Waar wij ons voor schamen

We weten allemaal hoe het voelt om ons te schamen voor iets. Schaamte is over het algemeen geen prettige emotie en kan onder andere voortkomen uit onzekerheid of angst om afgewezen te worden. Jezelf schamen wordt vaak gekenmerkt door een ongemakkelijk gevoel, blozen, een hand voor je mond houden, jezelf afzonderen of terugtrekken en piekeren.

Waar de één zich voor schaamt, kan de ander niet van wakker liggen, maar voor sommige dingen zouden we ons allemaal wel een beetje kunnen schamen. Hoe dan ook schaamt iedereen zich wel eens voor iets en in deze blog vertellen wij waar wij ons voor schamen.

Waar wij ons voor schamen

Waar Scarlet zich voor schaamt…

♥ Mijn voeten
Oké om maar even te beginnen met een beetje oppervlakkige: mijn voeten. Ik heb licht uitgedrukt geen mooie voeten. Geen voetjes die jij wel even zou willen masseren. Mijn vriendin trouwens ook niet 😉 Ik heb de nodige voetproblemen waarmee je niet graag in hippe sandaaltjes loopt. Ook van die schattige peeptoe schoentjes zijn niet aan mij besteed. Als ik ergens een fotoshoot met styling voor doe, moet ik er ook altijd voor waken dat ze me geen open schoenen aansmeren… not gonna happen.

schamen schaamte

♥ Mijn seksualiteit
Ik voel ook de nodige schaamte voor mijn seksualiteit. Dat ligt niet enkel aan mij, maar ook gewoon omdat het best een taboe onderwerp is. Iedere vrouw, ieder mens is toch gewoon seksueel ontwikkeld en geniet van seks? toch?! Bij mij ligt dit allemaal een stuk ingewikkelder. Naast mijn problemen door vaginisme is mijn seksuele ontwikkeling ook gewoon wat traag verlopen. Terwijl de één met een Boeing naar de andere kant van de wereld vliegt, ben ik met een roeiboot gegaan. Je begrijpt dat ik er nog niet ben…. Oké, een beetje cryptisch verhaal misschien, maar dat komt omdat het gewoon gevoelig ligt.

♥ Mijn gevoelens
Zeker de afgelopen twee jaar heb ik veel gevoelens van schaamte gehad rondom mijn angsten, onzekerheid en terugval. Ik schaamde me voor wie ik op dat moment was, voor mijn verschijning en mijn rare eetgestoorde angsten. Nog steeds kan ik me af en toe schamen als ik met iemand praat over mijn gevoelens. Ik ben en blijf daar echt geen ster in. Ik heb regelmatig nog het gevoel dat ik me aanstel of dat ik niet mag zeuren.

Waar Irene zich voor schaamt…

♥ Naar de wc gaan
Poepen, iedereen doet het. Toch schaam ik me hier soms dood voor en doe ik het liever niet ergens anders dan in mijn eigen huis. Zelfs bij mensen die mij al jaren kennen en bij wie ik me verder helemaal op m’n gemak voel vind ik het ongemakkelijk. Hierdoor houd ik het soms onnodig lang op wat helemaal niet goed voor je is. Vroeger had ik het ook met de kleine boodschap en ik weet ook precies waarom. Toen ik op de basisschool zat riep iemand ineens vanuit een ander wc-hokje: “Wat plas jij hard!” Vanaf dat moment was ik me echt super bewust van het geluid van het kletterende water. Zo bewust dat ik het mega ongemakkelijk vond om ergens anders naar de wc te gaan. Ik ben daar ondertussen overheen, maar een trucje wat ik doen had was om met m’n vingers in m’n oren te plassen. Als ik het zelf niet kon horen kon de ander dat ook niet! (uhuuu ;-)) Haha, nee, dat was niet zo, wist ik wel, toch vond ik het daardoor minder eng.

♥ Verslaafd aan m’n smartphone
Een tijd geleden daagde ik mezelf uit om een weekend lang zonder telefoon (en internet) door het leven te gaan. Dat voelde best wel prima en meteen maakte ik allerlei goede voornemens. Helaas is er niet meer zo veel over van die goede voornemens. In theorie weet ik heel goed hoe ik dit probleem aan moet pakken, maar blijkbaar wil ik het toch niet graag genoeg. Ik schaam me wel eens voor mijn telefoongebruik op openbare plekken. Bijvoorbeeld als ik in de tram of trein de hele tijd op mijn telefoon zit. Dan word ik er hyperbewust van dat andere mensen dat gewoon kunnen zien en dat wil ik niet. Dit komt echt omdat ik zelf ook wel eens om me heen kijk en dan denk ‘pfff, iedereen zit maar op z’n telefoon.’ Maar ja, ik doe het zelf net zo hard!

Waar Lotte zich voor schaamt…

Ik heb me lang geschaamd voor mijn eetstoornis, maar dat is gelukkig voorbij. Ik heb geleerd dat open en eerlijk zijn over de dingen waarvoor ik me schaam me helpen om ze te leren accepteren. Iets waar jij je voor schaamt wordt door anderen namelijk vaak helemaal niet gek gevonden en misschien herkennen ze zich juist wel in je verhaal. Hierdoor kun je niet alleen nader tot elkaar komen, maar wordt het ook makkelijker om je schaamte een plekje te geven.

♥ Studieschuld
Onlangs heb ik al een blog geschreven over mijn studieschuld. Die is erg groot en dat is iets waarvoor ik me best schaam. Ik ben bang dat anderen me erop aankijken en vinden dat ik verkeerde keuzes in mijn leven heb gemaakt. Toch kwamen er onder de blog alleen maar reacties van erkenning en begrip en dat heeft me ontzettend goed gedaan. Het bespreekbaar maken van iets waarvoor ik me schaam heeft dus eigenlijk iets heel moois en positiefs opgeleverd. Daar ga ik lering uit trekken en ik ga proberen mezelf minder voor mijn studieschuld proberen te schamen.

♥ Huh wie?
Ik weet echt helemaal niks van bekende personen en ken dan ook niemand. Ik heb al jaren geen televisieabonnement meer en volg over het algemeen ook niet echt veel nieuws. Namen van artiesten ken ik ook niet en ik heb al helemaal geen verstand van bekende Youtubers of Instagrammers. Ik ben helemaal niet zoveel bezig met alles en iedereen volgen en dat levert echt nog wel eens rare blikken op. “Huhhh… ken jij die niet”, heb ik echt al iets te vaak gehoord inmiddels. Ik voel me dan echt dom. Sorry dat ik onder een steen leef…

Waar Daphne zich voor schaamt…

♥ Bultjes
Ik heb dus bultjes op mijn hoofd en ik vind ze zelf heel gek. Het is zo’n familieding, dus niemand kan er iets aan doen. Ze zijn huidkleurig en er is verder niets mis mee, behalve dat er soms ineens tussen maar haren door een bultje naar buiten komt. Als ik hem heb gespot in de spiegel kan ik het volgende uur echt heel zenuwachtig aan mijn haar blijven plukken. Om er maar voor te zorgen dat de bultjes bedekt blijven. Het ziet er ook gewoon niet zo smakelijk uit vind ik. Ik heb wel eerder zulke bultjes weg laten halen en deze zullen ook wel volgen denk ik, maar de verdoving en de hechtingen vind ik best rot. Dus ik stel het nog even uit. 

♥ Dyscalculie
Dit is iets waar ik mij best lang voor geschaamd heb, maar inmiddels is het een stuk minder. Ik heb dyscalculie, dat betekent dat ik leerstoornis heb met rekenen. Dat betekent niet alleen dat ik niet goed was in rekenen of wiskunde, maar dat alles misging in het leven waar cijfers aan te pas kwamen. Heel lang kon ik niet digitaal klokkijken, draaide ik getallen om (zoals mensen kunnen hebben met dyslexie) ging het met koken en bakken regelmatig mis met de hoeveelheden en telde ik in 5 Havo nog steeds op mijn vingers onder de tafel. 

Inmiddels ben ik hier een beetje overheen gegroeid. Over de schaamte dan, alle bovengenoemde dingen zijn nog steeds aan de hand. Dat zie ik niet meer als een probleem, ik heb mijn leven inmiddels zo ingericht dat ik mij wel red. Voor alle cijfer-dingen heb ik nu handige maniertjes aangeleerd en alles wat niet nodig is, daar beweeg ik mij gewoon omheen. Ik schaam mij soms nog als iemand iets heel simpels vraagt of als ik er een paar tellen langer over doe om de tijd te lezen.

Waar schaam jij je voor?

Lotte

Geschreven door Lotte

Reacties

25 reacties op “Waar wij ons voor schamen”

  1. Ik schaam mij voor heel veel dingen en het meest denk ik toch wel voor het feit dat ik me voor al deze dingen schaam.

    1. O ja, ook zo herkenbaar… dat ik me kapot schaam (bijvoorbeeld in therapie), maar niet wil zeggen waarvoor want ik schaam me nog meer voor mijn schaamte!

  2. Wat een fijne blog. Ik vind het dapper dat jullie schrijven over waar jullie je voor schamen en vraag me stiekem af of jullie het niet extra spannend vinden om deze blog online te gooien…?
    Ik heb weleens het idee dat schaamte mijn 2e naam is. Ik schaam me voor zoveel, kan in therapie volledig bevriezen en niks meer uitbrengen als het me te moeilijk wordt. Dikke error in mijn hoofd op zo’n moment, waar ik moeilijk uitkom. En dan gaat het vaak over relatief normale dingen, of in ieder geval dingen waar ik vrij weinig aan kan doen (aan het ontstaan ervan). Maar ja, ze hier neerzetten durf ik ook niet, helaas.
    Dapper dat jullie dat wel kunnen, want jullie zijn ook nog eens niet anoniem! En grappig genoeg, vind ik ook dat anderen zich nergens voor hoeven te schamen. Ik heb in de blog ook echt niks raars gelezen en dacht vooral ‘maar daar kun je toch helemaal niks aan doen?’ of ‘maar dat is toch heel normaal?’. Nu nog naar mezelf op die manier kijken…

  3. Mijn borsten zijn vernield door mijn eigen moeder en nu zit ik er maar mee en word ik iedere dag herinnerd aan. Meer kan ik er niet over zeggen, teveel schaamte.

  4. Oh ik herken dat heel erg van dyscalculie en bakken met hoeveelheden.
    Het gaat wel makkelijker omdat ik een fotografisch geheugen heb…
    Toch is het soms beschamend.

    1. Ik wist niet echt goed wat dyscalculie was,maar als ik dit (en meer) lees, dan denk k dat ik het ook heb….heb me heel lang ‘dom’ gevoeld dat ik zelf in groep 8 de tafels van 1-10 niet kende, ik rekende met het boek van groep 7 en ik geen flauw idee had dat je 170 zo schrijft in plaats van 10070…
      En inderdaad, digitaal klokkijken leerde ik pas rond mn 18e, en heb er soms nog moeite mee… ook een telefoonnummer noteren gaat nog geregeld fout (en dat is soms best irritant als je een gedeelte van de tijd telefoniste bent… het gekke is alleen dat bakken weer wel goed gaat…

  5. Ik heb vaak het schaamrood op mijn kaken staan van mijn eigen lompheid. Ik loop overal tegenaan, ben knap onhandig, sloop dingen alleen al als ik eraan denk en ik flap er ook regelmatig iets uit waar ik beter nog even 10 tellen over na had kunnen denken. Soms kan ik echt wel janken om mijn eigen gedrag, maar ik probeer er ook maar gewoon om te lachen.

  6. Ik schaam me voor mijn angsten, gedrag en voor mijn autisme en mijn licht verstandelijke beperking en dat ik dagbesteding heb en dus niet kan werken in de maatschappij…
    Ook schaam ik me heel erg voor mijn buik vind hem niet plat en strak genoeg en schaam me voor mijn billen omdat ze heel erg plat vind zo erg dat ik zelfs niet durf te zwemmen en mezelf in de spiegel durf aan te kijken😢

  7. Wauw, wat een mooie eerlijke blog. Ik weet niet of ik dat zou durven. Maar het zet me wel tot denken. Want waar jullie je voor schamen, hoeft in mijn ogen helemaal niet! Dus wellicht geldt dat ook voor mijn schaamtes.

  8. Ik schaam me voor het feit dat ik snel rood wordt (is dus een oorzaak van mijn schaamte en niet een gevolg).
    Ook schaam ik me voor het feit dat ik grapjes vaak niet of later dan de rest begrijp.

    1. Hee Floor, ik kwam hier hetzelfde typen. Ik schaam me ook voor mijn rode gezicht. Soms praat ik gewoon met iemand en voel ik me prima op mijn gemak, maar voel ik mijn gezicht TOCH om een of andere reden warm worden, en dan denk ik “Damn nu bloos ik, nu zien ze me blozen, ze vinden me raar” en ondertussen worden mijn wangen alleen maar heter – zo vervelend!

      1. Ja echt irritant hè!

  9. Wat knap dat jullie dit blog schrijven! Ik schaam me voor mijn kledingsstijl: ik draag namelijk veelal roze, rokken, jurken en vind het heerlijk om overdressed naar school te gaan. Je zult mij nooit in een spijkerbroek zien lopen hihi. Ook houd ik ontzettend van klassieke muziek en kijk ik bijna weekelijk Barbie en Bratz films terwijl ik bijna 15 ben… dat is oprecht iets waarvoor ik me ontzettend schaam.

    1. Wat cool dat je je eigen stijl uitdrukt! En ook dat je gewoon naar klassieke muziek luistert! (: Ik luister daar ook heel graag naar. Gewoon zijn wie je bent, als ik je omschrijving lees, lijk je mij gewoon een topgriet 😀

  10. Ik schaam me voor mijn onzekerheid: eerst voel ik me onzeker; vervolgens vind ik dit belachelijk & om tenslotte zogenaamd aan alles en iedereen te kunnen merken dat ik er idd knetter onzeker uitzie (schaamrood komt soms ook letterlijk om de hoek kijken).

    Maar op een andere dag… loop ik als een blij ei over straat.

    Het is ehm, wat wispelturig mijn gevoel & hoe ik “mezelf ervaar” op dit aardbolletje.

  11. Ik herken me heel erg in het stukje over seksualiteit Scarlet… Heb je hier tips voor?
    En mega respect voor jullie openheid!!

  12. Ik schaam me voor bepaalde dingen die ik doe door mijn autisme, zoals spontaan in de lach schieten wanneer dat totaal niet gepast is, vergeten wat links en wat rechts is (blijkbaar hebben meerdere mensen met autisme dit?) en natuurlijk dingen op zo’n manier verwoorden dat anderen het niet snappen. Vroeger had ik op sociaal vlak nog veel meer dingen waarvoor ik me schaamde, zo wist ik niet hoe ik precies een hand moest schudden (ben linkshandig), liet geregeld dingen uit mijn handen vallen (heeft te maken met motoriek problemen door mijn autisme) en luisteren naar anderen vond ik erg lastig. Ik schaam me nu nog weleens bij teamsporten omdat ik te veel daarbij moet nadenken waardoor ik soms te traag reageer. Ik schaam mij ook vaak voor mijn grotere neus, omdat de meeste Nederlandse meisjes dat niet hebben (ik ben niet 100% nederlands).

  13. ik heb dat ook met die bekende mensen, dan denk ik echt “WIE?”

  14. Ik schaam me voor mijn eigen gedachten en gevoelens en dat ik daar in rondjes kan draaien, dat vind ik dan ook erg frustrerend en dan ga ik me daar weer voor schamen dat ik zo ‘moeilijk doe’.
    Ik schaam me er voor dat het niet alleen lukt om mijn leven op de rit te hebben en professionele hulp nodig heb.

    Ik heb ergens gelezen/gehoord:
    Schaamte is gecorreleerd aan verslaving (lees: eetstoornis) = ik ben..
    Schuld heeft een inverse correlatie met verslaving = ik heb ….

    Schaamte hang je jezelf te veel aan op denk ik, ik doe het ook hoor. Maar het is beter om te zeggen ‘sorry, ik heb nou eenmaal die trekjes’ en eigenlijk hoef je daar al niet eens sorry voor te zeggen maar dat kun je dan ook laten ontkrachten in plaats van ‘ik ben fout omdat .. ‘ daarmee maken we het te groot en onomstootbaar naar mijn idee.

  15. Ik schaam me de hele dag door eigenlijk voor van alles en nog wat en dit kan mijn stemming zo negatief beïnvloeden. Vandaag viel ik bijvoorbeeld op m’n stage omdat ik ergens achter bleef hangen en er waren echt 10 mensen die het zagen…

    Vanmiddag had ik therapie en daar schaam ik me ook ontzettend. Ik had mijn psycholoog iets belangrijks willen vertellen, maar door de schaamte heb ik het niet verteld. Een uurtje later belde ze mij, toen heb ik haar verteld dat ik nog iets had willen vertellen maar dat ik me er erg voor schaam. Volgende week gaat ze erop terugkomen, ze weet nu in ieder geval dat ik iets kwijt wil, maar ze weet nog niet wat precies. Dus het is voor mij een stok achter de deur. En dit helpt me bijvoorbeeld wel om me over de schaamte heen te zetten.

  16. ik schaam me voor van alles ..
    – onhandigheid, lomp zijn… ik heb een niet-verbale leerstoornis en je merkt ook echt dat ik praktisch veel minder sterk ben dan met woorden. Heel lastig want mensen overschatten me vaak op basis van mijn uitleg.
    – dat ik er niet in geslaagd ben om een rijbewijs te halen. Ik heb er op zich wel vrede mee, heb het niet echt nodig en verkoop het ook als een bewuste keuze , maar ergens steekt het toch wel
    – dat ik niet in staat ben om voltijds te werken . Ik zit nu op 70% en heb het gevoel dat dit echt mijn limiet is.
    – voor mijn (a)seksualiteit, op zich mis ik geen relatie of seks maar tegenover de buitenwereld krijg ik het gevoel dat dat wel zou moeten
    – voor mijn relatief sobere leven, ook al is dat een eigen keuze waar ik nog steeds achter sta. Ik voel toch vaak veroordeling bij anderen, waardoor ik hen ook niet bij me thuis durf uitnodigen of zo
    – voor het feit dat ik nergens ‘echt goed’ in ben. In veel dingen wel een beetje, maar in niets in het bijzonder
    – voor het lange traject in het hoger onderwijs, ik ben door veel opnames heel vaak blijven zitten
    – voor mijn ouders, en mijn relatie met hen
    – voor mijn eetstoornis, zeker nu het niet meer zichtbaar is…
    – voor mijn emoties. Sommige emoties wil ik niet, weet ik dat niet helpend zijn, probeer ik weg te relativeren of mezelf er van af te leiden, maar ze zijn er wel en ze blijven terugkomen…

    Ik kan me niet anders inbeelden dan dat ik me altijd geschaamd heb.
    Ik weet nog dat ik als kind in de problemen kwam doordat ik me zo schaamde voor een negatieve opmerking in mijn agenda dat ik hem zelf tekende… wat natuurlijk uitkwam en het nog erger maakte.
    Ik heb als kind ook maandenlang rondgelopen met een heel erg ontstoken teen, dat ik gewoon niet durfde vertellen aan mijn ouders en het escaleerde helemaal tot ik een operatie nodig had
    op school schaamde ik me ook altijd omdat we in vergelijking met de rest van de klas thuis veel minder geld hadden
    ik denk dat schaamte bij mij echt een basisgevoel is. Hangt ook heel erg samen met het gevoel niet goed genoeg te zijn.

  17. Ik schaam me voor:
    – Dat er zovaak wat mis is met mij. Ik heb van alles meegemaakt, van een gebroken voet tot een elleboog uit de kom tot een goedaardige tumor in mijn borst tot een kaakholteontsteking tot een geknapte speekselkleir tot 8 maanden Pfeiffer. Daarnaast ben ik voor van alles en nog wat allergisch.
    – Mijn borsten. Ik heb hele grote tepelhoven en ik vind het heel lelijk. Als ik voor het eerst intiem word met een jongen ben ik altijd bang dat ze dit erg lelijk vinden.
    – Mijn buik. Ik schaam me voor de vorm van mijn buik. Tijdens mijn eetstoornis dacht ik dat als ik dunner werd, ik mijn buik mooier zou gaan vinden. Helaas verandert de vorm van je buik niet als je afvalt.
    – Mijn seksualiteit. Ik denk veel aan seks en ik heb vaak zin in seks. Het is voor mij erg belangrijk. Ik had een hoger libido dan mijn ex-vriend en dit vond ik moeilijk. Ik schaamde me ervoor, met de gedachte dat ‘vrouwen minder zin zouden moeten hebben dan mannen’. Inmiddels ben ik erachter dat die gedachte nergens op slaat.

  18. “Huh wie?” hahaha heel herkenbaar!!!
    En WC en nog wat anderen ook.
    Leuke blog. Heel stoer hoe open jullie altijd (proberen te) zijn!
    x

  19. Dank jullie wel voor deze blog, ik herken mezelf heel erg in de blog van Startet.
    Kunnen jullie daar een keer iets over schrijven????

  20. Wat een dappere blog. Bij elk punt dacht ik: ohhh hier hoef je je echt niet voor te schamen! Ik wens jullie toe dat jullie gaan inzien dat het niks is waar je je voor hoeft te schamen!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *