Vechten tegen mijn eetstoornis

Hallo, ik ben Anne, een meisje van 16 jaar, met een moeder en vader die gescheiden zijn, een tweelingzus, en een zusje. En dit is mijn verhaal.Het begon allemaal op de basisschool. Ik was een stevig, vrolijk meisje, met een leuke vriendinnengroep. Mijn hele basisschool tijd was superleuk, totdat ik in groep 8 kwam.

Er was een groepje jongens die in groep 7 zaten, die nogal een hekel aan mij hadden. Ze begonnen af en toe met opmerkingen als ´dikzak´ naar me te roepen, of iets wat met dik zijn te maken had. Eerst trok ik me er weinig van aan, probeerde ze te negeren. Maar op een gegeven moment was het niet meer te negeren, en gingen er steeds meer jongens mee doen. Ik ging het zelfs geloven. Mijn zelfvertrouwen was altijd al laag, dus natuurlijk geloofde ik alles wat ze zeiden. ‘

‘Zie je wel, ik bén dik en lelijk, ik ben niets waard’ dacht ik. Mijn tweelingzus en ik besloten samen af te gaan vallen, en besloten om gezonder te gaan eten. We aten geen snoepjes, geen koekjes, geen chips, en geen volle producten meer. Dit ging ons allebei makkelijk af. Op een gegeven moment waren we wat kilootjes kwijt en besloten we dat het genoeg was nu. We bleven gezond eten, maar we hoefden niet meer af te vallen.

Toen ging ik naar de eerste klas. In de eerste werd ik niet gepest en voelde ik me happy, en zelfs mijn lichaam kon ik accepteren. De eerste klas was voor mij een prettig jaar. Toen ging ik naar de tweede klas, en kwamen de jongens die mij gepest hadden in de eerste klas. Toen begon het weer.. Ik liep door de gangen en hoorde ‘Jij hebt een dikke kont’, ‘Hé, dikzak’ en van die dingen. Ik was afgevallen, maar toch bleven ze het zeggen…

Toen ging bij mij de knop om. Ik besloot steeds minder en minder te eten, totdat ik bijna niets meer at. Ik viel steeds weer wat kilo’s af. Op school zagen mijn vriendinnen dat ik vermagerde, en ze zeiden tegen me dat ik niet nog meer af moest vallen. Helaas was dit voor mij niet te geloven, want de jongens bleven doorgaan. Als ik ze op de gangen tegenkwam, hoorde ik nog steeds dat ik een dikzak was… ‘Zie je wel, ik ben nog steeds dik!’, dacht ik..

In de zomervakantie ging het helemaal mis, ik begon met braken en at verder bijna niks meer. Op een gegeven moment kon ik niet anders dan het vertellen aan mijn moeder. Toen heb ik mezelf opgesloten in de badkamer en een brief voor mijn moeder beneden neergelegd. Toen ik na een paar uur de badkamer uit kwam, kwam mijn moeder naar me toe. Ze was niet boos, tot mijn opluchting. Maar, ze verwachtte wel dat ik weer ‘gewoon’ ging eten.

Ik kon dit echter niet. Ik durfte niet meer te eten zonder te braken, en at steeds minder en minder. Ik dacht gelukkig te worden door dun te zijn, dunner dan dunst. Op een gegeven moment at ik zo weinig, dat de kilo’s er in een rap tempo afvlogen. Toen werd ik via ggnet, waar ik al een tijdje liep voor andere problematiek, doorverwezen naar de kinderarts. Hij vertelde dat mijn toestand niet kritiek genoeg was om te op te nemen, en stuurde me weer naar huis. Hij vertelde, dat als ik in het weekend niet meer ging eten, ik wél werd opgenomen na het weekend. En dat gebeurde.

Ik werd opgenomen, kreeg sondevoeding en lag aan de hartmonitor. Ik vond het vreselijk moeilijk in het ziekenhuis, en was ook niet gemotiveerd. Na mijn ziekenhuis opname van een maand werd ik voor twee maanden opgenomen in de Ruyterstee in Smilde. Hier heb ik het eten weer opgebouwd, maar ik was nog steeds niet gemotiveerd.. Toen ik na twee maanden weer weg mocht, omdat het echt niet beter ging, lag ik binnen een maand weer in het ziekenhuis. Weer sondevoeding, weer de hartmonitor, weer niet gemotiveerd.

Na mijn ziekenhuis opname ging ik weer naar de Ruyterstee. Ik probeerde echt mijn best te doen, maar kreeg de knop toch niet totaal om. Na 5 maanden ging ik er redelijk goed weg. Ik ging weer stukjes naar school, kwam iets aan, en zat redelijk goed in mijn vel. Toch kreeg ik weer een terugval, maar waarom weet ik nog steeds niet. Ik werd weer opgenomen in het ziekenhuis, voor 3 maanden lang.

Ik kreeg sondevoeding. Ook moest ik dag en nacht aan de hartmonitor, en had ik bedrust, omdat ze niet wisten of mijn hart eten wel zou trekken, en dan betekende het einde verhaal.  Ik zat alleen zo diep in mijn eetstoornis dat ik er een kick van kreeg, en iedere dag hoopte dat mijn controles zo laag mogelijk waren. En dat waren ze meestal ook, trots was ik er op.

Dan zou ik mijn eetstoornis trots maken, dan zou ik gelukkig zijn. Terwijl ik nu in zie dat ik zo ziek was. Na mijn opname ben ik naar Rintveld gegaan, waar ik nu inmiddels ruim 2 maanden ben. Toen ik weer in een kliniek werd opgenomen ben ik na gaan denken. ‘Wat wil ik nou in mijn leven’, dacht ik. Ik besefte dat ik niet mijn hele leven ziekenhuis in, ziekenhuis uit, kliniek in, kliniek uit, wil gaan. Wat had ik nou in mijn leven bereikt? Ben ik nu gelukkig? Ik bedacht dat ik al 4 jaar van mijn leven had vergooid aan simpel weg de wens om dun te willen zijn. En dit had me niets gebracht. Enkel een hoop ellende.

Ik liep twee jaar achter op school, had weinig contact met mijn vrienden, zat weer in een kliniek, en sterker nog, ik was bijna dood. 

Nu besef ik me dat dit niet is wat ik wil. Ik wil weer leven, ik wil weer gelukkig kunnen zijn, weer kunnen genieten. Ik denk dat mijn knop om is gegaan, doordat ik heb geleerd hoe erg het is om dingen te missen. Om te merken hoe ongelukkig je kunt zijn. Door te merken dat het echt kantje boord kan zijn. Door te merken dat in een kliniek zijn echt niet iets is wat je wilt.

Nu ben ik hard bezig met het vechten tegen mijn eetstoonis, maar dan ook écht vechten. Ik kom aan, eet moeilijke producten, en vooral, leer weer te genieten. Ik heb al heel veel stappen gezet, maar ben er zeker nog niet.

Ik besef me nu pas echt hoe mooi het leven is zonder eetstoornis, en hoe fijn het is om weer van dingen te kunnen genieten. En deze dingen zijn niet mogelijk met een eetstoornis. De knop moet echt op een gegeven moment om gaan om weer beter te willen worden, en om beter te kunnen worden. Het is zo fijn om je leven stukje voor stukje weer terug te krijgen, en je mentaal en fysiek weer beter te voelen.

Ik krijg nu telkens, stukje voor stukje, iets terug van mijn oude leven. Ik mag weer skeeleren, fietsen, wandelen, en leuke dingen doen. Als je die dingen hebt gemist, merk je pas echt hoe belangrijk en fijn ze voor je waren als je ze weer mag doen. Ik hoop dat ik jullie hier mee kan motiveren om nóg harder tegen je eetstoornis te vechten, want het is het zeker waard! Go for it girls!

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

52 reacties op “Vechten tegen mijn eetstoornis”

  1. hey meis
    wat een mooi en motiverend verhaal,en ik weet nog wel hoe zeker je was om niet te vechten.En dat je niet gemotiveerd was,en wauw wat een verschil met paar maanden geleden.
    Ik ben erg trots op je dat je het nu zo goed doet en dat je weet dat er dingen zijn waar je voor wil vechten

  2. Wauw ashley,
    je verhaal staat erop!
    Wat super beschreven, dat heb ik je al persoonlijk verteld.
    Go for it! Je motiveert me heel erg ♥

  3. Jeetje meid, je heb al aardig wat achter de rug. Wat goed dat je nu zo kan denken en dat je er klaar mee ben. Ik heb bewonderingen voor je. Je bent een mooie meid.

    Ook al ken ik je niet Ik geloof in je!!

  4. Echt een vechter ben je! Ga zo door meid! 🙂 Je bent een prachtige meid! 😀 Ik heb ook in de ruyterstee gezeten.

    Liefs xx

  5. wat een mooi verhaal! blijf doorgaan meisje! je doet het hartstikke goed, en echt heel knap dat je het hier neer durft te zetten!

  6. Heel dapper van je Ashley! heel veel sterkte en keep on fighting! je bent een topper en een vechter 🙂 En je hebt ook helemaal gelijk.. een leven zonder es is zoveel fijner! Take care

  7. W A U W.

    Het meisje dat ik heb leren kennen in de Ruyterstee is zeo’n toppertje! Daar was je het al, maar nu helemaal! Ik ben ze blij dat het beter met je gaat lievie! En lees dit vooral nog een keer als je weer wat minder in je vel zit 😉

    Lieefs

  8. Wauw! Mooie verhaal! Wat ben jij een doorzetter zeg 😉
    Blijf vechten, meid! XX

  9. Heel knap geschreven, echt, je hebt geloof ik erg veel geleerd in die moeilijke tijd… Keep up the good work!

  10. Don’t giove up the fight! Hoe kut en rot sommige dingen ook zijn die je tegenkomt: het is 10000% waard! ook al zie je dat NU niet altijd aan, later wel en daar zul je dankbaar voor zijn. Meid: ZET HEM OP!!!!

  11. Onwijs goed! Ga zo door. Je komt er wel, dat weet ik zeker!

  12. Wat leuk om jouw verhaal hier te lezen lieve Ashley, en je bent zo onwijs goed op weg om een mooi echt leven op te bouwen. Keep on going!

  13. ik volg je dagboekje al een hele tijd met veel bewondering. Ik weet dat jij er wel komt, daar ben je sterk genoeg voor! Knap hoor, je bent een waar voorbeeld!

  14. Ashley, jij behoort echt tot een van de grote succesverhalen hier.
    Ik vind het zo gaaf dat het je is gelukt om tegen je ES te vechten en dat je ermee doorgaat!

  15. ik sluit me helemaal bij monkey aan !
    ik ben zooo trots op jou

  16. Ik heb zo ontzettend veel bewondering voor jou, meisje! Ik heb je altijd al een heel bijonder en beelschoon meisje gevonden, maar er hing zo’n verdrietige schaduw over je heen. En nu: het zonnetje is doorgekomen en je kan echt volop schijnen! Wat maak je mij blij met alles dat je doet! En ik weet zeker, het wordt alleen maar mooier, die eetstoornis word kleiner en jij gaat nog meer stralen. Ik ben ze trots op je, dankjewel dat je dit met ons wil delen!

    Heeeel veel liefde!

  17. Hey Ashley, wat heb je dat prachtig geschreven, en zo te lezen ben je een voorbeeld voor vele anderen.
    Ben supertrots op je!!!!!! Veel liefs Petra

  18. Bedankt sofia en petra! Wat lief!

  19. Hee Asley.
    Mooi geschreven. Ik ken je van ggnet DTC ;).
    echt mooi om te zien dat je nu vecht en er voor wilt gaan. ik weet nog hoe moeilijk je het had en hoe ver je nu betn gekomen. Ik wens je alle geluk van de wereld want dat verdien je, je bent een pracht meid!
    Love you! xx

  20. waauw meid ik ben zoo trots op je!
    en ik heb je zien vechten in de kliniek maar had idd een beetje t gevoel dat het niet goed zou komen. ooit wel maar toen nog niet.
    ik ben zoo trots! ik had helemaal kippenvel toen ik het las.
    meid, super super goed!
    liefss!

  21. wauw wat een verhaal zeg!
    ik vind het ontzettend knap dat je aan het vechten bent en het gaat je lukken dat weet ik zeker! je bent een erg sterke meid!
    liefs

  22. Wow, echt heel erg veel respect voor jou! Je vecht zo hard tegen je eetstoornis, ik heb daar heel veel bewondering voor. Je bent echt een voorbeeld voor mij! Stiekem hoop ik dat er bij mij ook in de kliniek een knopje omgaat, jij bent het bewijs dat het kan!:)

  23. Zie je wel dat pesten nergens op slaat! Dikzak roepen tegen iemand die vermagerd is door anorexia… Belachelijk.

    Het gaat je lukken om een mooi leven te hebben zonder eetstoornis! Heel veel succes.

  24. Super Ashley, je doet het zo goed en ik ben er zeker van dat jij door jouw kracht van die eerstoornis af kan komen!

  25. Waaw meis wat kijk ik tegen je op!! Ik ben echt zo trots op je!
    Je motiveert me!

    Xxxxxxxx

  26. ik lig nu ook voor de derde keer inm het idkenhuis met sondevoeding, nu al 5weken en als ik n u per week x kilo’s blijf aankomen moet ik nog 2weken blijven maar als ik afval of niet genoeg aankom moet ik nog langer blijven,

    maar ik ga never naar een kliniek, (heb wel een psygologe)

    liefss

  27. wouw, wat dapper om je verhaal zo erop te zetten en wat mooi beschreven. Ik lees een krachtig verhaal van een krachtig meisje die er nu volop voor gaat! super meid, ik weet zeker dat je het kan als ik die kracht zo lees in het verhaal..
    liefs
    sharelle

  28. wat prachtig geschreven ashley!
    ik kwam laatst op je facebook terecht, sindsdien blijf ik je verhaaltjes daar lezen, je bent super goed bezig xxx

  29. ooooooo ashley ,wat een prachtige brief heb je geschreven
    ik word er helemaal emotioneel van.
    je mag best weten dat ik me echt heel veel zorgen om je hebt gemaakt.
    ik ben zo blij voor je,dat je het al zo ver hebt geschopt,blijf zo door gaan,je bent echt een kanjer.
    liefs mia.

  30. Respect Asley, heeeel veel respect heb ik voor jou! Want wat ben jij een doorzetter. Echt heel fijn om te zien dat je vecht voor de dingen die je het leven veel mooier gaan maken!
    Blijf vechten meid!

  31. Meis, ik vind je een topper! Zo diep als je zat, en dan zo ver als je nu bent! Super!!!!
    Kuss, Esta

  32. Ik ben trots op je meis, Hou dit vast !x

  33. Wouw meis!
    Ik kende het verhaal natuurlijk wel deels, maar alsnog geeft het me kippenvel om te zien hoe jij veranderd bent!
    De knop om, het kan dus echt!

    Hou vol he! Je komt er zeker weten!
    Xxx Knuffels

  34. Wauw Ashley, daar is je verhaal en wat mag je trots zijn op wat je bereikt hebt! Mij motiveer je in ieder geval met je verhaal! Jou verhaal geeft mij hoop, want meis, wat zat jij diep en wat klim jij goed op!!! Keep on fighting meis!!!

  35. zo jij komt echt van ver!
    heb respect voor je, en vind je erg dapper, want het zal een lange weg en een zware strijd zijn.
    heel veel sterkte en succes, en je mag met recht trots op jezelf zijn! 😀

  36. Wat en mooi geschreven verhaal zeg! Je kunt absoluut trots zijn op jezelf en de motivatie die je hebt om beter te worden. Je bent mooi zoals je hoort te zijn, gelukkig. Ik, en ik denk dat ik ook voor de rest hier spreek, hoop dat je ondanks de moeilijke jaren een lang, gezond en mooi leven kunt leiden. You can do it!

  37. wat ben ik super trots op je !!!!
    lieve meis met deze instelling ga je het zeker redden en ben echt super trots op je

  38. Wauw, wat een mooi en vooral krachtig meisje ben jij!
    Wist ik al, want ik lees je dagboekje, hihi.

    xx

  39. Wauw, wat ben jij een doorzetter. Ik heb echt respect voor jou! Ik vind het heel mooi geschreven en knap dat je het hier hebt durven te vertellen! Ga zo door meis, JE KUNT HET!

    Liefs =Evi=

  40. Mooi dat je je verhaal deel tmet ons meid!
    Heftig om te lezen, maar wel super knap hoe je nu bezig bent!
    Hou vol en zet hem op, je hebt nog zo`n mooie toekomst voor je liggen meid, laat dat niet verpesten door een ES.
    liefs

  41. Lieve Ashley, wat heb je jouw verhaal prachtig verwoord! Er ligt duidelijk een grotere taak bij docenten op school!! Ik voel me plaatsvervangend schuldig. Knap van je, hoe je nu bezig bent!!! Zet ‘m op! Ik ben trots op je!!

  42. mopp
    ik ben super trots op jeee!
    en heeell mooi geschreven!
    (die reactie van “tryfosa” is mijn moeder 😉
    zet door hea!
    je kan heettt!!!!

    xxxxxxxxly

  43. Lieve Ashley,

    ik wil even zeggen dat ik echt ontzettend trots op je ben. ik zie nu een zo veel gemotiveerder, vrolijker meisje dan toen ik je leerde kennen op de ryterstee in Smilde volgend jaar. ik weet echt zeker dat je er gaat komen want zoals je zelf al zegt. dun zijn levert je niks op. ga weer leven lieve meid. je bent het waard!!!!!

  44. Wat dapper van je, om dit zo neer te kunnen zetten.
    Ik wens je het allerbeste meid, je bent echt een heel mooi meisje!

  45. heee meid
    echt knap van je dAT je er zo tegenin bent gegaan!! succes

  46. Heey! Jij bent sterk :O
    Ik vindt het zo goed!
    Het motiveert zeker voor mensen.

    xxx

  47. wauw echt een mooi, ik herken mezelf in het begin stuk.
    goed dat je er tegen vecht en je kan het meisje..

  48. Dag Ashley,
    Wat mooi om te lezen dat het goed met je gaat!
    En wat een gevecht heb jijmoeten leveren, en lever je nog steeds!
    Ga zo door, en kom gauw weer eens tekenen! Je bent een talent, en dat zal niet minder worden door een achterstandje op school!
    Succes
    Je oude tekenleraar!

  49. Lieve Ashley,

    Echt kippenvel, je hebt je verhaal echt erg mooi geschreven. Het is niet alleen je verhaal delen, maar ook andere meisjes inzicht geven in wat anorexia met je kan doen (hoever je in een zwart gat kan vallen). En andere meisjes te motiveren om te vechten tegen hun anorexia. Zoals jezelf al schrijft het leven is zo mooi, dus is genieten heel belangrijk!

    Lieve Ashley, ik vind het echt enorm fijn om te lezen dat jij jou zonnetje in jou leven nu laat schijnen en strakjes ook zelf weer helemaal gaat stralen omdat jij jezelf dan gelukkig voelt om wie jij bent! Dat jij vanaf nu dingen in jou leven doet waar je van geniet en plezier mee maakt.

    Lieve Ashley, jij bent een topper en jou stuurvrouw van jou leven. Ik geloof in jou dat jij een manier vindt om op een passende/goede manier om te gaan met jou anorexia. Jij bent zeer zeker sterker dan jou duiveltje in jou hoofd, dat voel ik!

    Heel veel kracht, moed, liefdestraaltjes toegewenst. Zet hem op lieve Ashley.

    Veel liefs, Claudia (GGNet, was inval op Jeugd en hebben samen geproken voor jij naar SKB ging). Als je een keertje wil praten, dan mag je me altijd mailen!

  50. Dag Ashley. Je hebt je verhaal mooi neergeschreven hier. Kliniek in, kliniek uit. Ik ken het verhaal. Het draaide hier niet altijd om de anorexie maar de pijn in jezelf is soms niet uit te staan en vechten lijkt soms eindeloos he. Ik ben blij dat je weer positief kan denken en leuke dingen doet. Idem hier en geloof me, anorexie is pijnlijk en maakt je ziek, maar jij niet meer. Het is het niet waard, je mag je goed voelen en gelukkig. Rottige jongens in je verleden! Je hebt ze overal. Ik heb ze nooit gekend, bij mij waren ze altijd heel vriendelijk voor mij en soms snap ik dat niet, wat ze in mij zagen want ik ben geen gemakkelijke geweest en ook wel eens dik. Veel ligt aan de steun en aan de acceptatie. Maar ik snap heel goed dat het je te veel werd. Bij mij was het mijn moeder die me soms opmerkingen gaf dat ik moest afvallen. Nou, in orde, maar ik was al kwetsbaar en hup… ik verloor mezelf. Nu jij beter bent en ik ook, voel ik weer vreugde dat het niet altijd met iedereen slecht blijft gaan. Je hebt vast een rot verleden gehad in klinieken, maar het echte leven is echt te mooi om daar in vast te blijven zitten. Heel veel sterkte nog meid. Liefs, Sheilake

  51. Hey fightertje, je bent een heel mooi meisje dat heel wat heeft meegemaakt. Maar jij gaat dit overwinnen, beetje bij beetje mag je weer vanalles zoals je zelf zo mooi schrijft. Geef zeker niet op, maar ik weet dat je een sterk meisje bent dat dat niet snel zal doen 🙂

    Veel succes sweetie! Liefs

  52. Hey ashley,
    Kwam met toeval op je Facebook terecht en herkende je meteen.
    Weet niet of je nog weet wie ik ben maar, ik lag toen in het ziekenhuis tegenover je! Was van het paard af gevallen..
    Ik las net je blog, wat fijn om te lezen dat het goed met je gaat nu, en al een aantal jaar aan de blog te zien. Want volgens mij is dit nog in hetzelfde jaar als dat ik je in het ziekenhuis tegen kwam!
    Ik wens je alle geluk & gezondheid toe!

    X Eva

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *