Aardig voor een ander, blokkade voor jezelf

Te lief zijn. Te aardig zijn. Te meegaand zijn. Te vaak ja zeggen, maar te vaak nee denken. Alles waar ‘te’ voor staat is natuurlijk niet goed, terwijl dat bij gedragingen als lief en aardig zijn toch nog steeds een beetje dubbel voelt. Het is tenslotte zó positief – zo lijkt het althans – dat je zou verwachten dat het voor iedereen goed kan zijn. Alleen maar winst, dacht ik altijd, maar daar kom ik van terug. 

Voor wie is die standaard eigenlijk?

Als jouw standaard – jouw ‘nulpunt’ en uitgangspunt – vooral heel aardig en lief is voor iedereen, waarom is dat dan eigenlijk? Dat is om te beginnen al geen overbodige vraag om te stellen. Het is namelijk heel menselijk om van alles te voelen en ook gezond om wisselende buien te hebben, waar alle emoties en stemmingen in thuis horen. Die horen bij jou en elk mens heeft daar een eigen vorm in, maar die maken ons compleet. Kunnen we het over eens zijn, toch?


Bron: artbyhybrid

Als jouw standaard ‘aardig’ is. Als jij standaard lief en meegaand bent, voor wie is die standaard dan eigenlijk bedoeld? Van nature zou je van alles moeten en mogen voelen, wat zegt het als dat helemaal niet (of te weinig) naar buiten komt? Als je bij jezelf zou inchecken, zou je waarschijnlijk ook wel eens iets anders voelen, maar de automatische piloot schakelt – nog voordat je dat gevoel kunt omarmen – naar de aardige stand. Eigenlijk is er dan meteen één duidelijke verliezer in dit spel. Want als aardig de standaard is, zou het goed kunnen dat je een groot deel van de tijd voorbijgaat aan hoe jij je werkelijk voelt. Om nog maar te zwijgen over het gevoel dat jij van een ander hebt, of krijgt. Is die persoon wel iemand waar je aardig voor wilt zijn? Of kom je aan die vraag niet eens toe? 

Zo automatisch voorbijgaan aan je gevoel, zeker als je daar op dagelijkse basis onbewust in vervalt, kan veel nadelige gevolgen hebben. Het verdoven van je gevoel en moeilijker bij je eigen behoeftes komen, met als gevolg daarvan een voortdurende innerlijke strijd. Verwarring over wat goed voor je is, verwarring over wat jij wilt, maar ook stress en burn-outklachten. Want het zijn op deze manier nogal wat ballen die je gevoelsmatig omhoog moet houden. 

Grenzeloos

En als die aardigheid er vooral is als automatisch masker, of voor (iemands) lieve vrede, dan is het al helemaal moeilijk om überhaupt nog grenzen aan te voelen – met je eigen weggestopte gevoel. Laat staan om ze te bewaken. Grote kans dat die er niet zijn, niet voelbaar zijn of telkens verplaatst worden. 

Want het is eigenlijk ook best aardig om iemand – ondanks dat je je vermoeid voelt – helemaal thuis af te zetten. Hoeveel extra moeite is dat nu eigenlijk? Je hebt de vorige keer ook ja gezegd toen je vriendin vroeg om te helpen, heel logisch dat ze het vraagt en dat je dat vanzelfsprekend weer kunt doen, toch? En je moeder heb je de vorige keer juist halsoverkop af moeten bellen omdat je zo in de knel kwam met je planning, dat kun je niet wéér maken…?! En die extra uren op je werk worden vast – vroeger of later – opgemerkt en gaan op een bepaalde manier in je voordeel werken, uiteindelijk doe je dit tenslotte allemaal voor jezelf, toch? 

Aardigheid kent geen grens. Alles is eigenlijk wel aardig, of lief. En op dit moment waarschijnlijk nog oprecht weinig moeite ook. De manieren waarop je anderen een plezier kunt doen zijn eindeloos. Wachten totdat dat uit zichzelf stopt, of totdat je op een magische manier ineens geen vragen meer krijgt of uit het niets de tijd voor jezelf hebt, is – denk ik – een illusie. 

Heeft het voor jou een functie?

Als we de ander even vergeten, heeft het aardig zijn – en aardig gevonden willen worden – misschien ook een duidelijke functie voor jouzelf? Dat kan natuurlijk van alles zijn. Het kan raken aan je perfectionisme. Een perfecte jij, perfecte situaties, de zon die altijd schijnt en niets dat aan jou kan liggen? Aan ‘het goed willen doen’ of zelfs ‘goed willen zijn’. Het kan de verwachtingen belichamen van jezelf, van anderen, of verwachtingen die je denkt dat anderen hebben. Geeft het angst of ongemak als je eraan denkt dat je soms niet aardig hoeft te zijn? Dat je ‘nee’ mag zeggen, minder meegaand hoeft te zijn? Allemaal vragen die het onderzoeken waard zijn.

Klaar met jezelf tegenwerken

Mijn aardig zijn, mijn ja-geknik en mijn lieve bedoelingen, zorgen op den duur eigenlijk helemaal niet voor een leuker, gezelliger of socialer leven. Ik wring me hierdoor eerder in allerlei bochten, raak vaak vervreemd van mijn eigen behoeftes en laat mensen eigenlijk ook minder toe dan ik zou willen. Als alles altijd goed is, als het altijd mooi weer is, is er denk ik ook altijd een stukje dat je niet laat zien. Misschien in de eerste plaats niet eens aan jezelf, dus je kan ook niet stellen dat je altijd bewust een masker opzet. Een onbewust masker dan? Een automatische piloot. Die verre van onecht is, maar ook niet helemaal compleet. Dit is dan ook geen pleidooi voor onaardig zijn, maar om echt te durven zijn. Om echt, compleet en misschien minder lief (of perfect) te mogen zijn. 

Lieve grenzen

Want zeg zou zelf, aardig zijn betekent niet dat je overal in mee hoeft te gaan, maar grenzen stellen betekent andersom dus ook niet dat je niet lief of begripvol bent. Je mag je lieve zelf zijn, zonder dat je jezelf of je eigen behoeftes – of planning – hoeft te verloochenen. Zonder jezelf te blokkeren. 

Zou jij wel eens minder aardig mogen zijn?

Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2021


Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.

Daphne

Geschreven door Daphne

Reacties

7 reacties op “Aardig voor een ander, blokkade voor jezelf”

  1. Ik geef wel mijn grenzen aan, maar dan zeggen anderen dit lukt je toch nog wel of dit hadden we afgesproken.
    Meestal in mijn woning!
    Maar soms ook op mijn werk.
    En dan ga ik over mijn eigen grenzen heen en dan is het te laat want dan raak ik heel erg overprikkeld.
    Maar voor dierbaren mensen die me nodig hebben ga ik soms met alle liefde een klein beetje er over heen want hun doen ook veel voor mij.
    Maar sommige mensen uit mijn woning verwachten echt teveel.
    Ik weet gewoon niet hoe ik hier mee om moet gaan.😪

  2. Dit artikel sluit goed op mij aan. Prettig om te lezen en toch wel confronterend. Maar hier en daar stoort een negatieve ondertoon me een beetje. Ik sta de laatste jaren graag mega positief in het leven, en geef dit graag als aanvulling / tip mee aan de meiden hier. Als bijvoorbeeld het zonnetje niet schijnt of je super moe bent, dan hoeft dat nog niet negatief te zijn. Ga lekker naar het strand als het regent of kruip heerlijk in bed als je daar behoefte aan hebt. Je hoeft zelfs niemand écht teleur te stellen, meestal.

    Ik kon laatst bijvoorbeeld niet bij de verjaardag van een vriendin zijn. Ik vertelde haar dat er goed en slecht nieuws was. Slechte nieuws: ik ging iets anders heel leuks doen waardoor ik helaas niet naar haar kon komen, goede nieuws: nu hadden we weer een reden om een extra ‘date’ samen te plannen! Ze was nu zelfs blij voor mij om het ‘slechte nieuws’ en stiekem vinden we dat laatste allebei nog leuker ook.

    1. Wat een mooie toevoeging, Anna:)

  3. Geweldige blog Daphne.

  4. Top-blog, die had ik wel ff nodig. Ik ben ook zo’n pleaser.

  5. Het is wel goed om aardig te zijn en te doen,en je kunt ook best wel veel voor iemand over hebben ook al voel je er niet voor of komt het niet heel goed uit. Maar als het structureel gebeurt dan word je zelf wrokkig en mokkig. Ook ben je dan eigenlijk ook je relaties aan het ondermijnen door je niet als gelijke op ge stellen. Dat gaat toch wringen van beide kanten.
    Als je voelt dat iemand zich opoffert om te pleasen is dat ook echt helemaal geen fijn gevoel !

  6. Dit is wel erg herkenbaar en zelfs ook confronterend.
    Op een goede en positieve manier welteverstaan.
    Zelf heb ik ook vaak last met te aardig, te lief en zelfs soft te zijn.
    Daardoor voel ik me vaak erg kwetsbaar.
    En heb sterk het gevoel dat bepaalde mensen hierdoor over me heen lopen.
    Ik heb lange tijd laat gehad met van sociale angsten, onzekerheid en onderdanigheid.
    En ik deed niets anders dan me ver-excuseren en mezelf wegcijferen.
    Tegenwoordig ben ik me hier wel veel bewuster van.
    Ik heb er echter nog wel winst in te boeken.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *