veel om trots op te zijn. Hoe klein en onbenullig het soms ook lijkt, ook die kleine dingen zijn eigenlijk net zo belangrijk. 

Ik ben ook trots op mijn vriend. Mijn fiets is namelijk een beetje kapot en hij heeft mij de afgelopen week overal, achterop, mee naartoe genomen. Denk maar niet dat ik mijn fiets ga laten maken, want dit is echt veel te fijn!  

Waar ben jij trots op?

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

29 reacties op “Ploggen: De week van Daphne 12”

  1. Je ziet er veel magerder uit dan toen je begon bij Proud….

    1. Wat maakt deze opmerking @Emma?

    2. Het viel mij ook ook op.. Triggert

      1. Heb je de blog ‘ voor als ik je trigger’ wel eens gelezen?

    3. Viel mij ook op, alleen ik denk dat het vooral zorgen is Emma? ik maak me hier namelijk ook wel zorgen over, maar het is wel Daphne haar eigen leven. Ik hoop dat ze goed voor zichzelf zorgt en dat gun ik haar ook.

    4. het is mij ook al lang opgevallen, maar dat is gewoon iets voor haar prive leven en heeft niks met haar werk hier te maken, ze schrijft mooie, sterke blogs, misschien kun je je beter daar op focussen
      niemand heeft een vast gewicht in zijn/haar hele leven, dus ook daphne niet, het is echt niet zo belangrijk, ik denk dat je het groter maakt in je hoofd dan dat het werkelijk is

      1. Misschien heb je gelijk. Het is niet vanuit kritiek maar wel uit bedenking over de transparantie van dit platform… Bij Scarlet is het namelijk ook zo begonnen. En nadien pas krij je te horen dat ze hervallen is. Hoe triggerend is dat niet ?

        1. ik begrijp heel goed wat je voelt Emma en ik vind het jammer dat je je zo voelt
          maar denk dan na: geven mensen in jouw omgeving jou ook allemaal een wekelijkse of maandelijkse update van hun gewicht? doen jouw collegas of klasgenoten dit? of jouw docenten of jouw baas? ik denk het niet. misschcien wel gewoon eens casual, maar niet met een aparte brief of een apart gesprek
          misschien moet je er zo wat meer aan denken? misschien kan dit je helpen? dat je haar meer gewoon ziet als hulpverlener, als neutraal gebied? probeer haar meer als persoon te zien ipv een lichaam? probeer te kijken wat passend is voor jou en wat jou kan helpen, niet wat jou in de weg staat

          1. Het is misschien niet de bedoeling van deze blog en Daphne maar ben akkoord dat na Scarlet haar herval dit een raar "here we go again" gevoel geeft….. "Advies krijgen van iemand die aan het hervallen is"

          2. Als iemand gewicht verliest dan hoeft dat toch geen terugval te betekenen. Er kunnen zoveel oorzaken zijn van een verandering in gewicht…. en zelfs als dat wel zo is dan is dat toch vooral heel naar voor haar. Ik vind dit erg onaardig tegenover Daphne, die in mijn ogen heel goed werk doet!

  2. Daphne,

    Mooie plog heb je gemaakt, heb jij tijdens het maken van zo’n plog ook last van je perfectie? Ik herken die perfectie en weet hoe irritant het kan zijn. Weet jij wat maakt dat jij hier zoveel last van hebt?

    Mooi geschreven en vind het fijn wat herkenning te lezen- ook al is dat niet leuk voor jou natuurlijk.

    Groetjes

    1. Hi Sammie,

      Dankjewel voor je reactie! Vervelend dat je dit herkent, het is inderdaad iets wat altijd wel omhoog kan komen. Het kan bij mij met verschillende dingen te maken hebben voor mijn gevoel. Soms kan stress of onzekerheid iets zijn, waardoor ik nog hogere eisen stel aan wat ik doe. Hoe ‘klein’ het ook is. Vermoeiend inderdaad, maar gelukkig wel iets waar we altijd weer in kunnen blijven leren!

      Heel veel sterkte en succes!

      Liefs,
      Daphne

  3. Moet zeggen dat het mij al vaker is opgevallen en nu wederom. Ligt dus niet aan mij 😉

  4. Mij viel het ook op dat Daphne dunner is geworden. Is dit kritiek? Nee. Maar wel zorgen. Om haar en dit platform. Bij eetstoornissen is er nou eenmaal veel last van triggers en concurrentie. Als de gebruikers van dit platform Scarlet zien terugvallen en dan deze foto’s van Daphne voorbij zien komen…. in hoeverre is dat dan helpend? Geen kritiek naar hun. Wel zorgelijk voor alle partijen.

    1. Ik sluit me hier wel bij aan…
      Zeker niet vanuit kritiek, maar ik denk wel dat het belangrijk is om er bewust van te zijn dat zeker meiden met eetstoornissen hier gevoelig voor kunnen zijn en dit als triggerend kunnen ervaren. ( Zelf heb ik dat gelukkig niet, maar ik moet wel zeggen dat het mij wel ook direct op viel. )

      1. Helemaal eens

  5. Soms is het zorgelijk als iemand aankomt, maar altijd weer die ‘standaard’ als iemand afvalt dan.. is het zorgelijk, houd er toch eens over op, over altijd maar weer dat gewicht!

  6. Ik vind je zo’n mooi mens. Je bent zo lief voor ons allemaal en je zet je met zoveel passie in! Dankjewel voor wie je bent en wat je doet!

  7. Mooie plog, Daphne! Herkenbaar, die perfectie. Ik worstel er ook mee. Alles moet van mij perfect, het is goed, of het is fout. Terwijl dat eigenlijk helemaal niet zo is. Het is vaak (of altijd?) niet perfect. Maar wel goed. Wel genoeg.

  8. Wat een fijne plog en foto’s weer. En heel herkenbaar van de cake.. Dan ben ik er ook direct klaar mee.

    Maar ff.. Wat een gezeur steeds op de redactie leden. Het zal ongetwijfeld goed bedoeld zijn, maar het komt best kak over. Ik zie een mooie vrouw die geniet van haar momentjes. Er is meer dan alleen uiterlijk

  9. Wat een fijne blog! Fijn om te lezen dat het normaal is dingen nog steeds perfect te willen doen, zelfs als je hersteld bent. Dat dat oké is, en dat je telkens opnieuw de lat lager mag leggen voor jezelf.

  10. ik was ook naar de lion king geweest, ik vond hem erg gaaf en ik vond simba erg schattig. een goeie plog met leuke en mooie fotos

  11. Wat een fijne en oprechte plog! Dankjewel voor je eerlijkheid en openheid, dat is heel waardevol!

  12. Bedankt voor jullie reacties.

    Ik waardeer jullie bezorgdheid en betrokkenheid. Het is natuurlijk nooit de bedoeling dat wat jullie van mij zien als triggerend ervaren. Het leven gaat met ups en downs, net als mijn gewicht. Op het moment spelen er wat dingen in mijn privé-leven. Daar werk ik hard aan en dat gaat ook zeker goed komen. Dit doet niets af aan mijn werk voor Proud. Wat ik schrijf en laat zien, komt uit mijn hart!

    Liefs,
    Daphne.

    1. Het doet deugd om dit te lezen. Dankje voor het reageren en mijn excuses als dit kritisch overkwam. 🙂

    2. Lieve Daphne

      Respect dat je op dit punt terug komt het lijkt me moeilijk op zulke vragen te reageren, zeker omdat je aangeeft dat er wat dingen bij je spelen. Er wordt toch een soort van ‘verklaring’ gevraagd hoe lief ook de intentie is. En ik zie en voel ook dat je vanuit je hart schrijft. En dat je reacties erg waardevol zijn.
      Maar over je blog; super knap de stappen die je gezet hebt. Van het niet blijven hangen in de mislukte cake tot sociale contacten tot het wat eerder naar huis gaan van het festival.

      ‘Waar ben jij trots op’ is de vraag
      Ik ben er trots op dat ik nu ( min of meer) weet wat ik wil en welke koers ik moet varen ook in het stuk eetstoornis herstel.
      En dat ik erachter kan staan. Daar ben ik wel trots op

  13. Wat sterk dat je hier zo goed mee omgaat lieve Daphne.
    Want eigenlijk mag niemand van ons zoiets beoordelen of zeggen. Dat willen we tenslotte zelf ook niet en ik denk ook zeker niet zo openbaar / online.

    Ik vind het altijd heel fijn om wat van jou te lezen.En vind je ontzettend inspirerend.

  14. Lieve Daphne, ik waardeer jouw blogs en bijdrage altijd heel erg. Ik herken me in jouw schrijfsels. Maar bovenal vind ik je een super lief en gevoelig mens. Ik wens je veel liefs, wat er ook speelt.

  15. Wat eerlijk beschreven en zo herkenbaar dat gevoel als je cake of iets dergelijks mislukt. Zeker als je er al lang naar hebt uitgekeken, bij mij moet t dan ook altijd perfect en dat gaat toch echt niet.

    En wat fijn al die leuke, gezellige, sociale momenten!

    Ik zet m’n telefoon ook steeds vaker op vliegtuigmodus sinds mijn vakantie en dat voelt goed!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *