Aankomen, het taboe van je eetstoornis

Aankomen. Toenemen in gewicht. Een gezond lichaam krijgen. Het klinkt allemaal als een vreselijk horrorverhaal. Althans, voor veel meiden en jongens met een eetstoornis is het een dingetje waar gewoon helemaal niet over gesproken mag worden. Aankomen is een taboe in de eetstoorniswereld, je hebt immers niet voor niets die moeite gedaan om het eraf te krijgen. Dat gevoel dat je kreeg wanneer je het cijfertje op de weegschaal zag dalen, dat gevoel is nergens meer te bekennen wanneer dat cijfertje omhoog gaat. Toch is dit een belangrijk en onmisbaar proces daar je door moet maken tijdens de weg naar een gelukkiger leven.

Het begint bij elke huisarts, kinderarts of behandeling: nummer 1 is aankomen. Aankomen aankomen aankomen. Dat stond bij mij altijd centraal in behandelingen en opnames en dat heeft me vaak dwars gezeten. Wáárom moet ik aankomen? Ik voel me toch oké? Mijn bloedwaarden zijn goed, mijn hartslag is oké en mijn bloeddruk is maar een beetje te laag maar niet zo laag dat het gevaarlijk kan zijn.

Ik opperde bij elke opname of behandeling dat ik per se éérst aan mijn gedachten wilde werken en dáárna pas wat met het gewicht wilde doen. Om me heen hoorde ik dat van iedere patiënt: eerst het hoofd, dan het lichaam. Destijds leek dat voor mij heel logisch. Immers: wanneer het in je hoofd beter gaat, vind je het aankomen waarschijnlijk ook een stuk minder moeilijk. Maar hier zit ‘m meteen de knoop: Zo lang je op flink ondergewicht zit, valt er niets aan je hoofd te sleutelen. Er valt simpelweg niets te bereiken. Je bent totaal afgesloten van de wereld en niets komt binnen, en dat is te wijten aan je te lage gewicht.

Het bovenstaande is zó vaak tegen mij gezegd in behandelingen: ‘Je moet eerst aankomen voor we je mentaal kunnen helpen.’ Bullshit, dacht ik dan altijd, én zei ik ook altijd. Het is toch logisch? Laat me er eerst in mijn hoofd aan wennen en kom dan pas met het gewicht. Ik was ervan overtuigd dat dit de beste manier van behandelen was. Nu denk ik daar anders over, maar destijds wist ik iedereen om mij heen te overtuigen dat dit het beste voor mij zou zijn.

Not. Definitly not. Zo vaak is er gezegd dat je mentaal vanzelf vooruit gaat en helder na gaat denken wanneer je gewicht omhoog gaat. En zo vaak heb ik dit keihard ontkend. Simpelweg omdat ik bang was. Bang om toe te geven aan het aankomen. Het was wederom een vorm van uitstellen: Door eerst aan mijn hoofd te werken hoopte ik dat mijn gewicht uiteindelijk vergeten werd, of niet meer belangrijk werd gevonden omdat het in mijn hoofd goed ging. Wist ik veel dat dit niet zo werkte.

Hier ben ik zelf ongeveer een half jaar geleden op terug gekomen. Ik heb jarenlang op hetzelfde gewicht gezeten, veel te laag en veel te ongezond. Ik was 100% eetstoornis en elke onsje of grammetje was voor mijn idee aan mezelf te zien. Ik schoot in paniek bij het aankomen van 2 ons en zette meteen de rem op het eten. Op een bepaald moment, ik denk ergens vorig jaar voor de zomervakantie, kwam ik wat aan. Het was niet veel, een kilo of 2 à 3. Maar die minuscule gewichtsverandering heeft mijn spiegelbeeld op zijn kop gezet, figuurlijk. Om een of andere reden zie ik mezelf veel dunner dan dat ik mezelf 3 kilo geleden (nieuwe vorm van tijdsbepaling, haha) zag.

Daarnaast ben ik minder bang voor eten en calorieën en sla ik niet meer op hol wanneer ik 3 onsjes ben aangekomen. Ik moet dus, met enigszins wat schaamrood op mijn wangen, toegeven dat behandelaren er helemaal niet zo ver naast zaten wanneer ze zeiden dat het aankomen in gewicht mentaal al zo veel verschil maakt. Ik heb zelf ervaren dat, hoe lichter je weegt, hoe minder rationeel je kunt nadenken. Voor mij is dit een van de motivaties om niet weer in dat diepe gat te belanden. Ik ben momenteel immers zo veel meer tevreden met mijn spiegelbeeld dan toen ik 10 kilo minder woog. Ik zie mezelf nu dunner dan toen.

Aankomen is dus zo slecht nog niet, althans, het is in ieder geval geen bullshit. Het is niet onnodig. Misschien is er niets mis met je lichaam (althans, op dat moment. Schade kan altijd later komen!) maar op mentaal gebied heeft ondergewicht ook een flinke impact. Ik heb het al zó vaak om me heen gezien, niet alleen bij mezelf. Ik heb groepsgenootjes zien veranderen van een dood vogeltje dat overal om ging schreeuwen tot een zelfverzekerd meisje met levenskracht. Ik heb het dan nog niet eens over het uiterlijk, want dat is denk ik de kleinste verandering die je maakt wanneer je aankomt, hoewel dat voor jou waarschijnlijk niet zo voelt. Van buiten blijf je jezelf, van binnen verander je van een ongelukkige zombie in een vrolijke vlinder.

Om nog maar even helder te zijn, heb ik hier een lijstje opgesteld met redenen om aan te komen, motivaties:

♥ Je kunt helderder (is dat een woord?) nadenken. Leren gaat stukken beter en angsten worden minder groot omdat je ze rationeler kunt benaderen.

♥ Je herstelt je lichaam van binnen. Je weet niet wat je allemaal stuk maakt van binnen. Ook al lijkt er niets aan de hand te zijn, ondergewicht is zó slecht voor je. Ik heb het ook altijd maar onzin gevonden. Bij mij was alles lichamelijk altijd in orde, tot ik vorig jaar te horen kreeg dat ik last heb van botontkalking door jarenlang ondergewicht. BAM. Daar zit je dan, jezelf achter je oren te krabben met de gedachten: ‘Huh? Als ik dát had geweten..’

♥ Je herstelt je lichaam van buiten. Je haren gaan weer glanzen, groeien, minder uitvallen. Je huidskleur veranderd van viezig grijs naar een gezonde kleur met rode wangetjes.

♥ Je hebt veel meer energie.

♥ Sociale contacten gaan veel makkelijker wanneer je weer mee kunt doen met het normale leven. Wanneer je altijd maar 2 uurtjes naar school kunt, of helemaal niet meer naar school kunt door je ondergewicht, word je een vreemdeling in je eigen klas, waardoor contact maken moeilijk gaat. Je ondergewicht vangt je in een sociaal isolement, aangezien je nergens meer zin en energie voor hebt.

♥ Je angst voor eten wordt een stuk minder en je vindt het stukje bij beetje makkelijker om te genieten van eten.

♥ Je lichaam reageert niet meer als een debiel op alles wat je binnenkrijgt. Wanneer je op ondergewicht zit, grijpt je lichaam vaak alles vast wat ‘ie pakken kan, waardoor je van 1 boterham al aan kunt komen. Op gezond gewicht hoeft je lichaam dit niet meer vast te houden en kun je veel meer en veel gevariëerder eten zonder dat het iets met je lichaam doet.

♥ Je wordt niet meer nagekeken op straat of er wordt niet meer achter je rug om gepraat over ‘enge meisje dat zichzelf uithongert.’

♥ Je stemming gaat van een cijfer 3 naar minimaal een 7 gemiddeld. Je lacht veel vaker en hebt veel meer emoties. Soms niet altijd fijn, maar veel fijner dan dat dode gevoel dat je hebt met 10 kilo ondergewicht.

♥ Je zelfbeeld wordt realistischer. Hoe onrealistisch dat nu ook voor je klinkt, geloof me, het wordt echt beter. Je zult je veel lekkerder in je vel voelen met een gezond gewicht.

♥ Ben je bang dat aankomen betekent dat je je eetstoornis kwijtraakt? Dat is onzin. Ook met een paar kilo erbij heb je nog een eetstoornis, sterker nog, misschien kom je er nooit meer vanaf. Maar je hebt er wel meer controle over.

♥ Pizza
♥ Chocola
♥ Frietjes
♥ Pannenkoeken
♥ Cake
♥ ALLE LEKKERE DINGEN ETEN DIE JE LICHAAM VERDIENT.

♥ Geen standaard vriezer-stand. Je hoeft je niet meer in te pakken in 6 lagen kleding om het enigszins een beetje warm te hebben. De winter is geen helperiode meer en je handen en voeten zijn niet meer 24/7 ijsblokjes.

♥ Je ogen gaan stralen.

♥ Je omgeving gaat je zo veel mooier vinden. Je wordt sowieso gewoon véél mooier. Niemand vind een zakje botten leuk, sterker nog, je schrikt er mensen mee af.

♥ Je omgeving zal enorm trots op je zijn en je dat mensen om je heen ultiem gelukkig worden door jouw inzet richting een goede toekomst.

♥ Je zult die trots uiteindelijk ook zélf voelen.

Ik kan niets anders dan jullie mijn ervaring met aankomen vertellen. Natuurlijk vind ik aankomen nu nog steeds vreselijk moeilijk. Maar dat zul je blijven houden. Ik kan het momenteel beter accepteren wanneer ik wat aan ben gekomen. Dan let ik een beetje op wat ik eet en zorg ik ervoor dat het niet verder omhoog gaat of weer een beetje terugzakt. (hoewel dat nog wel een stukje moet..) En natuurlijk ben ik niet altijd tevreden met hoe ik eruit zie. Ik kijk nog vaak genoeg in de spiegel met de gedachte: ‘Hier mag nog wel wat af, en hier en daar en oh ik heb zo’n dikke kont.’ Maar ik kan nu wel rationeel bedenken dat ik onmogelijk dik kán zijn aangezien ik nog niet eens op een minimaal gezond gewicht zit. Dit kon ik me een paar kilo terug niet eens bedenken. Dan zag ik het dikke horrorbeeld in de spiegel en kon ik alleen maar heel erg huilen en al het eten weigeren.

Kortom, ik verlang nog vaak genoeg naar afvallen en ik ben niet opeens 100% tevreden met hoe ik eruit zie. Maar ik ben al lang blij dat ik mijn verstand terug heb, zélf de controle over mijn leven heb, pizza en chocola durf te eten zonder dat er iets gebeurt met mijn gewicht. Ik kijk nog vaak genoeg naar lotgenootjes die nog wel op zwaar ondergewicht zitten en dan barst ik van de jaloezie. Dan bedenk ik me: was ik maar weer zo dun, dat was zo fijn. Nee. Dat was helemaal niet fijn. Want ik vond mezelf toen niet dun en dat ga ik ook nooit vinden. Ik moet accepteren dat mijn zelfbeeld niet klopt en dat de spiegel niet laat zien aan mij wat er werkelijk is, ook niet wanneer ik 10 kilo afval.

Dus wat schiet ik ermee op? Ik verlies waarschijnlijk nóg een schooljaar, waardoor ik van school af moet, mijn diploma op een andere manier binnen moet zien te halen en ik kom waarschijnlijk ook weer in een sociaal isolement waardoor ik me weer extreem eenzaam ga voelen. Wil ik dat? Wil ik weer sondevoeding? Wil ik me weer schamen door met een rugzakje en een slangetje door mijn neus door school te lopen terwijl iedereen me aankijkt en achter mijn rug om praat? Nee. Nooit meer. Ik ben er nog lang niet, maar ik ben jaren niet zo gelukkig geweest als nu, en dat koester ik met heel mijn hart.

Nu jij nog.

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

57 reacties op “Aankomen, het taboe van je eetstoornis”

  1. Superfijn en motiverend verhaal, dankjewel! Veel succes nog op je verdere weg ook, ik hoop dat ik die weg ook kan inslaan en volhouden!

  2. Prachtig omschreven Lotte! Je bent goed bezig!

  3. Mooi verhaal 🙂

  4. Heel mooi geschreven Lotte!
    Dit is weer een enorme motivatie….ik weet wel dat aankomen uiteindelijk men leven zal teruggeven…maar om het zo nog eens van een lotgenootje te horen, geeft echt kracht. Bedankt om nog eens zoveel voordelen op te sommen.
    Dankjewel.

  5. Heel mooi geschreven en zo herkenbaar!!!!!!!!!!! Zo is het echt helemaal!

  6. wouwww toppertje Lotte
    ik ben al een poosje bzig met lijnen omdat ik mezelf te dik vind maar jou stukje geeft me weer een positieve boost dankjewel

  7. Ik zou nu naar je toe willen rennen en een knuffel geven.. Dankje!

    Al zie ik mijzelf wel als te dun en is mijn zelfbeeld realistisch, toch die knop omzetten om dan ook daadwerkelijk nu voor het aankomen te gaan. Lukt gewoon NIET. Terwijl ik net gestart ben met therapie en ze niet door willen zolang ik niet aankom.
    Want hallo, wat als ik ben aangekomen.. Mijn gedachtes dan!?!?! Tja, precies wat jij beschrijft.

    En je schrijfstijl is trouwens leuk ^^

  8. Dit komt op een heel goed moment… heel goed stuk.
    Dit ga ik zeker nog vaak terug lezen als motivatie! Dank je wel!

  9. Wat onwijs leuk dat het er nu op staat, Lotte! Ik vind het een heel goed stuk, maar dat wist je al. Als ik de reacties lees van de anderen zijn ze het duidelijk met me eens.

  10. Super stuk!

    Hoe ga je om met reacties van andere mensen dat je bent aangekomen? Dat vind ik zelf het aller moeilijkste.

  11. wauw, wat een goed verhaal. Erg motiverend!

  12. Wat een kracht! Hardop uitspreken dat je er toch naast zit..
    Daarnaast ook heel mooi verwoord.

  13. Wauw mooi! En wat knap zeg, ik ben het helemaal met je eens! Ik ben inmiddels al zeker 2 jaar genezen van mijn eetstoornis en het leven nu is zoveel beter!

  14. Heeeeeeeeeeeel motiverend!! Ik moet bekennen dat ik nog heel vaak niet helemaal geloof dat alles beter wordt wanneer ik aan ga komen, maar op zulke momenten zou ik deze blog moeten teruglezen! En eerlijk is eerlijk, toen ik meer woog – geen idee hoeveel meer, ik stond toen nooit op de weegschaal – was ik veel socialer, kon ik helderder nadenken, en was ik veel blijer met mezelf 🙂

  15. Wat heb je dit mooi en goed omschreven!
    Beide kanten van het aankomen belicht, maar zeker de positieve kant laten winnen. Echt goed. Motiverend!
    En waar!!!

  16. Sorry hoor, maar ik vind het af en toe wel een beetje triggerend wat je schrijft…
    Met een rugzakje sondevoeding door je school lopen?
    Dat je nog de behoefte hebt om af te vallen??

    Denk dat het voor sommige mensen op deze site juist NIET fijn is om dat te horen….

    En ik kon niet helemaal uit je stuk op maken of je nog steeds moet aankomen? Want dan heb jij volgens mij wel héél erg lang ondergewicht gehad lijkt mij.

  17. Meid, helemaal zoals ik het ook heb ervaren. Super goed geschreven. Mijn complimenten voor jou.

    Hopelijk helpt dit stuk anderen die de aankom-weg nog moeten afleggen, maar ik denk het wel.

  18. heel mooi geschreven Lotte! je kan duidelijk goed schrijven! ook goed dat je zo aangeeft dat het afvallen je nu nog steeds trekt.. want dat is zo herkenbaar.. maar zelf de controle krijgen, ookal voelt dat niet altijd zo, dát is het hipste dat bestaat!
    ik ben echt blij dat je er nu zo over denkt! en hoop dat het alleen maar beter met je mag gaan!
    liefs

    ps heb jij nog weleens contact met andere deelnemers van xxs? ik vraag me zo vaak af hoe het met Fleur gaat? ze leeft wel nog toch? 😮

  19. Wauw, wat mooi geschreven Lotte! Ik volg je hier en daar soms op Proud en vindt dat je zó goed bezig bent. Ben trots op je!!

    Ik kan me helemaal inleven in jouw verhaal! En ik weet zeker dat dit gaat helpen voor de mensen die nog moeten aankomen.

    Zet ‘m op met de rest, jij kan dat!

  20. @anoniempje
    vanwaar zo’n onaardige reactie …en nog anoniem ook?
    Ik zou zelf dan niet echt de behoefte voelen om te reageren. Misschien kan je je vraag of feedback (??) anders formuleren en gewoon je naam erbij zetten.

  21. Wat fijn om te zien dat de blog gewaardeerd wordt en motiverend werkt voor sommigen, daar word ik heel blij van. Ik van me voorstellen dat Anoniempje het enigszins triggerend vindt, maar de focus ligt op de positieve gevolgen van het aankomen. Er staan inderdaad dingen tussen over situaties waar ik in heb gezeten, maar het is de bedoeling dat dat als negatieve periode wordt beschouwd. Het is aan jou om dat als ‘ideaalbeeld’ en ‘dat wil ik ook-beeld’ te zien, maar dat is niet de bedoeling geweest. Als je op zoek bent naar triggers, kun je ze overal vinden.

  22. Super mooi geschreven en echt waar

  23. Hele mooie blog Lotte! Zelf ben ik al heel wat aangekomen, en ervaar ook wat jij ervaart: vooral het stukje rationeler denken. Ik kan heel wat rationeler denken op dit gewicht. Ook al is aankomen en mijn spiegelbeeld nog steeds niet makkelijk. Ook ik verlang nog wep eens naar de tijd dat ik zo veel ondergewicht was, maar ik wil echt noiit meer zo bang of van de wereld zijn als toen. Dat is zeker een motivatie om door te gaan!

  24. Bedankt voor je prachtige stuk!!

  25. wat schrijf jij fijn!

  26. Ik ben nu in behandeling bij Human Concern, waar ze niet uitgaan van eerst aankomen. En dat werkt goed bij mij. Het aankomen komt ‘vanzelf’ als de focus er niet zo op ligt. Het zal vast niet bij iedereen zou werken, maar bij sommige mensen dus wel.

  27. Wat een ontzettend fijn en mooi stuk om te lezen. Er straalt onwijs veel kracht vanaf!
    Maar ik vind het daarnaast ook heel eerlijk en oprecht en zeker heel motiverend!

  28. HET taboe

  29. Je kunt beiden gebruiken Liadan, het en de. Het zou van meer waarde zijn als je inhoudelijk op de blog reageert.

  30. Mooi geschreven en mooi verhaal. Je schrijft eerlijk over het aankomen en daarom is het ook zo herkenbaar. De positieve kant maak je duidelijk en dat is mooi, hoewel de andere kant ook bestaat en dat beschrijf je ook, dat is goed aan je verhaal.

    Ik zou niets aantrekken van vervelende reacties, de meerderheid vindt je verhaal én jou super!
    Succes met het laatste stukje overwinnen!

  31. Mag ik dan even een eetgestoorde vraag stellen…

    Wanneer we het hebben over aankomen, hebben we het hier dan over “naar gezond gewicht” of naar “minder ondergewicht”? Want ik geloof best dat het voor je helderheid verschil maakt of je bmi 0 hebt of bmi 0+2 (bij wijze van spreke natuurlijk). Maar hoe zit het met het verschil tussen “wat” ondergewicht en “gezond gewicht”? Dat (voor de buitenwereld meestal) ‘acceptabel mager’ omslaat in ‘slank’?

  32. Zo, die komt binnen.Dit is wel wat ik even nodig had, iemand die vertelt hoe ze het ervaren heeft

  33. Wauw wat een top blog. Je bent zo ver gekomen. Echt een toppertje!

  34. super mooi en goed geschreven!!

  35. Mooi geschreven en wat goed dat je dit bent aangegaan. Ik ben ook bezig met aankomen, ik moet nog een paar kilo voor een gezond gewicht.

  36. Had dit zo nodig, echt heel erg bedankt! Geeft me weer de motivatie om verder te gaan.

  37. Lotte, jij bent ZO dapper! echt respect voor jou meis, je ziet er ook super vrolijk & gelukkig uit nu, veel beter dan bijvoorbeeld tijdens xxs.

  38. Super! Dit helpt me echt.

  39. lotte je bent super ga zo door
    heel opbeurend voor anderen ben trots op je
    daar hebben we wat aan

  40. Wauw, super blog! Mooi om deze verandering bij je te zien sinds xxs :). Je hebt een hele fijne schrijfstijl; het leest erg prettig. En ik vind de reactie van Anoniempje erg vreemd. Het is een mening, maar ik vind zelf niet echt dat je triggerende dingen beschrijft. Je beschrijft immers de situatie waar je je voor schaamt en waar je níet naar terug wilt. Succes met je weg naar een gelukkig(er) leven!

  41. Haai super dat je het leert accepteren lotte. Zelf heb ik geen eetstoornis maar ben wel 10 kilo afgevallen zonder dat ik het wou. Daar ben ik best verdrietig om geweest wat ik vind dat extreem dunne helemaal niet mooi. Ik heb mezelf vandaag overwonnen en me met alle angst die ik hab dat ik nog meer afgevallen zou zijn gewogen en er was 1.5 kilo bij!!! In een week of 3 dus ik ben nu blij dat ik aankom. Geloof het of niet. Natuurlijk wil ik niet doorslaan in aankomen. Maar ik gun het jou dat je op een dag naar de weegschaal kijkt en (als je nog te licht bent) denkt yess ik ben wat aangekomen!! En dat je gelukkig bent met je uiteraard jk en gewicht

  42. Mooi Geschreven lieverd, je bent een topper, ik ben trots op je

  43. Mooi geschreven hoor Lotte, echt daar mag je trots op zijn en ik heb respect voor je!
    En wat je schrijft is inderdaad herkenbaar, ik wil ook weer wat aankomen hoe eng en moeilijk ook want ik heb het ook een klein beetje ervaren na mijn opname, het wordt wat makkelijker als je minder ondergewicht hebt.. Niet makkelijk maar wel iets minder moeilijk dan het al is.

    Hou vol he!

  44. Dank je wel Lotte voor je verhaal! Het maakt zoveel duidelijker voor mij als moeder door te lezen wat er door t koppie gaat. Ik herken veel van jouw in het verhaal van mijn dochter. Fijn dat jij je verhaal wilt delen!

  45. Ik had m al gelezen op je blog! Je bent een topper!

  46. Super motiverend ik zelf ben nu eindelijk ook op de goeie weg helaas merk ik dat sinds ik aankom mijn lichaam zich stevig is aant verzetten en ik nu als maar gezondheidsklachten erdoor krijg maar ik blijf door zetten want never nooit wil ik weer in die hel terecht komen

  47. Aha, je zat in xxs. Nou, ben nu maar XXXXL trots dan!

    Maakt buiging.

  48. Ja, maar wat als je nadat je bent aangekomen alle hulp stopt omdat je “toch wel beter bent”?! WAT MOET JE DAN?

  49. Goed bezig Lotte!!! Ik kijk echt tegen je op en ik ben trots dat ik stiekem kan denken, met die heb ik in de groep van deeltijd gezeten (ahaa.. 😉
    xxx liefs

  50. Je zei: wat als je nadat je bent aangekomen alle hulp stopt omdat je “toch wel beter bent”
    Ik ben zelf ook in behandeling voor mijn anorexia en tegen mijn zeggen ze (mijn therapeuten) altijd we stoppen pas met de behandeling als jij denkt dat je klaar bent. Dus ik denk dat je je geen zorgen hoef te maken als je een gezond gewicht hebt en ze je dan opeens loslaten. Als de eventuele opname wel stopt heb je altijd nog iets van nazorg.

  51. Bedankt hiervoor. Ik heb sowieso een eetprobleem, maar mijn bloedwaarden en andere testen zijn ook ok, terwijl ik heel veel lichamelijke klachten heb die maar niet gevonden worden. Dit zal allemaal ook wel aan mijn gewicht en het eet probleem te maken hebben. Vele dingen van jou verhaal komen mij bekend voor. Het gaf mij de bevestiging die ik nodig had dat er iets aan doen NOODZAKELIJK is om weer een normaal leven te kunnen lijden en hopelijk ben ik binnenkort weer pijn-vrij en kan ik weer beetje sporten/bewegen.

  52. Wauw Lot,
    Wat een prachtverhaal!
    Echt supermooi geschreven en… I’m proud of you!

    Liefs!

  53. Je vertelt dit alsof afvallen of dun zijn slecht is?? Sorry hoor maar dit is echt bull shit. Grrr ik wordt hier dus zo ziek van. Elke keer gemene dingen roepen over dunne mensen! Waarom? hebben ze jullie iets aangedaan? het valt me op dat je iets veel makkelijker kan zeggen over iemands gewicht tegen een dun iemand, in plaats van andersom niet. (niet dat dat niet gebeurd) WETEN JULLIE NIET WAT VOOR PIJN JE DAN VOELT? jawel, omdat jullie precies het tegenovergestelde hebben. waarom dan zo een haat? En dan zie ik die idiote zinnetjes van botten zij voor honden vlees voor mannen?? probeer daar maar eens rekening mee te houden!!

    Liefs

  54. Het heeft me echt weer moed gegeven om door te zetten… Je hebt het echt prachtig verwoord hoe je opnieuw alles ‘echt’ begint te ervaren wanneer je bijkomt ! Dankjewel !

    veel liefs !

  55. Ik ben een man, 27 jaar oud, en ondertussen al ruim 10 jaar ondergewicht met ups en downs.
    Bij mannen is het mogelijk zelfs een nog groter taboe, omdat van een man eigenlijk verwacht wordt om breed & sterk te zijn. Dit beeld wordt zo overal in de media/reclame opgehangen.

    Hartelijk bedankt om je verhaal te delen!

  56. Goed geschreven! Ik heb het momenteel ook zo moeilijk met het aankomen. Dit wordt mij ook elke keer gezegd, dat je niet kan denken met ondergewicht, maar ik weet niet wanneer dit niet meer geld. Ik denk dat ik al genoeg ben aangekomen en mijn hoofd toch achterblijft en ben bang dat als ik meer aankom dat niets verandert. Kortom ik geloof niet meer dat ik nog echt zo ondergewicht heb dat ik door zou moeten. Zo lastig. Wanneer wist jij dat je kon stoppen met aankomen en dat het goed was?

  57. Het is waar! Ik heb precies hetzelfde ervaren nadat ik “slechts” twee kilo aankwam. Ik had jaren licht ondergewicht en alles veranderde met die twee kilo meer!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *