We kunnen ons nou eenmaal niet altijd en overal helemaal top voelen. Soms voelen we ons slecht, naar, verdrietig. Soms zit het allemaal niet mee en zijn we, voor even, een zielig hoopje ellende. Zo is dat nu eenmaal, het gaat voor iedereen wel op. Wat een moeite heb ik hier lang mee gehad! Het liefst voel ik me namelijk gewoon altijd goed. Negatieve emoties zijn voor mij het moeilijkst om een plekje te geven. Ik wil altijd weten wáárom ik me voel zoals ik me voel. Als ik de oorzaak van mijn nare gevoelens kan achterhalen, kan ik er immers iets aan doen, toch? Alleen soms is de reden niet altijd even duidelijk… Hoe ga je om met negatieve emoties die niet direct een aanleiding lijken te hebben?
Ik wil altijd weten hoe de vork in de steel zit. Waar komen mijn gevoelens en gedachtes vandaan? Kan ik er misschien iets aan doen of veranderen? Een situatie accepteren waarop ik geen grip lijk te hebben is altijd moeilijk geweest voor me. Toen ik een eetstoornis had was dat gevoel heel sterk. Ik wilde telkens precies weten waar ik aan toe was en durfde bijvoorbeeld moeilijk te vertrouwen op mijn lichaam.
Toen ik een eetstoornis had voelde ik me vaak ontzettend onrustig, wanneer ik een emotie voelde die ik niet direct wist te plaatsen. Ik werd dan vaak gefrustreerd of boos en piekerde veel. Ik vond het stom van mezelf dat ik me naar voelde als daar geen goede aanleiding voor was. Dan concludeerde ik dat ik me aanstelde en sprak ik mezelf boos toe, waardoor ik uiteindelijk alleen maar verdrietiger werd. De spanningen liepen vervolgens hoog op. Het conflict in mijn hoofd veranderde in chaos en vervolgens wilde ik maar één ding: Mijn gevoelens laten stoppen.
Mijn eetstoornis is onder andere ontstaan als copingmechanisme voor emotionele onrust. Ik had nooit geleerd hoe ik met mijn emoties moest omgaan en drukte alles weg door maar zo veel mogelijk met eten en mijn gewicht bezig te zijn. Wanneer ik me naar voelde fungeerde de eetstoornis dan ook als een soort afleidingsmanoeuvre: Door mijn aandacht te vestigen op eten kon ik mijn emoties even negeren. Het werkte, maar meestal niet voor lang
Wanneer ik mezelf bekritiseerde om mijn gewicht, eetbuien had en braakte, wist ik in ieder geval wáárom ik mezelf slecht voelde. De oorzaak was dan duidelijk en het zorgde tijdelijk voor een bepaalde rust in mijn hoofd. Door te braken gooide ik niet alleen een eetbui, maar ook mijn emoties eruit. Dan was het stil, al was het maar voor heel even.
Geen wonder dat ik me vaak zo slecht voelde eigenlijk. Het leek dan soms wel alsof er geen directe aanleiding was, maar op de lange baan was die er natuurlijk wél: Er speelde heel wat in mijn leven en ik zat met onverwerkte emotionele problemen. Onbewust gaat dat dan toch zijn tol eisen.
Zelfs als je niet direct kunt achterhalen waardoor je je slecht voelt, wil dat niet zeggen dat die emoties meteen weg moeten. Emoties laten zich niet wegstoppen en ze zullen anders toch een keer bij je terugkomen. Het is helemaal niet nodig om negatieve emoties op een destructieve manier weg te drukken. Als je ze er laat zijn, gaan ze namelijk meestal vanzelf weg.
Wanneer ik me nu wel eens slecht voel zonder duidelijke reden vind ik dat nog steeds vervelend, maar veel minder erg dan vroeger. Ik probeer er altijd maar het beste van te maken. We hoeven namelijk echt niet altijd vrolijk te zijn! Zonder slechte dagen zijn er toch ook geen goede dagen? Het verschil moet er wezen.
Als ik in een negatieve of verdrietige bui ben vind ik het af en toe best lekker om daar eens even goed in te zwelgen. Ik vraag me dan af wat iemand die zich slecht voelt op zo’n moment zou doen en probeer me een voorstelling te maken van hoe die persoon zich zou gedragen. Ik zie dan bijvoorbeeld een plaatje voor me waarbij iemand zich op de bank verstopt onder een dekentje en een zielige film opzet. Even lekker uitgebreid huilen. Ook zie ik iemand die kortaf doet tegen alles en iedereen, inclusief een nietsvermoedende kassajuffrouw. Boos kijken en eens met de deuren gooien. Lekker toch?
Vaak moet ik dan ook wel weer om mezelf lachen in zulke situaties. Als ik vanaf een afstandje naar mezelf probeer te kijken zie ik er namelijk nog wel de humor van in op de een of andere manier. Mijn slechte gevoel is dan al een stuk minder erg geworden. Dat lucht up! Je gevoel mag er dus echt zijn en nare emoties gaan echt over.
Als dit niet helpt wil ik ook nog wel eens terugvallen op een oude vertrouwde knuffel van mijn vriend, mijn moeder of een vriendin. Praten helpt ook, maar is vaak niet zo makkelijk als je niet weet waar je gevoel vandaan komt. Toch kan alleen al het uitspreken van waar je mee zit de boel verzachten.
Emoties blijven we ons hele leven hebben, positieve én negatieve. Iedereen gaat hier uiteindelijk anders mee om en dat is helemaal oké. Nare gevoelens zullen nooit leuk worden, maar je mag echt op zoek gaan naar een manier hoe jij het zo comfortabel mogelijk voor jezelf kan maken. Niet door jezelf te pushen, maar juist door jezelf ruimte en aandacht te gunnen.
Fotografie: Pexels
♥ Voel jij je wel eens slecht zonder duidelijke oorzaak?
Geef een reactie