Als een ander in de put zit, dan zijn we van nature geneigd diegene te helpen. We willen gewoon liever niet dat een ander zich rot voelt en als het even kan, doen we er dan ook alles aan om diegene weer op de been te krijgen. Daarmee doe je iets goeds voor de ander, maar indirect ook iets voor jezelf. Op het moment dat je ziet dat iemand zich beter gaat voelen door iets wat jij hebt gedaan, geeft dat jou immers ook een goed gevoel. Anderen helpen geeft nu eenmaal voldoening. Als tijdens een eerste schooldag van een opleiding binnen zorg en welzijn gevraagd wordt naar motivatie, vertellen veel nieuwe studenten dan ook dat anderen helpen zo fijn is.
Dat is het natuurlijk ook. Als ik zie dat mensen iets hebben aan wat ik schrijf in een blog of als ik een uitgebreide reactie schrijf in een dagboek en later weer lees dat iemand echt iets met mijn tips heeft gedaan, dan doet dat iets met me. Het geeft me het gevoel dat ik belangrijk ben en dat ik er toe doe. Aan de andere kant is het niet zo dat als ik die reacties niet direct krijg, ik denk dat ik er niet toe doe of mensen mij onbelangrijk vinden. Dat is echter niet altijd het geval. Voor sommige mensen kan anderen helpen een manier worden om het zelfvertrouwen als het ware op te krikken.
In dat geval kan anderen helpen misschien wat ongezond worden. Als je je bestaansrecht en zelfwaardering als het ware af laat hangen van wat anderen van je vinden of van in hoeverre andere jouw hulp waarderen, dan is een ander helpen misschien een stuk minder fijn. Het kan nog steeds een goed gevoel geven, maar ergens kan het ook iets zijn wat je doet omdat je niet zo goed weet wat je anders met jezelf aan moet. Zowel in het gewone leven als in therapie komt dit veel voor. Ook op het forum van Proud2Bme zien we dit verschijnsel veel terug.
Zo is er in groepstherapie altijd die ene persoon die voor iedereen klaar staat en goede adviezen heeft. Die persoon die altijd een schouder biedt om op te huilen en altijd weet wat ze moet zeggen als je het moeilijk hebt. Je vergeet bijna dat diegene zelf ook in therapie zit en soms lijkt ze misschien eerder op een therapeut. Als je echter vraagt hoe het met haar zelf gaat, dan krijg je een vaag en ontwijkend antwoord. ”Ach ja, niet zo, maar komt wel goed joh.”
Misschien is zij ook wel degene die je stimuleert om wel je eetlijst te volgen. Ze motiveert je en noemt honderd redenen om het wel te doen. ”Op de lange termijn ga je je echt beter voelen. Niet eten levert je niets op, je krijgt er meer problemen bij. Van drie boterhammen kom je niets aan. Je kan dit, ik heb vertrouwen in je.” Misschien typt ze dit wel van achter haar laptop. Daarnaast staat een bordje met twee crackers. De afspraak was dat ze deze toch echt wel moest eten, maar ze twijfelt. Ze wéét dat er niets gaat gebeuren van twee crackers, ze heeft nota bene zojuist iemand aangemoedigd drie boterhammen te eten, maar twee crackers voelt als te veel. Voor een ander niet, maar voor haar wel.
Wat maakt een ander helpen zo anders dan jezelf helpen? En hoe goed is het om je zo bezig te houden met anderen als je zelf nog zo erg in de knoop zit met jezelf en het je niet eens lukt om goed voor jezelf te zorgen? In veel gevallen kan zorgen voor anderen namelijk ook een manier zijn om maar niet met je eigen problemen bezig te hoeven zijn. Door je volledig te storten op de ander, sta je niet stil bij jezelf en denk je niet aan wat er eigenlijk bij jou speelt.
Dit betekent niet dat de hulp die je anderen biedt niet oprecht is. De meeste mensen die anderen helpen doen dit met liefde en integriteit, maar echt eerlijk is het niet. Net als in een vliegtuig zul je eerst zelf een zuurstofmasker op moeten zetten voordat je die bij degene naast je op kunt zetten, anders kom je nergens. Hoewel je met goede bedoelingen een ander kunt helpen, kun je je afvragen hoe echt het is, als je zelf niets met al de adviezen die je een ander geeft doet.
Misschien is dit niet iets wat je bewust doet, maar ga eens bij jezelf na hoe dit voor jou is. Hoeveel ben jij bezig met een ander en hoeveel van de tips die jij aan een ander geeft, pas je ook toe op jezelf? Is dit in verhouding? Zo ja, dan ben je goed bezig. Zo niet, ga bij jezelf na wat je hierin zou kunnen en misschien wel moeten veranderen.
Geef een reactie