Mensen met ADHD of ADD hebben met name last van een korte spanningsboog, taken niet afmaken, dingen vergeten en bij ADHD speelt ook hyperactiviteit een rol. Bijna tien procent van de kinderen en jongeren heeft deze stoornis. Maar hoe kun je het eigenlijk een stoornis noemen als zoveel mensen het hebben? En is het eigenlijk wel een foutje of is het gewoon een karaktereigenschap?
‘’Ik heb ADHD. Volgens de juf kan ik mij niet zo goed concentreren en ben ik te druk. Mijn hersenen werken niet ”zoals het hoort.” Zelf vind ik het helemaal niet erg dat ik veel energie heb, maar wel als ik op school ben. Daar moet ik veel stil zitten en luisteren. Maar ik houd er juist heel erg van om bezig te zijn en te praten.” -Anoniem-
Naar mijn idee is ADHD meer het probleem van de maatschappij, dan van de persoon in kwestie. Als je druk bent, niet zo lang stil kunt zitten of alleen je aandacht ergens bij kunt houden als je het interessant vindt, betekent dit dan dat er iets mis is? Volgens mij niet. Volgens mij ben je dan anders dan die 90%, maar is dat niet meteen een ziekte. Het werkt bij jou gewoon anders dan bij de menigte.
‘’Mijn vriendin kan zich onwijs lang op een boek storten, ze houdt het uren vol om te lezen en haar huiswerk te maken. Ik heb ADD. Of is dat concentreren gewoon niet zo’n sterk punt van mij? Ik kijk wel een film over het boek, praat er over met mensen of zoek dingen op internet op. Ik ben niet zo’n lezer, ik onderneem graag dingen. Ik kan wel huiswerk maken, maar geen uren lang, daardoor haal ik niet zulke hoge cijfers. Het is gewoon niet mijn leerstijl, ik kan weer andere dingen heel goed. Voor mijn stage haal ik altijd goede resultaten, dan kan ik echt wat ondernemen.” -Anoniem-
Een leerling die geen uren kan studeren in studieboeken heeft niet perse geen gebrek aan motivatie of een vorm van ADHD. Het kan toch ook gewoon zo zijn dat ze niet het type is om zich lang te concentreren. Sinds wanneer is lang stilzitten, je netjes aan de regels houden, boeken uitlezen en stipt op tijd zijn iets dat iedereen heel goed hoort te kunnen? Wie heeft verzonnen dat je anders geen normaal mens bent?
De een is nu eenmaal goed in stil zitten, de ander niet. De een is nu eenmaal een denker, de ander doet. Sommige mensen piekeren veel over dingen, de ander heeft dat heel overzichtelijk in zijn hoofd. De ene persoon is heel georganiseerd, de ander heeft een rommeltje in huis. Is dat dan perse fout?
In de maatschappij waarin we nu leven is het belangrijk om je aan regels te houden. Die regels hebben we opgesteld zodat dingen georganiseerd kunnen worden en te overzien zijn. We willen het leven voorspelbaar maken, om zo zekerheden in te kunnen plannen. Het is tegenwoordig belangrijk om te doen wat er van je verwacht wordt en daarom moeten we allemaal aan dezelfde eisen kunnen voldoen.
Miljoenen jaren geleden waren de korte spanningsboog, avontuurlijkheid en veel energie iets positiefs. De jagers en verzamelaars hadden dit nodig en pasten hiermee prima binnen de maatschappij, voor zover die er toen was. Het was prima als je ‘smiddags langs kwam of de volgende dag, omdat er nu eenmaal iets anders tussendoor kwam. Het was handig als je iedere vogel, konijn of mier voorbij zag lopen. Belangrijker dan luisteren naar een gesprek of netjes en stil rechtop zitten. Het avontuurlijke en vele denken maakte mensen creatief en innovatief.
Natuurlijk weet ik ook wel dat het tegenwoordig handig is om bepaalde tijdstippen af te spreken. Dat de trein van 32 over 3 ook echt om 32 vertrekt en dat je niet zomaar een gesprek met je baas kan vergeten, een toetst op school kunt missen, omdat er een vogel voorbij vloog. Maar dat dit moeilijk is voor iemand met ADHD, of laten we zeggen, andere karaktereigenschappen, betekent niet dat dit een afwijking is.
We hebben een heleboel problemen als stoornis benoemd, die helemaal geen ziekte of foutje in het brein zijn. Het is gewoon anders dan bij de meeste mensen, maar niet mislukt of verkeerd. De maatschappij kan er alleen niet zo goed mee omgaan waardoor het opvalt, er dingen mis gaan en mensen die afwijkende eigenschappen hebben in een hokje gestopt moeten worden: ‘’Jij bent niet zoals de rest, zorg dat je toch zo wordt.”
Medicijnen, therapie en allerlei anderen dingen worden ingezet om mensen met de diagnose ADHD goed mee te laten doen. Maar is dat eigenlijk wel haalbaar? Is dat niet een beetje hetzelfde als een puppy vragen om zich te gedragen als zijn brave volwassen hond? Is dat niet hetzelfde als een ballon vol lucht onder water duwen, zodat hij er niet boven op blijft drijven en zichtbaar wordt?
Niet bij de 90% horen is niet altijd gemakkelijk. In tegendeel, het kan best wat problemen opleveren en je niet altijd even happy laten voelen. Het klinkt nu misschien heel leuk en uniek, maar soms wil je natuurlijk ook gewoon horen bij de grote menigte. Je wilt niet opvallen. Als je AD(H)D hebt, ben je vaak toch net even anders dan de rest. Niet altijd leuk, maar het is zo. Probeer daar het beste van te maken. Je bent niet fout, verkeerd, mislukt of dom. Absoluut niet. Je bent alleen niet doorsnee en daar moet je even mee om leren gaan en het mooie van in leren zien.
Door de eisen in deze maatschappij zul je vast wel eens even tegengewerkt worden door jouw karakter. Je raakt misschien wat sneller overprikkeld, moet je inhouden, floept er verkeerde opmerkingen uit, let niet op wanneer dat zou moeten, vergeet dingen of komt te laat. Dingen die niet zomaar geaccepteerd worden, ook al kun je er niets aan doen.
Je kunt het ook anders bekijken. De combinatie van eigenschappen die bij ADHD hoort, is een bijzonderheid. Veel mensen met ADHD zijn gevoelig, innovatief, creatief, energiek en avontuurlijk, zolang ze niet worden afgeremd. Het impulsieve kan voor leuke situaties zorgen. Natuurlijk zijn er altijd nadelen, maar ook iemand zonder ADHD ervaart soms negatieve kanten aan zijn of haar persoonlijkheid. Jij bent net zo ‘goed zoals je bent’, als iemand die niet jouw karaktereigenschappen heeft. Probeer dat te omarmen.
Veel mensen met ADHD proberen ervoor te zorgen dat ze zich wat beter kunnen concentreren, vaker op tijd komen of doen hun best om dingen te ordenen in huis. Het lijkt mij ook heel belangrijk om jezelf hierin te stimuleren, omdat het nu eenmaal fijn is als je er toch een klein beetje in groeit. Perfect zal het niet worden (maar wat is perfect?), dus probeer dat los te laten. Je kunt jezelf in ieder geval wel motiveren en kijken naar wat jou helpt om wat lekkerder binnen de eisen van de maatschappij te bewegen en toch jezelf te blijven.
Stop jezelf niet weg, onderdruk geen gevoelens en verdoof jezelf niet zodat je minder denkt of impuslief bent. Jezelf afvlakken is niet vol te houden, het breekt je op. Misschien heb je daar wel een eetstoornis door ontwikkeld. Ben jij heel gevoelig, snel overprikkeld, snel afgeleid of hyperactief, zie dit dan niet als iets wat je weg moet maken, maar probeer het er te laten zijn. Iedereen heeft zijn eigenaardigheden, ook de mensen die bij die 90% behoren.
Je bent goed, met al je gekkigheden.
Lees ook: AD(H)D en een eetstoornis
Plaatjes: Weheartit
Bron: Nina.be
Geef een reactie