Ploggen: Rondreis door Marokko

Afgelopen week ben ik thuisgekomen na twee en een halve week vakantie, waarbij ik samen met mijn vriend met de auto door Marokko reed, op zoek naar de mooiste plekjes. Vanwege de positieve ervaringen van anderen was ik al een tijdje geprikkeld om hier naartoe te gaan en nu was het eindelijk zo ver. In deze plog blik ik graag met jullie terug op mijn rondreis door Marokko. Geen vlekkeloze reis, maar wel eentje om nooit meer te vergeten. Hopelijk vinden jullie het leuk om te lezen en te zien hoe dat mij verging. 

♥ Casablanca
We beginnen onze vakantie in Casablanca. We hebben een auto gehuurd die we vanaf dit vliegveld kunnen ophalen en vanaf het moment dat we wegrijden begint het avontuur voor mijn gevoel gelijk. Je voelt je zo vrij in je eigen auto in een vreemd land. Of nouja, eigenlijk een bus, het werd namelijk per ongeluk ineens een bus. Ook goed!

We maken meteen kennis met de Marokkaanse manier van spullen vervoeren. Ik heb de hele tijd die scene van Wie is de Mol voor mij gezien van afgelopen seizoen, dat ze voor een opdracht zo veel mogelijk spullen per auto moesten vervoeren. Nou precies dat tafereel zie je hier eigenlijk de hele tijd voorbij komen. Hilarisch en doodeng tegelijk. 

We struinen wat door de stad, lopen over een markt en komen uiteindelijk aan bij de Hassan II moskee, de grootste moskee van het land en één van de zeven grootste van de wereld. Wat ongelofelijk indrukwekkend. Het was zo groots en overweldigend, terwijl er tegelijkertijd overal de meest sprookjesachtige details in verwerkt waren. Echt prachtig om te zien. 

Eerlijk gezegd hadden we verder geen dingen die we graag wilde zien in Casablanca, het was eigenlijk gewoon toevallig onze eerste bestemming en trok ons verder niet direct aan. Gelukkig vonden we na lang lopen het allerlekkerste lunchtentje (denken we) van Casablanca. Heerlijke gerechten, lekkere koffie. Een fijne plek om even mijn schoenen uit te doen en te balen van mijn nieuwe sandalen.

♥ Fez
Yes! We zijn in Fez! Een stad waar ik ontzettend veel zin in had. Ik had hier zulke goede verhalen over gehoord en gelezen. Om te beginnen was onze kamer echt perfect en heb ik hier de mooiste ramen ooit gezien. Elke ochtend zo wakker worden was echt een feestje, het beste vakantiegevoel tot nu toe. Tijdens onze eerste dag maken we voor het eerst kennis met de vele zwerfkatten die overal zijn en met het eten op daken. Eten op het dak is daar echt een uitkomst, de stad en vooral de medina is indrukwekkend maar ontzettend druk en smal. Bij bijna elk restaurant kun je lekker op het dak zitten om even echte frisse lucht te happen en te relaxen.

Helaas voelde ik het vlak voor de vakantie al een beetje aankomen. Lang probeerde ik het te negeren maar zoals met alles, haalt het je daarna meestal gewoon in. Ik werd ziek en wilde op een gegeven moment echt alleen maar in bed liggen. Zo ontzettend naar is dat, zeker op vakantie! In mijn slechtste Frans en in haar slechtste Engels heb ik met de apotheek medewerkster gesproken en ging ik met een goed gevuld zakje medicijnen naar huis. Wat ze mij precies heeft gegeven weet ik nog steeds niet, maar het werkte wel snel!

Ik kon dus weer snel genieten van de heerlijkste ontbijtjes (elke dag beginnen ze hier met pannekoeken), heftige avocado shakes en smalle steegjes van Fez. Hoewel wij merkten dat we toch wat terughoudend waren in het contact met anderen, omdat je toch in een vreemd land bent en ook wat negatieve verhalen hebt gehoord, hebben de mensen hier echt ons hart gestolen. De mensen waren zo vriendelijk en zo oprecht, bijna beledigd dat we ze soms ergens voor wilde betalen. “Ik wil dit gewoon graag voor jullie doen,” was het antwoord vaak. 

Eén van onze lievelingsplekjes is al gauw Café Clock, een cafeé waar ze eten, kunst en cultuur met elkaar combineren. Het eten is hier heerlijk en er is hier zo’n fijne sfeer. Dan blijken we toch hele tevreden gewoontedieren die graag terugkomen naar dezelfde plek, en dat is prima!

Toch kan zo’n druk stadscentrum ook wel heftig zijn en besluiten we de laatste dag daar even aan te ontsnappen. Dat doen we aan een ontzettend mooi zwembad, wat vlakbij ons huisje verstopt zat. Het was een oud kasteel geweest waar je nu kon overnachten, eten en zwemmen. Voor het eerst de tijd genomen om onze meegebrachte boeken te lezen. 

 ♥ Errachidia 
We vervolgden onze reis naar de woestijn, maar omdat dat een te lange rit zou worden besloten we onderweg te stoppen. Via Airbnb kwamen we uit bij House of Happiness, een huis midden in een klein dorpje waar we hartelijk werden ontvangen. Een jongeman, ik gok onze leeftijd, had dit Airbnb plan bedacht (ik denk dat niemand in het dorp er verder van gehoord had) en bouwt al jaren samen met mijn zijn ouders aan het enorme huis. Iedere gast mag een handje helpen, door samen iets te klussen, een muurschildering te maken of simpelweg een avondje muziek te maken samen met hem en zijn vrienden. De hele avond kletsten we over Marokko en hoe hij zijn eigen land ziet. Hij is ons wel echt bijgebleven omdat hij zo afgezonderd leefde maar door middel van internet en mensen van over de hele wereld in zijn huis te laten, ontwikkelde hij zichzelf. Van iedereen wilde hij iets leren en voor ons was het weer heel interessant om meer over het leven in Marokko te horen. 

Na ongelofelijk veel lekker eten (lekkerder dan in welk restaurant dan ook) en veel gefilosofeer gaan we naar bed. De volgende ochtend willen we weer op tijd door rijden, nadat we wakker zijn geworden met een fantastisch uitzicht.

♥ Merzouga
Het is tijd voor iets heel spannends, een nacht in een berber kamp in de woestijn. Het was primitief en dat was ook de bedoeling, maar het uitzicht was echt adembenemend. Voor mijn gevoel hebben we de hele avond zonsondergang gekeken en de hele ochtend hem weer op zien komen. 

Samen met de familie die deze tour begeleidde werden we naar het kamp gebracht, werd het eten verzorgd en werd er tot laat in de avond muziek gemaakt. Ontzettend gaaf om eens mee te maken. Toch heb ik mij soms ook wel eens een wat ‘dommige toerist’ gevoeld. Mee met zo’n tour en mensen van daar die jou willen vermaken.. Het hoort erbij en vanuit hen is het heel erg logisch en goedbedoeld, maar soms voelde het alsof wij vermaakt moesten worden, terwijl even ‘niets’ voor mij ook goed was geweest. Soms had iets voor mij geen meerwaarde maar voelde je dat het bij de tour-experience moest horen, zoiets.. Dat vond ik jammer, maar leerde me eigenlijk vooral hoe ik daar zelf mee om kon gaan. Een goede les voor de volgende keer ook! 

En gelukkig gaat spelen in het zand en zonsondergang kijken nooit vervelen.. 

♥ Taghazout
Op naar de kust! Na nog een korte tussenstop rijden we door naar Taghazout, eigenlijk de eerste reden waarom Marokko mij zo aantrok. Ik had verhalen gehoord van mensen die hier zijn gaan surfen en zelfs een tijdje hebben gewerkt en gewoond, ik moest dit gewoon een keer zien. Wat een verschil met het binnenland ineens, alsof de sfeer ook meteen anders wordt aan zee. Net zo vriendelijk en open als op de eerdere plekken, maar net iets meer relaxt. Een typisch turfdorp waar alles gaat zoals het gaat en gek genoeg gaat dat ook altijd goed. De eerste dag bellen wij nog overal achteraan: surfplanken huren, surflessen boeken, hoe laat dan en waar dan, kunnen we vast afrekenen..?? Uiteindelijk voelen wij ook aan dat wij vooral die toeristen zijn met veel vragen en besluiten we ons aan te passen; relax, het komt wel goed!

En het kwam inderdaad goed. Na een wat stuntelig begin (het surfen was lang geleden en ik wilde het liefst meteen een prof zijn) kon ik echt ontzettend genieten van het spelen in het water, het lekkere eten en de mooie plek. Als vegetariër kun hier trouwens overal heerlijk eten. Van vegatrische couscous, tot tagine’s, tot donuts, alles is mega vers en smaakvol! Leuk hoe je in een nieuw land ook meteen nieuwe dingen probeert. Waar ik zelf altijd heel zuinig ben met kruiden en koriander (het liefst gewoon alles eraf, want veel te heftig!), geef je je hier toch sneller over aan de keuken van het land. 

♥ Onderweg
In totaal hebben we 2300 kilometer afgelegd. Sommige dagen was dat best pittig, maar toch ging het ons over het algemeen ontzettend goed af. Het landschap was vaak heel mooi en alle bepakte voertuigen zorgde voor voldoende vermaak. Met onze blije-reisbroekjes aan hebben we echt onze ogen uitgekeken. Naar de omgeving, maar zeker ook naar de andere weggebruikers en voetgangers die gewoon langs de snelweg zitten. Na tientallen kilometers uitgestrekte vlakten zat er soms ineens een persoon langs de weg, zonder ook maar iets van leven in de buurt.. Dat gebeurde zo vaak dat we er op een gegeven moment niet eens meer van opkeken. Maar daar krijg je toch vraagtekens bij? Waar kom jij vandaan!? Waar ga jij heen!? Wat doe je hier!? 

Er lijken totaal geen regels en tot onze verbazing is dat ook de hele reis goed gegaan. Je leert weer even op een nieuwe manier autorijden (wat vooral ik erg spannend vond in het begin) en leert het land toch anders kennen vanuit de auto. 

♥ Marrakesh
Nee he, niet weer ziek!? Vlak voor onze laatste autorit naar Marrakesh voelde mijn vriend het al en bij aankomst werd ook ik volledig overgenomen door de buikgriep. Onze eerste dag hebben we dus doorgebracht in onze hotelkamer, wat gelukkig wel een hele mooie en fijne kamer was. Best lastig om dat los te laten, je wil erop uit en dingen doen! Maar als het dan lukt om te accepteren dat je gewoon samen ziek bent en beter worden nu even prioriteit heeft, dan scheelt dat gelukkig al een hoop. 

Toen we eenmaal een beetje op onze benen konden staan besloten we een blokje om te lopen en weer een fijn dakterras op te zoeken voor wat voedzame snacks. En op bekend terrein! Want ook in Marrakesh zit een Café Clock, yes! Dat hielp, de laatste dag konden we weer de volle dag benutten!

In alle eerlijkheid vond ik Marrakesh ontzettend heftig, te heftig soms voor mij. Misschien was de overgang wat groot vanuit het surfdorp, maar ik vond het een intense stad die van alle kanten op je af lijkt te komen. Ik voelde mij soms geintimideerd, iets wat ik nog niet eerder had gevoeld tijdens deze vakantie. Toch vond ik ook dat interessant om mee te maken, ik merkte dat het winkelen mij niet zo goed lukte omdat ik zo werd afgeleid door de manier van benaderen van de winkeliers. Iets wat mij weer heel Hollands maakte en wat hen de normaalste zaak van de wereld was. 

Tijd om gewoon maar te stoppen met struinen en de laatste dag af te sluiten met een laatste muntthee. Even bijkomen en alles laten bezinken. Mijn vriend darintegen ging het iets beter af, die ging met een mooie handgemaakte rugbybal naar huis! Echt super mooi handwerk en vooral als decoratiestuk bedoeld. 

Wat een bijzondere reis en onvergetelijke ervaring. Vol misplaatste verwachtingen en vooroordelen kwamen we dit land binnen, maar wel ontzettend nieuwschierig! Ons beeld werd veranderd, ik heb heel erg veel geleerd en heb het idee dat we veel verschillende kanten van Marokko gezien hebben. Wel maakt reizen je ook moe en zorgt het er echt voor dat ik altijd zo dankbaar naar huis terugkeer. Wat heb ik het goed! Top vakantie!

Is er een reis die jij nog graag zou willen maken?

♥