Iets accepteren is vaak ontzettend lastig. Vaak is het namelijk iets dat niet gaat zoals je had gewild dat het zou gaan of is het iets dat niet fijn is zoals het is. Dat kan op allerlei gebieden. Acceptatie en perfectionisme botsen dan ook regelmatig met elkaar. Aan de ene kant wil je iets bereiken of streef je ergens naar en aan de andere kant is het soms belangrijk dingen te los te laten. Zo ook wat betreft herstel, je lichaamsbeeld, uiterlijk, problemen of teleurstellingen. Tegen sommige dingen kun je je niet blijven verzetten, soms moet je je ergens bij neerleggen. En heel stiekem, maak je dan ineens toch wat stappen vooruit. Acceptatie geeft rust, ruimte en tevredenheid. Is dat niet ook een beetje vooruitgang?
Ik heb lange tijd heel veel dingen niet kunnen accepteren. Op uiterlijk, sociaal, emotioneel en praktisch gebied. Ik denk dat we daar allemaal wel eens tegenaan lopen. Dat we hoopten dat dingen anders waren en dat kan best wel eens frustrerend zijn. Je kunt je er aan blijven storen of het willen blijven veranderen totdat je erbij neervalt. Dat was iets wat ik bijvoorbeeld deed als het om mijn lichaam ging. Letterlijk zelfs.
Ik wilde dat mijn lichaam er anders uitzag en ging daar heel ver voor. Toch kon ik alsmaar niet tot acceptatie komen van het lichaam dat ik had, omdat ik niet wilde dat dit zo bleef. Ik wilde dat het strakker, mooier, gladder en dunner was. Niet dit. Toen ik uiteindelijk stap voor stap besloot dan maar te accepteren hoe het eruit zag, bracht dat natuurlijk eerst de nodige frustraties. Ik wilde het niet accepteren. Toen ik dat uiteindelijk toch langzaam begon te doen en de drang om mijn uiterlijk anders te maken dan het is losliet, kreeg ik rust. Ik kwam op een punt dat ik bepaalde dingen maar gewoon zo liet zijn en er niet teveel aandacht meer aan schonk. Ik richtte me niet meer constant op negatieve dingen van mijn uiterlijk en dat had uiteindelijk voordelen.
Acceptatie zorgde juist voor stiekeme vooruitgang van mijn zelfbeeld. Doordat ik stopte mezelf af te snauwen, kwam er ruimte om mezelf stap voor stap en met de tijd weer mooi te leren vinden. Doordat de negativiteit en strijd minder werd, kwam er ruimte voor positiviteit en herstel. Dat was niet iets wat ik had verwacht. Ik dacht dat ik mezelf met het accepteren van mijn lichaam juist voor de rest van mijn leven niet mooi genoeg zou voelen en dik. Dat accepteerde ik, maar ik had niet gedacht dat ik daar overheen zou kunnen komen.
Loslaten
Ook op andere gebieden heb ik bepaalde dingen ‘aan een ballonnetje gehangen’, zoals ik dat soms noem. Bij een mindfulnesstraining leerde ik die metafoor over de ballonnen. Als ik ergens over bleef piekeren of problemen steeds weer terug bleven keren terwijl ik ze toch niet op kon lossen, hing ik deze denkbeeldig aan een ballonnetje. Ik schreef het denkbeeldig op het briefje dat ik aan de ballon hing en liet hem op. Als ik er dan weer aan dacht, kon ik mezelf bevrijden van het piekeren door mezelf eraan te herinneren dat ik het los had gelaten. Ik had geaccepteerd dat het zo is zoals het is.
Ik heb heel veel dingen aan ballonnetjes gehangen. Van vervelende gesprekken of opmerkingen die door mijn hoofd blijven tollen tot moeilijke herinneringen van vroeger. En van schuldgevoelens over eten tot aan de drang om te compenseren en van verdriet tot aan boosheid. Door te accepteren dat ik bepaalde dingen voel, neemt de drang om het weg te stoppen af. Ik hoef niet meer zo hard te vechten. Ik probeer het er te laten zijn, zoals het is. Te accepteren dat ik mij nu eenmaal rot voel, maar ook het vertrouwen te hebben dat dat weer voorbij gaat.
Rouwen
Acceptatie heeft altijd tijd nodig. Vaak moet je eerst een stukje rouwen om wat niet gaat veranderen of om iets dat je zult missen. Bijvoorbeeld een bepaalde rol van je ouders die ze niet innamen, terwijl jij dat nodig had toen je klein was. Of een vriendschap of relatie die niet meer liep en waar je afscheid van moest nemen. Maar het kunnen ook overblijfselen van je eetstoornis, sombere gevoelens of bijvoorbeeld je ontevredenheid over je lichaam zijn. Dingen die je eigenlijk niet wilt laten zijn zoals ze zijn. Dingen die je wilt veranderen. Je gaat stoppen ze bewust te veranderen wanneer je ze accepteert, en dat voelt in het begin soms eng en teleurstellend.
Toch kan accepteren van bepaalde dingen die negatief zijn, niet alles, je helpen om juist verder te komen. Je accepteert een stuk, waardoor je rust krijgt en ruimte om je op andere dingen te richten. Neem het voorbeeld van je lichaamsbeeld. Toen ik accepteerde dat mijn lichaam nu eenmaal niet mooi was, stopte ik met afstraffen, streng lijnen en negatieve woorden richting mezelf uit te spreken. Ik werd niet meteen positief, maar liet het voor wat het was. Uiteindelijk heeft dit voor mij juist groei betekent op dit gebied. Daar ging wel heel wat tijd overheen, maar uiteindelijk leerde ik inzien wat ‘wel oké’ en uiteindelijk zelfs mooi was aan mijn lichaam. Door het te accepteren zette ik de zwarte bril waarmee ik naar mijn lichaam keek af, maar ik zette geen roze op, en dat was prima.
Wat betreft sociale situaties, zoals je ouders of een andere relatie die niet is zoals je eigenlijk hoopt, kan acceptatie ook een positieve rol spelen. Ik hoorde van een kennis dat zij met een van haar ouders een moeilijke band had. Daar bleef ze tegenaan lopen. Ze had zo graag een moeder gehad die wel… Maar dat was nu eenmaal niet zo. Na gezinsgesprekken, proberen haar moeder te veranderen en veel teleurstellingen besloot ze het te accepteren. Daar kwam ook een stukje rouw bij kijken, want ze wilde eigenlijk niet dat het zo was. Toch hielp accepteren haar om juist te gaan zien wat ze wel had in haar leven, wie er wel die rollen konden vervullen die ze bij haar moeder miste en hoe ze het met vrienden heel fijn kon hebben op momenten dat ze dat nodig had. De band met haar moeder werd daardoor ook rustiger en minder krampachtig.
Accepteren is vaak erg moeilijk, maar ik wil je met deze woorden in dit blog toch even aan het denken zetten. Zijn er bijvoorbeeld situaties, eigenschappen, relaties of gevoelens die je misschien beter kunt accepteren, zodat je wat rust krijgt? Als acceptatie achteruitgang wordt, moet je er misschien nog aan werken. Maar wanneer je stiekem weet dat acceptatie, loslaten, misschien wel iets op kan leveren, probeer het dan. Bespreek het met mensen om je heen, praat erover of schrijf een afscheidsbrief aan hetgeen je los gaat laten. Accepteer de dingen die je los moet laten. Als je loslaat, heb je beide handen vrij.
Geef een reactie