Als je thuis niet kunt praten

We hebben het vaak over hoe belangrijk het is om thuis te praten. Om open te zijn tegen je ouders of verzorgers. Om je familie te betrekken bij wat je doormaakt. Of je huisgenoten om steun te vragen. Hoewel dit deze relaties altijd persoonlijk zijn en vaak complex en gevoelig liggen, gun ik iedereen dat er thuis op de een of andere manier gepraat kan worden. Maar dit is natuurlijk niet vanzelfsprekend. Er zijn veel redenen te bedenken waarom dat niet kan en waarom dat voor jou, op dit moment, geen mogelijkheid is.

Wat als het voor jou niet opgaat; het advies om thuis te praten? Wat als je jouw ouders of verzorgers er niet bij kunt betrekken? Als het bij jou anders zit en het niet vanzelfsprekend is om open te kunnen zijn thuis? Wat als je die tips telkens voorbij hoort komen, maar je zelf toch op zoek moet naar een andere manier om steun te krijgen? Voor jou is dan deze blog. Ik hoop dat deze tips een klein steuntje in de rug kunnen zijn in deze lastige situatie.

Fotografie: patwwa

Online contact

Dat je hier bent, bij Proud2Bme, is iets waar je trots op mag zijn. Dat je dit leest en misschien wel hier actief bent, is een stap die je zelf hebt gezet. Je hebt hulp gezocht, lotgenoten gezocht en verhalen gezocht die bij jou aansluiten en waar je misschien kracht uit kunt halen. Als het thuis niet lukt of niet mogelijk is om die bevestiging te krijgen, dan zijn fora een manier om wel in contact te komen. Zoals je ook hier op het forum en elke avond in de chat kunt doen.

Er zijn diverse platforms waar je in gesprek kunt gaan. Chats waar je je hart kunt luchten en waar je in contact kunt komen met mensen die begrijpen waar je op dit moment mee worstelt. Het is natuurlijk een andere verhouding, een ander soort contact, dan wanneer je in het echte leven elkaar spreekt. Maar soms kan deze manier ook veel toevoegen en je wat extra moed geven. Hoe eng ook, het kan echt iets met je zelfvertrouwen doen om je verhaal te delen, om die angst aan te gaan. Deze laagdrempelige en vaak anonieme manier kan een opstapje zijn, een extra steuntje in de rug. Alleen al om de bevestiging te krijgen dat je niet alleen bent, kan al zoveel rust geven.

Wees daarom niet bang om ergens een account aan te maken. Kijk welke site en welk platform bij jou past en welke onderwerpen ze behandelen. Welke mensen komen daar naartoe? En zou je het prettig vinden om met hen je verhaal te delen of samen steun te vinden? Dat is eigenlijk de enige voorwaarde om het te doen, als het op dat vlak iets bij kan dragen, is dat al heel waardevol denk ik.

Er zijn ook andere fora, zoals die van Ixta Noa, Ik Ook Van Mij, Weet en Stichting Jij. Daarnaast is er ook een mogelijkheid om te bellen naar de Luisterlijn of naar Het Luisterend Oog, van Humanitas.

Vertrouwenspersoon

Thuis is de plek waar je vaak het meeste bent, een plek die onwijs belangrijk is. Als het praten daar niet kan, om welke reden dan ook, kan het helpend zijn om te kijken naar andere plekken waar jij ook veel tijd doorbrengt. Vaak is het schoolgebouw of je werkplek een plek waar je net zo veel tijd doorbrengt als thuis. Die plek speelt vaak net zo’n grote rol in je leven als je eigen huis. Op het moment dat je extra steun nodig hebt, kan het dus ook goed zijn om die steun daar te zoeken. Juist omdat het een groot onderdeel van jouw dagelijks leven is. En steun is gewoon prettig om in je dagelijks leven te krijgen, daar heb je recht op.

Er is niet voor niets een vertrouwenspersoon op school; een mentor of een coördinator. Die mensen zijn daarvoor aangesteld op die plek, dus daar mag je gebruik van maken. Zij zijn er speciaal voor jou en ook speciaal voor dit soort situaties. Kijk wat er mogelijk is op de plek waar jij naar school gaat, studeert of werkt. Misschien is het mogelijk om een afspraak te maken met een vertrouwenspersoon en daar je hart te luchten. Deze persoon kan vaak ook met jou meedenken over wat jij nu nodig hebt. Een extra paar ogen om met jou mee te kijken en zien wat in jouw belang is. Ook kan die persoon een belangrijke schakel zijn als jij alle ballen hoog probeert te houden. De dingen waar je mee worstelt, je thuissituatie, school, werk; dat is niet niks.

Een vertrouwenspersoon kan zeker jouw eventuele school-situatie goed in de gaten houden. Met jou kijken naar wat haalbaar is of waar je wat extra hulp kunt gebruiken. Het kan soms al een enorme steun zijn als je ergens niets hoeft uit te leggen. Als je het moeilijk hebt en je thuissituatie speelt daar een grote rol in, kan het fijn zijn als school op de hoogte is. Niet omdat jij zielig of anders bent, maar juist om jou de mogelijkheid te geven hier zo goed mogelijk doorheen te komen. Met een masker op is dat vaak nog veel zwaarder en bovendien niet nodig. Je mag gezien worden.

Vrienden en sociaal netwerk

Familie en ouders kun je niet uitkiezen. Dat maakt het vaak ook zo lastig, zeker als het geen makkelijke situatie voor jou is op dit moment. Daar kun je niet altijd meteen iets aan doen, maar misschien kun je in dat geval een extra beroep doen op je sociale netwerk. Misschien kun je inzetten op het vergroten van je vriendenkring of juist extra investeren in de vriendschappen die je hebt. Soms is één goede vriend genoeg, soms heb je behoefte aan wat meer contacten. Het is maar net wat bij jou past en wat goed voelt. Dat zijn de mensen die je wél uit kunt kiezen en waar jij in deze periode veel aan kunt hebben.

Als praten thuis niet lukt, probeer dan met hen te praten. Probeer je vrienden of die ene vriend(in) te betrekken in het proces waar je middenin zit. Juist omdat het niet alleen hoeft en het vooral belangrijk is dat je iemand naast je hebt die jou kan steunen. Daar zijn geen regels voor. De enige voorwaarde is dat die persoon er voor je kan zijn. Dat die persoon jou een veilig gevoel kan geven en dat je bij hem of haar jezelf kunt zijn.

Hoewel het natuurlijk niet meteen makkelijk is openheid van zaken te geven, is het waardevol om dit te overwegen. Juist omdat het echt kan helpen om het er met iemand over te hebben, om bij in ieder geval één iemand even niets meer uit te hoeven leggen als je een slechte dag hebt. Ik hoorde ooit: vrienden zijn de familie die je zelf kiest…

Probeer je te uiten

Als dit thuis niet vanzelfsprekend is, kan ik me voorstellen hoe moeilijk het is om je te uiten. Terwijl het juist belangrijk is om er niet mee te blijven zitten. Om niet altijd in stilte alles op te kroppen, want het doet ertoe. Het doet ertoe hoe jij je voelt en door dat een vorm te geven, lukt het misschien beter om dingen een plekje te geven. Misschien is schrijven iets wat je kan helpen om je gevoelens en gedachtes op papier te krijgen? Om het zo toch van je af te kunnen zetten? Of misschien ben je creatief en kun je je uiten door kunst of fotografie? Misschien kan jouw manier van uiten ook een manier zijn om in contact te komen met anderen? Anderen, die snappen waar je doorheen gaat en waar je aansluiting bij kunt vinden. Ergens waar jij jezelf kunt zijn. 

Ga op zoek naar iemand die je hoort, iemand die naar je wilt luisteren. Wie dat ook is, waar je die steun ook kan vinden, dat is misschien onbelangrijk. Door deze situatie word je helaas gedwongen om creatiever te zijn, om in andere richtingen te zoeken, maar dat betekent niet dat dat plekje er niet voor jou is.

Met wie praat jij als dat thuis niet kan?