De laatste tijd hoor je steeds meer over FOMO, oftewel: the Fear Of Missing Out. Dit is de angst om iets leuks of belangrijks te missen. Steeds meer jongeren geven aan dat zij hier last van hebben. Ik moet eerlijk toegeven dat ik hier ook last van heb. Tijden mijn eetstoornis heb ik een hoop dingen moeten missen en ik denk dat daar ook misschien wel een oorzaak in ligt. Ik vind het dom van mezelf, omdat ik eigenlijk wel beter weet en ik vind dat het me oppervlakkig maakt. Ik zal vertellen hoe FOMO zich bij mij uit en wat ik eraan probeer te doen.
Ik heb behoorlijk last van FOMO. Ik schaam me er eigenlijk wel een beetje voor om dit toe te geven, omdat er toch vaak een beetje lacherig over wordt gedaan. Toch is dit iets waar ik tegenaan loop en samen met mij een hoop anderen. Als ik op een vrijdagavond besluit om een keertje thuis te blijven en op tijd naar bed te gaan, heb ik daar in eerste instantie vrede mee. Ik kijk wat tv, maar tussen de programma’s door grijp ik naar mijn telefoon. Op Instagram, Facebook en Snapchat zie ik allerlei foto’s van vrienden voorbijkomen. Het lijkt wel alsof iedereen iets superleuks aan het doen is. Iedereen is op een feestje, met vrienden of familie en ik zit hier alleen thuis op de bank. Meteen bekruipt mij dan het gevoel dat ik dom ben geweest door een avond thuis te blijven. Zo te zien mis ik namelijk een heel vet feestje…
Als gevolg van de angst om dingen te missen, doe ik heel vaak dingen die niet goed voor me zijn. Ik ga bijvoorbeeld toch stappen terwijl ik de volgende ochtend een belangrijk tentamen heb. Gewoonweg omdat ik bang ben de allerleukste stapavond ooit te missen. Hierdoor heb ik al aardig wat tentamens verprutst en ook andere verplichtingen gemist. Ook onderneem ik vaak nog een hoop terwijl mijn lichaam eigenlijk aangeeft rust te moeten hebben. Ik kan gewoon geen ‘nee’ zeggen tegen dingen.
Ik wil het liefst overal bijzijn en net zoveel plezier beleven als dat andere mensen doen. Ik wil alles gezien hebben, alles weten en alles hebben meegemaakt. Ik heb ook een half jaar vertraging met mijn studie opgelopen, omdat ik alle leuke dingen voor liet gaan en belangrijke dingen als school liet zitten. Er is nooit een feestje geweest waarbij ik op tijd naar huis ben gegaan. Ik sta altijd als allerlaatste nog in de kroeg, want dan weet ik tenminste zeker dat ik niks leuks heb gemist.
De angst om dingen te missen zorgt ervoor dat ik me constant onrustig voel. Als ik thuis ben en niemand om me heen heb, verveel ik me al gauw en check ik regelmatig mijn telefoon. Als ik op al mijn social mediakanalen zie wat andere mensen aan het doen zijn, krijg ik het idee dat ik er gewoon niet goed aan heb gedaan om thuis te zitten. Ik ben dan zo druk bezig met het wensen dat ik ergens anders ben dat ik vergeet te genieten van datgeen wat ik aan het doen ben.
Ik mis dus belangrijke afspraken, ik ga over mijn grenzen heen en ik kan me maar moeilijk ontspannen. Toch vind ik het moeilijk om er wat aan te veranderen, omdat het zo makkelijk is om op de hoogte te zijn van andermans leven en we dus ook heel snel weten welke leuke dingen we allemaal missen door niet op die plek te zijn.
Ik zou natuurlijk gewoon mijn telefoon uit kunnen zetten, want dan krijg ik al die prikkels ook niet binnen, maar zo simpel is de oplossing niet. Ik heb geleerd dat het veel beter is om jezelf af te vragen waar je precies bang voor bent en waar die angst vandaan komt. Ik ben bijvoorbeeld bang om dingen te missen, omdat ik ook bang ben dat mensen mij vergeten en me niet leuk meer vinden als ik ergens niet bij ben. Die angst zorgt er dus voor dat ik overal bij wil zijn. Het geeft mij de bevestiging dat mensen mij in ieder geval leuk vinden, doordat ik erbij ben en ze me dus zien en spreken. Ik weet dat ik moet leren dat mensen mij ook nog leuk zullen vinden als ik af en toe voor mezelf kies en thuisblijf. Ik probeer dit ook zoveel mogelijk uit te spreken en om de bevestiging te vragen dat iemand mij niet afkeurt als ik er een keer een avondje niet bij ben.
Ik ben me meer gaan beseffen dat ik niet overal bij kan zijn. Iedereen mist in het leven meer dingen dan dat we meemaken. Ik moet meer leren gaan waarderen dat de dingen die ik allemaal doe óók heel waardevol en leuk zijn. Het gras ís niet altijd groener aan de overkant. Door bewuster stil te gaan staan bij de dingen die ik beleef, lukt het me om wat minder dat angstige gevoel te hebben dat ik iets anders leuks zou missen. Ik kijk dus meer naar alle leuke dingen die ik doe en heb gedaan en probeer dat meer te waarderen.
♥
Fotografie: Khánk Hmoong
Geef een reactie