Ondergewicht is een duidelijk en zichtbaar teken dat je lichaam te weinig voeding binnen krijgt. De uitzonderingen daar gelaten. Toch kan je ook met een gezond gewicht flinke tekorten in je lichaam hebben. Dat je eetstoornis ‘niet zo erg’ is, omdat je geen ondergewicht zou hebben, gaat ook op dit gebied niet op…
De meeste mensen met een eetstoornis hebben helemaal geen ondergewicht. Het is compleet het tegenovergestelde van het stereotype beeld dat de gemiddelde leek over een iemand met een eetstoornis heeft. Dat stigma kan soms verwarrend en kwetsend zijn, zelfs al is het door de leek niet slecht bedoeld. Als je iets nooit heb meegemaakt of iets je nooit is verteld, kan je het ook niet weten. Dat is voor mij altijd prettig geweest om te bedenken als iemand met de beste bedoeling zei: “Gelukkig ben je niet graatmager!” Of nog steeds wel eens zegt: “Kan je nu gewoon weer pizza eten?“
Dit soort opmerkingen hoor ik nog altijd weleens als iemand me naar m’n werk vraagt. Het ligt een beetje aan mijn bui en het gesprek of ik zin heb daar dieper op in te gaan, maar ik wuif het met alle gemak weg. Als ik zelf maar weet dat mijn eetstoornis niet over wel of geen pizza eten ging en dat mijn eetstoornis niet was af te meten aan mijn gewicht. Je kan een heel ernstige eetstoornis hebben zonder dat je ondergewicht hebt. Misschien denk je nu aan eetstoornissen als boulimia, BED of NAO, maar ook wanneer je (atypische) anorexia hebt kan je aan een heel ernstige eetstoornis lijden zonder dat daar ondergewicht aan te pas hoeft te komen.
In eerste instantie is dat omdat een eetstoornis uiteindelijk niet over eten gaat. Een eetstoornis uit zich in eten en andere fysieke zaken, maar de gevolgen zijn er ook op mentaal en sociaal gebied. Een verslechterde stemming, zelfhaat, onzekerheid, leugens, verdriet, eenzaamheid, angst… Het hoort er allemaal bij, welk gewicht je ook hebt. Door mijn eetstoornis vond ik het moeilijker om sociaal contact aan te gaan, zeker wanneer er ook eten bij kwam kijken. Er was weinig feestelijks aan verjaardagen of kerstdiners. Dat je zo door het leven gaat is al reden genoeg om te herstellen.
Ook op fysiek gebied hoef je niet eerst ondergewicht te hebben voordat je kan stellen dat het niet goed met je gaat. Denk aan de gevolgen van boulimia of de gevolgen van BED. Je kan je lichaam er echt ernstige schade mee aan doen. In sommige gevallen zichtbaar aan de buitenkant, maar in veel gevallen ook onzichtbaar en vanbinnen. Het is belangrijk om dat serieus te nemen. Ook atypische anorexia zonder ondergewicht is schadelijk voor je lichaam. Ook met een gezond BMI of zelfs overgewicht kan je flinke tekorten hebben, die zelfs een ziekenhuisopname als gevolg kunnen hebben.
Zo ligt het er bijvoorbeeld maar net aan vanaf welk gewicht je komt. Als je al een redelijk hoog gewicht had, moet je best wel veel afvallen voordat je ondergewicht hebt, maar al die tijd krijg jij dus wel te weinig voedingsstoffen binnen. Van welk gewicht je ook komt, in een korte tijd heel veel afvallen is een onwijze klap voor je lichaam. Niet alleen vet, maar ook spieren worden tijdens dit proces afgebroken. Ook kan je als gevolg hiervan flinke tekorten krijgen in je bloedwaardes, wat weer voor de nodige gevaarlijke complicaties kan zorgen.
In de tijd dat ik een eetstoornis had at ik behoorlijk eenzijdig. Veel producten durfde ik niet meer goed te eten en zo at ik elke dag ongeveer dezelfde producten. Wanneer je een eetstoornis hebt kan het gebeuren dat je eetpatroon wat eenzijdiger wordt. Als je langere tijd niet gevarieerd genoeg eet, kan je ook hierdoor een tekort krijgen aan bepaalde voedingsstoffen. Daar hoef je dus helemaal geen ondergewicht voor te hebben.
Ook mensen die last hebben van eetstoornissen kunnen tekorten krijgen. Een eetbui kan er voor iedereen anders uit zien natuurlijk, maar in mijn geval ging het vaak wel om vet en suikerrijk voedsel. Er is in principe niks mis met vetten en suikers, maar als je dieet voornamelijk hieruit bestaat is dat natuurlijk wel uit balans. Als je daarnaast niet voldoende andere voedingstoffen eet kan je daar een tekort aan krijgen. Zo vond ik het nadat ik een eetbui had gehad heel lastig om daarnaast nog goed voor mezelf te koken.
Direct bestempelde ik mezelf als een vreetzak die liever chips dan groente eet, maar daar deed ik mezelf mee tekort. Ik genoot niet echt van die chips, voelde na een eetbui vaak misselijk en vond het vervelend om dan weer een hele tijd in de keuken te staan en met eten bezig te zijn, laat staan dat ik dat zou verdienen. “Laat dat maar,” is iets dat ik snel kon denken. “Morgen weer een dag, want op dit moment is koken emotioneel te zwaar.“
Het is dus niet zo dat je geen tekorten kan krijgen wanneer je (nog) geen ondergewicht hebt. Neem je gezondheid, je lijf en jezelf serieus. Een eetstoornis maakt meer kapot dan je lijf is. Zowel op sociaal, mentaal en fysiek gebied. Je bent zo veel meer waard dan dat. Herstellen van een eetstoornis is geen makkie, maar het is wel ontzettend waardevol. Vraag om hulp, trek aan de bel. Het is erg genoeg.
♥
fotografie: unsplash
Geef een reactie