Als je ouders je kleding bepalen

Toen ik 15 jaar oud was wilde ik er graag stoer en een tikkeltje alternatief uitzien. Ik had broeken met wijduitlopende pijpen die ikzelf gemaakt had en droeg erop gehaakte truitjes. Ik wilde in die tijd graag Dr. Martins, paarse, liefst met gekleurde veters. Mijn ouders vonden deze kleding maar niks. Met name mijn vader wilde veel liever dat ik er wat meer uitzag als een nette jonge vrouw. Ik had hier in die tijd nog helemaal niks mee. Ik wilde jong en onbezonnen zijn en voelde me nog verre van een vrouw. Het was lastig om mijn eigen smaak kleding te dragen, omdat ik hier best veel kritiek op kreeg.

Ik weet nog goed dat een van mijn wat apartere kledingstukken ooit in de grijze container belandde zonder dat ik dit wist. ‘Hey, waar is mijn broek?’ Die ligt in de container, daarmee mag je niet naar school. Het was een donkerrood geverfde broek met ribstukken in de onderkant van de pijpen zodat de broek extra wijduitlopend werd. Het was een vrij opvallende broek. Ik was er dol op en voelde me er ontzettend stoer in. Mijn ouders dachten hier anders over. Zij vonden dat ik ermee voor schut liep, eruit zag als een sloeber. Dit wilden ze niet voor hun dochter en daarom bepaalden ze dat ik deze broek niet aan mocht naar school.

Kon ik niet bij de Bijenkorf een paar mooie damesschoenen uitkiezen in plaats van die lompe gekleurde Dr. Martins? De H&M was in die tijd ook een no go. Mijn moeder wilde hier niet met mij naar binnen. Eigenlijk begrijp ik dat nog steeds niet. De H&M was in die tijd nog vrij nieuw in Nederland, maar verkocht naar mijn idee echt geen idiote kleding. Ik had door dit alles in ieder geval het idee dat ik niet mijzelf kon zijn en dat mijn smaak niet oké was. Dit in combinatie met de puberteit zorgde voor de nodige conflicten en het op een bepaald moment helemaal niet meer weten wat werkelijk MIJN smaak was.

Inmiddels kan ik best begrijpen dat het voor ouders lastig kan zijn als ze hun kind in kleding zien die ze zelf vreselijk vinden. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik de kleding van meisjes van 12 of 13 vandaag de dag soms ook best wat ver vind gaan. Het is zoveel bloter en ‘uitdagender’ dan in mijn kindertijd. Dit was natuurlijk ook zo voor mijn ouders. Wat voor mij normaal was, was voor hen helemaal niet normaal. Als puber wilde ik gewoon mijn zin hebben. Ik wilde de kleding dragen die ik tof vond. De mening van mijn ouders hierover vond ik maar stom. Deze proberen te begrijpen deed ik niet. Andersom was dit deels ook het geval, althans dat denk ik.

Mijn paars geverfde broek met batik vlekken

Dit laatste was tegelijkertijd ook hetgeen wat veel conflicten had kunnen voorkomen. Als we meer ons best hadden gedaan om elkaar te begrijpen, hadden we waarschijnlijk meer rekening met elkaar gehouden bij de keuze van mijn kleding. Naar elkaar luisteren en met elkaar praten is zo belangrijk als je nog thuis woont. Je zou samen best tot een leuke middenweg kunnen komen wat betreft de kleding van jouw smaak en de kleding die je ouders toelaatbaar vinden. Ik zal hieronder daarom een aantal combinaties qua kleding plaatsen die iets gewaagder, maar tegelijkertijd ook netjes zijn. 

Ik ben tenslotte heel benieuwd naar de invloed van jouw ouders op de keuze van jouw kleding. Ga je weleens samen shoppen met je ouders en in hoeverre beïnvloeden zij dan jouw aankoop? Betalen jouw ouders je kleding? Zijn er bepaalde dingen die je niet mag dragen van je ouders? Let me know!

Combinatie 1

Loavies 24,95                                                 Bershka 7,99

Combinatie 2

H&M 19,90                                                   Asos 41,00

Combinatie 3

   

Boohoo 15,00                                       H&M 39,99

Combinatie 4

ebay 12,50                                       Zara, broek 18,00

Combinatie 5

 

Boohoo broek, 25,00                                       H&M 14,99

Scarlet

Geschreven door Scarlet

Reacties

16 reacties op “Als je ouders je kleding bepalen”

  1. Ik herken me hier wel in. Ik heb me altijd een beetje anders gevoeld dan anderen en in de puberteit kwam dit vooral naar voren door m’n uiterlijk te veranderen. Ik ging van jurkjes, hakken en blond haar naar donkere kleding met schreeuwende kleuren ertussen, bandshirts, dikke zwartomlijnde ogen, dr. Martens en paars, roze of blauw haar. Dat was best opvallend, maar ik vond het leuk en dat was voor mij genoeg. Mijn moeder is hier altijd in mee gegaan, ik mocht van haar alles uitproberen en ze spoorde me juist aan om niet met de massa mee te lopen. Mijn vader moest wel altijd even slikken als ik opeens met een vreemd kledingstuk of een felle kleur haar thuiskwam, maar uiteindelijk vond hij het allemaal goed. Ik heb erg geluk gehad met mijn ouders dus!

  2. Scarlet, wat vindt jouw moeder van je Amerikaanse legging…?

    Zomaar even nieuwsgierig naar 😉

  3. De top van Loavies vind ik mooi, en dat shirt van ebay vind ik erg grappig, hihi. Ik zou het waarschijnlijk nooit durven dragen. Mijn ouders bepaalden in mijn puberteit niet wat ik wel of niet droeg. Als twintiger begon ik wel kleding te dragen waar mijn moeder soms kritiek op had. Dan droeg ik bijvoorbeeld een heel kort broekje met een legging en dan vond ze het broekje veel te kort, en ook vond ze mijn kleding soms te slordig. Ik zal echter altijd blijven dragen wat ik zelf mooi en leuk vind en niet wat een ander wil zien, want ik moet erin lopen en ik moet me er goed in voelen.

  4. Mijn moeder had dezelfde smaak als ik en ik ging vaak met haar shoppen. Sinds ze 1,5 jaar geleden is overleden shop ik af en toe met mijn vader, vooral op vakantie. Als ik met hem ga winkelen, koopt hij mijn kleding en dat is wel een fijn extraatje bovenop mijn kleedgeld. Hij heeft wel kritiek op mijn kleding, omdat ik bijna geen jurkjes en rokjes draag. Ik kleed me wel vrouwelijk met bloesjes, hakken enz, maar toch hij als een jurk aanwijst die ik niet wil en voor de 100x zeg dat ik niet van jurken hou, zegt hij dat ik een jongen ben. Dat kwetst wel. Bovendien meestal als ik iets uit het rek haal zegt hij dat het stom is. Ik wil me er niet door laten beïnvloeden maar hij weigert het te kopen als hij het niet leuk vindt. Ik krijg trouwens 100 euro per maand, zakgeld en kleedgeld samen en ik werk dus ik heb wel genoeg geld om zelf dingen te kopen.

  5. Voor een groot deel hebben mijn ouders me vrij gelaten in mijn kledingkeuze. Ik mocht meestal zelf kiezen wat ik wilde, maar als mijn moeder het echt niks vond, werd het niet gekocht. Soms konden we dan tot een compromis komen, dat ik 1 kleingstuk wel mocht.
    Toen ik kleedgeld kreeg werd dat lastiger, maar als mijn moeder het echt niks vond, zei ze dat ook en liet ze me er niet in naar buiten gaan. En hakken heb ik heel lang niet gemogen.
    Nu gaat het eigenlijk vanzelf. De meeste dingen die ik koop vinden mijn ouders ook leuk. Zelf ben ik namelijk kritisch genoeg, haha.

  6. Ik heb ooit van het geld wat ik met mijn weekendbaantje verdiend had een super strak kort minijurkje gekocht, met van die harde cups waar roosjes op genaaid waren van satijn, in allerlei kleuren. Mijn vader viel bijna flauw, ik mocht er absoluut niet in gaan stappen…… Maar daar was hij JUIST voor. Dus nam ik hem stiekem mee, als ik in een degelijke outfit het huis verliet. En dan de hele avond dansen op zo een blok, geweldig voelde ik me. Nu denk ik OMG what where you thiinking hahaha!

  7. Mijn ouders, familie en eigenlijk mijn hele omgeving is streng gelovig wat voor mij betekent dat ik helaas niet altijd mijn eigen kleding mag kiezen (ik ben 19 jaar..). Zo mogen er geen broeken (en liever ook geen leggings) gedragen worden en mag de kleding niet te strak of ‘te werelds’ zijn. Ik vind dit soms best lastig, ik vind rokjes of jurkjes dragen geen probleem maar een broek zou ik ook wel eens leuk vinden.

  8. Zo herkenbaar!
    Ik ben gelovig opgevoed, en kon het dan ook niet maken vond m’n vader dat ik in een wijde skaterbroek met m’n dr martens naar de kerk zou gaan.
    Heel wat discussies over gehad. Nu inmiddels is hij er aan gewend dat ik volledig m’n eigen stijl heb, van m’n kisten tot aan m’n geverfde haren. Hij waardeert het nog niet altijd, maar heeft het wel geaccepteerd.

  9. ik wilde vanaf mijn 4e ofzo al zelf bepalen wat ik aan deed ^^ Volgens mij deed mijn moeder het om en om in het begin.
    Later eigenlijk nooit problemen mee gehad, ik droeg ook niks geks op zich (:

  10. overigens, als ik moeder zou zijn en mijn kind dat shirt van e-bay zou dragen dan zou ik haar wel duidelijk mijn mening erover geven en uitleggen waarom ik dat niet vind kunnen maar laat het besluit bij haar. Ik zou dan alleen wel zeggen dat ze dit shirt niet aan mag trekken naar oma. xD

  11. Mijn ouders hebben altijd wel eerlijk hun mening gegeven, maar ze hebben me nooit iets verboden eigenlijk.
    Ik vind dat persoonlijk ook echt heel erg als ouders dat doen. De enige grens hierin is voor mij te bloot of sexueel op ongepaste plekken (school of werk)
    Als ik zelf kinderen zou hebben zou ik ze inderdaad wel uitleggen waarom ik dingen niet mooi of oke vind, bijvoorbeeld die jassen met die echte bontkragen (en ze even filmpjes laten zien) maar uiteindelijk maak je zelf de keuze.
    Het beeld wat een ouder heeft over hoe je je presenteert in de maatschappij klopt namelijk echt niet met wat je als jongere ervaart op de middelbare school. Het hele idee van puber zijn is volgensmij ook juist dat je je in die omgeving met duidelijke kaders nog eventjes af kan zetten tegen een leven lang conformeren aan ‘hoe het hoort’.

  12. En ik ben het ook helemaal eens met Star* haha!

  13. Mijn ouders vinden veel prima! En misschien ‘raar’ maar juist door wat we nu hebben meegemaakt door de eetstoornis zien ze juist de belangrijkere dingen in het leven in. Is het zo nodig om een hele discussie te voeren omdat een topje niet zo leuk is?
    Al moet ik zeggen…het shirtje van combinatie 4; haha daar zullen ze misschien wel wat van gaan zeggen.

    En net wat je schrijft scarlet, ik vind de kleding van de meiden van bijvoorbeeld 12-13 jaar ook super bloot!

  14. Ik mag gelukkig zelf bepalen welke kleding ik draag. Al krijg ik wel vaak kritiek van mijn ouders. Meestal kom ik dan met het argument ‘wat maakt het uit? Jij hoeft het toch zelf niet te dragen’ en dan is het weer goed XD

  15. Ik ben 12 en mag nog steeds niet kiezen ( mijn stijl is meer niet bloot en wat jongens achtig zeggen ze) Ik draag nooit jurken of korte broekjes wat wel erg is maar ik ga proberen voor de broekjes. De topjes met blote buik draag ik al helemaal niet. Ik voel me er niet fijn bij. En men moeder snapt het ook gewoon niet dat ik me niet fijn voel in een jurk.

  16. mijn ouders doen af en toe wel moeilijk over wat ik wil kopen of wat ik draag, ik zie allemaal leuke meiden met jurkjes tot een paar cm boven de knie! dat vind ik helemaal geweldig. mijn ouders helaas niet. van mijn moeder mag ik alles dragen maar ze is een beetje bang voor mijn vaders reactie op mij dus stuurt ze me dan snel weer naar boven om iets anders aan te doen. mijn vader vind dat wanneer ik een rokje aan doe die op mijn bovenbeen komt (bijna tot aan mn knie) dat ik me kleed als een sloerie. deze opmerkingen doen wel pijn en dan mag ik ook absoluut niet zo naar buiten van hem. hun kledingregels zijn:
    -niet te kort (minimaal tot aan de knie)
    -geen korte shirtjes( daar voel ik mezelf ook niet zo fijn bij)
    -en niet te blote bikini´s liefst een badpak
    -geen inkijk op mn borsten (ik vind dit zelf ook niet prettig)

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *