Als je aankomt in gewicht

Als je aankomt in gewicht kan het alleen maar beter met je gaan, maar jou maakt het bang. Je verliest je ranke lijf, je breekbaarheid. Je kinderlichaam verandert in een sterker, volwassen vrouwelijk figuur. Je gezicht ziet er weer gezonder uit en je haren krijgen hun volume terug. Je huid is minder droog en je botten zijn minder zichtbaar. Met de dag druppelt er meer energie in je ledematen en het lopen gaat soepeler en sneller. De wolken in je hoofd klaren langzaam op en er schijnt een heel zacht zonnetje door je ogen. Je stemming verbetert en jouw hart, waar het vrij kil was, vult zich met gevoel. Je wordt weer meer mens en dat maakt je tegelijkertijd vreselijk bang. Als je aankomt in gewicht, is niemand meer bezorgd om je.

Als je aankomt in gewicht, is niemand meer bezorgd om je. Niemand ziet meer zoals nu dat je het moeilijk hebt. Dat er een oorlog in je hoofd woedt en je het niet alleen kunt. Als je aankomt in gewicht weet niemand meer dat je hulp nodig hebt als je er zelf niet om durft te vragen. Je breekbaarheid is verdwenen en de noodzaak om voorzichtig met je om te gaan is weg. Niemand zal zich meer uit zichzelf over je ontfermen, willen beschermen of redden. Het enige kinderlijke, hulpbehoevende dat jouw ondergewicht nog uitstraalde is zelfstandig en volwassen geworden, maar in je hoofd ben je nog alles behalve dat. Je lijf kan dan wel zijn veranderd, maar wat als je hoofd dat nog niet is? Wat als je nog helemaal niet klaar bent voor die verandering en je alle angsten en verantwoordelijkheden die hierbij komen kijken nog niet aan kunt?

aankomt in gewicht angst meisje vrouw

Wat houd je tegen om aan te komen in gewicht? De angst om onzichtbaar te worden? De angst om niet meer serieus genomen te worden en niet ernstig genoeg te zijn in de ogen van mensen waar jij graag gesteund door wordt? Ben je bang om nooit meer zo kwetsbaar en klein te kunnen zijn of nooit meer de kans te krijgen om door iemand gered te worden? Waar ben je bang voor? Denk je misschien dat je vanaf dat moment alles zelf moet kunnen en alleen op moet lossen? Ben je bang dat mensen je verlaten en alleen achterlaten? De eenzame gevoelens die je overvallen zonder dat iemand ook maar ziet dat je eenzaam bent. Aankomen in gewicht heeft zoveel voordelen, dus wat houd je tegen en waar ben je bang voor?

Je angsten zijn herkenbaar en begrijpelijk, maar zijn ze wel reëel of komen ze vooral voort uit jouw problematiek? Angsten die gekoppeld zijn aan jouw negatieve zelfbeeld, jouw onzekerheid en minderwaardigheidsgevoelens. Angst voor afwijzing en volwassen worden. Angst voor verantwoordelijkheid en voor het leven. Ieder mens heeft angsten, maar jij in extremen. Je hebt zoveel angsten dat je ze niet meer aankon en ervoor bent gaan vluchten. Vluchten door je angsten te dempen, je gevoelens uit te schakelen, naar een temperatuur onder het nulpunt. Kilte, kou, winter voor altijd. Niets of niemand voelde je meer, boeide je meer. Je angst was verdwenen, maar daarmee ook jouw sprankeling, jouw vuur. De energie was op en de passie was weg. Het leven was uit je geblazen door het gure, winterse weer. 

Wat is er nog over van jou en van jouw leven? Dat wat je de afgelopen jaren hebt opgebouwd met zoveel energie, kracht, lef en tranen, laat je langzaam instorten tot een ruïne waarvan straks enkel nog de brokstukken te bezichtigen zijn. Dat had jij ooit bereikt. Had, want je hebt het door je handen laten glippen. Nu zie je nog niet dat wat je had veel waard was, maar als je het verloren hebt zal je het missen. Je zal het jezelf kwalijk nemen omdat je niet eerder hebt ingegrepen. Had je maar meer je best gedaan, was je die verdomde angsten maar aangegaan. Had je het heft maar weer in eigen handen genomen en die vreselijke eetstoornis een klap voor z’n scharminkelige kont gegeven.

aankomt in gewicht angst meisje vrouw

Als een uitgemergeld vogeltje met meerdere verloren veren lig je op de grond. Natuurlijk zien voorbijgangers het vogeltje en natuurlijk rapen ze het op om te redden en in huis te verzorgen totdat het weer beter is en weer zelf kan vliegen. Jij dénkt nu misschien, vanuit jouw problematiek, dat je voor altijd bij die mensen die je hebben opgeraapt, verzorgd wilt worden en in huis wilt blijven wonen, maar dat is niet zo. Dat uitgemergelde vogeltje zal op een dag zijn vrijheid terug willen, erop uit willen om zichzelf, het leven, de liefde en de wereld te ontdekken. Natuurlijk zal hij op zijn vlucht allerlei hindernissen, zoals een dikke vette Boeing 747, tegenkomen, maar dat maakt het leven tot iets waardevols. Dat maakt het goede in ons leven bijzonder en dat maakt onze overwinningen tot een uitdaging. 

Wil je werkelijk dat mensen jou enkel zien en oprapen omdat je er uitgemergeld en zielig uitziet of wil je dat mensen je een hand toereiken, een arm om je heen slaan en met je mee wandelen omdat jij JIJ bent? Gewoon omdat jij een bijzonder en leuk mens bent en het voor die mensen waard bent om zorg en aandacht te geven. Wil je niet veel liever dat mensen luisteren naar jouw verhaal in plaats van enkel te reageren op jouw magere verschijning en praten over wat je allemaal zou moeten eten? Een eetstoornis gaat niet over eten en anorexia gaat niet over uiterlijk. Het zou zo waardevol voor jezelf, jouw ontwikkeling en relaties zijn om te leren communiceren over dat wat je nu via je lichaam communiceert. Dat is kracht. 

aankomt in gewicht angst meisje vrouw

Ik begrijp je angst. Ik begrijp dat je bang bent dat straks niemand je meer ziet of niemand meer voor je wil zorgen, maar dat is niet zo. En doen sommige mensen dat wel, dan zijn dat ook niet de juiste mensen voor jouw toekomst. Er zijn voldoende vrienden, familieleden, hulpverleners en partners die er voor jou willen zijn of je nu 40 of 100 kilo weegt. Die er voor jou willen zijn, omdat jij het bent en omdat ze weten wie jij bent en hoe jij bent. Ze weten dat er een oorlog in je hoofd gaande is, zonder dat er een veldslag zichtbaar hoeft te zijn op je lijf. 

Met elke kilo die je aankomt, krijg je een stukje van jezelf, van je leven terug. Dat is doodeng want het maakt je iedere minuut extra bewust van je toekomst en je mogelijkheden en dus ook je angsten. Doodeng, maar ook dé uitdaging van je leven. Het wel of niet aangaan van jouw angsten zal je maken of breken. Breken als je blijft vluchten, maken als je gaat vechten. Je kunt mij in alle eerlijkheid niet vertellen dat jij niet liefst wilt uitgroeien tot een krachtige, zelfstandige, gezonde en gelukkige vrouw met een toekomst. Je hebt die kans. Jij kan dit. Laat je niet tegenhouden door al die angsten. Het leven is bijzonder. Het leven is hard, maar het leven is bovenal een uitdaging. Een uitdaging die maar één keertje aan kunt gaan. Grijp je kans, je hebt niets te verliezen, enkel je leven. De grootste kans dat je dat verliest is door niét te gaan leven.

Fotografie: Emma Brown

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

26 reacties op “Als je aankomt in gewicht”

  1. dank je wel voor dit mooie, krachtige blog! Had ik echt even nodig om te lezen.

  2. Wauw, dit is precies wat ik nodig had! Dankjewel! 🙂
    Ik krijg hier echt weer de energie en motivatie van om door te gaan met mijn eetlijstje en dus met aankomen!

  3. Wauw… precies op het goede moment… wat kun je alles altijd prachtig verwoorden, Scarlet.

  4. Hele mooie blog!! Dankjewel! had ik nu echt even nodig, even een bevestiging dat mijn gevoel nu klopt..
    Dat ik hier gewoon weer even doorheen moet. met iedere kilo een beetje meer mens ♥

  5. Zo herkenbaar …

    Bedankt voor deze blog die misschien (hopelijk!) zoals zovele van je andere blogs kan helpen om de angst om beter te worden wat te doen afnemen. In dit geval, de angst voor het “aankom-monster” …

    De belofte die uit je blog naar voren komt, de belofte van ‘beter’ en het tegenspreken van de angstgedachten die kolken in mijn hoofd. Een klein beetje geruststelling…

  6. Wat een mooie blog, eerlijk en zonder de meer schaamtevolle kanten te schromen. Het valt me op dat er de laatste tijd meer van dergelijke artikelen op de site stonden. Fijne verdiepingsslag en alle lof voor Scarlet en de nieuwe aanwinsten.

  7. Lieve Scarlet, wat een goede sterke blog dit.
    Precies goed, deze woorden komen binnen. Ze zijn zo wáár.
    Die angst, die maakt dat ik steeds weer weg wil vluchten… en ik ben al lang geen kind meer, maar die verantwoordelijkheden, ik ben zo bang dat ik ze weer niet aankan….
    Het is angst voor de angst zeg maar….

    Maar dank je wel voor deze goede blog, zet me aan het denken, waar het wérkelijk om gaat.

    1. Beste Jansje,

      Ik wil je gewoon even zeggen dat ik dat heel erg herken wat je schrijft: “angst voor de angst” … en om te vermijden dat je die angst moet voelen, doe je maar niets, volg je de eetstoornis omdat dat NU de meest veilige weg lijkt, de beste garantie om die angst niet te moeten voelen (en je dus ook geen angst meer moet hebben voor de angst die je zou kunnen voelen). … Je bent zeker niet de enige die hiermee worstelt.

      Maar, weet je, wat ik nu toch al enkele keren heb ervaren? (veel te weinig, geef ik grif toe!) Dat is dat als ik tóch niet voor de eetstoornis en het vermijden en ‘veilige’ kies, die angst waarvoor ik zo bang ben ofwel uitblijft ofwel toch wel beter meevalt dan ik vreesde. En als de angst en slecht gevoel er toch zijn (fel of minder fel), wel dan zijn die uiteindelijk wel al elke keer voorbijgegaan …
      Maar ook ik kies nog heel vaak (te vaak) voor het vermijden van de angst en de angst voor de angst door mijn eetstoornis te volgen.
      Maar ik wil daar wel tegen knokken! Want ik vind het niet fijn om zo bang te zijn … voor zoveel … constant.

      Veel goede moed!

  8. Ik moest hier zo hard om huilen.. dit had ik echt even nodig. Maar het maakt me ook heel verdrietig en wanhopig ergens. 🙁

  9. Pff.. Wat een mooie en sterke blog dit zeg! De angsten zijn zo herkenbaar en nu weet ik ook hoe ik ze beter kan uitleggen.
    Ik had deze blog echt even nodig

  10. Wat mooi wn herkenbaar!

  11. Dit komt op een goed moment! Wat een goede blog. Heb pas besloten weer vooruitgang te gaan boeken ipv achteruit zoals de afgelopen paar maanden. Dit had ik even nodig om niet weer terug te vallen als ik het aan mezelf ga zien…!
    Houd vol iedereen!

  12. In november had ik ondergewicht. Nu, 3 maanden later bijna gezond gewicht. Normaal gesproken zou ik dat verschrikkelijk vinden. Als ik nu in de spiegel kijk, zie ik nog steeds een veel te dikke kop en enorme dijen, maar ik heb mezelf nel weer omgepraat. Ik ben aangekomen door eetbuien en niet volledig kunnen braken. Aangekomen door de eetstoornis, terwijl ik ook ondergewicht heb gehad door de eetstoornis. Nee, ik heb geen controle. Mijn lijf en de eetstoornis doen wat ze willen.

    Zou ik daardoor mijn gewicht, een soort van, geaccepteerd kunnen hebben? Ik kan er toch niks aan doen en ik heb bijna mijn gezonde gewicht terug, die ik had voor de ellende met eten begon. Nee, ik ben er niet blij mee (nog niet), en ik heb nu ‘slechts’ een wens om dunner te zijn in plaats van een enorme drang. En dan vraag ik me af waarom ik dunner wil zijn. Afgelopen twee jaar ben ik geen stap verder gekomen en ik jojo heel erg, dus waarom niet iets anders proberen (een leven zonder eetstoornis misschien)?

    Mijn therapeute en ik hebben de kernvraag bereikt afgelopen week. Uit mijn mond kwamen de woorden: “maar als ik de eetbuien en het braken niet meer heb, wat dan?”

    Ik weet nu waar ik aan moet werken. Ik ga er voor.

  13. Voor sommige mensen kan het net zo eng zijn om af te vallen.(dat hoor je ook vaak )
    Het is maar net wat je “bescherming “is.

    1. Idd. dat is een goeie!

  14. Mooi geschreven!

  15. In mijn herstelperiode vond ik aankomen ook ontzettend eng. Nu ik juist alweer een tijd op gewicht ben (ongeveer 1,5 jaar) vind ik het juist eng als ik ook onder mijn setpunt kom, omdat ik niet getriggerd wil worden om weer meer af te vallen. Maar hier zie ik dan ook meteen hoe veel ik al ben veranderd en gegroeid; ik voel geen motivatie meer om af te vallen, maar juist enorm veel motivatie om gezond te blijven omdat ik niet meer door die hel wil gaan. Ik daag mezelf dan liever uit om eventjes iets meer te eten zodat ik weer boven mijn setpunt kom en dan maar te ervaren of ik me dan naar voel. Liever dat dan nog een keer het hele traject doorlopen. Het leven is zoveel mooier nu.

  16. Voor mij is dit een totaal onbekende gedachtengang. Het laatste wat ik wil is dat mensen aan me zien dat ik een eetstoornis heb. Ik wil niet beschermd worden. Ik wil niet dat mensen zich zorgen maken om me. Ik wil niet gered worden.

    1. Idd. Dat lees ik hier ook vaak dat dat de reden is om een eetstoornis te ‘krijgen’ ed. Voor mij waren al deze redenen die jij benoemt ook totaal niet de redenen. Ik wilde vooral juist volwassen worden en de verantwoordelijkheid aangaan..

      1. Ik heb dat ook niet.Ik wil juist zelf bepalen ,niet betutteld worden !
        Ik denk niet dat je zo maar een conclusie mag trekken of een reden mag veronderstellen wat betreft de reden waarom iemand bang bent om te eten .
        Misschien heeft het ook gewoon GEEN reden en heb je gewoon pech dat het zon mechanisme is in jezelf?

  17. Mooi geschreven. Dapper mens, dat je het zelf ook doormaakte en aanging!

    Vanuit en ander perspectief: ik viel door een ziekte veel af. Sommige mensen dachten dat ik anorexia had. Redding en aandacht omdat ik zo was afgevallen? Forget it. De echte steun kwam pas toen ik eindelijk kwetsbaar durfde te zijn en ging delen, ging praten, mijn verdriet deelde, mijn angsten deelde. Kortom, mensen liet zien wat er echt in me leefde. Daar speelde gewicht geen enkele rol in, die steun bleef ook toen ik aankwam.

    Leer het jezelf kwetsbaar te mogen zijn, dat biedt zoveel meer liefde, steun en erkenning dan kwetsbaarheid vanuit gewicht. Volwassen zijn betekent niet dat je alles moet kunnen, moet durven, alleen moet kunnen. Je mag om hulp vragen, altijd. En dan zal het je verbazen hoeveel mensen je willen helpen; mij verbaasde het in ieder geval wel.

    1. Dit zo waar !
      Ook is het waar dat als volwassene je jezelf kunt helpen.Niemand hoeft je (continue)te redden.Je kunt voor jezelf zorgen omdat je je eigen kwetsbaarheid aan kunt,het is ok,en je weet hoe ermee om te gaan en wat je echt nodig hebt.
      Het voelt goed om sterk te zijn en zelfredzaam en geen licht blaadje dat met alle winden meewaait.
      Als je zelf niet de controle neemt over je leven ,nemen anderen die van je over.Dat kan soms even fijn voelen,maar niet voor lang !

      Echt leren communiceren is ontzettend belangrijk.

  18. Ik heb al bijna zes jaar weer een gezond gewicht en ik mis mijn ondergewicht nog bijna iedere dag.

  19. Wat is dit prachtig en helpend, ik ben er sprakeloos van

  20. Wat je schrijft is zo ontzettend herkenbaar, het is precies wat ik voel.
    Ik heb geprobeerd om dit aan mijn omgeving uit te leggen, maar ze begrijpen het niet.
    Dan komt het eenzame gevoel weer terug, en de eetstoornis helpt me erbij.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *