We zijn op vakantie. Een onbekend land, met onbekende producten. De tafel staat gedekt voor de lunch. Sommige dingen hebben we van thuis mee genomen, maar we hebben ook wat producten uit de lokale omgeving. Je hebt hier net wat andere dingen dan thuis en iedereen aan tafel is enthousiast, maar ik niet, ik vind het doodeng.
Vooral m’n vader vindt het altijd erg leuk om op vakantie andere producten uit te proberen. “Echt genieten!” Roept hij dan. De producten zijn weliswaar niet super bijzonder, maar het is weer net even iets anders dan thuis. Voor hem is dat een echt vakantiegevoel. Voor mij een reden tot paniek. Waar vakanties voor de één juist fijn en ontspannend zijn kan ik er altijd behoorlijk tegenop zien.
Thuis heb ik mijn eetschema prima op orde. Ik vind het misschien niet altijd makkelijk, maar ik weet de lijst wel te volgen. Echter schopt een vakantie en de andere producten mijn eetlijst behoorlijk door de war en dat levert keuzestress op. Ga ik de uitdaging aan of kies ik liever voor een veilige optie? Stel je voor dat ik per ongeluk veel te veel eet en ineens kilo’s aan kom tijdens de vakantie?
We hebben broodjes gehaald bij de bakker om de hoek. Een hele tas vol met allemaal verschillende soorten. Wit, bruin, met en zonder pitjes. Zo’n broodje, hoeveel is dat eigenlijk? Vast meer dan een normale boterham. Misschien moet ik er maar eentje minder nemen? Ik kan maar beter voor een bruin broodje gaan zonder pitjes. Dat voelt gezonder. Of misschien moet ik voor crackers gaan, die ken ik tenminste van thuis.
Ik kijk naar het broodbeleg dat verspreid staat op tafel. Ik hou best van kaas, maar wat is dit voor kaas? Niet de kaas die ik uit Nederland ken. Mijn blik dwaalt snel verder naar de jam. Misschien neem ik dat dan wel. Er zitten grote stukken fruit in de jam, anders dan ik gewend bent. Op de één of andere manier lijkt dit ‘voller’. Hoeveel calorieën zouden hier in zitten? Ik overweeg het, maar de stem in mijn hoofd houdt me tegen. Nee, te eng…
Het hebben van en vechten tegen een eetstoornis is erg vermoeiend. Constant ben je in discussie met de stem van de eetstoornis in je hoofd. Je wilt wel herstellen, maar tegelijkertijd heb je een onwijze angst om aan te komen. Je eetstoornis dwingt je ‘veilige keuzes’ te maken, terwijl deze keuzes in werkelijkheid helemaal niet zo veilig zijn.
Toen ik nog een eetstoornis had viel ik steevast af tijdens vakanties zoals omschreven in dit voorbeeld. Ik was zo onzeker over wat ik wel en niet kon eten dat ik altijd voor de minst calorierijke en in mijn ogen meest veilige keuze ging. Zo ‘veilig’, dat ik eigenlijk de hele tijd te weinig at. Hierdoor won mijn eetstoornis alleen maar meer terrein en dat is zonde. Bovendien kon je er bij thuiskomst op rekenen dat de eetbuiedrang 10 x zo sterk was. Veilige keuzes maken in herstel is niet altijd de beste optie. Daarom schrijf ik in deze blog een aantal tips op die je zouden kunnen helpen om niet steeds voor die meest (schijn)veilige keuze te gaan.
♥ Herken gedachten van je eetstoornis
Om minder naar de eetstoornis te kunnen luisteren is het wel belangrijk dat je weet waar je precies niet naar moet luisteren. Welke stem is de stem van de eetstoornis is en welke stem is je gezonde kant? Het kan helpen door van tevoren al een bepaald plan te maken waarvan je weet dat het goed is. Elke gedachten die tegen dit plan in gaat zou in theorie de stem van de eetstoornis moeten zijn en kun je, hoewel het angst oproept, beter niet naar luisteren.
Het kan helpen om de gedachten eens hardop uit te spreken en te delen met anderen. Iemand zonder eetstoornis kan vaak wel goed pijlen of de gedachte reëel is of niet. Probeer ook te bedenken wat je tegen een goede vriendin zou zeggen als zij deze gedachten had. Zo kan je de zaak wat makkelijker op een objectieve manier bekijken.
♥ Bedenk de gevolgen
Elke actie heeft zo z’n gevolgen. Misschien voelt het kiezen van een veiligere optie nu als de weg van de minste weerstand, maar zal dat zo blijven? In werkelijkheid wint je eetstoornis terrein. Terrein die je uiteindelijk terug moet winnen. Op de lange termijn is dat dus helemaal niet de makkelijkste weg en zeker niet de beste. Bedenk goed de gevolgen van je keuzes, is dat het echt waard? Gaat het je wel of niet helpen om van die eetstoornis af te komen?
♥ Geen goed of slecht voedsel
Toen ik nog een eetstoornis had bestempelde ik verschillende soorten voedsel als ‘goed’ of ‘slecht’. Dit was onterecht, want er is namelijk helemaal geen goed of slecht voedsel.
Patat was in mijn ogen bijvoorbeeld echt iets ongezonds. Ik mocht het absoluut niet hebben en als ik het wel at was meteen het hek van de dam. Echter past patat prima in een gezond dieet. Mits je niet de hele week lang patat eet als zowel ontbijt, lunch en avondeten. Dat is overigens net zo slecht als alleen maar sla eten! 😉 Het is belangrijk om te variëren met het voedsel dat je tot je neemt.
Daarnaast vind ik het belangrijk om te benoemen dat je niet ineens kan aankomen van een keertje iets anders eten of van losse producten. Je kan niet ineens aankomen van een specifiek tussendoortje of ander broodbeleg.
♥ Vraag om hulp
In je eentje tegen een eetstoornis vechten is erg zwaar. Je moet het inderdaad zelf doen, maar je hoeft het echt niet alleen te doen. Je mag om hulp vragen als je iets lastig vind. Praat met mensen die vertrouwd over je gevoelens en gedachten. Maak samen afspraken, stel doelen, creëer een stok achter de deur, relativeer of huil even bij iemand uit.
Wanneer je je eigen gedachten niet kan vertrouwen, kan het helpen om anderen een gezonde keuze voor je te laten maken. Wat zou iemand zonder eetstoornis doen? Vraag het en durf daar op te vertrouwen.
♥ Het kan echt
Ik begrijp je zo goed wanneer je zegt dat je het niet meer ziet zitten. Wanneer je radeloos bent en geen energie meer denkt te hebben om te vechten. Ik begrijp het zo goed, omdat ik ook heb gedacht geen uitweg meer te kunnen vinden. Toch kan ik nu deze blog typen en zeggen dat ik wel kan genieten van vakanties of een keertje anders eten.
Herstellen van een eetstoornis, het kan echt.
Hoe ga jij hiermee om?
Fotografie: Pexels
Geef een reactie