Onlangs kregen wij, terwijl we live op instagram waren, de vraag wat we vonden van ‘recovery accounts‘ op instagram. Een interessante vraag met uiteenlopende antwoorden. Wanneer je een eetstoornis hebt, kan je je vaak alleen en onbegrepen voelen. Op instagram ontmoeten mensen die op weg zijn naar herstel elkaar. Ze moedigen elkaar aan en delen hun gevoelens. Het begrip en de herkenning doet mensen goed en dat is fijn om te zien, maar aan de andere kant is het ook belangrijk vriendschappen te hebben met mensen die niet aan een eetstoornis lijden.
Instagram bestond denk ik wel toen ik een eetstoornis had, maar het was nog niet zo groot als dat het nu is. Van ‘recovery accounts‘ had ik in ieder geval nog nooit gehoord. Pas nu ik voor Proud werk zie ik hoe dat wereldje in elkaar steekt. Ik vind het superfijn om te zien hoe veel kracht en motivatie sommige mensen uit deze manier van delen halen. Het doet me een beetje denken aan de groepstherapie die ik had. Ik vond dat zelf veel fijner dan individuele therapie. Het zorgde ervoor dat ik me niet zo alleen en onbegrepen voelde. Ik had lotgenoten en samen waren wij aan het werk voor een betere toekomst. De klik in de groep was onwijs goed en we werden echt vriendinnen. Dit was heel erg waardevol, maar aan de andere kant maakte het mijn wereld ook erg klein. Op gegeven moment zag ik mijn groepsgenoten vaker dan mijn eigen vrienden.
Ik voelde steeds meer afstand tussen mij en m’n vrienden zonder eetstoornis. Ik zat zo in mijn eigen herstel wereldje dat het leek alsof ik niks anders was dan dat. Dag in dag uit ging het over onze eetstoornissen. We waren weliswaar op elkaars en ons eigen herstel gericht, toch was dit niet genoeg. Ik kwam erachter dat het hebben van vrienden zonder eetstoornis ook een essentieel onderdeel was voor mijn herstel.
Mijn interesses en ervaringen bepalen wie ik ben als persoon. Door alleen maar met die eetstoornis bezig te zijn, zou ik nooit meer zijn dan dat. Ik werd ‘het meisje met de eetstoornis’, ik was in therapie en aan het herstellen, maar ik was meer dan dat. Ik was het meisje dat studeerde aan de kunstacademie, het meisje dat houdt van gekke dansjes doen met vrienden, het meisje dat om de zoveel tijd al haar meubels in het huis verplaatst, het meisje dat nieuwe dingen wil ontdekken, het meisje dat houdt van sporten en haar haren in gekke kleuren verft. Ik ben Irene en ik ben meer dan mijn eetstoornis. Met vrienden omgaan die dezelfde (andere) dingen leuk vonden als ik heeft mij geholpen deze dingen meer te ontwikkelen en waarderen en meer van mij betekende minder van mijn eetstoornis.
Het was fijn om met mensen te praten die ook een eetstoornis hadden. We begrepen elkaar en ik voelde me niet zo alleen op de wereld. Over mijn eetstoornis praten met mensen die daar geen ervaring mee hadden, vond ik maar lastig. Toch is het goed geweest ook met deze mensen hier over te spreken. Het vergt oefening en geduld, maar ik heb op deze manier wel geleerd hoe ik mijn gevoel beter kon verwoorden en uitleggen. Ik heb echt leren praten over wat er in mij omging en hoe dat voor mij voelde. Een waardevolle les waar ik nu nog altijd iets aan heb.
Ik sprak met mijn niet-eetstoornis vrienden over mijn problemen en onzekerheden en leerde dat ook zij met dezelfde dingen worstelden. Echter losten zij die op heel andere manieren op dan door extreem met eten bezig te zijn. Ik leerde dat het normaal was om je bang, boos, verdrietig of onzeker te voelen. Ik leerde dat zij ook ups en downs hadden en ermee konden dealen zonder in een eetstoornis te vallen. We vechten allemaal dagelijks voor ons geluk. In zekere zin, zijn we allemaal strijders en valt er van iedereen wel iets te leren. Eigenlijk had ik veel meer gemeen met mensen zonder eetstoornis dan ik dacht.
Met deze blog wil ik absoluut niet zeggen dat het verkeerd is om vrienden te zijn met mensen die ook een eetstoornis hebben. Sterker nog, het heeft mij onwijs veel geholpen en ook Proud2bme is daar een beetje voor. Op het forum komen mensen met een eetstoornis in contact met elkaar en kunnen ze elkaar steunen. Het verschil tussen Proud2bme en instagram is echter wel dat het forum hier in de gaten wordt gehouden door onze moderators. Op instagram komen nog wel eens triggerende of niet-helpende berichten voor. Toch kan het juist ook heel waardevol zijn. De erkenning en herkenning is onwijs helpend voor veel mensen. Dit is ook de kracht van de ervaringsdeskundige. Je kan je eetstoornis ook niet simpelweg negeren. Wat ik wel wil zeggen is dat je meer bent dan je eetstoornis en dat het ook belangrijk is die andere kant van jezelf te ontwikkelen. Vrienden maken buiten eetstoorniswereld is een belangrijk onderdeel hier van.
Heb jij vrienden zonder eetstoornis?
Geef een reactie