Veel meiden hebben tijdens hun eetstoornis een lastige verhouding met de weegschaal en kilo’s. Onwijs lastig, want juist als je wilt herstellen krijg je er veel mee te maken. Misschien val je juist af naar een gezonder gewicht, of moet je aankomen tot een gezond gewicht. In ieder geval krijg je ermee te maken, of je nu wilt of niet. Die relatie met je weegschaal kan behoorlijk lastig te verbreken zijn. En moet je deze wel verbreken?
Misschien weeg je jezelf wel helemaal niet meer, maar moet je dit door de behandeling juist wel weer gaan doen. Of je woog jezelf meerdere keren per dag en mag dat nu ineens nog maar ééns per week. Natuurlijk super eng om dit af te bouwen of er juist weer mee geconfronteerd te worden.
Hoe doen mensen zonder eetstoornis dat eigenlijk? In mijn omgeving zie ik in ieder geval dat mensen die aan de lijn zijn, of problemen met overgewicht hebben zich af en toe wel wegen. Maar sommige doen dat ook juist niet, omdat ze het gewoonweg niet leuk vinden of geen zin hebben om bezig te zijn met hun gewicht. De meeste mensen wegen zich een paar keer per jaar. Gewoon uit nieuwsgierigheid of omdat ze denken aangekomen of afgevallen te zijn.
Er zijn ook een heleboel mensen die zich helemaal niet wegen. Die mensen weten wel dat ze aangekomen of afgevallen zijn als hun broek strakker of losser zit. Ze letten dan weer even wat meer op hun eten en daarna is er niks meer aan de hand. Een best gezonde gedachte, want echt nodig heb je dat ding niet.
Problemen hebben met de weegschaal is niet gek wanneer je een eetstoornis hebt. Lees maar eens het blog over ”De weegschaal en een eetstoornis”. Wegen kan je een gevoel van controle geven. Echter heb jij zelf de controle niet op dat moment, maar je eetstoornis. Maar wat doe je als de relatie met je weegschaal verstoord is, je eigenlijk alleen maar bezig bent met wat je weegt, hoeveel je aankomt of afvalt en je hele humeur hier vanaf hangt? Hoe kom je daar vanaf? Daar is helaas niet één duidelijke oplossing voor. Voor iedereen werkt dit namelijk anders, omdat die stomme weegschaal bij iedereen een andere functie heeft ingenomen. Maar je kunt hier zeker een aantal stappen in zetten!
Tip 1: Weg ermee
Bij sommige mensen helpt het om van de één op andere dag de weegschaal de deur uit te zetten. Je kunt daar ook een soort ritueel van maken. Gooi hem uit een raam (pas op voor ongelukken), sla hem met een veiligheidsbril op en andere bescherming met een hamer aan stukken of breng hem naar het grofvuil of een container. Je kunt hier je vrienden of andere mensen waaraan je steun hebt bij betrekken.
Tip 2: Afbouwen
Past de vorige tip niet bij jou, dan kun je het wegen ook afbouwen. Het kan daarbij helpen om dit af te spreken met mensen die jou steunen of in je therapiegroep. Mocht je tijdens het afbouwen moeilijke momenten ervaren, praat er dan over met die mensen of schrijf in je dagboek of hier op Proud.
Tip 3: Relativeren
Misschien past het meer bij je alleen nog in therapie te wegen en vooral je gedachten rondom die weegschaal te ontkrachten. Ik was bijvoorbeeld lange tijd bang voor kilo’s en had een ”magische grens”. Eerst lag die grens bij X kilo. Als ik dat zou wegen, zou ik geen ernstig ondergewicht meer hebben en daaraan zaten allerlei eetgestoorde gedachten vast. Ik praatte hierover en kwam verder aan tot mijn minimum, mijn gezonde gewicht. Van de één op andere dag voelde ik mij superdik, terwijl ik eigenlijk maar een halve kilo aan was gekomen. Ik was mijn magische grens over, en dat deed mijn eetstoornis flink opspelen.
Ik ben gedurende het aankomen bezig geweest met een bepaalde relativerende oefening die mij hier bij hielp. Van te voren moest ik opschrijven wat ik dacht dat ik aangekomen zou zijn, of ik mij dikker voelde en hoeveel zwaarder ik mij dan lichamelijk voelde. Na het wegen schreef ik daaronder hoeveel ik daadwerkelijk was aangekomen. Ik leerde hier door zien dat mijn gevoel van dik zijn totaal niet klopte. De ene keer voelde ik mij zelfs best wel slank en dan bleek ik wel aangekomen te zijn.
Tip 4: Controle loslaten
Accepteren dat je gewicht nu eenmaal is zoals het is, is lastig, want de weegschaal helemaal loslaten is vaak enorm eng. Ik heb dit pas een jaar nadat ik echt hersteld was gedaan. Ik vond dat ik mezelf nog af en toe moest controleren en wilde ook weer niet heel erg gaan aankomen en ook niet meer afvallen. Op ten duur merkte ik dat ik af en toe schommelde. Iedereen schommelt tussen de 1-2 kilo en zolang het bij die schommeling blijft, is er niks aan de hand. Die weegschaal heb ik dus niet meer, ook vond ik dat nog best even wennen. Intussen weeg ik mezelf denk ik nog maar twee keer per jaar en merk ik dat er geen bal verandert en als er wat veranderd is, heb ik dat niet eens door. Het is niet meer belangrijk. Zolang ik me maar goed voel.
Als ik mij nu dik voel, weet ik dat dit niets met mijn gewicht te maken heeft, maar alles met mijn emotie. Daarover praten, nadenken en gevoel toelaten, zorgt dat ik voor mijn gevoel ineens weer gewoon slank ben. Dik voelen is een raar iets als je een eetstoornis hebt en er klopt geen bal van.
Tip 5: Ouders
Het kan ook helpen om de weegschaal door je ouders te laten verstoppen in huis. Veel meisjes hebben echter de neiging op zoek te gaan naar de weegschaal. Hiermee ben je dan niet geholpen, maar de drang is soms moeilijk te weerstaan. Merk je dat het je niet lukt hiermee om te gaan, zeg dat dan ook en vraag of ze hem achter gesloten deur kunnen bewaren of weg willen doen. Je kunt eventueel eens in de week of eens in de twee weken met één van je ouders jezelf wegen, mocht je dat nog fijn vinden. Maar door hem niet in eigen beheer te hebben, kun je er niet in doorslaan.
Tip 6: Confrontatie aangaan
Wil je liever niet wegen en je gewicht eigenlijk niet meer weten, vraag jezelf dan af of dit jou helpt. Als je bijvoorbeeld weet dat je ondergewicht hebt, maar hier de confrontatie mee ontwijkt, kan het handig zijn om jezelf toch te wegen, mits je ook in behandeling gaat. Laat je hierin goed begeleiden. Hou jezelf niet voor de gek door de ernst van je eetstoornis niet in te willen zien.
Tip 7: Blind wegen
Voel je je eigenlijk wel prima, maar rommel je enorm met eten en moet je van je hulpinstantie weer gaan wegen, praat hier dan over. Misschien is het goed om de angst voor je gewicht te doorbreken, maar soms kan het ook goed zijn om jezelf niet meer te gaan wegen en blind te gaan wegen. Blind wegen kan helpend zijn als je bijvoorbeeld stabiel bent in gewicht of het bijvoorbeeld momenteel niet helpend voor je is om je gewicht te weten.
Hulpinstanties die jou begeleiden in het herstel van een eetstoornis, willen je gewicht vaak in de gaten houden, omdat ze waken over jouw gezondheid en hier voor een deel vanaf kunnen lezen of het goed gaat met eten of niet. Wil je blind gaan wegen om de relatie met de weegschaal te verbreken of niet opnieuw aan te gaan, dan is blind wegen een goede optie. De instantie weet dan wel hoeveel je weegt en praat hier alleen met jou over wanneer er opvallende stijgingen of dalingen zijn. Dit wordt bijvoorbeeld gedaan door achterstevoren op de weegschaal te gaan staan.
Laat die weegschaal geen rol in je leven spelen. Het is ook maar een ding. Probeer te kijken hoe je weer een gezonde relatie met die weegschaal op kunt bouwen. Misschien kun je steun vinden in DIT topic op het forum van Proud2bme.
Heb jij nog tips?
*Data EDAD 30 juni komt uit 2012
Geef een reactie