Op pro-ana websites maken meisjes elkaar wijs dat hun ziekte anorexia een levensstijl is. In Amerika zijn de sites verboden. „We moedigen elkaar aan om door te gaan, om vol te houden.”
Drink na elke hap een slok water. Braken? Dat doe je onder de douche zodat je ouders het niet horen.
De adviezen zijn afkomstig van weblogs en websites waar meisjes elkaar aanmoedigen om zo min mogelijk te eten. Het zijn zogenoemde pro-ana (pro-anorexia nervosa) sites. Een uur surfen levert ruim vijftig van zulke Nederlandstalige sites op. Zoekmachines geven aan dat er honderden Nederlandse pro-ana sites zijn.
Op de sites houden meisjes in dagboeken hun gewicht, en hun streefdoel bij. De vrouwen zijn veelal tussen de 12 en 24 jaar oud en wegen variërend tussen de 40 en 55 kilo. Ze zetten foto’s van dunne catwalk-modellen als Kate Moss en andere beroemdheden op hun site. De plaatjes zijn om ‘thinspiration’ op te doen. Met teksten als ‘hunger hurts, but starving works’ en ‘Yeah, it’s hard, but you can take it’ motiveren ze elkaar.
Vorige maand werd bekend dat leerlingen in Enschede elkaar via sms en internet aanmoedigden om zelfmoord te plegen. Op internet zijn dus ook honderden meisjes die elkaar ondersteunen om niet te eten. „En anorexia nervosa heeft ook desastreuze gevolgen”, waarschuwt kinder- en jeugdpsychiater Annemarie van Elburg. Ze werkt bij Rintveld, een centrum voor eetstoornissen dat onderdeel uitmaakt van de instelling Altrecht voor geestelijke gezondheidszorg.
Anorexia nervosa kan op lange termijn dodelijk zijn en heeft ernstige lichamelijk en psychische gevolgen. Het is een psychiatrische ziekte waarbij iemand de overtuiging heeft te dik te zijn, en niet meer het vermogen heeft om in te schatten wat een reëel lichaamsbeeld is, legt Van Elburg uit. Volgens wetenschappers is anorexia nervosa genetisch bepaald en hebben bepaalde mensen dus aanleg om het te krijgen.
De pro-ana meisjes zien ‘Ana’ als een leidster, een denkbeeldige vriendin die helpt om af te vallen. Op veel sites staat dezelfde geloofsbelijdenis, een brief van ‘Ana’ met daarin de tekst: ‘Anorexia is mijn naam, maar je mag mij Ana noemen. In de komende tijd zal ik veel tijd in je investeren en ik verwacht hetzelfde van jou. Je bent niet toegestaan veel te eten. Je glimlacht wanneer je botten ziet.’
Anorexia is volgens de webloggers geen ziekte maar een levenstijl. Iets waar je voor kiest. „Onzin”, zegt Van Elburg. „Pro-ana en anorexia, dat is precies hetzelfde. Als je er voor kiest om bijna niet meer te eten, zou je er ook voor kunnen kiezen wel te eten. En dat is het nou juist. Dat kunnen ze na verloop van tijd niet meer.”
Dat geldt ook voor een 18-jarige studente die onder de schuilnaam ‘fabulously thin’ sinds kort een pro-ana weblog bijhoudt. „Ik zie dit als een levenswijze maar ik weet ook dat ik er niet meer uitkom. Mijn verstand zegt dat ik hulp moet zoeken, maar mijn gevoel om hiermee door te gaan overheerst.”
De studente weegt xx kilo en is 1,68 m lang. Ze streeft er naar om maar xxxx calorieën per dag binnen te krijgen. ‘Fabulously thin’ wil niet met haar echte naam in de krant omdat niemand uit haar omgeving weet dat ze pro-ana is en er een weblog over bijhoudt. Volgens de studente bezoeken zo’n vijftig mensen per dag haar site. Ze praat met dertig pro-ana’s op msn (een chatprogramma). Die heeft ze ontmoet via internet. „We moedigen elkaar aan om door te gaan, om vol te houden. Dat is de reden dat ik een weblog bijhoudt. Jij vindt steun.”
Haar weblog is identiek aan die van de andere pro-ana’s. In dagboeken houden de jonge vrouwen bij wat ze eten, hoe ze zich voelen en wat hun drijfveer is om vol te houden. Een meisje onder de naam ‘superkuiken’ schrijft op haar log wat ze vandaag gegeten heeft: ‘bakje magere aardbeien yogurt, twee volkoren boterhammen, zelfgemaakte pizza … twee blikjes cola light. Totaal aan calorieën: xxx. Bah! Misschien voor sommige weinig, maar ik blijf de hele tijd onder de xxx.’
Met tips en adviezen proberen de meiden hun streefdoel te halen. „Kauw minstens tien keer voordat je doorslikt en eet met je linkerhand als je rechts bent”, schrijft superkuiken. De pro-ana aanhangers houden ook wedstrijden. „Laten we met een groepje een ‘geen eetbui record’ proberen te halen.” Of ze kijken wie zo veel mogelijk kilo’s in één week kwijt kan raken.
In de Verenigde Staten zijn de pro-ana sites verboden en in 2001 haalde webprovider Yahoo! tientallen sites uit de lucht. Albert Benschop, van de vakgroep mediastudies van de Universiteit van Amsterdam, vertelt dat dit technisch gezien bijna onmogelijk is. „De sites worden verplaatst. Soms duiken ze in the underground.” En de beweging tegenhouden „kan toch niet”. Benschop ziet juist een uitgelezen kans voor hulpverleners. „De meisjes zijn zichtbaar, je kan met ze in contact komen. Je zou je moeten mengen in dat netwerk en de mensen met anorexia ook andere informatie verschaffen.” Webprovider punt.nl laat in een bericht op internet weten dat er recent veel pro-ana weblogs zijn maar dat deze niet worden verwijderd. „Je ontkent het probleem en het verplaatst zich.” De provider roept gebruikers op om op hun eigen weblog de meisjes aan te raden hulp te zoeken.
Psychiater Van Elburg vindt dat er geprobeerd moet worden om de sites tegen te gaan. Ze is bang dat de weblogs nieuwe slachtoffers creëren. „Meisjes die met lijnen bezig zijn worden op ideeën gebracht. Patiënten met wie het beter gaat, worden mogelijk weer meegesleept.”
Weblogger ‘fabulously thin’ ziet veel jonge meisjes op haar website voorbij komen. Daar maakt ze zich zorgen over. „Die willen wat afvallen maar raken geïnspireerd. Ik adviseer ze om het niet te doen. Voor je het weet ziet je er zo diep in dat je er niet meer uitkomt.”
Bron: Volkskrant.nl
Geef een reactie