Is dik zijn een keuze?

Proud2Bme > In de media > Is dik zijn een keuze?

Heb je flink ondergewicht, dan kijken mensen als snel met schrik of medelijden naar je. Heb je flink overgewicht, dan kijken mensen al snel met een vies gezicht naar je. Eigen schuld, dikke bult. Letterlijk. Is dat wel zo terecht? Is dik zijn een eigen keuze? Is het terecht dat mensen al snel iets negatiefs denken als ze een dikke vrouw op straat zien lopen met een zak patat? Misschien wil je helemaal niets negatiefs denken, maar gebeurt dit automatisch door hoe er in de maatschappij gepraat wordt over dikke mensen. Fat shaming is aan de orde van de dag.

Volgens wetenschapper Jaap Seidell is ernstig overgewicht geen kwestie van eigen schuld. Vele wetenschappelijke onderzoeken hebben reeds aangetoond dat ernstig overgewicht het resultaat is van een combinatie van factoren: genetische aanleg, stress en ongezonde eetgewoonten. Het is niet zo eenvoudig als de uitdrukking ‘Elk pondje gaat door het mondje’ en afvallen is niet enkel een kwestie van zelfdiscipline.

dik fat shaming eigen keuze
Illustratie: Shareheads

Doordat we in onze huidige maatschappij zo massaal denken in de trend van “eigen schuld, dikke bult” is er een hele negatieve beeldvorming ontstaan rondom mensen met (ernstig) overgewicht. Dit wordt vaak direct in verband gebracht met woorden als sloom, geen discipline, dom, slordig en lui. Dit zorgt niet alleen voor schaamte, maar zorgt er ook voor dat mensen met overgewicht zich constant moeten verantwoorden en bovendien vaak achtergesteld worden ten opzichte van slanke mensen. Hierdoor lopen zij tevens een verhoogd risico op het ontwikkelen van psychische problemen.

“Zwaarlijvige mensen krijgen minder snel een baan, verdienen minder en worden eerder ten onrechte ontslagen.” ~ Roel Hermans, gedragswetenschapper bij Jinek.

Woensdag 3 januari zaten drie mensen met overgewicht en ervaring met fatshaming aan tafel bij Jinek. Zij vertelden over deze ervaringen. Hoogleraar voeding en gezondheid Jaap Seidell bespreekt het onderwerp vanuit wetenschappelijk oogpunt. De uitzending kan je hierboven terugkijken.

 Hoe denk jij over fat shaming?

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Meer over Scarlet

Meer artikelen per onderwerp

bed
dik
eetbui
eetbuien
eetbuistoornis
In de media
overgewicht

Reacties

55 reacties op “Is dik zijn een keuze?”

  1. Mila

    Overgewicht is toch gewoon ongezond?

    Beantwoorden
    1. Birdy

      Er wordt nergens gezegd dat dat niet zo is 😉 Het gaat over eigen schuld of niet.

      Beantwoorden
    2. Vienna

      Ondergewicht ook 😉

      Beantwoorden
      1. Mila

        Ja maar dat is het punt niet?

        Beantwoorden
      2. Mila

        waarom niet streven naar gezond gewicht voor iedereen?

        Beantwoorden
        1. P.

          @Mila: dat wordt hier niet ontkend. Het gaat om de vraag of het iemands eigen schuld is.

          Beantwoorden
    3. Wouter

      Het is ongezond en voor 98% van de mensen met overgewicht een keuze. De andere 2% heeft een medische diagnose en reden. Boven op ongezond is het ook nog is heel onverantwoordelijk en een mega slecht voorbeeld voor de volgende generatie. Het helpt dus sowieso niet als we met zijn alle lekker de andere kant op gaan kijken. Of door er zo gemakzuchtig over te denken. Want slachtoffertje spelen en roepen dat je er Ooh zo niks aan kunt doen. Is ongeveer net zo destructief. Of lekker dom blijven denken dat te dik zijn helemaal niet zo erg is. Het is iets wat niet verheerlijkt moet worden en zeker niet genegeerd. Dikke mensen zijn ook mensen dus laten wij dunnen mensen de strijd niet varen. Omdat dikke mensen het ook waard zijn om dun te zijn. Dus hop hop aan de slag

      Beantwoorden
      1. Anoniem

        Er wordt niet gezegd dat je er niks aan kan doen, er wordt gezegd dat (ondanks de eenvoud van de wetenschap als het gaat om gewichtstoename, -verlies en -onderhoud) het in de praktijk keer op keer vreselijk lastig blijkt bepaalde eetpatronen te doorbreken.

        Ook heeft ze het niet over een oneindig hongergevoel, maar over een drang naar eten. Drang, het woord zegt het al, iets wat je niet loslaat. Het lukt je misschien tijdelijk daar weerstand tegen te bieden, maar vroeg of laat vlieg je uit de bocht. Het vreet energie en je wordt er doodongelukkig van. Het is dus zaak dat je gaat onderzoeken waar die drang vandaan komt en hoe je deze kunt laten verdwijnen (of op zijn minst temmen). Iemand zonder dergelijke eetgestoorde neigingen zal ongetwijfeld ook vaker trek hebben in iets lekkers dan goed voor je is en niet altijd toegeven, maar iemand met een gezonde relatie met eten wordt in de tussentijd niet geplaagd door een constant verlangen (wederom wat anders dan honger) naar eten. Daar zit het grote verschil.

        Jouw benadering is kort door de bocht en vooral gericht op het einddoel (niet zodanig overeten dat je blijft aankomen), maar je gaat voorbij aan de complexiteit van het probleem en zet daarmee mensen die hier oprecht mee worstelen klem. Het is verleidelijk te denken dat het allemaal zo simpel is als dat het misschien voor jou persoonlijk is en dat iedereen die dat niet lukt, zichzelf dat vanuit een slachtofferrol aandoet en gewoon maar wat beter zijn best moet doen, maar het is ook een oneerlijke onderschatting van het psychologische doolhof waarin mensen met een eetstoornis zich bevinden. Dik of dun, iedereen is het vooral waard rust en stabiliteit te kunnen ervaren en in de weg daar naartoe met begrip, compassie (iets wat in jouw benadering compleet zoek is) en geduld te worden behandeld.

        Prijs jezelf gelukkig dat je je niet kan voorstellen hoe het is om op die manier zelfdestructief te zijn, maar het niet te kunnen stoppen. Daarmee zeg ik overigens niet dat je nooit uit die vicieuze cirkel kan komen, ik erken alleen dat het echt niet zo makkelijk is als door veel mensen wordt gedacht.

        Beantwoorden
  2. Lost girl

    Zo herkenbaar. Vroeger en nu nog steeds wordt mij duidelijk gemaakt dat dik betekend dat je lui, dom, stinkt, sloom bent en geen doorzettingsvermogen hebt. Nee, ik kies er niet voor om zo dik te zijn. Het is aangeleerd door mijn ouders en mijzelf als middel van troost. Ik heb nooit zelf gekozen om die oneindige drang naar eten te hebben. En daarnaast heb ik mijn genen absoluut niet mee. Het is vrijwel altijd een combinatie van factoren.

    Beantwoorden
    1. Lisa

      Maar dat betekent niet dat je gedoemd bent dik te blijven. Door een combinatie van factoren heb je overgewicht gekregen. Het is een keuze om daar verandering in aan te willen brengen. Slachtoffer zijn heeft geen zin.

      Beantwoorden
      1. D

        Ik denk dat fat shaming niet meer zo aan de orde van de dag is dan ‘vroeger’. Vroeger waren er maar een paar dikke mensen in je omgeving, maar in de huidige samenleving hebben heel veel mensen overgewicht en als maar genoeg mensen “iets’ hebben, is er ineens veel meer begrip voor of is het ‘gewoon’.
        Iig geen reden meer om iemand vreselijk onderuit te halen, want dan zou je een hele groep moeten buitensluiten en zet je jezelf voor gek, want de grote groep zal je dan laten weten hoe belachelijk jij jezelf maakt met je ‘opmerkingen’. Zoals Oprah laatst zei. Your time is UP naar de mensen die aan fat shaming ‘doen’.

        Beantwoorden
    2. Wouter

      Verdriet en aanleren van ouders is geen pistool tegen je hoofd hè. Waarom het vreten van je ouders over nemen ? Je kan toch ook kiezen hun als voorbeeld te nemen op een negatieve manier. Zo van zo wil ik niet worden. Beetje makkelijke smoes niet, *ja mijn ouders*

      Beantwoorden
    3. Wouter

      Plus daarbij, je zegt dat je er niet voor kiest om honger gevoelens te hebben. Maar je kiest er toch ook voor wel er naar te luisteren? Je had toch ook kunnen kiezen er niet naar te luisteren

      Beantwoorden
  3. Marthe

    Ik vind het dubbel. Ik ben over het algemeen niet bevooroordeeld over vrouwen met een aantal maten meer. Ik denk dat er achter overgewicht evenveel schuil kan gaan als ondergewicht en het natuurlijk ook voort kan komen uit een eetstoornis of verkeerde manier van omgaan met tegenslagen/emoties etc.

    Ik vind wel dat er doorgeslagen word met het goed praten van overgewicht. Overgewicht brengt net als ondergewicht risico’s mee voor de gezondheid van een persoon. Ik vind het hierdoor storend dat modellen die 20 kilo teveel met zich meedragen worden geprezen om het veranderen van het modebeeld terwijl iedereen zou steigeren bij een model met 10 kilo te weinig. Ik ben van mening dat geen enkele ongezonde maat gepromoot zou moeten worden als de standaard.

    Waar ik wél op tegen ben is dat mensen met overgewicht als minderwaardig beschouwd kunnen worden zoals de vrouwen in het fragment van Jinek vertellen. Ik vind het onterecht dat vrouwen om esthetische redenen worden geweigerd als je naar behoren kunt functioneren.

    Beantwoorden
    1. Anoniem

      Hier ben ik het zo erg mee eens! ik heb hier ook een keer een presentatie over gehouden met precies deze mening.

      Beantwoorden
    2. B.

      Helemaal mee eens!

      Beantwoorden
      1. Hoi

        Van bulimia word je juist dik

        Beantwoorden
    3. Lisa

      Dat betekent dat alleen ‘gezonde’ maten gepromoot zouden mogen worden? Raar, want mensen zijn niet eenmaal niet standaard. Er zijn dikke en dunne mensen. Nou en. Of iets gezond of ongezond is daar gaat het niet om. Iedereen mag er zijn en dus mogen er dunne, dikke, grote, kleine modellen zijn. Want zo is de wereld nou eenmaal.

      Beantwoorden
      1. Wouter

        Sorry maar als je het gaat hebben over normaal. Dan is de norm dus slank. Gezien er veel meer slanke mensen zijn dan dikke mensen. Dus het is niet zo simpel als je heb nou eenmaal dunne en dikke mensen. Want je heb dunne mensen, en een aantal dikke uitzonderingen.

        Beantwoorden
  4. Miranda

    Aanleg is maar een heel klein deel, het grootste deel komt toch door wat je zelf in je mond stopt dus dan kan je daar ook iets aan doen lijkt me.

    Beantwoorden
    1. Paula

      Ja en bij anorexia komt het grootste deel door wat je niet in je mond stopt, dus dan kan je daar ook iets aan doen lijkt me 😉

      Beantwoorden
      1. Miranda

        Ja dat klopt, daar kan je voor in behandeling.

        Beantwoorden
  5. anoniem

    Dubbele en moeilijk discussie. Ook ik denk, na bestudering van de wetenschap, dat aanleg een rol speelt maar niet per se doorslaggevend is. Sneller aankomen door aanleg betekent niet dat je overgewicht hoeft te hebben. Veelal gaat het om eetpatroon. Dat mensen daar niet alles aan kunnen doen met het aanbod aan voedsel en de totale focus op iedere straathoek snap ik heel goed. Nee het is geen keuze maar het vraagt wel om een gedragsverandering van een individu, en dat is wel een keuze. Ik denk dat niemand te dik hoeft te zijn mits hiervoor geen medische noodzaak is natuurlijk. Net als dat niemand te dun hoeft te zijn. Ik denk dat het belangrijk is om van bovenaf en bottum up tegelijkertijd interventies te gaan plegen om mensen in een cultuur van overdaad en verleidingen te leren om gezonde keuzes te maken. Je hebt altijd een keuze hoe oneerlijk het leven, je genen en alles vaak ook is.

    Beantwoorden
  6. Anoniem

    ik vind dit een moeilijke kwestie. Net als bij ondergewicht denk ik dat er vanalles schuil kan gaan achter overgewicht. Niemand verdient het om veroordeeld te worden.

    Wat ik echter wel lastig vind is wanneer mensen met overgewicht wijzen naar genetische factoren, ‘zware botten’ of altijd al te dik geweest zijn. Het is zeker waar dat elk lichaam anders is, maar ik geloof persoonlijk niet in van nature significant overgewicht hebben, net als dat ik niet geloof in significant ondergewicht hebben. Ik weet dat BMI niet altijd een betrouwbaar is in het bepalen van het al dan niet hebben van een gezond gewicht, maar over het algemeen genomen is de grens binnen de BMI al vrij breed en houdt deze rekening met natuurlijke verschillen tussen mensen. Écht overgewicht of écht ondergewicht hoort mijns inziens niet bij natuurlijke verschillen tussen mensen.

    Misschien is het vergelijkbaar met iemand met een depressie die zijn bed niet meer uitkomt en hiermee zijn depressie in stand houdt. In zekere zin zou je heel kort door de bocht kunnen zeggen dat iemand dit zelf doet, maar moet je dit iemand kwalijk nemen! zeer zeer zeer zeker niet! Maar is het belangrijk dat er gedragsverandering plaatsvindt? mijn inziens wel.

    misschien kort door de bocht, maar ik vind wèl dat fatshaming moet stoppen en mensen met overgewicht met respect behandeld moeten worden, maar niet dat we we moeten ontkennen dat mensen een bepaalde verantwoordelijkheid hebben in het veranderen van hun situatie. Overgewicht ìs ongezond. Dus dit accepteren? dat vind ik ergens hetzelfde als ondergewicht accepteren. Dat doen we ook niet, want dat is ongezond.

    Beantwoorden
    1. ano

      helemaal mee eens!

      ergens denk ik ook dat als je enkel naar aanvaard worden strijd, je hiermee het probleem overgewicht ontkent. mensen met overgewicht mogen zeker niet anders behandeld worden en zijn even mooi en evenveel waard, maar er mag niet ontkend worden dat er een ‘probleem’ is. het is niet dat overgewicht plots goed en gezond zal zijn als andere mensen dit niet meer als ‘vreemd’ en abnormaal’ gaan bevinden feit blijft dat overgewicht niet gezond is en je gezonde eet en leefgewoontes aan moet leren. het aanvaarden van overgewicht moet van beide kanten komen, van de wereld en de sociale druk, maar ook van de persoon met overgewicht zelf. beide partijen moeten hun gewoontes veranderen vind ik.

      daarbij is het makkelijk zeggen, ik heb de genen, ik ben het zo aangeleerd. het is niet omdat je opgegroeid bent met leefgewoontes die tot overgewicht geleid hebben dat je deze ook door moet zetten als je volwassen bent. ik besef heel hard hoe moeilijk het is, maar verandering kan altijd! het mag geen excuus voor overgewicht zijn dat je het van thuis uit aangeleerd bent om op een bepaalde manier met eten om te gaan. en genen voor overgewicht zijn maar 1°%, de rest heeft echt te maken met hoeveel en wat je eet.

      er zijn maar een heel klein aantal mensen die overgewicht hebben door medicatie of een ziekte, maar ook hier kan iets aan gedaan worden. met gezond eten en sporten word je echt niet obees, zelf niet met medicatie of ziekte.

      Beantwoorden
  7. LeRose

    Persoonlijk vind ik dat als een model met 10 kg ondergewicht een totaalplaatje mag zijn dan ook zeker een ashley Graham met 10 kg overgewicht. Je kan dat best van nature hebben…
    Eetpatroon en levenswijze is tenslotte veel belangrijker

    Beantwoorden
  8. Starchild

    Omg… ik betrap mezelf net op een compleet eetgestoorde gedachte. Namelijk dat boulimia dan toch wel handig kan zijn. Gewoon uitkotsen die handel. Kan je nog steeds blijven eten, maar je wel minder druk maken over dik worden.

    Ik weet het, heel slecht van me dat ik zo denk 🙁

    Beantwoorden
    1. Hoi

      van bulimia kom je anders wel aan

      Beantwoorden
      1. starchild

        hoeft niet altijd. Heb het zelf nu bijna twee jaar en het op en af. Mijn gewicht schommelt tussen matig ondergewicht en iets onder bmi 19.

        Beantwoorden
    2. Katinka

      Maar het kost je ook heel veel. Ik kreeg laatst de opdracht van m’n behandelaar om op te schrijven wat het me allemaal kost, hoeveel pijn het doet, wat het kapot maakt, en dat is confronterend veel. Denk aan maag- en slokdarmbeschadigingen, kaliumtekort en daardoor meer kans op hartritmestoornissen, ik heb een verslechterde nierfunctie door uitdroging, extreme vermoeidheidsklachten, opgezette klieren, hoofdpijn, gebitsbeschadigingen, misselijkheid, spierpijn. En dit zijn een aantal voorbeelden.

      Ik snap de gedachten, het klinkt ook aantrekkelijk, eten en gewoon uitspugen, er niet van aankomen, maar alsjeblieft, romantiseer ook dit niet.

      Beantwoorden
  9. D

    Selectieve perceptie:

    Selectieve waarneming, bewust of onbewust een keuze maken uit de aangeboden informatie, waarbij het referentiekader meespeelt van degene die de keuzes maakt.

    Mijn referentiekader is behoorlijk verziekt, daarom kreeg ik ook een eestoornis. Als ik een dik iemand zie, denk ik, zou hij of zij ook een eetstoornis hebben of is die persoon ‘gewoon’ dik. Dan nog vind ik het lullig als er ook maar uit iets blijkt, dat die persoon zich ongemakkelijk voelt ten aanzien van zijn of haar gewicht. Ik zag het een keer bij een vrouw in een supermarkt, volgens mij had ze een eetbui in de planning en al haar boodschappen waren verboden eten en ze griste nog snel een chocoladereep uit het rek bij de kassa. Ik keek vooral naar haar. Ze was heel stevig, maar niet super dik, maar haar gezicht was vol van stress, maar niemand zou iets door hoeven hebben dat ze een eetprobleem zou hebben. Voor mij was het overduidelijk dat ze totaal in paniek was en zich ontzettend rot voelde en ik had het door, dat ze zich waarschijnlijk thuis gigantisch zou gaan overeten, maar voor de rest keek niemand bijzonder op, geloof ik maar ik had zo met haar te doen.

    Is dik zijn een keuze. Ja. Maar dat is een ‘verkeerde vraag’, vind ik.

    Beantwoorden
  10. X

    Ik ben het zo ontzettend eens met anoniem 12 januari 2018 16:05 uur en ook
    met de tekst die D plaatst op 12 januari 2018 30:43 uur.

    Beantwoorden
  11. Anoniempje

    Dik zijn is GEEN keuze. Niemand bedenkt laat ik eens lekker dik worden.
    Dik zijn en ernstig overgewicht zie ik als een soort van fuik waar je inzwemt. Natuurlijk spelen voedsel keuzes mee , maar als je eenmaal in de fuik bent gezwommen van geestelijke ziektes, de bijbehorende medicijnen en bijvoorbeeld lichamelijke beperkingen waardoor ook sporten niet meer gaat . Dan ben je gewoon ” fucked”. ( excuses le mot)
    Het valt me erg tegen dat op deze site mensen gewoon aan fat shaming doen, zonder dat ze het volgens mij door hebben.
    Misschien komt het doordat dikke mensen the worst nightmare zijn van mensen met anorexia of boulimia. Immers zij willen alles wel doe, braken, vasten, compenseren op watvoor manier dan ook om niet dik(ker) te worden.
    Dames laten we elkaar steunen in plaats van elkaar afzeiken.
    Ieder van ons heeft een probleem met eten, ieder op zijn of haar eigen manier !
    Laten we gaan voor solidariteit in plaats van haat !! ❤️❤️❤️

    Beantwoorden
    1. A.

      Helemaal mee eens.Ik heb zelf geen overgewicht,maar ik vind het vreselijk zoals er hier N B ! waar mensen elkaar zouden MOETEN begrijpen fat- EN food shaming toegelaten wordt.

      Beantwoorden
  12. D

    Zwart-wit gezegd; Als je een pistool op je gericht krijgt, laat je het vast om dat extra eten te eten, wetende dat de trekker overgehaald wordt. Dan kun je de keus wel maken. In die zin is het een keus. Maar gevoel is sterker dan verstand, dus als dat pistool er niet is of kijk naar andere verslavingen, je gaat steeds een grens verder en loopt vast of verstrikt in je gewoonten die je uiteindelijk niet goed doen.

    Beantwoorden
    1. K

      Ik denk dat de kracht van onze keuze een beetje overschat wordt. Een verslaafde die weet dat hij heel dicht bij de rand van de dood staat, en dus in een zin zeker een pistool tegen zijn hoofd heeft, neemt wellicht nog steeds een overdosis, ook al zou hij anders kiezen.

      Bewust een keuze maken is een mentaal aspect. Maar ons leven en ons zijn bestaat naast een mentaal deel, ook nog uit een fysiek en emotioneel deel. Wij kunnen met onze mentale capaciteit wel een keuze maken, maar als ons fysieke lichaam of emotionele wezen niet in staat is om die keuze te volgen, bereiken we niet dat waar we voor kiezen.

      Zelf ben ik iemand die past in dat groepje van “risicovol overgewicht”. Ik zit al jaren in dat groepje, evenals ik al jaren (eigenlijk mijn hele leven) diverse psychische en emotionele problemen ervaar. Meerdere malen heb ik de keuze gemaakt om iets aan dat gewicht te gaan doen, maar pas nu ik na minstens 10 jaar aan verscheidende therapieën, diagnoses en vormen van zelf-ontdekking, eindelijk correct inzicht begin te vormen in mijn eigen psychische en emotionele wezen, voel ik dat ik instaat ben om die keuze ook echt te volgen. Nu pas begrijp ik wat ik nodig heb om die keuze om te zetten naar werkelijkheid, en nu pas kan ik een concreet plan maken over hoe ik dat ga bereiken. Dus, het maken van een keuze is lang niet altijd genoeg.

      Bovendien, om in te gaan op de modellenkwestie, geloof ik niet dat er een gezond gewicht bestaat om te promoten. Ik vind dat het maatschappelijke beeld van wat gezond is de laatste jaren ernstig is vernauwd. Als je kijkt naar wat men 50 jaar geleden als gezond beschouwde (4x in de week aardappelen, bijvoorbeeld) en dat vergelijkt met hoe je nu, kort door de bocht, al heel ongezond bezig bent als je niet elke dag aan je “superfoods” denkt, zie je dat we nogal streng naar onszelf zijn geworden. We hebben het begrip gezondheid vervangen voor het streven naar het eeuwige leven, lijkt soms wel. Ik geloof niet dat je gezondheid kunt uitdrukken in cijfers, maar dat gezondheid gaat om de kwaliteit van het leven zoals jij dat ervaart.

      Als ik kijk naar welk gewicht ik volgens alle juiste instanties moet behalen om op een “gezond gewicht” te zijn, oogt dat nu zo bizar klein naar mij dat ik niet geloof dat ik dat ooit zal halen. Daarom zet ik voor mijzelf geen streefgewicht als doel, maar een beeld van hoe mijn dagelijkse leven eruit zou zien wanneer ik het als gezond zou beschouwen. Als ik dat straks bereikt heb, en ik werkelijk tevreden ben met hoe ik mijn leven leid, dan zal ik streven om daar mee door te gaan. Als ik dan volgens alle cijfertjes nog steeds 20 kilo te zwaar ben, boeit dat me geen bal.

      Ik had ooit een docent, die naar mijn mening heel gezond leefde. Hij at op een verantwoorde manier vegetarisch, bewoog veel, rookte niet en dronk nauwelijks, en was zeker niet te zwaar. Hij stierf in zijn vroege 50 aan een plotselinge hersenbloeding, terwijl op safari in Afrika. Mocht ik sterven op dezelfde leeftijd, en een leven hebben geleid waar ik trots op kan zijn, zal ik mezelf gelukkig prijzen. Risico’s zijn onvermijdbaar, en dood gaan we allemaal.

      Beantwoorden
  13. Blub

    Fijn dat hier aandacht voor is

    Beantwoorden
  14. A.

    Mensen zijn ook slachtoffer van de dieet industrie en -cultuur..Wie heeft er nu eigenlijk wel een gezonde relatie met eten in deze wereld waarin op dieet zijn en overdreven veel met eten en je eigen lichaam bezig zijn overal gepromoot wordt?
    Er is aan de andere kant te veel eten overal en altijd .Het is toch geen wonder dat zo veel mensen hier gestoord door raken.Het is tegenstrijdig en misleidend en oneerlijk.Het ligt niet zozeer aan de mensen zelf als wel de hele cultuur waarin mensen elkaar niet ZIEN en eten als vervanging van menselijk contact gebruikt wordt.

    Fat shaming is laag,het laat alleen zien hoe degene bent die het doet.Dom en onwetend en vol onbegrip ,de eigen gedachten projecterend op iemand anders.
    Als je gezond bent heb je ook een gezonde geest,mensen die gemeen zijn ,zijn van binnen NIET gezond hoe dun en of fit ze ook lijken aan de buitenkant.

    Beantwoorden
    1. Wouter

      Het feit dat je denkt dat gemene mensen ongezond zijn is totaal onzinnig. Je kan wel lezen in jouw tekst dat je algemene kennis te wensen overlaat

      Beantwoorden
  15. Miku

    Het antwoord op die vraag was voor mij heel simpel. Nee het is geen keuze. Anders was ik wel dun gebleven. Toen ik na anorexia ineens oversloeg naar BED en later boulimia, was dat echt geen keuze die ik leuk vond om te maken. Mijn ergste nachtmerrie kwam uit. Ook zijn er zat redenen om te zwaar te kunnen zijn. Soms simpelweg altijd de verkeerde keuzes maken qua (on)gezond eten, gewoonte, maar ook ziekte, medicatie of een eetstoornis kan de oorzaak zijn. En BED en boulimia overkwamen me net zoals dat anorexia me overkwam. En ja in geval van een eetstoornis; voor herstel en verandering kun je kiezen. Maar dat betekent niet dat het dan meteen lukt, nooit meer fout gaat of dat je nooit meer die ontzettende drang ervaart naar een eetbui alsof je leven er van afhangt (want hoewel het je kapot maakt voelt het wel zo). En waar iedereen mij toen ik anorexia had behandelde als een zielig teer poppetje, was dat toen ik ernstig boulimia had en overgewicht ver te zoeken. Dat helpt ook niet heel erg mee om te herstellen. Natuurlijk ben ik niet voor het promoten van welk ongezond gewicht dan ook. Maar mogen mensen met een afwijkend gewicht er dan niet zijn? Daar begint herstel toch juist mee? Het gevoel hebben er te mogen zijn? Gewicht is een gevolg van o.a. voeding en beweging, maar kan ook een heel andere oorzaak hebben. Als mensen zich zouden richten op gezondheid ipv gewicht zou dat volgens mij veel beter werken. Gewicht is niet het doel. Gezondheid wel, naar mijn mening dan. En oordelen op uiterlijk vind ik zo oppervlakkig. Je kunt pas oordelen als je ook de persoon achter het uiterlijk kent.

    Beantwoorden
  16. Miku

    Nog een manier van omdenken:
    Waarom eerst jezelf haten, zodat je krampachtig wilt veranderen en baalt bij elk minuscuul dingetje dat niet lukt, als je ook jezelf kunt accepteren zoals je al bent en van daaruit kunt kijken wat je kunt doen om jezelf (nog) gelukkiger te maken?
    Elke vorm van shaming is in mijn ogen een slecht, niet helpend iets. Het focust op het negatieve in plaats van het positieve, wat vaak veel helpender is.

    Beantwoorden
  17. Ingeborg

    Zelfs hier en op Facebook staan er dus reacties die zeggen, eigen schuld dikke bult……

    Beantwoorden
    1. Ni

      En dat vind ik heel kwalijk. Zodra je te zwaar bent lijkt er een soort haat voor je te komen, en ik snap niet waarom want je bent toch echt je eigen persoon. Waarom haat je iemand anders om zijn uiterlijk?

      Beantwoorden
      1. Lot

        Ik denk dat mensen die heftig reageren, niet een zwaarder persoon haten, maar waar ze voor staan. Als je doodsbang bent om aan te komen, en je ziet mensen die vallen onder “te dik” (of het nou volgens medische maatstaven of eigenbedachte is), dan is het fijner om te denken dat het een keuze is. Zodat je jezelf kan zeggen; die keuze maak ik niet. Ik blijf slank / dun / mager.
        Het idee dat het geen keuze is, dat het ook jou kan “overkomen” is enger.

        Los daarvan vind ik er geen antwoord op te geven. Het is geen simpele ja of nee. Bij sommige mensen is het een groot deel foute keuzes (slechte voeding, weinig bewezen). Maar er zijn ook mensen die door medicatie of ziekte te dik zijn. En een eetstoornis is ook een ziekte.

        Betreft aanleg is dacht ik nog niet duidelijkheid of het werkelijk “in de genen” zit. Vaak zijn binnen een familie meerdere mensen te dik, ook vanwege door voorbeeld en opvoeding doorgegeven “onjuiste keuzes maken”. Dan zit het niet in je DNA.

        Echter bij de categorie “onjuiste keuzes” kan je ook weer nadenken in hoeverre het keuzes zijn. Als mensen echt niet snappen dat je dik wordt van bepaald eten, simpelweg door gebrek aan kennis, is het dan keuze?

        Beantwoorden
  18. anoniem

    Ik denk dat mensen met ondergewicht hun eigenwaarde uit dat ondergewicht proberen te halen en ze denken ,door anderen af te kraken dat zij dus dichter bij hun doel komen om de beste te zijn.Dat is zielig en gemeen tegelijk.Een soort narcisistisch trekje bijna.

    Beantwoorden
    1. Wouter

      Beetje hypocriet niet? Gezien je zelf al meteen een vooroordeel rond slingert over ondergewichtjes…….. Best zielig niet ?

      Beantwoorden
  19. Anoniem

    Moet eerlijk bekennen dat ik schrik van de vooroordelen in sommige reacties hier. We proberen elkaar allemaal te steunen in de strijd tegen een eetstoornis, welke es je ook hebt en wat je gewicht ook is. Een de meeste mensen die overgewicht hebben hebben geen es, dat weet ik ook wel, maar denk dat veel wel eetproblemen hebben. Daarnaast die diëten zorgen denk ik ook vaak voor een averechts effect. En daarnaast, niemand wil te dik zijn en als het zo makkelijk was?

    Beantwoorden
  20. -_-

    Ik ben iemand met overgewicht. Misschien niet super morbide. Maar toch een bmi van 35. Sommige reacties snap ik, sommige niet. Ik kan met zekerheid zeggen dat er achter overgewicht net zo veel schuil gaat als bij anorexia. In een klinische setting heb ik er verschillende voorbij zien komen. Ook ik blijven vechten tegen de kilo’s. Jaar in jaar uit keek ik naar het cijfertje op de weegschaal in de hoop dat die naar beneden zou gaan. Letterlijk elke kilo heb ik er op zien komen. Daar bij is een gevoel van zelf haat en walging mee gaan groeien. Ik geef mijzelf elke dag weer op de kop, elk tussendoortje (ls ik die eet) maar ook elke normale maaltijd. Ik weeg dingen constant af. Genieten van gewoon eten zit er niet in. Want alles, maar dan ook alles, wat ik in mijn mond stop vind ik walgelijk. Elk moment dat ik niet beweeg vind ik walgelijk. Als ik wel beweeg vind ik dat walgelijk. Ik durf buiten niet te sporten en in de fitness ook niet omdat ik mij schaam. Fat shaming ben ik persoonlijk gelukkig niet tegen gekomen. Maar wat de mensen niet doen naar mij, doe ik zelf wel. Ik wil hier mee zeker geen medelijden opwekken, want ja, elk pondje gaat door het mondje. Ik moet wel zeggen dat het in mijn familie zit. Net als eetstoornissen. Van oma’s tot tante’s tot mijn eigen moeder. Ik ben mij hier altijd vol bewust van geweest. Ik was niet dik, ik heb mezelf dik laten worden. Maar het verdriet is er niet minder om, juist meer. De middelen die je zouden troosten, breken je nou ook af.

    Beantwoorden
  21. gebroken

    Ik ben zwaar overgewicht, mijn gewicht heeft mij altijd al onzeker gemaakt. Voorheen was ik dat niet, ik was mollig en had eigenlijk best een goed lichaam met een goede gezondheid. Zo kon ik bijvoorbeeld in de winter halfnaakt door het huis rondlopen, terwijl anderen met dikke truien op de bank zaten. Ik heb jarenlang antipsychotica en antidepressiva gebruikt omdat ik héél erg ‘ziek’ was. Sinds mijn 14. was ik al niet meer leerplichtig, ging naar de GGZ en kreeg medicijnen voorgeschreven die mij een hongerig gevoel gaven, mij steeds meer in slaap lieten vallen, waardoor ik uiteindelijk van x kg naar x kg in een paar jaar tijd, nu is dit dus x kg geworden intussen. Nu is er een hormoonproducerend gezwel in mijn hersenen die waarschijnlijk zorgen voor een gewichtstoename, ik heb namelijk mezelf al laten zien door een internist, ik heb geen schildsklier problemen en ook geen syndroom van cushing. Ik heb een goedaardig gezwel die heel veel problemen oplevert. Ik had graag mijn school afgemaakt, graag willen studeren (zonder ooit aan een uiterking te hoeven) een leuke baan, veel vrienden. Helaas mocht dit niet voor mij zijn bestemd. In plaats daarvan, word ik op straat, in de stad, nagekeken, nagewezen en zelfs belachelijk gemaakt. Het doet mij enorm verdriet, ik heb vanuit thuis geleerd iedereen in zijn/haar waarde te laten, hoe erg zij er ook uitzien of zich gedragen. Ik ben sinds 2014 vegetarier, geef veel om dieren maar van de mens begin ik zo langzaamaan genoeg te krijgen. Ik ben hoogsensitief, heel gevoelig en heb het gelijk door als mensen mij belachelijk zitten te maken. De wereld is hard genoeg, de persoonlijke aanvallen op iemand, omdat je vind dat hij/zij ongezond leeft maakt het er niet beter op. Het is eerder andersom, de effect op de persoon die gepijnigt wordt is heel anders dan men verwacht (ongevraagde advies, beledigen ‘fat shamen’). De samenleving is verantwoordelijk, deze mensen worden elke dag als ‘die dikke persoon’ aangezien en belachelijk gemaakt. Ik hoop van binnen altijd, dat de mensen die mij belachelijk maken het zelfde mee gaan maken zodat ze begrijpen hoeveel ik hieronder lijd. Het is genoeg geweest. Nu precies in dit soort tijden moet men elkaar aanmoedigen (op de juiste manier) en er voor elkaar zijn. Ik ben meer dan die ‘dikke mevrouw’ en verdien ook een kans in de samenleving.

    *bericht aangepast door moderator ivm het noemen van gewichten*

    Beantwoorden
  22. Wouter

    Zo grappig de schrijver, spreekt zichzelf zo goed als tegen in de eerste zinnen. Want hoezo kun je er niks aan doen als je te veel gaat vreten door stress? Is toch een keuze die gemaakt word ? Misschien 1 of 2 % van de dikke mensen heeft daadwerkelijk een medische diagnose en kunnen er echt niks aan doen de rest is lui.

    Beantwoorden
    1. Hermione

      Wat fijn dat je zo’n genuanceerde mening hebt, en begrip toont naar je medemens. Fijn dat je respectvol omgaat met mensen met problemen met hun gewicht op een website voor eetstoornissen, voor mensen in alle vormen en maten. Fijn om zulke mensen erbij te hebben, dat helpt echt voor al die mensen met toch al zo’n laag zelfbeeld.

      Dankjewel! Echt, dankjewel.

      [/sarcasme]

      Beantwoorden
  23. Rockabilly

    Als ik een dik persoon een patatje zie eten,denk ik:Moet dat persoon helemaal zelf weten.Maar ik zag op een terras een mega dik persoon met een gigantische berg patat,die hij achterelkaar naar binnen werkte.En volgens mij plus ook nog een portie hamburgers.Sorry hoor,maar als jij zo buitensporige omvang hebt door je te gedragen als een container,en er daardoor ook zo uit gaat zien,gaan mensen logischerwijs naar je kijken.buitensporig eetgedrag met een buitensporige omvang trekt nou eenmaal de aandacht.Misschien een psychisch probleem bij hem,en natuurlijk zielig,maar hij moet zich dan laten behandelen

    Beantwoorden
  24. Rockabilly

    sorry,ik bedoelde zo,n omplaats van zo.Ik wilde niemand pijn doen,alleen dingen logisch kunnen verklaren,waarom we nou eenmaal kijken,niet dat dit altijd oké is natuurlijk.

    Beantwoorden
  25. Rockabilly

    Omplaats en geen omplaats,mobieltje maakt typefouten.

    Beantwoorden
  26. Rockabilly

    mobieltje maakt weer typefouten.Inplaats en geen omplaats.

    Beantwoorden

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Verder lezen

Meer hulp

firsteetkit.nl
featback.nl
zorgkaart

Populaire pagina’s

Veel gezochte termen

Boulimia Nervosa
Eetstoornis
Anorexia Nervosa
Eetbuien
OSFED/NAO
ARFID
PICA
Orthorexia
Drunkorexia
NES