Afscheid nemen van sporten

Sporten en een eetstoornis gaan bij veel mensen hand in hand. Bij mij was dat in ieder geval wel zo. Mijn hele leven heb ik al gesport, maar toen ik een eetstoornis ontwikkelde, nam het sporten extreme vormen aan. Sporten werd een obsessie. Het was niet meer iets wat ik deed, omdat ik het leuk vond. Het werd iets wat ik moest doen van mezelf. Om beter te worden, heb ik daar afscheid van moeten nemen.

Ik sportte ontzettend veel tijdens de eetstoornis. Dat sporten en bewegen zat ook in ‘kleinere’ dingen. Ik fietste of liep bijvoorbeeld altijd stukken om, pakte altijd de trap en deed elke avond voordat ik ging slapen in bed allerlei oefeningen. Ik kon niet stilzitten en moest in beweging blijven van mezelf. Het gaf me rust.

afscheid nemen sporten

Afscheid nemen van iets wat de eetstoornis zoveel oplevert, is niet makkelijk. Het is eng om het los te moeten laten. Je bent bang dat er van alles met je lichaam gaat gebeuren. Toch is het vaak wel belangrijk om juist ook zulk soort dingen los te laten. Bij mij was het in ieder geval zo dat in het sporten nog echt een stukje eetstoornis zat. Ik was hard bezig met het loslaten van de eetstoornis, maar dit stukje hield ik nog angstvallig vast. Ik hield hier eigenlijk mezelf een klein beetje mee voor de gek. Om echt te genezen van de eetstoornis is het belangrijk dat je ook zulke stukjes los leert te laten.

Wat kan helpen, is dat je een soort afscheidsbrief schrijft aan datgeen wat je los moet laten. In dit geval is dat het sporten. Ik zal mijn afscheidsbrief met jullie delen.

Beste sporten,

Allereerst wil ik je bedanken. Het gaat nu niet goed tussen ons, maar voor mijn eetstoornis heb ik ontzettend van je genoten. Ik haalde veel plezier uit sporten en ik keek er altijd erg naar uit. Ik voelde me door jou sterk en energiek. Je was op een positieve manier onderdeel van mijn leven.

Jammer genoeg ben je niet meer zo’n positief onderdeel van mijn leven gebleven. Je werd gevaarlijk voor me en je hebt me pijn gedaan, zowel psychisch als lichamelijk. Opeens was jij niet leuk meer voor mij, maar gaf je me het gevoel dat ik waardeloos was als ik jou niet meer zou hebben. Als ik een keer niet zou sporten, dan zou ik een luie nietsnut zijn. Ik dacht steeds vaker dat ik alleen maar zou kunnen overleven als ik jou nog zou hebben. Zonder jou stelde ik niets voor. Je deed je voor als iets gezonds, maar je hield me alleen maar onder controle.  

Je deed me ook lichamelijk pijn. Ik mocht niet meer stoppen als ik geen zin meer had. Ik mocht pas stoppen als mijn lichaam het opgaf. Als mijn lichaam aan alle kanten pijn deed en ik gewoon geen stap meer kon zetten. Dan pas was het genoeg. Je buitte me uit en maakte mijn lichaam kapot. Het kon zo niet meer.

Ik wil je niet meer nodig hebben om me goed en succesvol te voelen. Ik wil mijn zelfvertrouwen en kracht niet meer per se uit jou te halen. Er zijn zoveel meer dingen in het leven waarin ik dat kan doen. Ik heb mensen in mijn leven met wie ik kan praten als ik het moeilijk heb. Ik hoef dat niet meer in jou te uiten. Er is zoveel meer dan alleen sporten. Jij zorgt er alleen maar voor dat ik niet helemaal beter en gezond kan worden. Je zorgt ervoor dat ik niet gelukkig kan worden. Je zit me eigenlijk alleen maar in de weg en dat wil ik niet meer. Daarom heb ik vanaf nu besloten om zonder jou door te gaan.

Begrijp me niet verkeerd, je bent niet alleen maar slecht. Je bent ook goed voor enorm veel mensen. In mijn leven heb je ook een lange tijd een positieve rol gespeeld en ik hoop ook zeker dat je dat in de toekomst weer zal gaan doen. Voor nu ben je echter niet goed voor me. Daarom stuur ik je ook deze brief. Ik weet dat mijn lichaam meer kan dan alleen maar rennen, opdrukken, springen en buikspieroefeningen doen. Ik kan dansen, zingen, liggen en opstaan. Ik kan mijn lichaam gebruiken om te voelen, te lachen, te zien en te proeven. Het kan zoveel meer dan alleen maar obsessief bewegen en sporten.

Dus beste sporten, voor nu wil ik je graag gedag zeggen. Dit is misschien niet een afscheid voor altijd, maar voor nu is het wel het beste. Wie weet bouwen wij in de toekomst weer een gezonde relatie met elkaar op, maar de tijd zal ons dat leren.

Liefs Danique

afscheid nemen van sporten

Ik ben blij dat ik tijdens mijn herstel afscheid heb genomen van het constant in beweging moeten blijven en het intensief sporten. Dit was niet makkelijk, maar met behulp van fijne mensen om me heen is dit toch gelukt. Zoals ik in de brief ook al schreef, ontdekte ik dat er veel meer in het leven was dan alleen maar sporten. Ook leerde ik dat mijn lichaam zoveel beweging helemaal niet nodig heeft om op gewicht te blijven. Ik ben er in ieder geval niet geen kilo’s van aangekomen. 

Mijn relatie met sporten is gelukkig hersteld. Ik zit goed in mijn vel en sport op een gezonde manier. Sporten is voor mij geen moeten meer. Ik kan stoppen wanneer ik wil en ik sla gerust een bezoekje aan de sportschool over als ik wat leukers te doen of geen zin heb. Ik heb ook een tijd terug een blog geschreven over gezond sporten en een eetstoornis. Deze blog kan je hier vinden. Ik hoop dat jij op een dag ook weer een gezonde relatie met sporten zal gaan krijgen!

Fotografie: Carlos Newsome & Eric Sonstroem

Danique

Geschreven door Danique

Reacties

6 reacties op “Afscheid nemen van sporten”

  1. Wow zo herkenbaar! Het is zo moeilijk om van die obsessie af te komen. Iemand nog andere tips dan de brief?

    1. Ik denk dat het belangrijk is om te leren ontspannen !
      Ik zelf heb heel vee moeite met het mijn geest en lichaam tot rust te laten komen.
      Ik denk dat het heel goed kan werken als je eerst daaraan werkt in plaats van te sporten om jezelf wat waard te voelen.Ik merk dat wanneer het mij lukt om ontspannen in mijn lijf te zijn ik mij veel beter voel dan wanneer ik mij uitput in harde trainingen.Dat laatste met het doel beter in mijn vel te voelen,masr dat werkt voor mij averechts.

      Nu leer ik te luisteren naar wat mijn lichaam nodig heeft qua beweging.De ene dag vorl ik gewoon dat ik veel energie heb en het lekker vind om te sporten,fietsen ,hard werken,
      De andere dag ben ik juist heel moe en dan probeer ik te doen wat dan fijn is.Misschien rustig wandelen,stretchen,yoga,een warme douche…

      Ik heb zon hekel aan alle voorschriften zoals Iedereen MOET 1 uur per dag stevig bewegen,je MOET, dit of dat .Als je naar jezelf luister kom je vanzelf wel goed uit.
      Het belangrijkste is dat je leert te vertrouwen op jezelf en je lichaam,samenwerk in plaats van tegenwerk.
      Dat jezelf afstraffen en hard zwoegen om cijfers te halen,tellen hoe ver je bent en kunt….. is eigenlijk iets voor mannen,het past niet bij vrouwen,daarom worden wij er zo ongelukkig door.

  2. Wat goed van je!

    Ik ga zelf ook niet meer naar de sportschool omdat ik het gewoonweg niet leuk vind. Af en toe een stukje fietsen of een wandeling vind ik op dit moment meer dan genoeg 🙂

  3. fijne en goeie blog

  4. Ik ben ook druk bezig met sporten en voel me niet goed wanneer ik dit niet kan doen of niet heb gedaan. Ik heb een eetstoornis waardoor ik het nu dus niet meer mag doen. Ik wil het echt loslaten maar het lukt me niet.. kan iemand mij helpen?

  5. Wat een ontzettend goede, mooie brief… ik zit er nu bij te huilen, zal ik eerlijk zeggen. Ik worstel enorm hiermee, al jaren… om eindelijk eens te stoppen met hardlopen… zo moeilijk om het eens (een poos) helemaal los te laten… Deze brief deed me veel, omdat het precies zo voelt nu… alsof het tijd is om een keer afscheid te nemen. Ik hoop dat dit lukt en ik aan kan, wat ik dan tegenkom vervolgens…
    De laatste tijd ben ik al minder gaan doen qua sport / hardlopen, maar het helemaal laten gaan… lukt nog niet… Het eten gaat stukken beter, mijn gewicht wordt al wat hoger (naar gezonder toe)… Maar nu komt er steeds meer moeheid uit, wordt ik snotterig en heb keelpijn (al lang niet meer ziek geweest)… moeilijk om hieraan toe te geven! Ik voel me onrustig en zenuwachtig en niet fijn, als ik niet ga rennen… maar ook niet meer super als ik wel ga en ben geweest… Dus weet dat het tijd wordt.
    Heb jij dit in 1 keer gedaan? Of ook afgebouwd? Hoe snel afgebouwd?
    Dankjewel voor deze brief in ieder geval alvast… dat kan me denk ik wel helpen! Het lijkt of ik m zelf geschreven heb, zoals het er staat! En ik krijg hoop van jouw verhaal, dat het ook weer normaal kan worden… Liefs Jannie.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *