Veel mensen met een eetstoornis wegen zichzelf dagelijks. Zo’n anderhalf jaar geleden, was ik daar één van. Ik had ondergewicht en kreeg een eetlijst waarmee ik moest aankomen. Ik stond elke dag op de weegschaal. Langzaamaan zag ik het cijfer op de weegschaal stijgen en dat beangstigde me. Op dagen waarop ik wat was aangekomen, ook al was het maar een ons, raakte ik in paniek en ging ik meteen compenseren om het gewicht er weer af te krijgen. Vaak gebeurde dat niet eens bewust. Als dat dan was gelukt en het gewicht was er de volgende dag weer af, kon ik nog steeds niet ontspannen. Weer een dag later was mijn gewicht iets gedaald, wat mij dan triggerde. Het gaf me een enorme rush om af te vallen. Ik werd nog strenger voor mezelf en ging meer compenseren. Want, zou het niet geweldig zijn als er morgen weer wat af was?
Deze gedachtegang is voor veel van jullie vast herkenbaar. Sta je elke dag nog op de weegschaal, dan raad ik je één ding aan: doe het niet. Door dagelijks jezelf te wegen zal je schommelingen zien in je gewicht. Het is onmogelijk voor een lichaam om continu compleet stabiel te blijven in gewicht. Dit is dus niet iets waar je naar moet streven, want het is simpelweg niet mogelijk. Zelfs als je op een gezond gewicht zit zul je nog grote en kleine schommelingen kunnen zien. Ook ik heb dat en ik geef toe; in het begin is het erg moeilijk. Maar, het went. Het went helemaal.
Ik weeg nu al minstens een jaar één keer per week en het geeft me veel meer rust dan dagelijks wegen. Ik merk zelfs dat de schommelingen in mijn gewicht veel kleiner zijn als ik minder weeg dan wanneer ik elke dag weeg. Toen ik nog wel elke dag woog zag ik die schommelingen dagelijks en dan gebeurde er dus wat ik hierboven beschreef. Het was een vicieuze cirkel, het bleef zichzelf herhalen. Door één keer per week te wegen houd je, als dat nodig is, je gewicht nog in de gaten, maar is het al een stuk gezonder voor jezelf. Wekelijks, in plaats van dagelijks wegen wat voor mij een goede tussenstap. Je zult vast ook merken dat minder wegen minder stress oplevert dan andersom. Langzaamaan zal je er steeds minder mee bezig zijn en zeg nou zelf, dat is toch eigenlijk heel fijn?
Dit is misschien makkelijk gezegd, zal je denken, maar ik weet hoe het is. Het is heel moeilijk om te stoppen met zo’n dagelijks ritueel waar je waarschijnlijk van afhankelijk bent. Het hangt van je situatie af, maar in veel behandelingen wordt het wegen eerst afgebouwd, omdat meteen stoppen te moeilijk voor je zou kunnen zijn. Ikzelf ben wel meteen gestopt met dagelijks wegen, want in mijn behandeling werd het niet afgebouwd. Ik mocht mij eens per week wegen. Achteraf gezien is het voor mij wel beter geweest om het niet eerst af te bouwen, ook al heb ik het heel moeilijk gehad.
Wat mij hielp was iemand die het voor mij overnam. Ik kreeg een vaste dag in de week waarop ik me mocht wegen, in het gezelschap van iemand anders, zodat zij het in de gaten kon blijven houden. Die persoon die het voor mij overnam, was mijn moeder. Zij had strenge regels opgesteld rondom alles wat met de eetstoornis te maken had. Eén belangrijke regel daarvan was: er wordt alleen gewogen op de vaste weegdag.
In huis werd de weegschaal door haar verstopt, zodat ik ook niet stiekem kon wegen. Op moeilijke momenten ben ik heus weleens op zoek gegaan naar de weegschaal. Toch heb ik hem gelukkig nooit gevonden en dat is alleen maar beter geweest. Als de weegschaal niet verstopt werd en in de badkamer zou blijven liggen, weet ik van mezelf dat ik die verleiding niet kan kunnen weerstaan om toch er op te gaan staan, tenminste in die tijd. Daarom vind ik het een belangrijke tip die ik aan jullie kan meegeven om de weegschaal voorlopig door iemand te laten verstoppen. Het is het beste om dat te laten doen door de persoon met wie je op de weegdag weegt. Vaak zal dat een gezinslid van je zijn en hopelijk iemand die je goed kan vertrouwen.
Inmiddels kan ik zelf prima het zien van de weegschaal weerstaan zonder er op te stappen. Dit zal ook jij kunnen leren, naarmate je verder bent in je herstel. Als ik het kan, kan jij het ook. Het wekelijks wegen ga ik nog afbouwen. Ik wil niet voor de rest van mijn leven elke week op de weegschaal te moeten staan. Het is gezonder om jezelf uiteindelijk niet meer te wegen, of maar heel af en toe. Dat is iets om naar toe te werken, maar als je daar nog niet bent, is dat helemaal niet erg. Het is een proces waar je doorheen moet om gelukkiger en eetstoornisvrij te worden.
Mij gaf het minder wegen rust, ook al mocht ik dat van mijn eetstoornis niet toegeven. Het was stiekem toch wel erg fijn om niet steeds in stress wakker te worden, omdat er weer gewogen moest worden. Wat zou er deze keer gebeurd zijn met mijn gewicht? Ben ik aangekomen? Ben ik afgevallen? Deze gedachtes bleven even aanhouden, maar doordat ik de controle steeds moest overslaan, vervaagden ze. Ik kwam er namelijk toch niet achter wat het antwoord op deze vragen zal zijn. Ik moet toegeven, in het begin ging ik wat extra compenseren om ervan zeker te zijn dat het gewicht dat er heel misschien bij was gekomen, er af ging. Toch ging dit al snel over, binnen enkele dagen. Het ging snel en steeds een beetje beter.
Niet meer dagelijks wegen is een grote stap en een heel erg belangrijke in je herstel van je eetstoornis. Het is dan ook helemaal niet erg om hier hulp bij nodig te hebben. Het is juist sterk om om hulp te kunnen vragen en in heel veel gevallen is het hard nodig. Weet nog niemand in jouw omgeving dat je je dagelijks weegt? Of weten zij niet hoe ze hiermee om kunnen gaan? Stap op ze af. Ga bij jezelf na wat je van iemand nodig hebt om het dagelijks wegen te stoppen en vraag hulp bij de persoon waar je vertrouwd mee bent. Gun jezelf meer rust en vecht. Vecht tegen je eetstoornis voor een beter leven. Laat die weegschaal verstoppen, laat strenge regels opstellen en ga dit samen met iemand anders aan. It always seems impossible until it’s done. You can do this!
Geef een reactie