Annuschka Scheffel heb ik leren kennen in 2006 in de R’stee. Ze was 1 van mijn beste vriendinnen daar geworden. Ze is 2 april 2007 overleden aan de gevolgen van Anorexia. (Vast wel eerder gelezen hier op proud of ergens anders )
Ik mis haar nog iedere dag, Ik kan me nog zo goed herinneren dat we een gesprek hadden op msn. Dat was rond Januari 2007. Dat we zeiden tegen elkaar van: zullen we in de grote zomer vakantie wat gaan afspreken? Ik wou dat natuurlijk heel graag en zij ook! Helaas is daar nooit wat van gekomen…..
Ze zei al dat het niet zo goed met d’r ging.. ik voelde me best wel raar eigenlijk want ik wist niet goed wat ik moest doen. Alleen telkens maar zeggen van: Blijf vechten meid! Ooit komt er weer een dag dan zal de zon voor je gaan schijnen..
Na die tijd heb ik haar niet weer gesproken! Ik vond het best wel heftig dat ik haar niet weer sprak. Ik werd gehackt op mijn msn en ik had geen hyves meer, dus helaas was opeens het contact weg. Ik had nog wel contact met een andere goede vriendin van mij die ik ook heb leren kennen in de R’stee. ###
Zij vertelde mij later dat Annuschka was overleden. Ik wou het eerst maar niet geloven. Het kon er gewoon niet in! ik dacht van nee toch? ik schrok zo erg dat ik gelijk naar mijn ouders ging om te vertellen. ik zie mijn moeder nog zo huilen samen met mij.
Ik kon helaas niet naar haar Crematie toe. Ik heb Robert & Meta wel een kaartje gestuurd. En heb ze ook een kaartje gestuurd toen Annuschka jarig was omdat ze ballonnen op gingen laten in de lucht. Best wel bizar eigenlijk.. vond het echt geweldig zo’n idee! Na een tijdje dacht ik van laat ik maar eens weer hyves aanmaken, en kwam weer in contact met Meta & Robert.
Ik vroeg of ik een keer langs kon komen, en dat kon! toen ben ik naar Meta & Robert toe geweest, best wel Emotioneel eigenlijk, Meta was echt zo verdrietig ze moest telkens huilen. en dat begrijp ik heel erg goed natuurlijk! Ik moest zelf ook mee huilen.
Ik had nog iets leuks voor ze mee genomen. Een leuk schilderij met een gedicht voor Annuschka haar kamer. Ik vond het best heftig om de kamer zo te zien.. Annuschka was er niet meer. En nog steeds had ik zo iets van. Waarom? Waarom hebben de artsen dit zo ver laten komen? Hadden ze haar nu maar aan de sondevoeding gelegd. Er gingen zo veel dingen door mijn hoofd! En nog steeds bevat ik het niet echt goed…
Er ging een maand overheen.. Met mij ging het ook niet echt goed.. Ik lag in bed en kon niet slapen. En later viel ik diep in slaap. Tot opeens Annuschka in mijn kamer stond als een Engel. Het was best heftig. het was oppeens helemaal wit ik mijn kamer. Ik Schrok wakker! Ze zei tegen mij van: je zit in een gevarenzone. Ze waarschuwde mij. ( ik kon het niet geloven ik dacht dat het een droom was )
Ik zij tegen haar van, ik zit niet in het gevaar het gaat goed met me! Annuschka zei van “Nee meid, je moet echt weer goed gaan eten, anders eindig je net als mij.” Ik vond het heel raar. en opeens was ze weer weg.
Ik ben de volgende dag gelijk naar de huisarts gegaan, ik snapte het niet. Ik zei tegen de huisarts van: is dit nu een droom of werkelijkheid? Ik moest alles uitleggen enzo. Toen zij de huisarts van, ga er maar vanuit dat het echt was!
Ik ben een paar dagen heel erg emotioneel door geweest. Maar ik geloofde niet dat ik in gevaar was en deed er eigenlijk weinig aan. Alleen dat ik stabiel bleef met mijn gewicht.
Dit moest ik even kwijt, en misschien dat mensen het niet geloven. Maar het is in werkelijkheid gebeurd! En het is wel eng maar ook heel bijzonder!
Voor Annuschka: Meid ik hoop dat je het mooi daar boven hebt, en dat je mee kijkt met ons allemaal! Je hebt je rust gevonden meid, je hebt hard genoeg gevochten!
Janine
Geef een reactie