Je lijdt aan een eetstoornis en eet al tijden niet meer normaal. Je bent constant bezig met te weinig eten, in de hoop nog nét wat meer af te vallen, en je durft wellicht bepaalde producten helemaal niet meer te eten. Je let op calorieën, vetten en gewichten. Er gaat geen dag voorbij waarop je niet denkt aan eten, afvallen en gewicht. Om je heen zie je mensen normaal eten. Wat zou jij graag gewoon weer gaan eten. Wat zou het fijn zijn als je morgen weer normaal zou kunnen eten, alsof er nooit iets gebeurd is. Eten zonder zorgen, zonder tweestrijd in je hoofd, zonder calorieën te tellen of je schuldig te voelen. Dat zou je zo graag doen. Toch maakt het je ook angstig, want wat als je morgen weer normaal gaat eten…? Wat dan?
Je hebt je al regelmatig voorgenomen nu écht te stoppen met al dat gerommel met eten. Je wil wel herstellen van die eetstoornis, maar het lukt je maar niet. Je blijft uitstellen naar morgen. Morgen ga je aankomen, niet vandaag. Je hebt toch een paar keer op het punt gestaan de boel helemaal om te gooien. Je ging er écht voor. Van de ene op de andere dag ging je weer redelijk normaal eten. Nu zou je écht gaan herstellen..! Toch voelde dat heel slecht. Het weer normaal gaan eten leverde zoveel moeilijke en ingewikkelde emoties op. In deze blog deel ik 10 van die gevoelens en gedachtes die kunnen komen kijken bij het weer normaal gaan eten. Ik hoop dat ik de meeste van die gedachtes ook hierdoor in een wat gezonder en realistischer perspectief kan plaatsen voor je.
“Als ik weer normaal ga eten dan…”
♥ …denkt iedereen dat het wel meeviel
Als ik weer normaal ga eten denkt iedereen dat het wel meeviel met mijn eetstoornis. Hoe kan je immers van de ene op de andere dag weer normaal gaan eten, dat past toch niet bij een eetstoornis? Mensen zullen me niet meer serieus nemen.
Ik begrijp je gedachte, maar het zal ook niet van de ene op de andere dag weer normaal gaan. Misschien ben je daar nu heel erg van overtuigd, dat je dat wel gaat lukken – maar geloof me, die duizenden gedachtes zijn niet van de ene op de andere dag weg uit je hoofd. Je angsten en obsessies verdwijnen niet in een nachtje tijd als sneeuw voor de zon. Dat zou heel fijn zijn, maar zo werkt het helaas niet. Ga het maar aan, ga maar weer normaal eten. Je zult merken dat het eten misschien redelijk lukt, maar dat er veel meer bij komt kijken. Een eetstoornis zit hem niet zozeer in wat je exact eet, maar veel meer in wat er allemaal in je hoofd omgaat. Niemand zal tenslotte denken dat het wel meeviel. Iedereen weet hoe zwaar jouw eetstoornis is. De enige die wellicht bang is dat het wel meeviel, ben jijzelf. Houd hierin jezelf niet voor de gek. Neem jezelf serieus. Je weet echt wel beter….
♥ …ziet niemand me meer
Als ik weer normaal ga eten ziet straks niemand me meer. Dan val ik niet meer op en is alles weer gewoon. Mensen zien me niet meer staan en contacten zullen verwateren.
Nee, zo zwart-wit is het niet. Als je weer normaal gaat eten zullen mensen in eerste instantie blij voor je zijn. Blij dat je heel langzaam die nare ziekte achter je laat en beter voor jezelf durft te gaan zorgen. Mensen zullen meer van JOU gaan zien in plaats van van de ziekte. Mensen zullen jou beter leren kennen en meer in contact staan met jou. Relaties kunnen zich weer meer verdiepen en contact wordt weer meer evenwichtig. JIJ wordt zichtbaar in plaats van enkel die eetstoornis. Mensen zullen JOU juist meer gaan zien. De vraag is: durf jij dat aan… en gá jij dat aan?
♥ …was mijn eetstoornis niet ernstig
Als ik nu weer normaal ga eten was mijn eetstoornis niet ernstig, anders zou ik huilend boven iedere maaltijd moeten hangen, zoals je soms op televisie ziet. Ik zou geen eten durven eten en alles heel traag opeten, hapje voor hapje.
Natuurlijk niet! De ernst van jouw eetstoornis wordt toch niet bepaald door hoe jij de omslag maakt naar herstellen. De ernst van jouw eetstoornis zit hem toch niet in hoe snel je eet, of je wel of niet huilt en of je kan genieten van eten of niet? Ik kan me helemaal voorstellen dat het heerlijk kan zijn om eindelijk weer normaal te eten, om producten te kunnen eten waar je tijden naar verlangd hebt. Het is niet verkeerd om hiervan te genieten en het heeft ook niets te maken met de ernst van je eetstoornis. Dat wat er allemaal in je hoofd omgaat, dat is waar de ernst van de eetstoornis zit. En zelfs al zou je morgen weer volkomen normaal kunnen eten, dan zegt dat niets over hoe ernstig jouw eetstoornis de afgelopen tijd was!
♥ …verdien ik geen hulp meer
Als ik weer normaal ga eten verdien ik ook geen hulp meer. Mijn eetstoornis is dan immers niet meer écht aanwezig en er is geen reden meer voor echte zorg. Ik moet het vanaf dan weer alleen doen en dat durf ik helemaal niet, daar ben ik nog helemaal niet klaar voor.
Nee, dat klopt natuurlijk niet. Als jij weer normaal gaat eten, begint het échte gevecht pas. Juist dan zal je het zwaar krijgen, omdat dan de emoties en gevoelens naar de oppervlakte komen die je tijden hebt onderdrukt middels die eetstoornis. Dan start het harde werken in therapie. Juist nu kan je alle hulp en steun gebruiken. Niet alleen om te werken aan de achterliggende problematiek, maar ook om alle angsten en nare gevoelens de baas te blijven die komen kijken bij het weer normaal gaan eten en wellicht aankomen in gewicht.
♥ …zal ik nooit gered worden door iemand
Als ik weer normaal ga eten, verspeel ik al mijn kansen om door iemand gered te worden. Ik heb het zo hard nodig dat iemand me redt, dat iemand me opraapt en beschermt. Als ik weer normaal eet en mijn lichaam weer sterker wordt, is er geen reden meer om mij te redden.
Niemand kan jou redden, behalve jijzelf. Ik begrijp de wens om gered te worden, om weer even klein te kunnen zijn zoals een kind en beschermd te worden, maar de wens is niet reëel. Je bent geen kind meer en niemand kan jouw leven werkelijk redden. Een professional kan ingrijpen, vanuit zijn functie, en je laten opnemen in het ziekenhuis en daar sondevoeding laten geven, maar uiteindelijk moet je weer naar huis en zelf weer gaan eten. Uiteindelijk moet jij jezelf redden en vechten voor je toekomst. Hoe eerder je dat doet, hoe eerder je weer gelukkig bent en hoe kleiner de wens zal zijn om gered te worden.
♥ …word ik weer normaal
Als ik weer normaal ga eten word ik weer normaal. Nu ben ik nog een beetje bijzonder en anders dan de rest, maar als ik straks weer normaal eet en een normaal gewicht heb, behoor ik tot de grijze massa en ben ik niet bijzonder meer.
Een eetstoornis maakt jou niet bijzonder. Er lijden zo verschrikkelijk veel mensen in de wereld aan een eetstoornis. Dat is geen uniek iets, geen bijzondere prestatie. Jouw persoonlijkheid maakt jou bijzonder. Dat wat jij bijdraagt aan het leven van de mensen om je heen maakt jou bijzonder. Niemand zal op jouw begrafenis zeggen: ze was zo bijzonder want ze had een eetstoornis. Mensen zullen je herinneren om wie je was en om wat je deed in dit leven. Juist door die eetstoornis los te laten, zal je jouw persoonlijkheid en capaciteiten kunnen ontwikkelen.
♥ …ben ik weer terug bij af
Als ik weer normaal ga eten, ben ik weer terug bij af. Al mijn problemen die ik had voor mijn eetstoornis zullen weer terug zijn en ik zal mezelf weer net zo vreselijk voelen.
Nee, dat hoeft helemaal niet. Die eetstoornis heeft veel kostbare tijd van je leven gekost, maar je hebt er heus ook dingen door geleerd. Je bent meer over jezelf gaan nadenken en over je gevoelens en problemen. Je bent je meer bewust van jouw copingmechanismen en je hebt gewerkt aan het uiten van je gevoelens. De mensen om je heen weten dat jouw leven niet enkel over rozen gaat en zijn er om je te steunen. Juist door weer normaal te gaan eten, kan je je leven omgooien. Kan je andere manieren van coping en omgaan met nare gevoelens aanleren en kan je aan je problemen werken en pijn en verdriet verwerken. Door niet normaal te gaan eten blijf je juist hangen in de problemen en kom je niet verder.
♥ …ben ik weer volledig verantwoordelijk
Als ik weer normaal ga eten, ben ik weer volledig verantwoordelijk voor mijn leven en toekomst. Ik ben dan aansprakelijk voor alle fouten die ik maak en moet aan allerlei verwachtingen voldoen.
Dat is te zwart-wit gedacht. Ook als je lijdt aan een eetstoornis ben je verantwoordelijk voor je eigen leven. Zeker als je later genezen bent en terugkijkt zal je kijken naar hoe jijzelf de verantwoordelijkheid hebt genomen en hebt gevochten voor herstel. Het terugkrijgen van verantwoordelijkheid voelt misschien eng, maar het zal je op termijn enkel een positiever zelfbeeld opleveren. Je zal je er sterker door voelen én je zult nu juist meer controle voelen, iets wat je hoopte te voelen door middel van je eetstoornis. Tenslotte hoef je het niet alleen te doen in dit leven. Je mag om hulp vragen en fouten maken hoort bij het leven. Juist door fouten te maken, zijn je overwinningen groter.
♥ …moet ik zelf om hulp vragen
Als ik weer normaal ga eten, ziet niemand meer dat het slecht met mij gaat en moet ik zelf om hulp gaan vragen. Dat is iets waar ik heel slecht in ben en wat ik niet goed durf.
Dat is natuurlijk maar deels kloppend, want ook als je lijdt aan een eetstoornis moet jijzelf om hulp vragen en dit kunnen aannemen. Je kunt niet genezen van een eetstoornis zonder hierin ook zelf actie te ondernemen. Niemand gaat jou spontaan redden. Mensen zien misschien aan je lichaam of gedrag dat het niet goed met je gaat, maar ze zien niet wat er allemaal in je hoofd omgaat en juist daar heb je hulp bij nodig. Het zal op den duur ook veel prettiger aanvoelen om zelf direct, niet indirect via eten of je gewicht, om hulp te kunnen vragen. Het zorgt voor een krachtig en zelfstandig gevoel. Hulp vragen is iets wat je je hele leven nog zal moeten doen. Geen mens kan immers alles alleen. Dan kan je maar beter nu beginnen met dit te leren, dan het nog jaren uitstellen en hopen dat mensen spontaan komen helpen… want ook dat stopt een keertje.
….Er zijn natuurlijk nog veel meer gedachtes, emoties en gevoelens die komen kijken bij “weer normaal gaan eten”. Dit is slechts een greep eruit. Ik hoop dat ik hiermee een aantal angsten in ieder geval deels heb kunnen weerleggen. Laat gerust weten welke angsten jij hebt bij het weer normaal gaan eten. Juist door het op te schrijven en te bespreken met lotgenoten kom je erachter dat dingen soms helemaal niet kloppen óf dat je hier helemaal niet alleen in staat.
Deze blog kwam oorspronkelijk online in 2018.
Kom bij Proud2Bme gratis en anoniem in contact met lotgenoten, ervaringsdeskundigen, psychologen en dietisten. Op ons forum kun je jouw verhaal delen en/of vragen stellen. Ook kan je dagelijks met ons chatten (de agenda vind je hier). Wij staan voor je klaar.
Geef een reactie