Als ik genezen ben, wie ben ik dan?

Al eerder schreef Tjitske haar verhaal voor Proud2Bme. Inmiddels zijn we bijna een jaar verder en vertelt Tjitske over haar overwinningen.

Een lange tijd heb ik een eetstoornis gehad. Een veel te lange tijd heeft mijn eetstoornis mijn leven belemmerd, of, beter gezegd: mijn leven beheerst. Mijn eetstoornis wás mijn leven. Ik leefde in een klein wereldje met een gigantische muur om me heen, een muur waardoor ik niets meer binnen liet. Geen gevoel, geen emoties. Het was een muur die bestond uit kilo’s, calorieën, vetten en vooral door een obsessie met mijn zelfbeeld. Ik kon niet over de muur heen kijken. Of eigenlijk dúrfde ik het niet.

Ik was bang voor alles wat er buiten mijn wereldje gebeurde. Ik was bang voor alles dat me mogelijk zou kunnen kwetsen. Ik was bang voor gevoel, want ik kon er niet mee omgaan. Als ik over het muurtje heen zou gaan, dan zou ik iets moeten doen wat ik niet kon. Omdat ik iets moest doen wat ik niet kon, was ik bang om te falen.

Maar de grootste tijd van mijn eetstoornis heb ik nog gebruikt om te bedenken: als ik genezen ben, wat dan? Wat doe ik dan en wat vind ik dan leuk? Waar houd ik me dan mee bezig? Dat was misschien nog wel hetgeen waar ik het meeste tegenop zag. De angst om mezelf te ‘herontdekken’. Om uit te vinden wie ik écht was. Wie ik was behalve dat meisje dat ‘zo goed met eten om kan gaan’ en dat meisje dat ‘zo gedisciplineerd kan sporten’. Zou ik nog wel iets kunnen, zou ik nog ergens goed in zijn?

Uiteindelijk ben ik bijna gedwongen, door zowel vriendinnen als hulpverlening als door eigen motivatie om door te zetten. Om niet meer toe te geven aan mijn eetstoornis. Stukje bij beetje vond ik mezelf terug. Dat ging met horten en stoten en af en toe viel ik terug, bang geworden voor het meisje dat ik zou worden, het meisje dat ik niet kende. Langzaam maar zeker was ik niet meer dat stille, onzekere meisje voor anderen. Steeds leerde ik een nieuw stukje van mezelf kennen.

Waar ik zo bang voor was, het ‘niets kunnen’ naast mijn eetstoornis, is juist dat wat ik op dit moment me niet eens meer voor kan stellen. Doordat ik over mijn muurtje geklommen ben, ben ik verder gaan kijken dan mijn eetstoornis. Ik ben gaan kijken naar mijn nieuwe klasgenootjes, ik ben gaan kijken naar andere dingen die ik leuk vond. Fotografie, bloggen, gezelligheid. Als je me nu vraagt waar ik goed in ben, dan kan ik je dat echt vertellen en kan ik het ook zelf geloven.

Nog steeds vind ik mezelf elke dag weer een stukje uit. Elke dag gaat er nog een stukje van het laatste restje eetstoornis weg. Ik eet ijsjes, ik ga voor een groot publiek staan zonder me te schamen, ik trek mijn mond open als iets me niet bevalt, ik geniet van het leven. Ik heb weer het gevoel dat ik lééf. Elke dag een stukje meer. Het kan. Je kúnt volledig genezen van een eetstoornis! De muur lijkt hoger dan dat ie is. Als je maar vertrouwt op jezelf en op je omgeving.

Dit wil ik graag met jullie delen omdat ik onder andere op het forum heel vaak de twijfel ‘wie ben ik zonder eetstoornis?’ tegenkom. Dat weet je pas als je over je muurtje heen durft te kijken. Iedereen heeft talenten, het is aan jou om ze te ontdekken. Durf verder te kijken dan je eetstoornis.

admin

Geschreven door De Redactie

Reacties

25 reacties op “Als ik genezen ben, wie ben ik dan?”

  1. Ik ben trots op je, lieverd!

  2. Ik vind het heel knap en dapper van je, dat je de eetstoornis steeds meer los bent gaan laten. En goed stuk!

  3. Super knap dat je de eetstoornis hebt overwonnen! en mooi geschreven.

  4. Tranen in mijn ogen lieve Tjits. Je bent echt geweldig, ga zo door, ga lekker genieten meisje. Dat heb je echt enorm verdient!

    Liefs

  5. Wauw wat een mooi stuk, het geeft mij echt moed en het geloof dat ik hier doorheen kan komen en dat ik ook zonder mijn eetstoornis kan! Ik ben trots op je!

  6. Echt heel erg knap van je dat je dit nu zo kan zeggen!
    En inderdaad ook heel erg herkenbaar, vooral ‘wie ben ik zonder eetstoornis?’. Dat is iets waar ik ook heel bang voor ben: wat heb ik nog als ik mijn anorexia niet meer heb, wie ben ik dan?

  7. Super mooi geschreven!
    en ook herkenbaar..
    heb dat gevoel ook wel is!
    Maar je hebt het heel mooi verwoord
    hoop dat ik ook zo tegen het leven aan ga kijken.

  8. Tjitsss je bent geweldig:D!

  9. gewoon super !! ik hoop dat mijn dochtertje zichzelf ook terug vind . KNAP !

  10. Super mooi geschreven.
    Ik ben echt super trots op jou lieverd.
    XXXX

  11. Super mooi geschreven, ben zo trots op jou !

  12. Hartstikke goed Tjitske.. Op naar jouw geluk!

  13. Heel mooi geschreven, je hebt helemaal gelijk! Je mag HEEL trots op jezelf zijn meid:)

    Liefs!

  14. Lieverd, ik ben te trots op je

  15. Waauw, bewondering!
    Ik herken het heel erg. Ik durf mijn ES nu echt niet los te laten, ook al zou ik zo graag willen. Voor mijn gevoel ben ik niets, niemand zonder dit lijf en deze gewoonten.. Voor mijn evoel hoort het bij me en zonder ES wie ben ik dan?

  16. Lieve Tjits, je bent een enorme kanjer!

  17. Ben vreselijk trots op je, wouw!

  18. Echt ontzettend mooi, ik heb tranen in mijn ogen. Respect voor jou lieve Tjitske!

  19. Wouw Tjits, ik ben echt sprakeloos! Je hebt het echt mooi opgeschreven! Ik ben ongelooflijk trots op je!

  20. Wat knap van je!!

  21. Wauw,
    Echt goed van je!! Ik ben trots op je!

    En dit is precies het proces waar ik ook nu in zit,
    en wat schrijft vind ik erg mooi verwoord en klopt precies šŸ™‚

    Geniet van je leven!

  22. heel erg mooi en inspirerend!

  23. geweldig meis šŸ™‚

  24. heel fijn om dit te lezen. ik zit nu zelf ook op het punt dat ik voel dat het op is… ik heb geen leven meer en zit compleet in mn eigen wereld gebasseerd op eten en afvallen en calorieen. dit wil ik niet meer en dit kan ik niet meer. dit is voor mij een goede motivatie om mn leven zelf weer in de hand te nemen. dankjewel

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *