In onze ‘Chatten met…’ blogs maak je kennis met onze ervaringsdeskundige redactieleden. Hierdoor weet je met welke onderwerpen zij ervaring hebben, mocht je met ze willen praten in tijdens hun ervaringsdeskundigen-chat.
Sinds enkele jaren heb ik mijn strijd pas leren erkennen. Ik wist ergens wel dat het niet normaal was hoe ik toen met eten omging. Toch voelde het nep; het leek altijd wel mee te vallen. Ik heb tenslotte nooit een diagnose gehad en heb nooit hulp hoeven vragen om er bovenop te komen. Toch ben ik in de afgelopen jaren meer dingen gaan herkennen en vooral erkennen. Nee, het was niet normaal hoe ik met het eten omging. Ondanks dat ik nooit hulp heb gehad, was mijn strijd ook allesbehalve makkelijk.
Ik denk dat ik ongeveer 13 was toen het rommelen met het eten begon. Ik ging dat jaar van de basisschool naar de middelbare school. Dit voelde als een nieuwe start. Ik had het niet per se slecht gehad op de basisschool, maar ik worstelde wel met prestatiedrang en perfectionisme. Omdat ik regelmatig gepest werd en me onzeker voelde, wilde ik dit compenseren door sterker over te komen. Niet alleen sterker, maar ook beter, zodat er geen reden zou zijn om nog meer gepest te worden. De perfecte ik zou hoge cijfers halen, sociaal zijn, alles goed op orde hebben en ga zo maar door. De verwachtingen die ik van mezelf had, waren hoog. Te hoog.
Het kwaad was geschied
Beetje bij beetje nam de controle ook het eten over. Het kunnen presteren op weinig eten zou in mijn ogen ook een overwinning zijn. Daarnaast zou het afvallen me ook goed doen, gezien ik voor mijn gevoel een reus leek naast alle andere, mooiere meiden. Los van mijn eetproblemen ontbeet ik sowieso al nooit regelmatig, maar het lunchen op school werd ook steeds lastiger. De boterhammen die ik meenam, verdwenen onopgemerkt in de prullenbak en op een gegeven moment ‘zou ik wel iets op school halen’. Het niet eten hield ik niet lang vol. Het liet namelijk een leegte achter. Een leegte die ik graag weer wilde opvullen. Ik deelde dit met niemand; het was mijn geheim. In plaats van deze leegte op te vullen met steun, zocht ik troost in het eten. Na school gingen de remmen vaak los en zocht ik troost in eten, dat me daarna juist weer slecht liet voelen.
De angst om aan te komen zorgde ervoor dat ik zo veel mogelijk compenseerde. In mijn ogen loste dit echter niks meer op. Het kwaad was geschied en ik werd in mijn ogen dikker en dikker. Mijn lichaam zei mij eigenlijk iets heel anders. Het werd zwakker. Ik werd steeds vaker ziek. Mijn cijfers gingen achteruit omdat ik geen concentratie had. Ik ben twee keer blijven zitten, waardoor ik ook mijn droom-opleiding aan me voorbij zag gaan. Is dit nou prestatie? Vaak ging deze vraag in me om, maar telkens ontbrak het besef over wat ik mezelf aandeed. Het viel namelijk wel mee en ik moest gewoon meer mijn best doen. Alleen de kracht om dit te doen, ontbrak me. Ik kon het ook niet opbrengen, gezien mijn lichaam niet de voeding kreeg die het nodig had.
Erkennen en overwinnen
Met heel veel geluk heb ik mensen om me heen gevonden die mij wél de kracht konden geven deze strijd aan te gaan. Ik ben blij dat ik een pad kon inslaan waarop ik kon delen wat er daadwerkelijk speelde. Om mijn onzichtbare problemen zichtbaar te maken. Niet voor iedereen, maar dat hoefde ook niet. Het werd zichtbaar voor mij, het werd erkend door mij. Wat ieder ander dacht, deed er niet toe. Ik zag mijn probleem als een probleem omdat ik het zo ervaren heb. Een probleem dat ik graag wilde aanpakken, zodat ik het los kon laten. Een probleem die ik wilde overwinnen. En gelukkig heb ik dat gedaan.
Tijdens mijn zwangerschappen waren er momenten waarop ik bang was dat mijn verleden deze tijd zou beïnvloeden. De veranderingen aan mijn lichaam tijdens en na mijn zwangerschap en de periode erna vond ik niet altijd even makkelijk. Tegelijkertijd heeft het me iets heel moois gebracht, namelijk twee dochters. Dochters die ik wellicht niet had gehad als ik niet hersteld zou zijn. Mijn overwinning krijgt met de dag meer waarde en datzelfde gevoel gun ik jullie ook.
♥
Bekijk onze agenda om te zien wanneer onze redactieleden chatten.
Geef een reactie