Het is weer maandag: tijd voor een nieuwe plog! Vandaag kan je voor de verandering niet van één iemand een weekje meekijken, maar van de hele redactie (min Irene, want die was op vakantie)! Wat vonden wij afgelopen week lastig? En waar hebben we van genoten? Ben je benieuwd? Lees dan snel verder!
De ups & downs van…
♥ … Lonneke
Woensdagavond ging ik met een aantal vrienden uit eten. Een vriendin was jarig geweest en op deze manier wilden we het alvast even vieren. Die middag had ik urenlang door de stad gelopen naar het perfecte cadeau; uiteindelijk was het gelukt! Trots had ik alles mooi ingepakt. Die avond fietsten mijn vriend en ik naar het restaurantje toe, toen er midden op het fietspad ineens een auto stilstond. Mijn vriend en ik moesten uitwijken en daardoor raakte het cadeau-tasje vast in de spaken van de fiets van mijn vriend. Je raadt het al… Alles op de grond. Het boek dat we wilden geven was beschadigd en het tasje was kapot. Mijn vriend had vlak voordat hij van zijn fiets moest springen nog boos op de auto getikt, maar deze was snel weggereden. Ook al is er niks ergs gebeurd, toch waren we beiden wel even van slag.
Gelukkig zijn er ook fijne dingen gebeurd. Mijn vriend en ik weten al een tijd dat Winnie een auto-immuunziekte heeft (dit klinkt nog niet als een up, maar blijf lezen hoor). Over het algemeen gaat het goed met haar. De laatste weken merken we dat ze toch een beetje uit elkaar valt. Letterlijk. Ze krijgt wondjes op haar rug en in haar nekje en ook haar ogen en nageltjes zijn ontstoken. Ze heeft hier al eerder twee keer een kuur voor gehad, maar niets lijkt echt te werken. Gelukkig is ze nog steeds de lieve kat die ze altijd is geweest en wil ze heel graag bij mij zijn als ik thuis werk. Zo vind ik haar regelmatig op mijn dekentje, of achter mijn hoofd als ik op de bank zit. Heel gezellig. Ook Bram last regelmatig knuffel sessies met haar in, waar ze intens van geniet. Ik kan hier soms een beetje emotioneel van worden. Ze is al bijna 18 jaar bij me en ik kan me geen leven zonder haar voorstellen. Ze is van nature altijd heel bang geweest en om haar dan zo te zien genieten, maakt me eigenlijk heel trots!
♥ … Daphne
Het was een chaotische week voor mij en deze (wat vreemde) foto staat daar eigenlijk centraal voor. Ik wilde wat nieuwe kleding bestellen, maar er kon ook wel wat weg. Dus was het een week waarin ik wild aan de slag ging met winkelmandjes en bestellingen, maar ook met mijn eigen spullen verkopen en inpakken. Alleen bleek dit voor mij allemaal veel te veel en vooral; veel te onrustig. Ik werd er heel chaotisch en chagrijnig van. Niet alleen ik, ook de vrouwen bij de PostNL locatie. Ik werd vriendelijk, doch dringend verzocht om even een foto van deze brievenbus te maken. Zodat ik zelf voortaan kon uitzoeken of iets ging passen of niet… Een beetje boos maakte ik een foto en liep ik weg. Soms kun je jezelf zo in de weg zitten en moet alles METEEN gebeuren. Daar loop ik nog wel eens tegenaan…
Eens in de zoveel tijd gaan we ‘bijzonder’ uit eten. Met mijn familie gingen we naar een Italiaans restaurant, maar niet voor de standaard pizza’s en pasta’s. De serveerster schoof gezellig aan, om ons uitgebreid te vertellen over het menu van die dag, wat ook weer elke dag veranderde. Het was heel knus, heel Italiaans en heel erg chique tegelijk. Ik kan daar ontzettend van genieten!
♥ … Nadine
Een klein huil-momentje afgelopen week. Mijn vriend was voor werk in Japan geweest en ik ging hem als verrassing ophalen op Schiphol. Er waren in principe twee uitgangen waar hij uit kon komen, maar ik had de looproute uitgezocht vanaf de gate waar ze aankwamen, dus was ervan overtuigd dat ik op de goede plek stond. Een half uur ging voorbij, een uur, bijna anderhalf uur… Dat vond ik toch wel erg lang duren. Ik wilde hem niet bellen, want ik was bang dat er dan net iets omgeroepen zou worden en hij het dan zou weten. Toen belde hij mij ineens: “Schat, ik zit nú in de trein naar huis!” Was hij tóch via die andere uitgang eruit gekomen! Kun je je mijn teleurstelling voorstellen? Het is zoiets kleins, maar als dingen anders gaan dan ik in mijn hoofd had bedacht, kan ik daar soms heel veel moeite hebben. Gelukkig was hij zo lief om mij dan weer op te wachten op het treinstation en mijn kleine traantjes weg te kussen.
Mijn hoogtepuntje deze week was een etentje met vriendinnen. We zouden met z’n zevenen gaan eten, ik had aangegeven dat het wel bij mij thuis kon. Iedereen weet dat ik geen keukenprinses ben, dus we zouden patatjes en andere dingen afhalen. Twee vriendinnen vroegen ‘als grapje’ of we dan de tafel konden dekken met zilverfolie en daar vanaf konden eten, blijkbaar is dat een dingetje uit hun studententijd. Ach, waarom ook niet! Zie hieronder het resultaat. Lekker én leuk!
♥ … Marina
De eerste dagen van de week had ik wat meer last van mijn longziekte. Zo ging ik op maandag met een knalrood hoofdje weg op kantoor en dinsdag kwakkelde het ook nog even door. Mijn longziekte is al veel beter onder controle dan toen ik een jong meisje was, maar hij blijft onvoorspelbaar. Opeens kan ik overvallen worden door kortademigheid of wakker worden met slijm in m’n longen. Momenteel geniet ik veel meer van het leven dan vroeger, maar deze momenten zetten me altijd wel weer met beide benen op de grond. Ik moet leren mijn lichaam te accepteren en om te gaan met deze pieken en dalen. Dit blijft makkelijker gezegd dan gedaan en ik had de afgelopen week toch wat baalmomenten.
Het leven zit vol contrasten. Ondanks mijn dipjes met m’n longen kon ik deze week wel meedoen met de spinning les. Mijn relatie tot sporten is niet altijd even goed geweest, maar wat kan ik er nu oprecht van genieten! De sportschool waar ik lid ben, is ontzettend fijn. We hebben meestal een vaste groep die meedoet aan de lessen en samen met een toffe instructeur is het feestje compleet. Mijn favoriete groepsles is ook echt spinnen. Ik kan daar alles in kwijt: verdriet, geluk, frustratie… Alles! Elke keer wanneer ik weer op de fiets zit, straal ik (en zweet ik, haha).
♥ … Phoi Cai
Ik dacht mijn week te beginnen met een fijn ontspan-dagje in de sauna. Echter ging ik daar weg met een ontzettend rot gevoel, dat langer bleef hangen dan ik had gewild. Een vrouw maakte een opmerking terwijl ze naar mijn lichaam keek die insinueerde dat ik zwanger zou zijn. Het kostte me behoorlijk wat moed om weer naar de sauna te gaan na mijn zwangerschappen omdat ik me er bewust van ben dat mijn lichaam is veranderd. Ik zou het zo overdoen, wetende wat deze veranderingen mij hebben gegeven, maar het is niet dat het me niets doet. Toen deze mevrouw dit compleet onschuldig zei, raakte het me diep. Ik hoopte dat ik het snel los kon laten, maar dit ging niet. De rest van de dag was ik ontzettend bewust van mijn lichaam en merkte ik dat er vervelende gedachtes door mijn hoofd gingen spoken. Gedachtes rondom het sporten, bewegen en het eten. Gedachtes die ik helemaal niet wil hebben. Dit nare gevoel en de gedachtes hebben me helaas nog enkele dagen gevolgd voordat het wegebde. Wat een paar onschuldige woorden toch kunnen losmaken…
De dagen erna merkte ik dat ik weinig zin had om dingen te ondernemen. Doordat het ook regelmatig regende, wilde ik veilig binnen blijven. Alleen heb ik één geweldig lichtpuntje om de deur voor uit te gaan. Wat doen we namelijk als het regent? Dan gaan we dansen in de regen en springen in regenplasjes. Ik kon niet anders dan glimlachen en meegenieten. Als het zonnetje dan ook nog gaat schijnen… Het voelde even alsof al het negatieve met de regen van me afdruppelde.
♥ … Hannah
Mijn ‘down’ momentje van deze week kwam eigenlijk iedere avond opnieuw terug; ik slaap slecht. Of eigenlijk kom ik vooral moeilijk in slaap en word ik ook vrij makkelijk wakker van kleine geluiden of onrust. Alle trucs worden uit de doos gehaald: niet meer op mijn telefoon of laptop in de avond, een warme douche, ‘slaaplekker-thee’, ademhalingsoefeningen, slaap-meditatie en ASMR… Ik heb het allemaal geprobeerd. Het gekke is dat als op een avond één van die dingen helpt, dat niet betekent dat dit de avond erna ook werkt. Op die manier blijf ik dus uitproberen. Ik moet zeggen dat het moeilijke slapen mij inmiddels wel een beetje op begint te breken, dus ik hoop dat het snel weer wat beter wordt…
Een van deze foto’s plaatste ik ook al op onze Instagram, maar afgelopen zaterdag heb ik uitgebreid voor mezelf gekookt. Het werd pasta met champignon-roomsaus met prei en garnalen; best goed gelukt vond ik zelf. Wat dit eten zo leuk maakte, was dat ik er super veel van had gemaakt. Om die reden heb ik zondag een vriendin uitgenodigd om bij mij te komen eten van wat er nog over was. Een goed excuus om samen een avondje te bankhangen een Pitch Perfect 3 te kijken. Oh en een ander klein hoogtepuntje deze week; de mooie regenboog die de lucht kleurde afgelopen donderdag.
Hoe was jouw afgelopen week?
Liefs,
Team Proud2Bme ♥
Geef een reactie