Uit bed komen met psychische problemen

Mijn wekker gaat. Hoe langer het deuntje vrolijk door mijn kamer danst, des te zwaarder begin ik mij te voelen. Langzaam word ik wakker en wrijf ik in mijn ogen. Mijn droom verdwijnt naar de achtergrond van mijn hoofd en het echte leven doemt als een donderwolk voor mij op. Mijn maag lijkt zich te vullen met beton en binnen enkele seconden voel ik mij nog verdrietiger dan toen ik die avond ervoor in slaap viel. Ik wil niet. Ik wil niet. Ik wil niet. Ik trek mijn dekbed weer over mijn hoofd en wil het liefst verdwijnen. Gewoon oplossen in mijn bed. Alsof ik er nooit geweest ben. Alles in mij staat in de weerstand en het lijkt alsof mijn lichaam van lood is geworden. Uit bed komen is een enorme opgave. 

Toen ik een eetstoornis had, voelde ik mij vaak ook ontzettend somber en zwaar. Ik had geen energie en alles wat ik moest doen was een opgave. Als ik ergens was gaan zitten, kwam ik liever nooit meer overeind. Behalve als het om sporten ging misschien. Het was alsof het leven, mijn lichaam en mijn hoofd mij tegenhielden. Dat gevoel was direct aanwezig als ik wakker werd en daardoor vond ik opstaan ontzettend lastig. Vanaf het moment dat mijn wekker ging zag ik op tegen de dag. De verplichtingen die ik had en de mensen die ik moest gaan zien waren mij te veel. Ik kon ik paniek raken van het idee dat ik weer met mijn eetstoornis in gevecht moest gaan, dus voelde het veiliger om in bed te blijven. 

Ook als ik vrij was lukte het uit bed komen niet. Eerst leek het fijn, want ik hoefde niks. Tot een uur of tien slapen was lekker, tot elf uur in bed liggen was ook nog oké, ik mocht toch uitslapen? Langzaam kropen de minuten verder en met het voorbij gaan van de tijd werd de stap om uit bed te komen groter. Ik begon mij schuldig te voelen over dat het al zo laat was. Mijn bed was een veilige plek geworden en alles daarbuiten was eng en vooral teveel. In bed kon ik doen alsof ik voor de wereld niet bestond, als ik er uit ging, bestond ik wel. Dat wilde ik niet voelen.

Op hetzelfde moment begon ik te zweten in bed. Ik kreeg een droge mond, hoofdpijn, pijn in mijn nek en begon me steeds viezer te voelen. Als het me dan toch lukte om er rond een uur of drie uit te gaan en te gaan douchen, dook ik er daarna vaak toch direct weer in. De weerstand die ik naar het leven toe voelde was te groot. Niet dat het in bed echt fijn was; geen enkele houding lag meer lekker en eigenlijk voelde ik mij ook hier diep ongelukkig. Vaak voelde ik mij aan het einde van zo’n dag dan ook extra mislukt en gefaald en kon ik ook nog eens moeilijk in slaap komen.

Hoewel ik mij op de dagen dat ik wel uit bed kwam echt niet altijd top voelde, voelde het uiteindelijk vaak wel beter. Hoe eng het ook leek en hoe graag ik het ook wilde ontkennen, het deed me goed om onder de mensen te zijn. Niet te lang, want dat kostte me weer te veel energie. Iedere keer als ik toch naar een afspraak ging, leek het weer mee te vallen. Of ik had het in ieder geval overleefd. Zelfs al was ik alleen even boodschappen wezen doen, als ik het huis uit was geweest voelde ik mij productiever en sliep ik ‘s avonds vaak beter. 

Afspraken maken in de ochtend

Het hielp mij om uit bed te komen als ik in de ochtend afspraken maakte. Het liefst afspraken waar ik ook echt heen wilde of die ik lastig af kon zeggen. Ondanks dat ik vaak liever niet naar de afspraken ging, ben ik ook trouw en heb een groot plichtsgevoel, dus voelde het niet goed om af te zeggen. Een afspraak in de ochtend maakte vaak ook dat ik mij de rest van de dag beter voelde. Het was gelukt om uit bed te komen en ik had al iets gedaan. Hierdoor werd het zware gevoel van de ochtend vanzelf een klein beetje lichter. 

Vragen of iemand je wakker maakt/belt

Ik heb een tijdje met mijn moeder de afspraak gehad dat ze me belde op vrije dagen. Meestal rond een uur of 10. Ik vond het ontzettend lastig om dit te vragen, maar het hielp me uiteindelijk enorm. Ik woonde al op kamers en niemand had het echt door als ik de hele dag in bed lag. Hoewel ik wel deed alsof ik het fijn vond om in bed te liggen, vond ik het stiekem fijner om eruit te komen, alleen lukte mij dat zelf gewoon niet. Ik had er hulp bij nodig. Doordat ik mij veilig genoeg voelde bij mijn moeder durfde ik het haar te vragen. Uiteindelijk heeft ze het maar een keer of vijf gedaan, maar het gesprekje aan het begin van de dag zorgde ervoor dat ik niet direct overvallen werd door mijn zware, negatieve gedachtes. 

Eerst wakker worden, dan de rest

Tegenwoordig heeft bijna iedereen een telefoon als wekker. Het gevaar hiervan is dat je direct kunt kijken of je berichtjes of mailtjes hebt. Dit deed ik ook vaak. Ik dacht dat ik het fijn vond om te weten wat me te doen stond die dag, maar eigenlijk zorgde het alleen maar voor meer paniek. Ik werd meteen overspoelt  door mensen die dingen van mij wilde en werd herinnerd aan alles wat ik nog moest doen. Dit was mij snel te veel en ik werd overvallen door paniek. Ik dacht dat het me niet zou lukken. Met mijn slaperige hoofd kon ik ook de hoofd- en bijzaken niet van elkaar scheiden waardoor de dag als een tsunami op mij af leek te komen.

Het heeft mij heel erg geholpen om mijn telefoon niet meer in mijn slaapkamer te houden ‘s nachts. Ik legde hem in de woonkamer aan de lader. Als wekker kocht ik een ouderwetse wekkerradio waarmee ik ook nog eens iedere ochtend gewekt werd met een verrassingsliedje van Skyradio. Op deze manier gaf ik mijzelf de tijd om eerst rustig wakker te worden, voordat ik aan de rest van de dag begon. Nu ik dit schrijf bedenk ik mij dat ik dit misschien weer vaker moet gaan doen…

Ontdek jouw ochtendritueel

Er bestaan duizend-en-een tips voor fijne ochtendrituelen, maar uiteindelijk heeft iedereen een eigen routine waar hij of zij zich fijn bij voelt. Soms moet je die (her)ontdekken. Zelf vind ik het bijvoorbeeld fijn om te douchen in de ochtend en altijd snel, maar een lekker ontbijt in huis te hebben. Door te douchen word ik wakker en voel ik me fris en schoon. Ook heb ik echt eten nodig voordat ik de dag begin. Anders voel ik mij heel snel slap en chagrijnig en ik neem daar dan ook de tijd voor. Sommige mensen vinden het prettig om hun kleren de avond ervoor klaar te leggen. Dat doe ik zelf dan weer liever niet, omdat ik de volgende dag toch vaak weer iets anders aan wil. 

Maak de ochtend fijn voor jezelf. Neem de tijd. Ga op onderzoek naar wat jij prettig vindt als ochtendritueel. Als je niet weet waar je moet beginnen kun je terug kijken naar de tijd van voordat je het lastig vond om uit bed te komen, of in ieder geval de keren dat je er minder moeite mee had. Maak de ochtend fijn voor jezelf, dat mag. 

Hoe kom jij ‘s ochtends uit bed?

♥