Afkicken van de weegschaal

Veel meiden hebben tijdens hun eetstoornis een lastige verhouding met de weegschaal en kilo’s. Onwijs lastig, want juist als je wilt herstellen krijg je er veel mee te maken. Misschien val je juist af naar een gezonder gewicht, of moet je aankomen tot een gezond gewicht. In ieder geval krijg je ermee te maken, of je nu wilt of niet. Die relatie met je weegschaal kan behoorlijk lastig te verbreken zijn. En moet je deze wel verbreken?

Misschien weeg je jezelf wel helemaal niet meer, maar moet je dit door de behandeling juist wel weer gaan doen. Of je woog jezelf meerdere keren per dag en mag dat nu ineens nog maar ééns per week. Natuurlijk super eng om dit af te bouwen of er juist weer mee geconfronteerd te worden.

Hoe doen mensen zonder eetstoornis dat eigenlijk? In mijn omgeving zie ik in ieder geval dat mensen die aan de lijn zijn, of problemen met overgewicht hebben zich af en toe wel wegen. Maar sommige doen dat ook juist niet, omdat ze het gewoonweg niet leuk vinden of geen zin hebben om bezig te zijn met hun gewicht. De meeste mensen wegen zich een paar keer per jaar. Gewoon uit nieuwsgierigheid of omdat ze denken aangekomen of afgevallen te zijn.

Er zijn ook een heleboel mensen die zich helemaal niet wegen. Die mensen weten wel dat ze aangekomen of afgevallen zijn als hun broek strakker of losser zit. Ze letten dan weer even wat meer op hun eten en daarna is er niks meer aan de hand. Een best gezonde gedachte, want echt nodig heb je dat ding niet.

Problemen hebben met de weegschaal is niet gek wanneer je een eetstoornis hebt. Lees maar eens het blog over ”De weegschaal en een eetstoornis”. Wegen kan je een gevoel van controle geven. Echter heb jij zelf de controle niet op dat moment, maar je eetstoornis. Maar wat doe je als de relatie met je weegschaal verstoord is, je eigenlijk alleen maar bezig bent met wat je weegt, hoeveel je aankomt of afvalt en je hele humeur hier vanaf hangt? Hoe kom je daar vanaf? Daar is helaas niet één duidelijke oplossing voor. Voor iedereen werkt dit namelijk anders, omdat die stomme weegschaal bij iedereen een andere functie heeft ingenomen. Maar je kunt hier zeker een aantal stappen in zetten!

Tip 1: Weg ermee
Bij sommige mensen helpt het om van de één op andere dag de weegschaal de deur uit te zetten.
Je kunt daar ook een soort ritueel van maken. Gooi hem uit een raam (pas op voor ongelukken), sla hem met een veiligheidsbril op en andere bescherming met een hamer aan stukken of breng hem naar het grofvuil of een container. Je kunt hier je vrienden of andere mensen waaraan je steun hebt bij betrekken. 

Tip 2: Afbouwen
Past de vorige tip niet bij jou, dan kun je het wegen ook afbouwen.
Het kan daarbij helpen om dit af te spreken met mensen die jou steunen of in je therapiegroep. Mocht je tijdens het afbouwen moeilijke momenten ervaren, praat er dan over met die mensen of schrijf in je dagboek of hier op Proud.

Tip 3: Relativeren
Misschien past het meer bij je alleen nog in therapie te wegen en vooral je gedachten rondom die weegschaal te ontkrachten.
Ik was bijvoorbeeld lange tijd bang voor kilo’s en had een ”magische grens”. Eerst lag die grens bij X kilo. Als ik dat zou wegen, zou ik geen ernstig ondergewicht meer hebben en daaraan zaten allerlei eetgestoorde gedachten vast. Ik praatte hierover en kwam verder aan tot mijn minimum, mijn gezonde gewicht. Van de één op andere dag voelde ik mij superdik, terwijl ik eigenlijk maar een halve kilo aan was gekomen. Ik was mijn magische grens over, en dat deed mijn eetstoornis flink opspelen.

Ik ben gedurende het aankomen bezig geweest met een bepaalde relativerende oefening die mij hier bij hielp. Van te voren moest ik opschrijven wat ik dacht dat ik aangekomen zou zijn, of ik mij dikker voelde en hoeveel zwaarder ik mij dan lichamelijk voelde. Na het wegen schreef ik daaronder hoeveel ik daadwerkelijk was aangekomen. Ik leerde hier door zien dat mijn gevoel van dik zijn totaal niet klopte. De ene keer voelde ik mij zelfs best wel slank en dan bleek ik wel aangekomen te zijn.

Tip 4: Controle loslaten
Accepteren dat je gewicht nu eenmaal is zoals het is, is lastig, want de weegschaal helemaal loslaten is vaak enorm eng.
Ik heb dit pas een jaar nadat ik echt hersteld was gedaan. Ik vond dat ik mezelf nog af en toe moest controleren en wilde ook weer niet heel erg gaan aankomen en ook niet meer afvallen. Op ten duur merkte ik dat ik af en toe schommelde. Iedereen schommelt tussen de 1-2 kilo en zolang het bij die schommeling blijft, is er niks aan de hand. Die weegschaal heb ik dus niet meer, ook vond ik dat nog best even wennen. Intussen weeg ik mezelf denk ik nog maar twee keer per jaar en merk ik dat er geen bal verandert en als er wat veranderd is, heb ik dat niet eens door. Het is niet meer belangrijk. Zolang ik me maar goed voel.

Als ik mij nu dik voel, weet ik dat dit niets met mijn gewicht te maken heeft, maar alles met mijn emotie. Daarover praten, nadenken en gevoel toelaten, zorgt dat ik voor mijn gevoel ineens weer gewoon slank ben. Dik voelen is een raar iets als je een eetstoornis hebt en er klopt geen bal van.

Tip 5: Ouders
Het kan ook helpen om de weegschaal door je ouders te laten verstoppen in huis.
Veel meisjes hebben echter de neiging op zoek te gaan naar de weegschaal. Hiermee ben je dan niet geholpen, maar de drang is soms moeilijk te weerstaan. Merk je dat het je niet lukt hiermee om te gaan, zeg dat dan ook en vraag of ze hem achter gesloten deur kunnen bewaren of weg willen doen. Je kunt eventueel eens in de week of eens in de twee weken met één van je ouders jezelf wegen, mocht je dat nog fijn vinden. Maar door hem niet in eigen beheer te hebben, kun je er niet in doorslaan. 

Tip 6: Confrontatie aangaan
Wil je liever niet wegen en je gewicht eigenlijk niet meer weten, vraag jezelf dan af of dit jou helpt.
Als je bijvoorbeeld weet dat je ondergewicht hebt, maar hier de confrontatie mee ontwijkt, kan het handig zijn om jezelf toch te wegen, mits je ook in behandeling gaat. Laat je hierin goed begeleiden. Hou jezelf niet voor de gek door de ernst van je eetstoornis niet in te willen zien.

Tip 7: Blind wegen

Voel je je eigenlijk wel prima, maar rommel je enorm met eten en moet je van je hulpinstantie weer gaan wegen, praat hier dan over. Misschien is het goed om de angst voor je gewicht te doorbreken, maar soms kan het ook goed zijn om jezelf niet meer te gaan wegen en blind te gaan wegen. Blind wegen kan helpend zijn als je bijvoorbeeld stabiel bent in gewicht of het bijvoorbeeld momenteel niet helpend voor je is om je gewicht te weten.

Hulpinstanties die jou begeleiden in het herstel van een eetstoornis, willen je gewicht vaak in de gaten houden, omdat ze waken over jouw gezondheid en hier voor een deel vanaf kunnen lezen of het goed gaat met eten of niet. Wil je blind gaan wegen om de relatie met de weegschaal te verbreken of niet opnieuw aan te gaan, dan is blind wegen een goede optie. De instantie weet dan wel hoeveel je weegt en praat hier alleen met jou over wanneer er opvallende stijgingen of dalingen zijn. Dit wordt bijvoorbeeld gedaan door achterstevoren op de weegschaal te gaan staan. 

Laat die weegschaal geen rol in je leven spelen. Het is ook maar een ding. Probeer te kijken hoe je weer een gezonde relatie met die weegschaal op kunt bouwen. Misschien kun je steun vinden in DIT topic op het forum van Proud2bme.

Heb jij nog tips?

*Data EDAD 30 juni komt uit 2012

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

20 reacties op “Afkicken van de weegschaal”

  1. een ‘normaal’ persoon weegt zich ook soms heel vaak hoor!
    mijn zus weegt zich zelf 2 keer per dag en heeft geen eetstoornis.

  2. Waarom zou je jezelf, als je geen eetstoornis hebt, twee keer per dag wegen?

  3. Ik ken eigenlijk niemand die zich 2x per dag weegt. Sowieso hoor ik nooit iemand over een weegschaal praten. Denk dat mijn moeder misschien 2x in de maand op de weegschaal staat (ze moet het ook in de gaten houden ivm diabetes enzo).

  4. Ik denk ind dat een persoon zonder eetstoornis niet echt denkt aan de weegschaal.
    Misschien standaard eens in de week of maand ofzo?
    Maar als ze het een keer vergeten, so be it.
    Uitkomst doet ze ook niet heel veel denk ik.

  5. Mijn vriendinnen wegen zich nooit. Ze zeggen soms wel: ‘Mijn broek begint weer te spannen, ik zal toch maar x nemen.’ Maar daar blijft het dan ook bij.
    Maar dat doen alle meiden denk ik wel. 🙂

  6. in het midden van mij eetstoornis verstopte mijn moeder de weegschaal of haalde de batterijen eruit ik werd dan altijd helemaal gek! maar nu gaat het steeds beter en sta ik steeds minder op de weegschaal, geeft me echt een veel rustiger gevoel

  7. @ano: Lijkt me niet gezond als je 2 keer per dag weegt, als je geen eetstoornis hebt dan doe je dat echt niet. Dan heeft ze misschien geen eetstoornis, maar wel een verstoorde manier van omgaan met gewicht.

    Ik vind het nog best lastig soms, wegen, ik weeg 1 keer in de week, maar soms door de week ook een keer, als ik het gevoel heb dat ik zwaarder ben geworden, dom…

  8. Die tip dat je van tevoren op moet schrijven wat je denkt te zijn aangekomen en wat je daarvan vind, en daarna en wat je daar dan van vind, is echt een top idee! Ik denk dat ik dat maar eens ga proberen. Volgens mij kan dat echt heel goed werken bij mij. Dankjewel!!

  9. Goede tips! Bedankt 🙂

  10. Best eetgestoord misschien, maar ik heb ‘stiekem’ een eigen weegschaal en keukenwegschaal op mijn slaapkamer verstopt..
    En dan is het al helemaal lastig om er van af te komen, weggooien vind ik ook zonde van het geld, en het valt ook wel op als mijn vader ze opeens bij het grofvuil vind..

  11. Na veelvuldig te zijn gewogen tijdens mijn behandeling, weeg ik me nu nooit meer! Ben er zo klaar mee! Geeft rust.

  12. Volgens mij gaat het toch niet helemaal goed als je 2x per dag op de weegschaal staat :S. Ik ken echt niemand zonder eetstoornis die zich zó vaak weegt.

    Ik weeg me alleen als ik op controle moet komen bij de kliniek (1x per maand). Was in het begin heel lastig, maar ben er nu aan gewend, en blij dat ik er maar 1x per maand druk om hoef te maken.
    Toen het nog veel slechter ging, stond ik een paar keer per dag op de weegschaal, maar daar werd ik zó gek van, want dat ding gaf een meter verderop heel iets anders aan dan een meter dichter bij, dus ik vertrouwde hem voor geen meter, maar toch verpestte het mijn dag. Toen heb ik hem aan mijn moeder gegeven, die heeft hem ergens neergelegd. (had hem overigens binnen 5 minuten weer gevonden). Ook nog wel een paar keer er op gestaan.
    Maar toen ik op mezelf ging wonen heb ik dat rot ding gewoon niet meegenomen. Geeft me zó veel rust!

  13. Ik deel de mening van ‘struggle4life’. Ben op een gegeven moment ook gestopt met wegen. Was er ook klaar mee. Het getal besliste hoe ik me mocht voelen. En niet mijn eigen geest of persoon.
    Op die manier kun je stap voor stap weer leren luisteren naar waar je lichaam om vraagt. En niet wat het getal op de weegschaal je ‘oplegt’ voor die dag.
    Elke dag is dan een nieuwe kans om te leren en durven, zonder je te laten beinvloeden. En ja, de ene dag gaat beter dan de ander. Dat klopt.
    Maar het is ook dé manier om minder dwangmatig en strak met tijden en hoeveelheden om te gaan.
    De onzekerheid van het niet-weten heeft eigenlijk maar heel kort geduurd,
    het gevoel van bevrijding was en is groter.
    Let een beetje op hoe je kleren zitten, daar ben je waarschijnlijk een kei in…
    In mijn geval mochten mijn kleren niet losser gaan zitten (anders heel simpel meer eten en meer rust nemen..) en als ze te klein worden:
    wegdoen en fijn nieuwe kleren gaan kopen! Daar hoef je niet meer in te passen..

  14. Bijzonder dat deze blog op dit moment komt. Ik ben 25 wkn zwanger en merk laatste weken weer dat de paniek enorm toeslaat. Sta weer meerdere keren per dag op de weegschaal en heb veel moeite met het aankomen. Mijn behandelaar heeft voorgesteld nu dus blind te gaan wegen, zodat zij het wat in de gaten kan hoiden en ik het los kan laten. Maar dit vind ik erg lastig en spannend. Ik heb nog tot woensdag om een besluit te nemen.

  15. plak een briefje op de weegschaal met “je bent meer als dit nummer”, “je kan geluk niet wegen” of iets dergelijks erop

  16. Nou mijn ouders verstoppen hem geen sucea want vind hem altijd weer haahaa
    Ook vind ik het vervelend want wil best hulp maar af en toe wegen os gewoon heel fijn voor me zelf

  17. @A: ik ben zelf ook zwanger geweest tijdens mijn eetstoornis. Deze was toen nog niet zo heftig aanwezig als op dit moment maar ik heb mijn hele zwangerschap mezelf blind gewogen bij de verloskundige. Dat geeft echt ontzettend veel rust!

    Deze week moet ik mezelf voor het eerst blind wegen in de kliniek omdat ik echt veel te veel bezig ben met mijn gewicht. Ik vind het echt wel even spannend, maar misschien helpt het juist. We zullen zien 🙂

  18. Ik kwam dit bericht per toeval tegen omdat ik blind wegen overweeg.
    Ik ben in behandeling voor mijn eetstoornis bij Novarum (deeltijd).
    Ik zie in dit artikel een kopje; wegen afbouwen.
    Ik weet dat dit bij Novarum ten strengste afgeraden wordt; je hebt een natuurlijke gewichtsschommeling, de ene dag weeg je meer dan de andere dag.
    Ik heb mezelf op het begin nog soms stiekem thuis gewogen (in de kliniek wegen we elke vrijdag).
    Door de natuurlijke schommeling EN het feit dat ik moest aankomen EN elke weegschaal anders is, stond dit mijn herstel in de weg.
    Ik woog thuis soms meer dan op de kliniek, ik durfde dan geplande producten (oefeningen) niet meer te eten of ik durfde het standaard menu niet meer te volgen.
    Wanneer je in behandeling bent zou mijn advies zijn; weg met die weegschaal!
    Hoe eng het ook is, het is beter om je tijdens je behandeling eens per week te wegen in het bijzijn van therapeuten en lotgenoten.
    Ik woog mezelf soms wel 20x per dag en mij is het gelukt cold turkey af te kicken.
    Ik heb samen met een lotsgenoot mijn weegschaal weg gegooit!
    Op het moment ben ik halverwegen mijn behandeling, ik denk dat ik mezelf nooit meer wil wegen, sowieso geen weegschaal meer in huis!
    Zoals mooi beschreven in dit artikel; je eetstoornis laat je vaak denken dat je dik bent en op dagen dat je je goed voelt weer niet.
    Op sommige dagen denk ik dat ik mijn broek niet meer pas (krijg hem ook “echt” niet aan) en wanneer ik mij goed voel of zie dat mijn gewicht stabiel is zit hij prima.
    Kortom mijn tip; weg met dat ding!

  19. Toen ik nog bij mijn ouders woonden woog ik mezelf ook elke dag: verschrikkelijk.
    Nu woon ik op mezelf en ga ik echt geen geld aan zo’n rot-ding uitgeven hoor!

  20. Ook ik laat mijn dag verpesten door het getal op de weegschaal.
    Ik word nu 54 en ben *** kilo afgevallen, dit wil ik zo houden, maar ben in 5 jaar wel een slaaf van mijn weegschaal geworden.
    Ik ga dankzij jullie voortaan om de 2 weken op de weegschaal staan en mijn eigen angst onder ogen zien.
    Dank voor jullie verhalen

    *aangepast door moderator

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *